گریه کن ای دل..........

[raheleh-bano]

سلام به همگی.
گریه کن دل اما در خفا.
گریه کن دل اما در جفا.

 

[Sinai]

سلام دوست عزيز

 

[Sinai]

این همه غم من و آبم میکنه
مث مست می صد ساله خرابم میکنه
داره آبم میکنه
داره آبم میکنه​

 

[lili 68]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]چه بی رنگه شب من[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]بد آهنگه شب من[/FONT]
[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]نگاهی آشنا نیست [/FONT]
چه دلتنگه شب من
هوا سنگین تن زخمی شب سرد
سکوت شب پر از لالایی درد
تو رفتی و من از دنیا بریدم
به کنج سایه های شب خزیدم
چه بی رنگه شب من ...
برام هر گوشه از تو یادی داره
تو ذهنم از تو صدها یادگاره
از اون روزای خوبه آشنایی
چه موند با من به جز درد جدایی
چه بی رنگه شب من
بد آهنگه شب من ...
من و تو با پای خسته
سوی روشنی دویدیم
ای دریغ از کوشش ما
که به آخر نرسیدیم
منو با دلواپسیهام توی نیمه راه گذاشتی
واسه این شب زده افسوس
دیگه احساسی نداشتی
بذار تا از دو چشمام اشک بباره
شکسته من برات فرقی نداره
گنــاه توست که بر این حال و روزی
بسوز ای دل سزاواری بسوزی
چه بی رنگه شب من
بد آهنگه شب من
نگاهی آشنا نیست
چه دلتنگه شب من
..​

 

[Sinai]

​

با گریه های یکریز
یکریز
مثل ثانیه های گریز
با روزهای ریخته
در پای باد
با هفته های رفته
با فصل های سوخته
با سالهای سخت
رفتیم و
سوختیم و
فروریختیم
با اعتماد خاطره ای در یاد
اما
آن اتفاق ساده نیفتاد

قیصر امین پور​

 

[nooshafarin]

دلــــــــــم گرفته ، ای دوست هوای گریه با من

گـــــه از قفس گریزم کجـــــــــــا روم کجا من؟


کجـــــــــــــا روم؟ که راهی به گلشنی نـــــدانم

کــــــــه دیده برگشودم به کنج تنگــــــــــنا، من


نه بسته ام به کس دل، نه بسته کس به من نیز

چـــو تخته پاره بر موج،رهــا رهــا رهــا من


ز من هر آنکه او دور چو دل به سینه نزدیک

به من هــــــــر آنکه نـزدیک از او جدا جدا من


نه چشم دل به سویی ، نه بـــــــــاده در سبویی

کــــــه تر کنم گــــــــلویی به یــــــــــاد آشنا من


ز بودنم چه افـــــــــزود؟نبودنم چه کـــــــــاهد؟

کــــــــــه گویدم به پاسخ که زنـده ام چــرا من؟


ستــــــــــاره ها نهفتم در آسمان ابــــــــــــــری

دلـــــــــم گرفته ای دوست هوای گریه بـــا من

​

 

[Sinai]

امشب همه غم‌های عالم را خبر کن!
بنشین و با من گریه سر کن
گریه‌سر کن!
ای جنگل، ای انبوه اندوهان دیرین
ای چون دل من، ای خموش گریه آگین
سر در گریبان، در پس زانو نشسته
ابرو گره افکنده چشم از درد بسته
در پرده‌های اشک پنهان، کرده بالین!
ای جنگل ای داد
از آشیانت بوی خون می‌آورد باد
بر بال سرخت کشکرک پیغام شومی ست
آنجا چه آمد بر یسر آن یرو آزاد؟
ای جنگل ای شب!
ای بی ستاره!
خورشید تاریک!
اشک سیاه کهکشان‌های گسسته!
آیینه‌ی دیرینه‌ی زنگار بسته!
دیدی چراغی را که در چشمت شکستند؟
ای جنگل ای غم!
چنگ هزار آوای باران‌های ماتم!
در سایه افکند کدامین ناربن ریخت
خون از گلوی مرغ عاشق؟
مرغی که می‌خواند
مرغی که که با آوازش ا ز کنج قفس پرواز می‌کرد
مرغی که می‌خواست
پرواز باشد…
ای جنگل ای حیف!
همسایه‌ی شب‌های تلخ نامرادی!
در ایتان سبز فروردین دریغا
ان غنچه‌های سرخ را بر باد دادی!
ای جنگل ای پیوسته پاییز!
ای آتش خیس!
ای سرخ و زرد، ای شعله‌ی سرد!
ای در گلوی ابر و مه فریاد خورشید!
تا کی ستم با مرد خواهد کرد نامرد؟
ای جنگل ای در خود نشسته!
پیچیده با خاموشی سبز
خوابیده با رویای رنگین بهار نغمه پرداز
زین پیله کی ان نازنین پروانه خواهد کرد پرواز؟
ای جنگل ای همراز کوچک‌خان سردار!
هم عهد سرهای بریده!
پر کرده دامن
از میوه‌های کال چیده!
کی می‌نشیند دُرد شیرین رسیدن
در شیر پستان‌های سبزت؟
ای جنگل ای خشم!
ای شعله‌ور چون آذرخش پیرهن چاک!
با من بگو از سر گذشت آن سپیدار
آن سهمگین پیکر، که با فریاد تندر
چون پاره‌ای از آسمتن افتاد بر خاک!
ای‌جنگل ای پیر!
بالنده‌ی افتاده، آزاد زمینگیر!
خون می‌چکد اینجا هنوز از زخم دیرین تبر‌ها
ای جنگل! اینجا سینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی من چون تو زخمی‌ست
اینجا دمادم دارکوبی بر درخت پیر می‌کوبد
دمادم

 

[moein_13]

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا دلم تنها نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]تا اسیر غصه ی فردا نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا برای قلب من[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]زندگی اینگونه بی معنا نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا لبان سرد من[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]قصه گوی غصه ی فردا نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا نگاه خسته ام[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]بی خبر از موج و از دریا نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا زمستان دلم[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]این چنین پر سوز و پر سرما نبود[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]کاش بودی تا فقط باور کنی[/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif] [/FONT]​

[FONT=Georgia, Times New Roman, Times, Serif]بعد تو این زندگی زیبا نبود[/FONT]​

 

[Sinai]

خانه ام ابری ست
یکسره روی زمین ابری ست با آن.

از فراز گردنه خرد و خراب و مست
باد میپیچد.
یکسره دنیا خراب از اوست
و حواس من!
آی نی زن که تو را آوای نی برده ست دور از ره کجایی؟

خانه ام ابری ست اما
ابر بارانش گرفته ست.
در خیال روزهای روشنم کز دست رفتندم،
من به روی آفتابم
می برم در ساحت دریا نظاره.
و همه دنیا خراب و خرد از باد است
و به ره ، نی زن که دائم می نوازد نی ، در این دنیای ابراندود
راه خود را دارد اندر پیش.

 

[moein_13]

شبی که رفتی در خیابان نشستم گریه کردم...
از غم دردی که دیدم بی تو هستم گریه کردم...
خواستم از آرزوهای دلم حرفی بگویم...
چون نبودی باز با یادت نشستم گریه کردم...
از غرورم کوه ها را زیر پایم می نهادی...
مم برایت این غرورم را شکستم گریه کردم...
گرچه لبخندی زدم گفتی «خداحافظ» ولی من...
تا تو رفتی عقده ی دل را گسستم گریه کردم...
خواستم چون لحظه ای از دیدنت غافل نگردم...
چشم را پشت سرت دیگر نبستم گریه کردم...​

 

[Sinai]

من متولدِ پاییزم،
فصل ِ زردی
فصل ِ بادِ وحشی
فصل ِ شاعرهای پیر
فصل ِ نقاشان بی نظیر
کس چه می داند!
شایدم بس دلگیر!!

از آن اولین پاییز تا آخرینش
از عطر فروردین تا باد پاییزی
از نیاز آن عاشق تا ناز آن معشوق
از کنج آن مسجد تا بعدِ میخانه!
من همه را پیموده ام!

من مسلمانی دیدم از قوم یهود!
که چون آن درویش ِ پیر
نعره یا هو می کشید!
من به او گفتم : هـــو یا « یا هـو»؟!
او با تمسخر گفت : هم من هم هـــــو!!​

 

[floe]

نشسته ام روبروی آینه

آینه گردگرفته ذهنم

غباری همچون چهره ام،به روی آینه نشسته است

با سر انگشتان لرزانم،خطی به باریکی جاده های بی انتهای آرزوهایم،

به روی آینه گردگرفته ذهنم میکشم،جاده اش بی انتها

به بی انتهائی آرزوهای برباد رفته ام



حالیا!

در این جاده بی انتها،نقبی به صندوقچه اسرار ذهنم میزنم

در کورسوی پستوی ذهنم،باز با همان سر انگشتان...

غبار های انبوه روی صندوقچه ذهنم را میروبم

آنگاه که در صندوقچه را باز میکنم،باز آینه ای درون آن میبینم،

درون آینه،رنگ زرخسار پریده خویش را به تمامی،اما نه به تمامی رویت میکنم

در لابه لای آن تصاویر غبار گرفته

عکس های خاطرات ذهنم را مرور میکنم

خاطراتم را نیز مرور میکنم

خوشبختی را جستجو میکنم!

هرچه جستجو میکنم،کمتر میابم!

عکس های خوشبختی ام را رویت میکنم

شعفی وصف ناپذیر،در تنم احساس میکنم!

درون صندوقچه،درون پستوی ذهنم

به یادگارهایی بس گرانبها بر میخورم

خاطراتی بس شیرین!

شیرینی آن خاطرات را هنوز بسان شیرینی عسل

در زیر زبانم مزمزه میکنم.

چه خوب گذشت آن دوران،چه شیرین گذشت آن زمان!

زمان بسان عقربه های ساعتی می نمود که هرگز عقب گردی نداشت

نفرین بر این زمان که خوشبختی را یک به یک ز کفم ربود

بسان راهزنان

میان جاده های نا امن زندگانی

باز خود را روبروی آینه میبینم،

و باز با دستانی لرزان خطی دیگر به روی چهره ی غبار گرفته آینه ی روبرویم میکشم

این بار در ته قلبم....

احساس سنگینی مضاعفی میکنم

به کف دستانم نگاه میکنم

خط های درون کف دست را رویت میکنم

خط هایی متقاطع که هرکدام

بسان زخمی بر پیکره ناتوانم وارد شده.

زخم هایی به عمق دره هایی عظیم

این زخم هارا التیامی نیست

در این زمانه مرهمی نمیابم

و باز دوباره خطی دیگر

خطی از ابتدای زندگانیم

تا بدین نقطه ای که هم اینک در حال گفتن این جملاتم

کودکی را مشاهده میکنم

و به دنبال آن،نوجوانیم...

چه سخت گذشت این سالها

بسان تندبادی در فصل سرد زمستان

زندگی رفت،همه چیز رفت،همه رفتند......

رفیقان،همرهان،همدلان،یاوران،

همه رفتند.....

همه آنچه که دوست داشتنی بودند

یک به یک زکف دادم

دوست داشتنی های من رفتند

وآنها که نیز مرا دوست داشتند

دوستی هایش به عمق اقیانوس ها

به پاکی دریاها....

و باز خود را درون آینه میبینم

اما...این بار از شدت خشم

مشتی بر آینه میکوبم

آینه بشکست

روبروی من

هرکدام از تیکه های آینه

تکه ای از آرزوهای مرا

درون خود بشکسته میبینم

حالیا!

حالیا نیز امروز

در میان هزاران هزار آدمی

تنها و تنها و تنها

بر جای مانده همچون درختی در کویری خشک!

بی کس و تنها بر جای مانده ام

تنها!!!

 

[mosleh.bargh]

بر می گردم
با چشمانم
که تنها يادگار کودکی منند
ايا مادرم مرا باز خواهد شناخت ؟​

 

[mosleh.bargh]

نيمکت کهنه باغ
خاطرات دورش را
در اولين بارش زمستانی
از ذهن پک کرده است
خاطره شعرهايی را که هرگز نسروده بودم
خاطره آوازهايی را که هرگز نخوانده بودی​

 

[mosleh.bargh]

به من بگوييد
فرزانه گان رنگ بوم و قلم
چگونه
خورشيدی را تصوير می کنيد
که ترسيمش
سراسر خاك را خاكسترنمی کند ؟​

 

[floe]

ببین تنهاییم را که در لحظه های خاکستری در انتظار طلوع خورشید است.
کاش می شد همچو آواز یک دورگرد زندگی را بار دیگر دور کرد.
در حضور واژه های بی نفس صدای تیک تیک ساعت را گوش کن شاید مرهم درد ثانیه ها را یافت کنی.
ای کاش می شد فهمید در دل آسمان چه می گذرد که امشب با ناله های بغض آلود این دل خسته اشک می ریزد.
بوسه بر لب، سینه بر کف ،دل پر از شوق گناه، معصیت را خنده آید از استغفار.

 

[toprak]

کابوس من این بود که دور از تو بمیرم
خواب منه افسون شده تعبیر شد ای عشق

ای کاش لبم سفره ی اشک تو نمی شد
این بوسه به لطف تو نمک گیر شد ای عشق

 

[negin1990]

آری او راست میگوید
گریه کن ای دل
گریه ای که تا کنونش هیچ عاشق نکرده باشد
گریه کن ای دل
گریه ای که رها گرداند بغض این ابر تیره ی سایه انداخته بر تنهایی ام را
گریه کن ای دل
گریه ای که خیس گرداند طهارت گونه های بیقرارت را
آری
گریه کن ای دل....

 

[سوگلییی]

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون

دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
به سرخی لبای سرخ یار
به یاد عاشقای این دیار
به داغ عاشقای بی مزار ای بارون

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون

ببار ای ابر بهار
با دلُم به هوای زلف یار
داد و بیداد از این روزگار
ماهُ دادن به شبهای تار ای بارون

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون


دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
دلا خون شو خون ببار
بر كوه و دشت و هامون ببار
به سرخی لبای سرخ یار
به یاد عاشقای این دیار
به داغ عاشقای بی مزار ای بارون

ببار ای بارون ببار
با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون

با دلُم گریه كن، خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بهر لیلی چو مجنون ببار ای بارون

 

[magic2021]

وقتی نیستی این خونه سرده
تنهاییت تنها ترم کرده
این روزها میان و میرن اما...
من منتظرم شاید که برگرده

 

[a-saeid-e]

ببار اي دل بر عذاي يار..
ببار اي دل بر فراق يار..
ببار اي دل همچو فلك بر عذاي حسين..
گر نداري كم ز فلك خون ببار بر فراق حسين..

 

[s_aa]

ببار ای بارون ببار
با دلم گریه کن خون ببار
در شبای تیره چون زلف یار
بحر لیلی چو مجنون ببار ای بارون....
داد و بیداد از این روزگار
ماه و دادن به شبهای تار
ای بارون....

 

[venus4164]

گریه کن
گریه قشنگه
گریه سهم دل تنگه....

 

[sweetest]

گریستن را گاهی توان آن نیست
که ترجمه اندوه آدمی باشد ...

 

[Sinai]

من
همه‌ی ابرهای آسمان را
گريه می‌کنم
تو
همه‌ی خورشيدهای خدا را
بتاب
!
نمی‌دانستم هر روز
هفت هشت ده بار
عاشق تو می‌شوم
،هر روز
نمی‌دانستم
با خورشيد می‌آيی
يا با ماه؟
بگو در کدام افق
دنبالت بگردم

 

[Reyhana.A]

آمدم تا مست و مدهوشت كنم اما نشد

عاشقانه تكيه بر دوشت كنم اما نشد

آمدم تا از سر دلتنگي و دلواپسي

گريه تلخي در آغوشت كنم اما نشد

آرزو كردم كه يك شب در سراب زندگي

چون شراب كهنه اي نوشت كنم اما نشد

نازنينم، نازنينم

ياد تو هرگز نرفت از خاطرم

آمدم تا اين سخن آويزه گوشت كنم اما نشد

شعله شد تا به دل خاكستر احساس تو

لحظه اي رفتم كه خاموشت كنم اما نشد

بعد از آن نامهربانيهاي بي حد وحصرسعي كردم تا فراموشت كنم اما نشد

 

[تک ستاره*]

گریه کن گریه قشنگه
گریه سهم دل تنگه

 

[Sinai]

یک لحظه شامگاه به زیبایی تو بود
جذاب بود و آرام
آرام می گذشت
مدهوش عطرهای نهانش
زیبایی برهنه ی شب رازپوش بود
حتی به ما نگفت که آزادی
ترجیح بر اسارت دارد
یا خیر
شب سرگذشت ما را
از پیش چشم می گذرانید
ما نیز می گذشتیم
زنجیرهای ثانیه بر خواب های ما
و قیچی طلایی
در خاوران مهیا می شد
صبحی که می رسید به تنهایی تو بود

 

[floe]

بی هوا رفتی و بی هوا شکستم گریه کردم تو کجایی، گریه کردم
تو سفر کردی و دنیام زیرورو شد گفته بودی که دیگه بر نمیگردم
باورم نمیشه چشمات روبروم نیست عزیزم چشمای تو دنیای من بود
با تو من به اوج قصه می رسیدم قصه چشمای تو دنیای من بود
بی هوا رفتی و بی هوا بریدی لحظه لحظه های عمر ما حروم شد
نامه ت رو خوندم و صد دفعه شکستم چرا آخرش به این تلخی تموم شد​

 

[yassi66]

شب ها که در خیابان خلوت خواب
پا به پای غرور و قافیه می روی
مرگ با لباس چین دار بلندش
پای پنجره ی اتاقم می اید
سوت می زند
و منتظر می ماند
قوطی قرص های این قلب بی قرار که سبک تر شد
مرگ هم بر می گردد
می رود سراغ سرایدار پیر همسایه
نه ! عزیز دلم
تازگی بوف کور هدایت را نخوانده ام
اینها که نوشتم حقیقت محض است
باور نمی کنی ، یک شب به کوچه ی دلتنگ ما بکوچ
کنار همان درخت که پر از خاطرات خط خورده است
بایست و تماشا کن
تا ببینی چکونه به دامن دریا و گریه می روم
بس کن ای دل ساده
صفحه صفحه برای که گریهمی کنی ؟
کتاب کبود گریه ها را آهسته ببند
تا خواب بی خروس بانوی بهار را بر هم نزنی
گوش کن! درمانده ی درد آلود
از پس پرده های پنجره
صدای سوت می اید​