مشاعرۀ سنّتی

[island1991]

وفای شمع را نازم که بعداز سوختن هر دم
به سر خاکستری در ماتم پروانه میریزد

دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف/لیکن رفیق بر همه چیزی مقدم است

 

[FA-HA]

وفای شمع را نازم که بعداز سوختن هر دم
به سر خاکستری در ماتم پروانه میریزد

دست از دامان شب برداشتم
تا بياويزم به گيسوي سحر
خويش را از ساحل افكندم در آب
ليك از ژرفاي دريا بي خبر

 

[masoumeh_f]

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
​

 

[island1991]

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت

راهی بجز گریز برایم نمانده بود​

دیوانه گرش پند دهی کار نبندد/ور بند نهی سلسله در هم گسلاند

 

[چاووش]

رفتم مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
​

دل به نگاه اولین گشت شکار چشم تو
زخم دگر چه میزنی صید بخون طپیده را

 

[island1991]

دل به نگاه اولین گشت شکار چشم تو
زخم دگر چه میزنی صید بخون طپیده را

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست/حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

 

[FA-HA]

اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست/حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم

مي دانم سبزه اي را بكنم خواهم مرد
مي روم بالا تا اوج، من پر از بال و پرم
راه مي بينم در ظلمت، من پر از فانوسم
من پر از نورم و شن
و پر از دار و درخت
پرم از راه، از پل، از رود، از موج
پرم از سايه برگي در آب
چه درونم تنهاست

 

[چاووش]

میکرد شبی نسبت خود شمع به خوبان
چون خواست که نام تو برد سوخت زبانش

 

[island1991]

میکرد شبی نسبت خود شمع به خوبان
چون خواست که نام تو برد سوخت زبانش

شیرازه ی جمعیت مستان خط جام است/آزاد بود هر که در این حلقه ی دام است

 

[salvador]

شیرازه ی جمعیت مستان خط جام است/آزاد بود هر که در این حلقه ی دام است

توئی شهزاده لیک از نسل آدم



که آدم هست اسرار دو عالم

 

[z.19.P]

میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است

 

[Narges *]

تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ماراغم بی همفسی
تا که رفتیم همه یار شدند
خفته ایم وهمه بیدارشدند

 

[island1991]

تا که بودیم نبودیم کسی
کشت ماراغم بی همفسی
تا که رفتیم همه یار شدند
خفته ایم وهمه بیدارشدند

در عشق تو پروای بد اندیشم نیست
سرمستم و اندیشه و تشویشم نیست
تا چند ز یاران خبر از من پرسی؟
ای بی خبر از من،خبر از خویشم نیست...

 

[naghmeirani]

تو را چو غنچه بود خنده بر دهان بی من

مرا چو لاله بود داغ برجگر بی تو

 

[island1991]

تو را چو غنچه بود خنده بر دهان بی من

مرا چو لاله بود داغ برجگر بی تو

وان که سوگند خورم جز به سر او نخورم
وان که سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟

 

[naghmeirani]

وان که سوگند خورم جز به سر او نخورم
وان که سوگند من و توبه ام اشکست کجاست؟

تا نفس باقی است ،نامِ دوست باشد بر زبانم

تا که جانی هست ،نقشِ یار باشد در ضمیرم

 

[island1991]

تا نفس باقی است ،نامِ دوست باشد بر زبانم

تا که جانی هست ،نقشِ یار باشد در ضمیرم

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا کشم خوش در کنارش تنگ تنگ

 

[naghmeirani]

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا کشم خوش در کنارش تنگ تنگ

گفت : من دوست دارمت ،گفتم
تا کی ؟ آهسته گفت : تا هستم

 

[island1991]

گفت : من دوست دارمت ،گفتم
تا کی ؟ آهسته گفت : تا هستم

مرغ زیرک نزند در چمنش پرده سرای
هر بهاری که به دنباله خزانی دارد

 

[amir.polymer.eng]

در دیده به جای خواب آب است مرا
زیرا که بدیدنت شتابست مرا*
گویند بخواب تا به خوابش بینی
ای بی خبران چه جای خواب است مرا*

 

[ranalean]

این سان که چرخ میگذرد بر مدار شوم

بیم خسوف و تیرگی ماه میرود

 

[island1991]

این سان که چرخ میگذرد بر مدار شوم

بیم خسوف و تیرگی ماه میرود

در خلوص منت ار هست شکی تجربه کن
کس عیار زر خالص نشناسد چو محک

 

[won-a-pa-lei]

کرد شوق چمن وصل تو ای مایه ناز
بلبل طبع مرا قافیه پرداز امشب

 

[island1991]

کرد شوق چمن وصل تو ای مایه ناز
بلبل طبع مرا قافیه پرداز امشب

به حدیث من و حسن تو نیفزود کسی
حد همین است سخن دانی و زیبایی را

 

[meddler]

به حدیث من و حسن تو نیفزود کسی
حد همین است سخن دانی و زیبایی را

از این سکوت گریزان از آن صدا بیزار
چنین چرا دلتنگم چنین چرا بیزار

 

[won-a-pa-lei]

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

 

[آواز خاموش]

دوش می آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود...

 

[salvador]

در شهر شما چه یار جویم
چون یاری شهریار دیدم

ای مطرب اگر تو یار مایی
این پرده بزن که یار دیدم

 

[venous_20]

ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون

روی سوی خانه خمار دارد پیر ما​

 

[آريائي]

از دل سوزنده صفيري كشيد
جست ز شاخ و به هم آويختند


​