مشاعرۀ سنّتی

[won-a-pa-lei]

تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

 

[iman.mpr]

تازیان را غم احوال گران باران نیست
پارسایان مددی تا خوش و آسان بروم

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست / یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست
به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس / که به هر حلقه موییت گرفتاری هست

 

[won-a-pa-lei]

تا دامن از من کشیدی ای سر و سیمین تن من
هر شب ز خونابه دل پر گل بود دامن من

 

[م.سنام]

نادره‌ای باید کو بهر تو غمخواره شود
بشنو از قل خدا هست زمین مهد شما

 

[iman.mpr]

تا دامن از من کشیدی ای سر و سیمین تن من
هر شب ز خونابه دل پر گل بود دامن من

نه من خام طمع عشق تو می​ورزم و بس / که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست

 

[iman.mpr]

نادره‌ای باید کو بهر تو غمخواره شود
بشنو از قل خدا هست زمین مهد شما

آن که هلاک من همی​خواهد و من سلامتش / هر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتش
میوه نمی​دهد به کس باغ تفرجست و بس / جز به نظر نمی​رسد سیب درخت قامتش

 

[won-a-pa-lei]

تابد فروغ مهر و مه از قطره های اشک
باران صبحگاه ندارد صفای اشک

 

[*setareh66*]

شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه​

 

[won-a-pa-lei]

آن که هلاک من همی​خواهد و من سلامتش / هر چه کند ز شاهدی کس نکند ملامتش
میوه نمی​دهد به کس باغ تفرجست و بس / جز به نظر نمی​رسد سیب درخت قامتش

شهسوار من که مه آیینه دار روی اوست
تاج خورشید بلندش خاک نعل مرکب است

 

[iman.mpr]

شوق لبت برد از یاد حافظ
درس شبانه ورد سحرگاه​

هنگام سپیده دم خروس سحری / دانی که چرا همی کند نوحه گری
یعنی که نموده اند در ایینه صبح / کز عمر شبی بگذشت و تو بی خبری

 

[won-a-pa-lei]

یا رب مگیرش ار چه دل چون کبوترم
افکند و کشت و عزت صید حرم نداشت

 

[iman.mpr]

تو نظیر من ببینی و بدیل من بگیری / عوض تو من نیابم که به هیچ کس نمانی
نه عجب کمال حسنت که به صد زبان بگویم / که هنوز پیش ذکرت خجلم ز بی زبانی

 

[*setareh66*]

یاد باد آن کو به قصد خون ما
زلف را بشکست و پیمان نیز هم

 

[won-a-pa-lei]

یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند
ببرد زود به جانداری خود پادشهش

 

[won-a-pa-lei]

یاد باد آن کو به قصد خون ما
زلف را بشکست و پیمان نیز هم

من همان به که از او نیک نگه دارم دل
که بد و نیک ندیده‌ست و ندارد نگهش

 

[iman.mpr]

یاد باد آن کو به قصد خون ما
زلف را بشکست و پیمان نیز هم

مده ای رفیق پندم که نظر بر او فکندم / تو میان ما ندانی که چه می​رود نهانی

 

[*setareh66*]

ياد باد آن که چو ياقوت قدح خنده زدی
در ميان من و لعل تو حکايت‌ها بود

 

[won-a-pa-lei]

ياد باد آن که چو ياقوت قدح خنده زدی
در ميان من و لعل تو حکايت‌ها بود

دارم از زلف سیاهش گله چندان که مپرس
که چنان ز او شده‌ام بی سر و سامان که مپرس

 

[*setareh66*]

یه روز فال گرفتم این برام اومد!!!

ساقی بيار باده که ماه صيام رفت
درده قدح که موسم ناموس و نام رفت

 

[salvador]

ترا ساقی کند چشم فسون ساز


که در مستی گشایش پرده از راز

 

[iman.mpr]

ترا ساقی کند چشم فسون ساز


که در مستی گشایش پرده از راز

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد / از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد
صوفی مجلس که دی جام و قدح می​شکست / باز به یک جرعه می عاقل و فرزانه شد

 

[salvador]

درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد


حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

 

[iman.mpr]

درد عشق ار چه دل از خلق نهان می‌دارد


حافظ این دیده گریان تو بی چیزی نیست

تا دست به اتفاق بر هم نزنیم / پایی ز نشاط بر سر هم نزنیم

خيزيم و دمی زنیم پيش از دم صبح / کاين صبح بسی دمد که ما دم نزنیم

 

[salvador]

مفخر تبریز شمس الدین تو بازآ زین سفر


بهر حق یک بارگی ما عاشق یک باره‌ایم

 

[venous_20]

من که ره بردم به گنج حسن بی پایان دوست
صد گدای همچو خود را بعد از ان قارون کنم

 

[sahar-architect]

مرا به هيچ بدادي و من هنوز بر انم
كه از وجود تو مويي به عالمي نفروشم

 

[salvador]

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق



چارتکبیر زدم یک سره بر هر چه که هست

 

[sahar-architect]

تو ساقي خماري يا دشمن هشياري
يا انكه كني ويران هر خانه كه ميسازم

 

[salvador]

منم که گوشه میخانه خانقاه من است



دعای پیر مغان ورد صبحگاه من است

 

[sahar-architect]

تو كه يك گوشه چشمت غم عالم ببرد
حيف باشد كه تو باشي و مرا غم ببرد