مشاعرۀ سنّتی

[salvador]

دیدن روی تو را دیده جان بین باید



وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است

 

[sahar-architect]

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد
وجود نازكت ازرده گزند مباد

 

[raghsebad]

تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارایی

صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

 

[sahar-architect]

تا تو نگاه ميكني كار من اه كردن است
اي به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است

 

[salvador]

تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد
وجود نازكت ازرده گزند مباد

دلش به ناله میازار و ختم کن حافظ



که رستگاری جاوید در کم آزاریست

 

[raghsebad]

تا تو نگاه ميكني كار من اه كردن است
اي به فداي چشم تو اين چه نگاه كردن است

تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم

انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

 

[salvador]

تو گر خواهی که جاویدان جهان یکسر بیارایی

صبا را گو که بردارد زمانی برقع از رویت

توام سررشته داری، گر پرم سوی تو معذورم



که در دست اختیاری نیست مرغ بند بر پا را

 

[sahar-architect]

اينجا كه باز به هم ريخت

 

[salvador]

تعظیم تو بر جان و خرد واجب و لازم

انعام تو بر کون و مکان فایض و شامل

لعل لبش داد کنون مر مرا



آنچ تو را لعل کند مر مرا

 

[raghsebad]

اگر به زلف دراز تو دست ما نرسد

گناه بخت پریشانو دست کوته ماست

 

[salvador]

تعالی الله چه قالب اصل جانها



دوان درسایهٔ لطفش روانها

 

[kachal63]

آتش افسرده ای از کاروان وا مانده ام همرهان رفته خاکستر نشینم کرده اند

 

[Ka!SeR]

اي دل طريق رندي از محتسب بياموز
مست است ودر حق او کس اين گمان ندارد

 

[salvador]

در این خونفشان عرصهٔ رستخیز

تو خون صراحی و ساغر بریز



دوستان شرمنده تشکر ندارم.

 

[kachal63]

ز اشک و آه من در هر شماری بود دریا نمی، دوزخ شراری

 

[Ka!SeR]

يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم
وقت پر پر شدنش سوز و نوايي نکنيم
يادمان باشد سر سجاده ي عشق
جز براي دل محبوب دعايي نکنيم

 

[salvador]

یار من باش که زیب فلک و زینت دهر



از مه روی تو و اشک چو پروین من است

 

[salvador]

يادمان باشد اگر شاخه گلي را چيديم
وقت پر پر شدنش سوز و نوايي نکنيم
يادمان باشد سر سجاده ي عشق
جز براي دل محبوب دعايي نکنيم

ماه تمام درست خانه دل آن توست



عقل که او خواجه بود بنده و دربان تو

 

[iman.mpr]

ماه تمام درست خانه دل آن توست



عقل که او خواجه بود بنده و دربان تو

وقـت سحر است خیز ای مایـه ناز / نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز

کانها کـه بجـایند نــپایند کسی / و آن ها که شدند کس نمیآيد باز

 

[salvador]

ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد



لطایف حکمی با کتاب قرآنی

 

[iman.mpr]

ز حافظان جهان کس چو بنده جمع نکرد



لطایف حکمی با کتاب قرآنی

یک چند به کودکی به استاد شديم / یک چند ز استادی خود شاد شديم

پايان سخن شنو که ما را چه رسيد / چون آب بر آمدیم و چون باد شديم

 

[salvador]

ملالی نیست ماهی را ز دریا



که بی‌دریا خود او خرم نگردد

 

[kachal63]

دوش با یاد تو در خلودت من یزمی بود
خلق گفتند که سودازده، تنهاست هنوز

 

[salvador]

زخم تیغ و تیر من منصور شد



چون که از زخم سنان نگریختم

 

[kachal63]

من راه، هجران را بخود هرگز نمیدادم ولی
آتش ره خود وا کند چون در نیستان بگذرد

 

[salvador]

در آن قالب کسی کاین جانش باشد



به گردون برشدن آسانش باشد

 

[kachal63]

دانی که کدامین شب و روزست که عاشق
خشنود دلی دارد و خوشبوی مشامی؟
شامی که شمال آورد از دوست نسیمی
صبحی که صبا آورد از یار پیامی

 

[koobagher]

یار من آن دلبر گیسو بلند ........................ آن سیه چشم و همان ابرو کمند
آنکه از شهلای مستش در فغان ...................... جمله نیکان آمده پیر و جوان
آنکه از خندان لبش مستیم ما .......................... از غم و اندوه دل رستیم ما
آنکه سودای نظر بر چهره اش ....................... می کند دارندگان را شهره اش
آنکه از خال لبش دلها به خون ..................... سینه ها مشروح سرها پرجنون
آنکه دنیا از وجودش در قرار ..................................... زندگانی تا ابد زو برقرار
آنکه از اسباب او بلوا نشست ....................... در دهان بندگان حلوا نشست
آنکه از بودش مصیبتها خفیف ............................. از برای عیبها ستر و لفیف
آنکه از یمنش بسی روزی فراخ ....................... گر نباشد او نباشد کوخ و کاخ
آنکه در آخر زمان راه نجات ............................ از برای سرکشان مرگ و فجات
مشفقا گر تو فرج خواهی ز حق ................. بس دعا گویش شب و روز و فلق
(ک.م)
01/06/1389
01:27​

 

[salvador]

یار ما بی رحم یاری بوده است

عشق او با صعب کاری بوده است




لطف او نسبت به من این یک دو سال

گر شماری یک دوباری بوده است

 

[salvador]

یار من آن دلبر گیسو بلند ........................ آن سیه چشم و همان ابرو کمند
آنکه از شهلای مستش در فغان ...................... جمله نیکان آمده پیر و جوان
آنکه از خندان لبش مستیم ما .......................... از غم و اندوه دل رستیم ما
آنکه سودای نظر بر چهره اش ....................... می کند دارندگان را شهره اش
آنکه از خال لبش دلها به خون ..................... سینه ها مشروح سرها پرجنون
آنکه دنیا از وجودش در قرار ..................................... زندگانی تا ابد زو برقرار
آنکه از اسباب او بلوا نشست ....................... در دهان بندگان حلوا نشست
آنکه از بودش مصیبتها خفیف ............................. از برای عیبها ستر و لفیف
آنکه از یمنش بسی روزی فراخ ....................... گر نباشد او نباشد کوخ و کاخ
آنکه در آخر زمان راه نجات ............................ از برای سرکشان مرگ و فجات
مشفقا گر تو فرج خواهی ز حق ................. بس دعا گویش شب و روز و فلق
(ک.م)
01/06/1389
01:27​

قطره دریای منی دم چه زنی بیش



غرقه شو و جان صدف پر ز گهر دار