خودتو با یه شعر وصف کن...!

[comudf]

مرگ

در آن گوشه سال ها
خاکستری خاموش
و
کنون دودی برپاست
زمان تنفس به پایان رسیده
ریه ها به زندگی وداع می گویند
و
لب های ورم کرده
مرگ را بوسه می زنند
مرگ در یک قدمی ست
آتش خاموشی زیر خاکستر سالیان،
زبانه می کشد کنون
ما را باوری بایست باشد
با او
و
زندگی
این دروغ مکرر

وداعی ست جانگداز
اما
معلوم

 

[meibudy]

از هر چه می‌رود سخن دوست خوشترست
پیغام آشنا نفس روح پرورست
هرگز وجود حاضر غایب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگرست
شاهد که در میان نبود شمع گو بمیر
چون هست اگر چراغ نباشد منورست
ابنای روزگار به صحرا روند و باغ
صحرا و باغ زنده دلان کوی دلبرست​

 

[meibudy]

اگر مي دانستی که چه زخمی دارد خنجر از دست عزيزان خوردن از من خسته نمي پرسيدي که چرا تنهایی ​

خود رنجم و خود صلح كنم عادتم اين است
يك روز تحمل مكنم طاقتم اين است
آن تيق دو دم را كه بسزم ز تو پهو
اي يار بزن كز تو چنين راحتم اين است​

 

[محـسن ز]

مي گريزم زين دغلكاران دنيا مي گريزم
تا نيابندم دگر گم كرده جاي پا مي گريزم
تاب سنگ هرزه چشمان را ندارم در اين گلشن
چون تذرو از لابلاي شاخ گلها مي گريزم
اين دل زود آشنا را مي كشم در بند عزلت
دو رتر هر جا زمردم ديدم آنجا مي گريزم

 

[ie student]

بي تو يك روز در اين فاصله ها خواهم مرد...​

 

[koochooloo_m]

صبر کن عشق زمین گیر شود بعد برو
یا دل از دیدن تو سیر شود بعد برو
خواب دیدم شبی از راه سوارم آمد
صبر کن خواب من تعبیر شود بعد برو

 

[canopus]

منم هم درد آینه همون که رنگ آوازم
میون این همه تردید بدون محکوم به آغازم

 

[artemiss]

یه قسمت عمده از من و شخصیتم این شعره اما همش نیست:

من آن گلبرگ مغرورم که میمیرم ز بی آبی
ولی با خفت و خواری پی شبنم نمیگردم!!!

در کل غرورم خیلی زیاده
چه برسه به اینکه برای رسیدن به هدفم بخوام تن به خواری و پستی بدم!!

 

[!...]

من مرد تنهایی شبم ... مهر خاموشی بر لبم!
تنها و غمگین رفته ام ... دل از همه گسسته ام!​

تنهای تنها,غمگین و رسوا ... تنها و بی فردا منم...!

 

[فرح نوش]

خواجه از حال ما خبر ندارد که این چنین از فراموشی یار سخن برمی تاباند

 

[pink83]

.....................................

 

["Amir masoud"]

امضامو بخون!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[Neg@rM]

من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید

 

[فرح نوش]

امضام وصف حالمه..............

 

[comudf]

سفید

من از سرزمینی می ایم
سرا پا عشق
سرزمین مرغکان عاشق
سرزمینی که تنها یک رنگ بر آن حکومت می کند:
"سفید"
رنگ پکی ها
رنگ خلوص
رنگ بی رنگ بودن
بی ریا بودن
بی غل و غش بودن

کبوتران سرزمین من همه سفیدند
دریاچه های زلال سرزمینم
با رقص قوهای سفید
عشق را به بی رنگی دعوت می کنند
و
نجابت در سفیدی اسبان سرزمینم
خودی نشان می دهد

ترا به این سرزمین دعوتی ست
ترا آغوش به روی تمام سفیدی ها بازست
بیا به سرزمین پکی ها قدم بگذار
و
بیاموز بی رنگ بودن را
و
فریاد زن :
" من همان بی رنگ بی رنگم"


سوئد


16 کتبر 97

 

[yalda.2008]

من مرد تنهایی شبم ... مهر خاموشی بر لبم!
تنها و غمگین رفته ام ... دل از همه گسسته ام!​

تنهای تنها,غمگین و رسوا ... تنها و بی فردا منم...!

من این آهنگ رو خیلی دوست دارم براوو

من خالی از عاطفه و خشم
خالی از خویشی و غربت
گیج و مبهوت بین بودن و نبودن
عشق آخرین همسفر من
مثل تو من و رها کرد
حالا دستام مونده و تنهایی من

سلطان صدا ابی

 

[HAMID TAVAKOLI]

گرچه دورم زبرت همسفر جان منی
قطره اشکی در دیده چشمان منی
این مپندار که یادت برود از نظرم
خاطرت جمع که در قلب پریشان منی

 

[yalda.2008]

من آن موجم که آرامش ندارم
به آسانی سر سازش ندارم

 

[فرح نوش]

امضام................

 

[yalda.2008]

امضام................

عزیزم نمیدونم این امضارو نداشتی میخواستی چی کار کنی؟

من هنوزم نگرانم
که تو حرفامو ندونی
این دیگه یه التماسه
که بیای یار بمونی

داریوش

 

[reyhana]

مرگ ارزوها پرسه در خيال

سردرگم در هيجاناته

دوروغي

 

[sh85]

دل من نه مرد آنست که با غمش سراید
مگسی کجا تواند که بیفکند عقابی

 

[فرح نوش]

عزیزم نمیدونم این امضارو نداشتی میخواستی چی کار کنی؟

من هنوزم نگرانم
که تو حرفامو ندونی
این دیگه یه التماسه
که بیای یار بمونی

داریوش

هیچی عزیز دلم یه شعر دیگه می نوشتم...................
ازشبنم عشق خاک عالم گل شد صد فتنه وشور در جهان حاصل شدسرنشتر عشق بررگ روح زدند یک قطره از ان چکید ونامش دل شد

 

[بارون]

بشنو این نی چون حکایت می کند/ از جدایی ها شکایت می کند
کز نیستان تا مرا ببریده اند/ در نفیرم مرد و زن نالیده اند
سینه خواهم شرحه شرحه از فراق/ تا بگویم شرح درد اشتیاق
هر کسی کاو دور ماند از اصل خویش/ باز جوید روزگار وصل خویش
من به هر جمعیتی نالان شدم/ جفت بدحالان و خوش حالان شدم
هر کسی از ظن خود شد یار من/ از درون من نجست اسرار من
سر من از ناله ی من دور نیست/ لیک چشم و گوش را آن نور نیست
تن ز جان و جان ز تن مستور نیست/ لیک کس را دید جان دستور نیست
آتش است این بانگ و نای و نیست باد/ هر که این آتش ندارد نیست باد
آتش عشق است کاندر نی فتاد/ جوشش عشق است کاندر می فتاد
نی حریف هر که از یاری برید/ پرده هایش پرده های ما درید
همچو نی زهری و تریاقی که دید؟/ همچو نی دمساز و مشتاقی که دید؟
نی حدیث راه پر خون می کند/ قصه های عشق مجنون می کند
محرم این هوش جز بی هوش نیست/ مر زبان را مشتری جز گوش نیست
در غم ما روزها بی گاه شد/ روزها با سوزها همراه شد
روزها گر رفت گو رو باک نیست/ تو بمان ای آن که چون تو پاک نیست
هر که جز ماهی زآبش سیر شد/ هر که بی روزی است روزش دیر شد
در نیابد حال پخته هیچ خام/ پس سخن کوتاه باید والسلام

 

[canopus]

منم
ستاره ای خاموش
از کهکشان های خاکستر شده ی عشق
که ناگزیر
بر مدار بیهودگی زندگی خویش
می گردم.

 

[سهراب 1364]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]رفتنت آغاز ویرانی است حرفش را مزن
ابتدای یک پریشانی است حرفش را مزن
گفته بودی چشم بردارم من از چشمان تو
چشم هایم بی تو بارانی است حرفش را مزن
آرزو دارم که دیگر بر نگردم پیش تو
راهمان با اینکه طولانی است حرفش را مزن
دوست داری بشکنی قلب پریشان مرا
دل شکستن کار آسانی است حرفش را مزن
خورده ای سوگند روزی عهد ما را بشکنی
این شکستن نا مسلمانی است حرفش را مزن
حرف رفتن می زنی وقتی که محتاج توام
رفتنت آغاز ویرانی است حرفش را مزن [/FONT]​

 

[comudf]

آینه

خودم را
در آینه دیدم.
که بودم؟!
غریب شده ام،
غریب.
خطوط صورتم، یادم آورد:
دیری گذشته و انگار
من نفهمیدم.
خودم را
در آینه دیدم.
چه بودم؟!
کوچک بودم،
کوچک.
و کوچکیم دلیل سهم من،
از زندگیست.
همیشه سهم من
به اندازه کوچکیم بود!!
خودم را
در آینه دیدم.
نه،
کسی مرا در آینه اش دید.

 

[فرح نوش]

بود ایا که در میکده ها بگشایند گره از کار فروبسته ی ما بگشایند..................ایا می شه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟/

 

[arghavan.z]

سیاوش کسرایی

سیاوش کسرایی

همه با اینه گفتم آری
همه با اینه گفتم که خموشانه مرا می پایید
گفتم ای اینه با من تو بگو
چه کسی بال خیالم را چید ؟
چه کسی صندوق جادویی بی اندیشه من غارت کرد ؟
چه کسی خرمن رویایی گلهای مرا داد به باد ؟
سرانگشت بر اینه نهادم پرسان
چه کس آخر چه کسی کشت مرا
که نه دستی به مدد از سوی یاری برخاست
نه کسی را خبری شد نه هیاهویی در شهر افتاد ؟
اینه
اشک بر دیده به تاریکی آغاز غروب
بی صدا بر دلم انگشت نهاد
...
...

 

[russell]

شب فرو می افتاد
به درون آمدم و پنجره ها رابستم
باد با شاخه در آویخته بود
من در این خانه تنها تنها
غم عالم به دلم ریخته بود
ناگهان حس کردم
که کسی
آنجا بیرون در باغ
در پس پنجره ام می گرید
صبحگاهان شبنم
می چکید از گل سیب

ابتهاج !