// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\

[*Afash*]

من هيچ ندانم كه مرا آنكه سرشت
از اهل بهشت كرد يا كه از دوزخ زشت

جامى و بتى و بربطى و لب كشت
اين هر سه مرا نقد و تو را نسيه بهشت

 

[ariyana.1365]

رسم این شهر عجیب است بیا بر گردیم
قصد این قوم فریب است بیا برگردیم
عشق بازیچه شهر است ولی در ده ما
دختر عشق نجیب است بیا برگردیم
کرمها در دل هر کوچه اقامت دارند
روستا مامن سیب است بیا بر گردیم
چه حسابیست که در مبحث جبر
جای بعلاوه صلیب است بیا برگردیم...
​

 

[متالیک]

صنما با غم عشق تو چه تدبیر کنم / تا به کی در غم تو ناله شبگیر کنم
دل دیوانه از آن شد که نصیحت شنود / مگرش هم ز سر زلف تو زنجیر کنم
آن چه در مدت هجر تو کشیدم هیهات / در یکی نامه محال است که تحریر کنم
با سر زلف تو مجموع پریشانی خود / کو مجالی که سراسر همه تقریر کنم
آن زمان کرزوی دیدن جانم باشد / در نظر نقش رخ خوب تو تصویر کنم
گر بدانم که وصال تو بدین دست دهد / دین و دل را همه دربازم و توفیر کنم
دور شو از برم ای واعظ و بیهوده مگوی / من نه آنم که دگر گوش به تزویر کنم
نیست امید صلاحی ز فساد حافظ / چون که تقدیر چنین است چه تدبیر کنم​

 

[Aseman Etemaad]

شهر خالیست زعشاق و جوانمردی نیست​

پیر گلرنگی و لولی وش شبگردی نیست​

​

ای شب آبستن او باش که نایافتنیست​

ورنه هر مرد در این عرصه هماوردی نیست​

​

گیرم عیسای دگر آید و دنیای دگر​

دم گرمی که دمد در نفس سردی نیست​

​

سر خود گیر که درمان دلم کار تو نیست​

ای طبیب دل بیمار اگرت دردی نیست​

​

 

[psychologist]

زندگی اب روانی است روان میگذرد انچه تقدیر من وتوست همان میگذرد

 

[hami_life]

خاتون، خودم کتیبه ای از دردم، دیگر زتو ملال نمی خواهم
حرفی بزن سکوت تو پیرم کرد، من واژه های لال نمی خواهم
تردیدی آنچنان که تو می دانی مثل خوره به جان من افتادست
چیزی بگو که دلخوشی ام باشد، تقدیر و احتمال نمی خواهم
با اینچنین تبسم کمرنگی برگشتنت قشنگ نخواهد بود
سیب آن زمان که سرخ شود سیب است، من هدیه های کال نمی خواهم
روزی دلت گرفت و گمان کردی وقتش رسیده است که برگردی
پای همان درخت اساطیری، تقویم ماه و سال نمی خواهم
من دلخوشم به اینکه کنار تو یک عمر آشنای قفس باشم
پرواز را ز یاد نخواهم برد، اما دوباره بال نمی خواهم
آری اگر به خویش قبولاندم تو رفته ای و باز نخواهی گشت
دل می دهم به«هرچه که باداباد» از مرگ هم مجال نمی خواهم

 

[azadeh_arch _eng]

دوباره باز فكرم به سوي تو پريده است​

دوباره باز عشقت به كنج دل خزيده است
به سويت، روي خود كردم كه يارب
چرا عشقم به اين زودي زياد او رميده است...

من از نهايت شب حرف ميزنم و از نهايت تاريكي و از نهايت شب حرف ميزنم هر وقت به خانه من امدي اي مهربان چراغ بيار و يك دريچه كه از ان به ازدحام كوچه خوشبخت بنگرم

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ پیروزی، همیشه نصیب کسانی می‌شود که در راه اصلی قدم برداشته‌اند. فرانس لیست ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ بزرگترین اشتباهی که کسی مرتکب می‌شود، این است که دائم از اشتباه کردن بترسد . آلبرت هوبارد ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ اگر دشمنت با روی خوش نزدیکت شد ، در برابرش خموش باش و تنهایش بگذار . اُرد بزرگ ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ مصمم به نیک بختی باش، نیک بخت می‌شوی. لینکلن ◊

 

[canopus]

من
از میان واژه های زلال
دوستی رابرگزیده ام
آنجا که
برف های تنهایی
آب می شوند
در صدای تابستانی یک دوست

 

[hami_life]

اين دل اگر کم است بگو سر بياورم
يا امر کن که يک دل ديگر بياورم
خيلي خلاصه عرض کنم دوست دارمت
ديگر نشد عبارت بهتر بياورم
از کتف آشيانه اي ات با کمال ميل
بايد که چند جفت کبوتر بياورم
حتي اگر اجازه دهي سعي مي کنم
تا يا کريم هاي شناور بياورم
از هم فرو مپاش،براي بناي تو
بايد بلور چيني و مرمر بياورم
وقتي رسيده اين غزل نيم-سوز را
از کوه هاي خود خوريم در بياورم​

 

[canopus]

نیمه نانی را
با هم
دو نیمه کردیم
بی آنکه
سخن از برادری گفته باشیم
تا
تعبیر رقص گندمزار باشد
در فضیلت خوابها
و نگاه خود را
پرواز دادیم
به دنبال هر پرنده ای
تا در مسیر آن
زندگی را سرابی نبینیم

 

[vahm]

اينجا همه اينه ها بيدارند
از بستر سرد قابشان بيزارند
يك عمر به پاي خشم مشتي ماندند
تا مهر سكوت از لبشان بردارند

 

[متالیک]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بر سر آنم که گر ز دست برآید
دست به کاری زنم که غصه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اضداد
دیو چو بیرون رود فرشته درآید

صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید

بر در ارباب بی‌مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید

ترک گدایی مکن که گنج بیابی
از نظر ره روی که در گذر آید

صالح و طالح متاع خویش نمودند
تا که قبول افتد و که در نظر آید

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر
باغ شود سبز و شاخ گل به بر آید

غفلت حافظ در این سراچه عجب نیست
هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید[/FONT]

 

[باران بهاری]

اول بنا نبود بسوزند عاشقان
آتش به جان شمع فتد کاین بنا نهاد

 

[psychologist]

در کذر گاه زمان عشقها میمیرند رنگها رنگ دگر میگیرند و فقط خاطره هاست که چه شیرین و تلخ به جا می مانند

 

[رنگ خدا]

چو گل هر دم ببویت جامه در تن
کنم چاک از گریبان تا ابد من
تنت را دید گل کوئی در باغ
چو مستان جامه را بدرید برتن

 

[arghavan.z]

.
..
...
تمامي‌ِ الفاظ ِ جهان را در اختيار داشتيم و
آن نگفتيم
که به کار آيد
چرا که تنها يک سخن
يک سخن در ميانه نبود:
ــ آزادی!
ما نگفتيم
تو تصويرش کن!


شاملو
...
..
.

 

[متالیک]

در حسرت روزای بهاری بُغ کرده قناری
اجاق خونه می سوزه و سرده
ببین سرما چه کرده
ای وای از اون روزی که گردونه به کام ما نگرده
یخ بسته گل گلدونها انگار
پاییز طبیعت رو ببین کرده چه بیداد
برگی دیگه نیست روی درختها
سرماست فقط میون حرفها
هرچی که بوده توی طبیعت
قایم کرده یکی میون برفها...

 

[canopus]

ترانه ام را
به خاطر بسپار
که ایهام خوشی است
از ایهام زمزمه های پاییزی
تا بعد از من
بخوانی آن را
در راههایی که
با هم از آنها عبور نخواهیم کرد

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ مردم از هیچ چیز به اندازه مسؤولیت وحشت ندارند؛ با وجود این هیچ چیز به اندازه مسوولیت در دنیا باعث پیشرفت انسان نمی‌شود. فرانک کرین ◊
◊ هیچگاه مگذار در کوهپایه‌های عشق کسی دستت را بگیرد که احساس نکنی در ارتفاعات آنرا رها خواهدکرد . .... ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ هیچگاه مگذار در کوهپایه‌های عشق کسی دستت را بگیرد که احساس نکنی در ارتفاعات آنرا رها خواهدکرد . .... ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ اگر دوستی‌ها نبود، دشمنی‌ها، دنیا را جهنم می‌کرد. مارک تواین ◊
◊ انسان! خودت به یاری خود برخیز! . بتهوون ◊

 

[پدرام تاج ابادی]

◊ عشق یعنی کوچک کردن دنیا به اندازه یک نفر و بزرگ کردن یک نفر به اندازه دنیا ـ .... ◊

 

[Aseman Etemaad]

گفته بودی
خودت با دریا کنار بیا!
تمام دریاهای دنیا دو ساحل دارند
من کنار دریا می آیم ، من با دریا کنارمی آیم
من با باد ، با باران ، با ایینه و زمستان
من کنار تو می ایم ، من با تو کنار می آیم
من با هر چه آسمان سرکوب شده
و هر چه سنگسار آیینه و مهربانی
و هر چه منطق بی دلیل
کنار می آیم !

 

[متالیک]

درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
نهال دشمنی برکن که رنج بیشمار آرد

 

[farahikia83]

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم
چه بگویم که غم از دل برود چون تو بیایی

 

[نگين...NeGiN سبز]

از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دگران
رفتم از كوي تو ليكن عقب سرنگران
ما گذشتيم و گذشت آنچه تو با ما كردي
تو بمان و دگران واي بحال دگران
مي‌روم تا كه به صاحبنظري باز رسم
محرم ما نبود ديده‌ي كوته‌نظران
دلِ چون آينه‌ي اهل صفا مي‌شكنند
كه ز خود بي‌خبرند اين زخدا بي‌خبران
سهل باشد همه بگذاشتن و بگذشتن
كاين بود عاقبت كار جهان گذران
شهريارا غم آوارگي و در بدري
شورها در دلم انگيخته چون نوسفران