.► • کربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود.► • شهادت حضرت زینب(س)

[glosi]

14تا صلوات نذر حضرت زینب​

 

[**آگاهدخت**]

​

نام زینب داشت، اما مرد بود[۱]

عاشورا، خونی بود که با حلقوم زینب(س) به کوچه‌های کوفه و شام کشیده شد و سپس در فواره بلند خون شهیدان و شعر شورانگیز شیعی، به امروز رسید.

ما مدیون عاشوراییم. اگر آن روز زینب(س) کتاب قطور صبوری را تدوین نمی‌کرد، امروز هیچ‌کس را معیار صبوری نبود. زینب(س) حجت شکیبایی است و آیه بردباری.
در شکننده‌ترین لحظه‌ها و در ازدحام آزمون‌ها و آتش و آوارگى، کیست که فصلی از کتاب زینب(س) را بخواند و حقارت رنج خود را در مقایسه با آن رنج‌های کوه‌شکن درنیابد.
منطقه عملیاتی زینب(س)، این بانوی صبور بنی‌هاشم، منطقه فراگیر دردها و درمان‌های بشری است و فرماندهی کریمانه این عملیات دنباله‌دار، همه جبهه‌های اسارت را در بردارد.
ابوالقاسم حسینجانى

[۱]. مقدمه کتاب اشعار عاشورایی، انتشارات تربیت.
اشارات :: تیر ۱۳۸۸ - شماره ۱۲۲

 

[*breath*]

یا حضرت زینب به دادم برس ......

 

[**آگاهدخت**]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]آن روز که شهر از تو پرغوغا بود
در خشم تو،‌هیبت علی ع پیدا بود

آن خطبه پرشور تو در کوفه و شام
فریاد بلند و سرخ عاشورا بود
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]می‌توان مانند کوهی درد بود
شام با یک قافله شب‌گرد بود[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif][/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]محمدعلی مجاهدى[/FONT]

​

 

[Dear.Doctor]

عشق با زینب(س) تبانی کرده است
رنگ گل را ارغوانی کرده است
هست عشق دلبریت، عشق او
صبر زانو می زند در پیش او
وفات حضرت زینب (س) تسلیت باد

 

[Dear.Doctor]

زینبم من زینت بابا شدم
در مصیبت یکه وتنها شدم اولین داغم برایم سخت بود
داغدار هجرت طاها شدم
داغ پیغمبر برایم تازه بود
سوگوار مادرم زهرا شدم
پنج ساله دختری بودم ولی
خانه دار خانه بابا شدم
سالهای بعد در شهر صیام
با یتیم کوچه هم آوا شدم
دیدم آن فرق زخون سیراب را
خواستار هجرت از دنیا شدم
بعد بابا دلخوشیم شد حسن
با کلامش فارغ از غمها شدم
آه از روزی که اوشد خون جگر
شاهد دفن گل زهرا(س) شدم
سالها رفت ورسیدم کربلا
همره خیل حسینی ها شدم
روز عاشورا در آن میدان خون
ناظری برآن مصیبت ها شدم
چیده شد گلهای باغ فاطمه (س)
جملگی رفتند ومن تنها شدم
جسم بی سر را گرفتم در بغل
بوسه زن بر گردن ورگها شدم
بعد تاراج گلستان رسول (ص)
من نمی دانم چسان بر پا شدم
شد اسیری قسمت آل خدا
همسفر با نیزه ها، سرها شدم
خطبه ها خواندم به مانند پدر
باعث رسوایی اعدا شدم
بر مدینه من رساندم کاروان
بی حسینم ساکن آنجا شدم
طول هجرانم بشد یک سال ونیم
اوفتاده در رجب از پا شدم
نیمه مه وصل شد هجران من
عازم از دنیا سوی عقبی شدم

 

[self.f_t_m990]

سلام ای روح عزت،تجلی شهامت

سلام ای کوه صبر و،وقار و استقامت

فتاده در دل ما،شراری از غم تو

دو عالم خون بگرید،برای ماتم تو

چو شمع محفل تو،تمامی ِ کواکب

ز بس که غم کشیدی شدی امّ المصائب

چو ماه نو خمیدی،مصیببت ها کشیدی

به عمرت ای عقیله،چه غمها که ندیدی

غم هجر پیمبر،سرشک و دیده ی تر

غم مسمار و کوچه،غم عظمای مادر

عزاخانه شد از غم،تمام مُلک افلاک

تو دیدی مادرت را،فتاده بر روی خاک

تو دیدی فرق چاک ِ،علی ساقی کوثر

تو دیدی که شد از کین،جگر پاره برادر

اگرچه زین مصائب،دل تو پر بلا بود

ولی سوز دلت از،شرار کربلا بود

امان از از کربلا و،امان از یاس نیلی

امان از تازیانه،امان از ضرب سیلی

امان از داغ گودال،امان از اشک دیده

امان از غربت آن امام سر بریده

امان از اشک زهرا،امان از آن جنایت

امان از ظلم شمر و،سنان بی مروّت

میان مقتل عشق،نگویم که چه ها شد

سر شاه شهیدان،ز پشت سر جدا شد