╬♥╬ گالری تصاویر نجومی ╬♥╬
- شروع کننده موضوع gordafarin
- تاریخ شروع
سلام بر دوست عزیز .
مرگ و زندگی همیشه با هم هستن . در واقع سحابی ها در اثر مرگ ستاره ها به وجود میان .وقتی یه ستاره ی پر جرم به صورت ابر نو اختر منفجر میشه گازهای اون در سطح وسیعی پراکنده میشن و به دلیل دمای بالاشون درخشان هستند و با سرعت بالایی پراکنده میشن. البته بعد از مدتی سرد میشن. حالا این گازها بستر مناسبی هستن برای تشکیل ستارگان جوان. بر اثر جاذبه این گازها دوباره به هم نزدیک میشن و یواش یواش گرم و متراکم میشن و دوباره فرایند جوشش آغاز میشه و یه ستاره جدید ایجاد میشه.
یکم شبیه مرگ ققنوس میمونه نه ؟؟
آخرین ویرایش:
تصاویر دیدنی نورهای جادویی شفقهای قطبی بهار بهار و پاییز بهترین فصلهای تماشای شقفهای خورشیدی و ثبت تصاویری شگفت انگیز از این نورهای جادویی آسمان هستند. به گزارش خبرگزاری مهر، با نزدیک شدن به پیک چرخه فعالیتهای خورشیدی بر تعداد شفقهای قطبی نیز افزوده می شود به طوری که به گفته دانشمندان، سال 2012 سالی است که شقفهای قطبی حتی در بخشهای جنوبی اروپا نیز دیده می شوند.
شفقهای آسمانی زمانی به وجود می آیند که این ذرات باردار در مسیر میدان مغناطیسی زمین جاری شده و پس از برخورد با اتمسفر زمین و تحریک مولکولهای هوا در بخشهای قطبی، انرژی اضافی را به صورت نور آزاد می کنند.
مجله نشنال جغرافی تصاویری تماشایی از شفقهای ماه آوریل را منتشر کرده است.
پیروزی زمردی
در این تصویر، آسمان همچون سنگ قیمتی زمرد، سبز و درخشان است. این شفق در بالای قله های کوههای نزدیک رودخانه "کایوکوک" در آلاسکا واقع در شمال دایره قطبی شمالی گرفته است.
"واین بارسکای" عکاس این تصویر در این خصوص گفت: "شبی به تاریکی قیر بود که بدون ماه، رودخانه یخی و کوهها تنها توسط شفقی که سراسر منطقه را به رنگ زمرد کرده بود می درخشیدند."
در عرضهای جغرافیایی بالا، شفقهایی چون این در بهار و پاییز بسیار رایجند و دو یا سه بار در هفته دیده می شوند.
افسون ویسکونسین
در شب دوم آوریل درحالی که "برایان لارمای" منجم آماتور درحال عبور بود نوری ضعیف را در نزدیکی ستاره قطبی دید. بلافاصله دوربین خود را درآورد و رنگهایی شگفت انگیز از شفق قطبی بر روی "پمباین" را جاودانه کرد. در جنوب، پمباین یکی از مناطقی است که در آن شفقهای قطبی دیده می شوند.
این نمایش زودهنگام آوریل بسیار غیرعادی است چرا که در این منطقه شفقها تقریبا با چشم غیرمسلح غیرمرئی هستند و برای تماشای آنها باید از تجهیزات نجومی بهره برد.
پرده تابناک
تصویر این نورهای دیدنی در آسمان بالای رودخانه یخی "کایوکوک" در آلاسکا در دوم آوریل گرفته شده است. "واین بارسکای" بیش از 483 کیلومتر به سمت شمال "فیربانکس" رانندگی کرد تا بتواند از تصویری مثل این عکس بگیرد.
عالیجناب شفق سرخ فام
این شفق قطبی همچون گردابی از روبانهای صورتی تا بنفش به نظر می رسد. این عکس در "ادمونتون" کانادا گرفته شده است. ذرات باردار خورشید به ارتفاع حدود 96 کیلومتری از سطح زمین می رسند و با ضربه زدن به مولکولهای نیتروژن این نورهای سرخ فام را به وجود می آورند. این درحالی است که شقفهای رایج سبز به دست اتمهای اکسیژن در ارتفاع بین 96.5 تا 123 کیلومتری از سطح زمین نقاشی می شوند.
ستونهای شبح مانند
این ستونهای کمرنگ نور که همچون شبحی به آسمان بالای استان آلبرتا در کانادا نفوذ کرده اند در تصویری که 15 ثانیه قبل از طلوع آفتاب گرفته شده جاودانه شده اند.
شفقهای آسمانی زمانی به وجود می آیند که این ذرات باردار در مسیر میدان مغناطیسی زمین جاری شده و پس از برخورد با اتمسفر زمین و تحریک مولکولهای هوا در بخشهای قطبی، انرژی اضافی را به صورت نور آزاد می کنند.
مجله نشنال جغرافی تصاویری تماشایی از شفقهای ماه آوریل را منتشر کرده است.
پیروزی زمردی
در این تصویر، آسمان همچون سنگ قیمتی زمرد، سبز و درخشان است. این شفق در بالای قله های کوههای نزدیک رودخانه "کایوکوک" در آلاسکا واقع در شمال دایره قطبی شمالی گرفته است.
"واین بارسکای" عکاس این تصویر در این خصوص گفت: "شبی به تاریکی قیر بود که بدون ماه، رودخانه یخی و کوهها تنها توسط شفقی که سراسر منطقه را به رنگ زمرد کرده بود می درخشیدند."
در عرضهای جغرافیایی بالا، شفقهایی چون این در بهار و پاییز بسیار رایجند و دو یا سه بار در هفته دیده می شوند.
افسون ویسکونسین
در شب دوم آوریل درحالی که "برایان لارمای" منجم آماتور درحال عبور بود نوری ضعیف را در نزدیکی ستاره قطبی دید. بلافاصله دوربین خود را درآورد و رنگهایی شگفت انگیز از شفق قطبی بر روی "پمباین" را جاودانه کرد. در جنوب، پمباین یکی از مناطقی است که در آن شفقهای قطبی دیده می شوند.
این نمایش زودهنگام آوریل بسیار غیرعادی است چرا که در این منطقه شفقها تقریبا با چشم غیرمسلح غیرمرئی هستند و برای تماشای آنها باید از تجهیزات نجومی بهره برد.
پرده تابناک
تصویر این نورهای دیدنی در آسمان بالای رودخانه یخی "کایوکوک" در آلاسکا در دوم آوریل گرفته شده است. "واین بارسکای" بیش از 483 کیلومتر به سمت شمال "فیربانکس" رانندگی کرد تا بتواند از تصویری مثل این عکس بگیرد.
عالیجناب شفق سرخ فام
این شفق قطبی همچون گردابی از روبانهای صورتی تا بنفش به نظر می رسد. این عکس در "ادمونتون" کانادا گرفته شده است. ذرات باردار خورشید به ارتفاع حدود 96 کیلومتری از سطح زمین می رسند و با ضربه زدن به مولکولهای نیتروژن این نورهای سرخ فام را به وجود می آورند. این درحالی است که شقفهای رایج سبز به دست اتمهای اکسیژن در ارتفاع بین 96.5 تا 123 کیلومتری از سطح زمین نقاشی می شوند.
ستونهای شبح مانند
این ستونهای کمرنگ نور که همچون شبحی به آسمان بالای استان آلبرتا در کانادا نفوذ کرده اند در تصویری که 15 ثانیه قبل از طلوع آفتاب گرفته شده جاودانه شده اند.
تصویر آینه یکی از قدرتمندترین تلسکوپهای جهان/ انتقال آینه‌ها به پایگاه‌فضایی دیدن آن سوی جهان هستی نیازمند دو آینه بی نظیر است که با همکاری با هم به عمق فضا و زمان نفوذ کرده و چهره ای جدید از جهان هستی را به نمایش بگذارند، آینه هایی که مهندسان مرکز فضایی گودارد به تازگی یکی از هر نوع از آنها را دریافت کرده اند. به گزارش خبرگزاری مهر، آینه های نوع اول و دوم تلسکوپ جیمز وب به تازگی وارد این پایگاه فضایی شده تحت آزمایشهای پی در پی قرار گرفته اند و زمانی که این دو آینه در کنار یکدیگر در تلسکوپ جیمزوب آرام بگیرند، می توانند چشم اخترشناسان را به فراسوی آنچه تا کنون از جهان دیده شده است، بگشایند.
به گفته مهندسان در مرکز فضایی گودارد آینه نوع اول سال آینده به منظور کنترل تنظیمات نوری مورد استفاده قرار خواهد گرفت و در ادامه هر دو نوع آینه بر روی تلسکوپ مسیریابی نصب می شوند تا ترکیب نهایی تلسکوپی که قرار است به فضا پرتاب شود، مورد آزمایش دقیق قرار گیرد.
آینه نوع دوم نور تابیده شده از آینه نوع اول را به ابزارهای پردازشی تلسکوپ وب هدایت خواهد کرد. این آینه به بازوهایی متصل است که آینه را در برابر 18 قطعه آینه نوع اول قرار می دهد. این آینه نیز پس از طی کردن مراحل پاکسازی و روکش کردن، برای نصب در تلسکوپ آماده خواهد شد. این آینه ها پس از نصب بر روی تلسکوپ تحت آزمایش ارتعاش و صوت قرار خواهند گرفت.
به گفته مهندسان در مرکز فضایی گودارد آینه نوع اول سال آینده به منظور کنترل تنظیمات نوری مورد استفاده قرار خواهد گرفت و در ادامه هر دو نوع آینه بر روی تلسکوپ مسیریابی نصب می شوند تا ترکیب نهایی تلسکوپی که قرار است به فضا پرتاب شود، مورد آزمایش دقیق قرار گیرد.
بخشی از آینه نوع اول تلسکوپ جیمز وب
آینه نوع اول از 18 آینه 6 ضلعی تشکیل شده اند که در کنار یکدیگر چیده شده و آینه بزرگ و یکپارچه 6 ضلعی را به وجود می آورند، این آینه بر روی لایه محافظ خورشیدی تلسکوپ جیمز وب نصب خواهد شد. این آینه 6.5 متری ابزاری است که از آن برای محاسبه نور تابیده شده از کهکشانهای دورافتاده استفاده خواهد شد. هر یک از آینه ها از بریلیوم، نوعی فلز سبک وزن و قدرتمند ساخته شده اند و وزن کلی هر یک از آنها 20 کیلوگرم است.
سکوی قرار گیری آینه نوع دوم در انتظار ورود آینه
دلیل 6 ضلعی بودن این آینه ها بالا رفتن قابلیت کنار هم قرار گرفتن آینه ها است، برای مثال زمانی که آینه نوع اول وب بر روی ستارهای دورافتاده متمرکز می شود، تصویر آن بر روی 18 قطعه آینه ای تابیده می شود و در نهایت چرخش جداگانه هریک از این آینه ها به سوی موضوع تصویری واحد با وضوح تصویری بالا را ارائه خواهد کرد.آینه نوع دوم نور تابیده شده از آینه نوع اول را به ابزارهای پردازشی تلسکوپ وب هدایت خواهد کرد. این آینه به بازوهایی متصل است که آینه را در برابر 18 قطعه آینه نوع اول قرار می دهد. این آینه نیز پس از طی کردن مراحل پاکسازی و روکش کردن، برای نصب در تلسکوپ آماده خواهد شد. این آینه ها پس از نصب بر روی تلسکوپ تحت آزمایش ارتعاش و صوت قرار خواهند گرفت.
طرحی از تلسکوپ جیمز وب پس از تکمیل شدن
بر اساس گزارش ناسا، تلسکوپ فضایی جیمز وب، جانشین تلسکوپ مشهور هابل و از نوع تلسکوپهای نسل جدید در جهان است، می توان این تلسکوپ را به عنوان یکی از قدرتمند ترین تلسکوپهای فضایی که تا به حال ساخته شده معرفی کرد که قادر است دورافتاده ترین اجرام را در جهان هستی رصد کرده و تصاویری از اولین کهکشانهایی که در جهان متولد شده اند را به ثبت برساند.
تصاویر گیاهان سیاره های دیگر را ببینید/ گیاهان فضایی سبز نیستند! محققان معتقدند زندگی گیاهی در یک سیاره بیگانه به چشم انسان سبز نخواهد بود بلکه به رنگهای سیاه و خاکستری دیده خواهد شد در حالیکه بیگانگان فضایی در صورتی که چشم داشته باشند این گیاهان را خالی از رنگ نمی بینند. به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه سنت اندروز که در حال مطالعه بر روی حیات احتمالی موجودات فتوسنتز کننده در سیستمهای چند ستاره ای هستند، این نظریه را عنوان کرده اند.
برگ گیاهان بر روی زمین عموما سبز دیده می شوند زیرا دو نوع کلروفیل طول موجهای سرخ و آبی رنگ را به خود جذب می کنند. این طول موجهای سرخ و آبی، فرایند فتوسنتز که طی آن گیاه انرژی خورشیدی را به انرژی شیمیایی تبدیل می کند را فعال می کنند و در مقابل طول موج سبزرنگ وارد حسگرهای سرخ/ سبز/ آبی چشم انسان می شوند.
دانشمندان گمان می برند پرنده ها و حشرات گیاهان را کاملا متفاوت می بینند، زیرا چشم آنها در برابر طیفهای مختلف رنگ سبز بسیار حساس بوده و می تواند امواج فرابنفش را ببیند. به گفته محققان گیاهان نیز می توانند در بخشهای مختلف کهکشان راه شیری با استفاده از ترکیبی از طول موجهای مختلف متناسب با نوع خورشید یا خورشیدهایشان شکل گرفته و رشد کنند.
در صورتی که بتوان گیاهی را در سیستم خورشیدی دو یا چندگانه ای یافت، این به آن معنی خواهد بود که منابع چندگانه ای از انرژی برای فعال کردن فتوسنتز وجود دارد. حرارت یک ستاره رنگ آن را تعیین می کند و رنگ نور نیز برای فتوسنتز به کار گرفته می شود متناسب با نوع رنگ نور ستاره، گیاهان به شکلهای مختلفی تکامل پیدا می کنند.
شبیه سازی ها نشان می دهند گیاهانی که در یک سیستم چند ستاره ای زندگی می کنند نسبت به گیاهان زمینی ظاهری متفاوت و عجیب دارند، گیاهانی که در سیاره ای با خورشید سرخ رنگ زندگی می کنند به چشم ما سیاه رنگ خواهند بود زیرا تمامی نور مرئی موجود برای انجام فتوسنتز جذب گیاه خواهد شد. این گیاهان حتی می توانند از تابشهای فروسرخ و فرابنفش برای انجام فتوسنتز استفاده کنند.
بر اساس گزارش ان بی سی، حتی گیاهانی که در سیاره ای با دو خورشید مشابه خورشید زمین زندگی می کنند می توانند برای محافظت خود در برابر تابشهای مضر، لایه ای ***** کننده در برابر تابشهای فرابنفش به وجود آورند.
برگ گیاهان بر روی زمین عموما سبز دیده می شوند زیرا دو نوع کلروفیل طول موجهای سرخ و آبی رنگ را به خود جذب می کنند. این طول موجهای سرخ و آبی، فرایند فتوسنتز که طی آن گیاه انرژی خورشیدی را به انرژی شیمیایی تبدیل می کند را فعال می کنند و در مقابل طول موج سبزرنگ وارد حسگرهای سرخ/ سبز/ آبی چشم انسان می شوند.
در صورتی که بتوان گیاهی را در سیستم خورشیدی دو یا چندگانه ای یافت، این به آن معنی خواهد بود که منابع چندگانه ای از انرژی برای فعال کردن فتوسنتز وجود دارد. حرارت یک ستاره رنگ آن را تعیین می کند و رنگ نور نیز برای فتوسنتز به کار گرفته می شود متناسب با نوع رنگ نور ستاره، گیاهان به شکلهای مختلفی تکامل پیدا می کنند.
بر اساس گزارش ان بی سی، حتی گیاهانی که در سیاره ای با دو خورشید مشابه خورشید زمین زندگی می کنند می توانند برای محافظت خود در برابر تابشهای مضر، لایه ای ***** کننده در برابر تابشهای فرابنفش به وجود آورند.
سروین
عضو جدید
سلام بر دوست عزیز .
مرگ و زندگی همیشه با هم هستن . در واقع سحابی ها در اثر مرگ ستاره ها به وجود میان .وقتی یه ستاره ی پر جرم به صورت ابر نو اختر منفجر میشه گازهای اون در سطح وسیعی پراکنده میشن و به دلیل دمای بالاشون درخشان هستند و با سرعت بالایی پراکنده میشن. البته بعد از مدتی سرد میشن. حالا این گازها بستر مناسبی هستن برای تشکیل ستارگان جوان. بر اثر جاذبه این گازها دوباره به هم نزدیک میشن و یواش یواش گرم و متراکم میشن و دوباره فرایند جوشش آغاز میشه و یه ستاره جدید ایجاد میشه.
یکم شبیه مرگ ققنوس میمونه نه ؟؟
مرسی که جواب دوستمو دادین منم ضایع نشدم
سروین
عضو جدید
حق با شماست . ببخشید.
بد برداشت کردین. من خوشحالم شدم. مرسییییییی
تصاویری زيبا از پدیده شگفت انگیز شَفَق قُطبی
توضيحات و عكس هايي ديدني از اين پدیده ای نادر ، شگفت انگیز و بسیار زیبا در كانادا
شَفَق یا سُرخی قُطبی یکی از پدیده‌های جوی کرهٔ زمین است. شَفَق‌های قُطبی نورهای زیبایی هستند که به طور طبیعی در آسمان دیده می‌شوند که معمولاً در شب و در عرضهای جغرافیایی قُطبی به چشم می‌خورند. آنها در یونوسفر تشکیل می‌شوند و سپیده دم قُطبی قابل مشاهده هستند. در عرض جغرافیایی قطب شمال به آنها شَفَق‌های شمالی نیز گفته میشود. به شَفَق‌های قُطبی، نور قطب شمال هم گفته میشود زیرا آنها فقط در نیم کرهٔ شمالی رویت می‌شوند و هر چقدر به قطب شمال نزدیک می‌شوید با توجه به مجاورت با قطب مغناطیسی شمالی زمین احتمال بیشتری می‌رود که بتوانید آنها را ببینید به طور مثال در شهرهای شمالی کانادا که بسیار نزدیک به قطب هستند امکان رویت آنها بسیار زیاد است.
شَفَق‌های قُطبی در نزدیکی قطب مغناطیسی شمالی ممکن است خیلی بالا باشد ولی در افق شمالی به صورت سبز بر افروخته و در صورت طلوع خورشید به صورت قرمز کمرنگ دیده میشود. شَفَق‌های قُطبی معمولاً از سپتامبر تا اکتبر و از مارس تا آوریل اتفاق می‌افتند. در قطب جنوب نیز این اتفاق می‌افتد ولی فقط در جنوبی‌ترین عرض جغرافیایی قابل رویت است و گاهی اوقات در آمریکای جنوبی و استرالیا پدیده شَفَق مشاهده میشود.
در هنگام شکل گیری شَفَق قُطبی، آسمان تابان می شود و نقش هایی با رنگها و شکل های گوناگون دیده می شود. گاهی دارای شکل کمان یکنواخت، ساکن یا تپنده است و گاهی عبارت است از شمار زیادی پرتو با طول موج های متفاوت، که مانند پرده ها و نوارها بازی می کنند و پیچ و تاب می خورند. رنگ تابانی از سبز مایل به زرد به سرخ و بنفش مایل به خاکستری تغییر می کند. بعضی از قبایل کانادایی به این پدیده رقص ارواح می‌گویند.
طبیعت و منشا شَفَق های قُطبی زمان درازی به کلی پوشیده مانده بود و قرن‌ها بود که این پدیده زیبا علاقمندان به آسمان را مسحور کرده است اما تا به امروز علت ظهور این پدیده و شکل‌گیری دوره‌های تناوب آن ناشناخته مانده بود تا اینکه به تازگی برای توجیه این راز توضیحات رضایت بخشی پیدا شده است ...
تصاویر زیر صحنه هایی از این پدیده شگفت انگیز را در شمال غربی کانادا نشان می دهد:
جام جم آنلاين: تلسکوپ فضایی هابل در آستانه بیست و یکمین سال پرتاب خود تصویر جدیدی را به دوستداران نجوم هدیه کرده است که یک زوج کهکشانی مارپیچ به شکل گل رُز را نشان می دهد.
به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان ناسا به مناسبت تولد 21 سالگي تلسكوپ هابل، چشم این تلسکوپ فضایی را به طرف یک توده کهکشانی دیدنی به نام ARP 273 چرخاندند. به این ترتیب هابل توانست از بزرگترین کهکشان مارپیچ این توده کهکشانی عکسبرداری کند. این کهکشان که UGC 1810 نام دارد به دلیل اینکه جذب نیروی گرانشی کهکشان همسایه با عنوان UGC 1813 قرار گرفته به شکل یک شاخه گل رُز درآمده است.
نقاط آبی رنگی که در بخش فوقانی تصویر دیده می شوند نور ناشی از توده ستارگان جوانی است که در طیف ماوراء بنفش می درخشند.
در کهکشان کوچکتر (UGC 1813) که تقریبا بریده شده است خصوصیات مشخصه ای از یک منطقه تشکیل ستاره ای مشاهده می شود که شاید در اثر فعل و انفعالات گرانشی میان دو کهکشان به وجود آمده است.
در بازوی خارجی این کهکشان، بخشی شبیه به حلقه ظاهر شده است. این ویژگی زمانی دیده می شود که کهکشانها درحال عبور از کنار هم نسبت به یکدیگر فعل و انفعال نشان می دهند.
در بالای سمت راست این تصویر، در بازوهای مارپیچ کهکشان UGC 1810 یک کهکشان مینی مارپیچ دیده می شود.
واضح است که خارجی ترین بازوی مارپیچ زمانی که این کهکشان سوم (مینی مارپیچ) از کنارش عبور می کند خصوصیات آن را تغییر می دهد و با یک بسته بزرگ از ستارگان قدیمی (رنگ مایل به قرمز در یک طرف و نقاط آبی در طرف دیگر) شکل آن را منظم می کند.
جرم کهکشان بزرگتر در زوج کهکشان UGC 1810-UGC 1813 حدود 5 برابر بیشتر از کهکشان کوچکتر است.
توده کهکشانی Arp 273 در صورت فلکی آندرومدا در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.
براساس گزارش وایرد نیوز، این تصویر در 17 دسامبر 2010 با دوربین "WFC3" هابل گرفته شده است.
تلسکوپ فضایی هابل 24 آوریل 1990 (4 اردیبهشت 1369) توسط شاتل فضایی دیسکاوری به فضا فرستاده شد.
در سال 2009 گروهی از فضانوردان همراه با شاتل آتلانتیس خود را به این تلسکوپ فضایی رساندند و آن را تعمیر کردند.
قرار است در سال 2014 تلسکوپ فضایی جیمز وب جایگزین این تلسکوپ کهنه کار شود.
زیباترین تصاویر سیاره ما از فضا به مناسبت روز جهانی زمین مجله نشنال جغرافی به مناسب روز جهانی زمین (22 آوریل) گزارشی تصویری از زیباترین عکسهای ماهواره ای که در طول سالهای اخیر از زمین گرفته شده اند را منتشر کرده است. به گزارش خبرگزاری مهر، روز جمعه 22 آوریل مصادف با روز زمین بود. این روز از سال 1970 جشن گرفته می شود.
به همین مناسبت مجله نشنال جغرافی گزیده ای از زیباترین تصاویری ماهواره ای را که از در سالهای گذشته از زمین گرفته شده منتشر کرده است.
به همین مناسبت مجله نشنال جغرافی گزیده ای از زیباترین تصاویری ماهواره ای را که از در سالهای گذشته از زمین گرفته شده منتشر کرده است.
روز زمین از بالا- این تصویر ماهواره ای در سال 2000 از آبهای لاجوردی و کبود با رسوبات صورتی خلیج "بومبتوکا" در شمال غربی ساحل ماداگاسکار گرفته شده است. در این صحنه شگفت انگیز آبهای شور کانال موزامبیک با آبهای شیرین رودخانه "بتسیبوکا" ممزوج می شوند. خلیج "بومبتوکا" خانه بزرگترین جنگلهای شاه پسند ماداگاسکار است.
جوشش آتشفشانی - یک توده بخار خاکستر آتشفشانی که از آتشفشان "ساریچف" واقع در انتهای شمال غربی جزیره ماتوا فوران می کند. این عکس را یک فضانورد ایستگاه فضایی در ژوئن 2009 گرفته است. ماتوا بخشی از جزایر کوریل در یک مجمع الجزایر روسی است که از هوکایدوی ژاپن تا "کامچاتکا" در روسیه امتداد یافته است.
صحرای نقاشی شده- یک آتش سوزی جدید در صحرای "سیمپسون" در مرکز استرالیا در میان شنها به رنگ نارنجی دیده می شود. این تصویر را یک فضانورد در سال 2002 گرفته است.
شهر نمونه- شهر بدون مه سانفرانسیسکو. این عکس را یک ماهواره زاویه تند ناسا در سال 2004 گرفته است.
سیاره آبی- جزیره "الوته را" در باهاماس. این عکس را یک فضانورد ایستگاه فضایی در سال 2002 گرفته است.
بازتابهای یک فاجعه - این عکسی از فاجعه نشت نفت در خلج مکزیک است که ماهواره EO-1 ناسا از سواحل جزیره "بویس پتیت" و جزیره "هورن" در شرق میسی سی پی در ژوئن 2010 گرفته است.
آبهای سوزآور- دریاچه "ناترون" در تانزانیا. به گفته ناسا این سوزآورترین آب در دنیا است که در این تصویر ماهواره ای که در سال 2005 گرفته شده است به رنگ نارنجی دیده می شود. با وجود خاصیت قلیایی بالا، این دریاچه زیستگاه گونه های بومی ماهی است.
رژه به سوی دریا- کوه یخی نومایر در جزیره جورجیای جنوبی، شرق راس جنوبی آمریکای جنوبی. در این تصویر ماهواره ای سال 2009 این کوه یخی بیش از همیشه به سوی اقیانوس می خزد.
مارپیچهای دریا- تصویری ماهواره ای مربوط به سال 2006 از مسیر آبگذرها در میان سواحل شنی دریای وادن در هلند.
پرورشگاه آیسبرگ- در این تصویر ماهواره ای سال 2010 از کوه یخی ماتوسویچ یک سری آیسبرگهای جدید در کانال اقیانوس منجمد جنوبی شکل گرفته اند. این کانال بین کوههای "لازارف" و "ویلسون هیلز" قرار گرفته است.
پایان بیابان- در امتداد صحرای شرقی الجزایر، ریگزار "تیفرنین" واقع شده است. این ریگزار، بخشی از ریگهای روان ارگ بزرگ شرقی است. این تصویر را یک فضانورد ایستگاه فضایی در سال 2008 گرفته است.
ابرهای گردابی- ابرهای گردابی یا گردابهای "فن کارمن" در آسمان جزایر کیپ ورده در شمال غربی آفریقا.
پهنای این عکس 190هزار کیلومتر است! / عکس
امیل کرای‌کامپ این تصویر زیبا را با استفاده از تلسکوپ 25 سانتی‌متری خود از سطح خورشید گرفته است. قطر لکه بزرگی که در سمت راست دیده میشود، 2 برابر زمین و پهنای عکس معادل 190هزار کیلومتر است.
برای تهیه این تصویر، کرای‌کامپ از ***** خورشیدی روی تلسکوپ خود استفاده کرده و توانسته علاوه بر ثبت جزئیات این لکه، دانه‌های خورشیدی را نیز ثبت کند. هر یک از این دانه‌ها در واقع مقطع ستون‌هایی بلند درون خورشید هستند که حدود 1000 کیلومتر پهنا دارند و پلاسمای داغ هیدوژن و هلیوم را به دلیل سبک‌بودن از داخل خورشید به سطح منتقل کرده و آنها را پس از خنک شدن و سنگین‌تر شدن به پایین منتقل می‌کنند. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید).
تصویر مقابل نیز موقعیت این لکه را که 1195 نامیده شده، در روز 4 اردیبهشت 1390 (امروز) روی خورشید نشان می‌دهد. این لکه با چشم غیرمسلح نیز قابل تشخیص است، البته به شرط رعایت نکات ایمنی! یادتان باشد هرگز بدون استفاده از عینک جوشکاری یا ***** مناسب به سطح خورشید نگاه نکنید که به چشم آسیب می‌رسد. توجه داشته باشید که خورشید هر 28 روز یک بار به دور خودش می‌گردد و بنابراین موقعیت لکه 1195 روی خورشید به سمت راست تصویر جابجا میشود.
با افزایش فعالیتهای خورشید و نزدیک‌شدن به زمان اوج این فعالیتهای یازده ساله، تعداد و ابعاد لکه‌های خورشیدی نیز رو به افزایش گذاشته و پیش‌بینی میشود طی دو سال آینده، طوفان‌های خورشیدی بیشتری زمین را تحت تاثیر قرار دهد. شفقهای قطبی و اختلال در فعالیت ماهواره‌ها و شبکه‌های انتقال برق و مخابرات (بخصوص در عرضهای جغرافیایی بالا و نزدیک به قطب) از جمله تاثیرات طوفان‌های خورشیدی بر زمین به‌شمار می‌رود.
امیل کرای‌کامپ این تصویر زیبا را با استفاده از تلسکوپ 25 سانتی‌متری خود از سطح خورشید گرفته است. قطر لکه بزرگی که در سمت راست دیده میشود، 2 برابر زمین و پهنای عکس معادل 190هزار کیلومتر است.
برای تهیه این تصویر، کرای‌کامپ از ***** خورشیدی روی تلسکوپ خود استفاده کرده و توانسته علاوه بر ثبت جزئیات این لکه، دانه‌های خورشیدی را نیز ثبت کند. هر یک از این دانه‌ها در واقع مقطع ستون‌هایی بلند درون خورشید هستند که حدود 1000 کیلومتر پهنا دارند و پلاسمای داغ هیدوژن و هلیوم را به دلیل سبک‌بودن از داخل خورشید به سطح منتقل کرده و آنها را پس از خنک شدن و سنگین‌تر شدن به پایین منتقل می‌کنند. (برای مشاهده عکس بزرگ، اینجا را کلیک کنید).
با افزایش فعالیتهای خورشید و نزدیک‌شدن به زمان اوج این فعالیتهای یازده ساله، تعداد و ابعاد لکه‌های خورشیدی نیز رو به افزایش گذاشته و پیش‌بینی میشود طی دو سال آینده، طوفان‌های خورشیدی بیشتری زمین را تحت تاثیر قرار دهد. شفقهای قطبی و اختلال در فعالیت ماهواره‌ها و شبکه‌های انتقال برق و مخابرات (بخصوص در عرضهای جغرافیایی بالا و نزدیک به قطب) از جمله تاثیرات طوفان‌های خورشیدی بر زمین به‌شمار می‌رود.
مرور تصاویر ماموریتهای اندیور/ پایانی به یادماندنی برای یک شاتل کهنه کار شاتل اندیور با طی کردن چند ساعت باقی مانده به آغاز آخرین ماموریتش پس از شاتل دیسکاوری به سرعت به روزهای پایانی فعالیتهای فضایی اش نزدیک می شود. به گزارش خبرگزاری مهر، با این وجود شاید بتوان گفت مراسم آخرین پرواز اندیور نسبت به دو شاتل دیگر که یکی برای همیشه بازنشسته شده و دیگری در انتظار بازنشستگی بسر می برد پرهیاهوتر و به یادماندنی تر است.
از یک طرف حضور مقاماتی از قبیل باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا و گابریل گیفوردز، همسر مجروح کاپیتان شاتل اندیور و از طرفی دیگر حضور بزرگترین آزمایشگاه فیزیکی فضایی جهان در محموله بار شاتل اندیور می تواند آخرین مامورت این شاتل را نسبت به دو شاتل دیگر پر رنگتر کند.
قرار است این آزمایشگاه فیزیکی بزرگ در یافتن پاسخ برخی از بزرگترین اسرار علم فیزیک به دانشمندان کمک کند. با انتقال "طیف نگار آلفا مغناطیس" به ایستگاه فضایی بین المللی، آخرین ماموریت اندیور به یکی از بزرگترین دستاوردهای جهان فیزیک تبدیل خواهد شد.
این طیف نگار به گونه ای طراحی و ساخته شده است تا بتواند عمیق ترین اسرار جهان هستی، آنچه برای ضد ماده رخ می دهد و هویت واقعی ماده تاریک را مورد بررسی قرار دهد. برای ساخت این دستگاه 7 تنی 20 سال زمان صرف شده و 600 محقق از 60 موسسه در 16 کشور در پروژه ساخت آن مشارکت داشته اند. هزینه ساخت این طیف نگار در حدود 1.5 تا 2 میلیارد دلار بوده است.
شاتل اندیور امروز با انتقال دادن این آزمایشگاه بزرگ و پس از پایان دادن به ماموریت خود به زندگی 24 ساله اش به عنوان یک شاتل فعال پایان خواهد داد. اندیور در سال 1987 ساخته شده و پنجمین عضو ناوگان شاتلهای ناسا به شمار می رود که امروز برای آغاز آخرین ماموریت خود ثانیه شماری می کند:
از یک طرف حضور مقاماتی از قبیل باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا و گابریل گیفوردز، همسر مجروح کاپیتان شاتل اندیور و از طرفی دیگر حضور بزرگترین آزمایشگاه فیزیکی فضایی جهان در محموله بار شاتل اندیور می تواند آخرین مامورت این شاتل را نسبت به دو شاتل دیگر پر رنگتر کند.
قرار است این آزمایشگاه فیزیکی بزرگ در یافتن پاسخ برخی از بزرگترین اسرار علم فیزیک به دانشمندان کمک کند. با انتقال "طیف نگار آلفا مغناطیس" به ایستگاه فضایی بین المللی، آخرین ماموریت اندیور به یکی از بزرگترین دستاوردهای جهان فیزیک تبدیل خواهد شد.
این طیف نگار به گونه ای طراحی و ساخته شده است تا بتواند عمیق ترین اسرار جهان هستی، آنچه برای ضد ماده رخ می دهد و هویت واقعی ماده تاریک را مورد بررسی قرار دهد. برای ساخت این دستگاه 7 تنی 20 سال زمان صرف شده و 600 محقق از 60 موسسه در 16 کشور در پروژه ساخت آن مشارکت داشته اند. هزینه ساخت این طیف نگار در حدود 1.5 تا 2 میلیارد دلار بوده است.
شاتل اندیور امروز با انتقال دادن این آزمایشگاه بزرگ و پس از پایان دادن به ماموریت خود به زندگی 24 ساله اش به عنوان یک شاتل فعال پایان خواهد داد. اندیور در سال 1987 ساخته شده و پنجمین عضو ناوگان شاتلهای ناسا به شمار می رود که امروز برای آغاز آخرین ماموریت خود ثانیه شماری می کند:
11 آگوست 2007 اندیور در پس زمینه آبی وسفید زمین در حال اتصال به لابراتوار "دستنی" در ایستگاه بین المللی فضایی
11 مارچ 2008 اندیور در حال اوج گرفتن از مرکز فضایی کندی
11 آگوست 2007 پرتره ای از اندیور و زمین در اولین راهپیمایی فضایی این ماموریت اندیور در ایستگاه فضایی
10 دسامبر 2008 سفر بازگشت به پایگاه مادری بر دوش بوئینگ 747
6 فوریه 2010 در سکوی پرتاب 39A در پایگاه فضایی کندی
اول مارچ 2011 در حال آماده سازی برای آخرین پرواز
11 مارچ 2008 در لحظه آغاز ماموریت STS-123
9 فوریه 2010 و اتاقک Tranquility در کنار ایستگاه فضایی
15 جولای 2009 در حال آغاز ماموریت STS-127 از پایگاه فضایی کندی
7 دسامبر 2002 فرود اندیور پس از ماموریتی 13 روزه
9 فوریه 2010 تصویری بی نظیر از اندیور در حال نزدیک شدن به ایستگاه
11 مارچ 2008 دنباله آتشین اندیور در آسمان شب آغاز ماموریت 16 روزه STS-123 به سوی ایستگاه
N49 در فاصله 160 هزار سال نوري در كهكشان ماژلان كه توسط تلسكوپ هابل گرفته شده است.
زیباترین تصاویر نجومی هفته/ تماشای غروب آفتاب از ایستگاه فضایی مجله نشنال جغرافی همانند همیشه به معرفی زیباترین تصاویر نجومی هفته گذشته پرداخت که در میان آنها می توان به عکسهایی چون "نورهای باقیمانده ابرنواختر" و تصاویر ماهواره ای ناسا از آتش سوزی تکزاس اشاره کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، در تصاویر نجومی این هفته مجله نشنال جغرافی می توان عکسهایی دیدنی از آسمان توفانی بر فراز "ناسا"، حفره ای در سطح ماه و تصویر ماهواره ای از آتش سوزی تکزاس را مشاهده کرد.
زباله ها را بیرون بگذار
این تصویری از یک ناو حمل زباله های ایستگاه فضایی بین المللی است. عکس این ناو بدون خلبان که Progress 41 نام دارد در 22 آوریل از پنجره ایستگاه فضایی گرفته شده است.
این ناو قرار است در فاصله مطمئنی از ایستگاه فضایی به دور آن حرکت کند. به این ترتیب فضانوردان ایستگاه می توانند آزمایشات فنی لازم را بر روی آن انجام دهند. زمانی که آزمایشات کامل شد، این وسیله فضایی حمل زباله به صورت کنترل از راه دور به سوی اتمسفر زمین هدایت می شود و هنگام ورود به اتمسفر می سوزد.
زخمهایی بر روی تکزاس
این لکه های قرمز تیره زخمهایی را نشان می دهد که ماهواره ناسا در رنگهای مصنوعی در 18 آوریل از آتش سوزی تکزاس گرفته است.
این تصویر، فضایی را بین "آتش سوزی "سوون سان" (راست بالای تصویر) و آتش سوزی "کوه کوپر" در شمال غربی این ایالت نشان می دهد. این دو آتش سوزی بیش از 113 هزار و 312 هکتار از زمینهای منطقه را به خاکستر تبدیل کردند.
آسمان توفانی
این تصویر که 26 آوریل گرفته شده است ابرهای تیره نزدیک به ساختمان Vehicle Assembly ناسا در مرکز فضایی کندی در فلوریدا را نشان می دهد. قرار بود شاتل اندیور 29 آوریل از این مرکز پرتاب شود و آخرین ماموریت خود را انجام دهد. زمان پرتاب این شاتل به تعویق افتاده است.
چشم اندازی از سومالی
تصویری از مناظر مختلف منطقه "جدو" در جنوب غربی سومالی. این تصویر که فضایی به وسعت 400 کیلومتر از موگادیشو و 800 کیلومتر از شمال نایروبی در کنیا را نشان می دهد توسط یک ماهواره ژاپنی گرفته شده است.
گودال انفجاری
مدارگرد Lunar Reconnaissance ناسا به تازگی این نمای نزدیک را از یک گودال سطح ماه گرفته است. دهانه این گودال 1 کیلومتر پهنا دارد. این عکس، انفجار موادی را نشان می دهد که از داخل گودال به سطح ماه برخورد می کنند. دو لکه تیره کوچکتر نیز در اثر برخورد مواد حاصل از انفجار ایجاد شده اند.
خارج از افق
این عکس، لایه های اتمسفر زمین را در امتداد خط افق بر فراز آمریکای جنوبی نشان می دهد که در آن غروب خورشید با عبور از نور سفید به آبی پررنگ بسیار تماشایی است. این تصویر را یک فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی در 12 آوریل گرفته است.
اصلیت ابرنواختر
در سال 1572 مردم زمین نور درخشان یک ابرنواختر را دیدند. اکنون از ترکیب شدتهای مختلف پرتوهای ایکس که از اطلاعات رصدخانه فضایی پرتوهای ایکس چاندار جمع آوری شده اند تصویر جدیدی از باقیمانده های آن انفجار تهیه شده است که اشاره ای به اصلیت همان انفجار کیهانی سال 1572 دارد.
این جرم آسمانی با عنوان "باقیمانده ابرنواختر تایچو" نامیده می شود. یک توپ از ابرهای گرد و غبار (رنگ زرد) در میان یک موج انفجاری پر انرژی (رنگ آبی) محاصره شده است.
به اعتقاد ستاره شناسان این ابرنواختر در اثر انفجار یک کوتوله سفید به وجود آمده است.
زباله ها را بیرون بگذار
این تصویری از یک ناو حمل زباله های ایستگاه فضایی بین المللی است. عکس این ناو بدون خلبان که Progress 41 نام دارد در 22 آوریل از پنجره ایستگاه فضایی گرفته شده است.
این ناو قرار است در فاصله مطمئنی از ایستگاه فضایی به دور آن حرکت کند. به این ترتیب فضانوردان ایستگاه می توانند آزمایشات فنی لازم را بر روی آن انجام دهند. زمانی که آزمایشات کامل شد، این وسیله فضایی حمل زباله به صورت کنترل از راه دور به سوی اتمسفر زمین هدایت می شود و هنگام ورود به اتمسفر می سوزد.
زخمهایی بر روی تکزاس
این لکه های قرمز تیره زخمهایی را نشان می دهد که ماهواره ناسا در رنگهای مصنوعی در 18 آوریل از آتش سوزی تکزاس گرفته است.
این تصویر، فضایی را بین "آتش سوزی "سوون سان" (راست بالای تصویر) و آتش سوزی "کوه کوپر" در شمال غربی این ایالت نشان می دهد. این دو آتش سوزی بیش از 113 هزار و 312 هکتار از زمینهای منطقه را به خاکستر تبدیل کردند.
آسمان توفانی
این تصویر که 26 آوریل گرفته شده است ابرهای تیره نزدیک به ساختمان Vehicle Assembly ناسا در مرکز فضایی کندی در فلوریدا را نشان می دهد. قرار بود شاتل اندیور 29 آوریل از این مرکز پرتاب شود و آخرین ماموریت خود را انجام دهد. زمان پرتاب این شاتل به تعویق افتاده است.
چشم اندازی از سومالی
تصویری از مناظر مختلف منطقه "جدو" در جنوب غربی سومالی. این تصویر که فضایی به وسعت 400 کیلومتر از موگادیشو و 800 کیلومتر از شمال نایروبی در کنیا را نشان می دهد توسط یک ماهواره ژاپنی گرفته شده است.
گودال انفجاری
مدارگرد Lunar Reconnaissance ناسا به تازگی این نمای نزدیک را از یک گودال سطح ماه گرفته است. دهانه این گودال 1 کیلومتر پهنا دارد. این عکس، انفجار موادی را نشان می دهد که از داخل گودال به سطح ماه برخورد می کنند. دو لکه تیره کوچکتر نیز در اثر برخورد مواد حاصل از انفجار ایجاد شده اند.
خارج از افق
این عکس، لایه های اتمسفر زمین را در امتداد خط افق بر فراز آمریکای جنوبی نشان می دهد که در آن غروب خورشید با عبور از نور سفید به آبی پررنگ بسیار تماشایی است. این تصویر را یک فضانورد ایستگاه فضایی بین المللی در 12 آوریل گرفته است.
اصلیت ابرنواختر
در سال 1572 مردم زمین نور درخشان یک ابرنواختر را دیدند. اکنون از ترکیب شدتهای مختلف پرتوهای ایکس که از اطلاعات رصدخانه فضایی پرتوهای ایکس چاندار جمع آوری شده اند تصویر جدیدی از باقیمانده های آن انفجار تهیه شده است که اشاره ای به اصلیت همان انفجار کیهانی سال 1572 دارد.
این جرم آسمانی با عنوان "باقیمانده ابرنواختر تایچو" نامیده می شود. یک توپ از ابرهای گرد و غبار (رنگ زرد) در میان یک موج انفجاری پر انرژی (رنگ آبی) محاصره شده است.
به اعتقاد ستاره شناسان این ابرنواختر در اثر انفجار یک کوتوله سفید به وجود آمده است.
تصاویر آزمایشهای فضایی در بیابانی شبیه مریخ/ لباس‌فضانوردی ویژه مریخ
گروهی از دانشمندان آژانس فضایی اروپا شبیه ساز لباس فضانوردی و یک کاوشگر بدون سرنشین که در سفر آینده به مریخ می توانند شرکت داشته باشند را در بیابانی در اندلس اسپانیا آزمایش کردند. به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان امیدوارند که این فناوری پیشرفته لباسهای فضانوردی بتواند در سفر آینده بشر به مریخ مورد استفاده قرار گیرد.
محققان آژانس فضایی اروپا یک شبیه ساز لباسهای فضانوردی با عنوان Aouda X and و نمونه آزمایشی یک کاوشگر بدون سرنشین با عنوان "یوروبات" را در بیابان "ریو تینتو" واقع از اندلس اسپانیا تست کردند.
این بیابان شباهتهای بسیاری به مریخ دارد و این تیم تحقیقاتی با سفر به اسپانیا این فرصت را یافتند که فناوریهای خود را بر روی خاکی که از نظر ژئولوژیکی و مواد شیمیایی شرایط بسیار نزدیکی به شرایط خاک سیاره سرخ دارند آزمایش کنند.
این بیابان محتوی یک ماده معدنی به نام "ژاروسیت" است که این ماده در خاک مریخ نیز به میزان فراوان وجود دارد و یکی از علل سرخی سیاره سرخ است.
دانشمندان اسا توضیح دادند که آزمایش Aouda X و "یوروبات" همانند "آخرین تمرین" برای بزرگترین سفری است که تمدن بشر تاکنون انجام داده است.
این تیم که عضو "گردهمایی فضایی اتریش" هستند این فناوری را که توسعه آن 3 سال به طول انجامیده است، آزمایش کردند.
در لباس فضانوردی Aouda X از سیستمها و رایانه های پیشرفته ای استفاده شده است که به فضانوردان کمک می کنند در برابر شرایط مریخ مقاومت کنند.
"فیلیپ شونیانز"، رئیس بخش پروژه های روباتیک آژانس فضایی اروپا در خصوص نمونه آزمایشی "یوروبات" که در بیابان "ریو تینتو" آزمایش شد توضیح داد: "این یک روبات با قدرت برجسته بینی و دو بازو است که می توانند به خوبی کار کنند. این روبات می تواند هر کار سخت، خطرناک و ملال آور برای فضانوردان را با دقت بالایی انجام دهد."
مریخ در منظومه شمسی نزدیکترین سیاره به زمین است باوجود این برای رسیدن به سیاره سرخ انسان باید 35 میلیون مایل را بپیماید.
براساس گزارش دیلی میل، "اسکات هاولند"، رئیس سیستمهای انسانی آژانس فضایی اروپا اظهار داشت: "واقعا هنوز تعداد فناوریهای جدیدی که فکر می کنم در سفر به مریخ به آنها نیاز داریم بسیار اندک هستند، اما من نسبت به عصری که در آن زندگی می کنیم بسیار خوشبین هستم ما این خوش شانسی را داریم که بتوانیم آنچه را که اتفاق خواهد افتاد ببینیم."
گروهی از دانشمندان آژانس فضایی اروپا شبیه ساز لباس فضانوردی و یک کاوشگر بدون سرنشین که در سفر آینده به مریخ می توانند شرکت داشته باشند را در بیابانی در اندلس اسپانیا آزمایش کردند. به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان امیدوارند که این فناوری پیشرفته لباسهای فضانوردی بتواند در سفر آینده بشر به مریخ مورد استفاده قرار گیرد.
محققان آژانس فضایی اروپا یک شبیه ساز لباسهای فضانوردی با عنوان Aouda X and و نمونه آزمایشی یک کاوشگر بدون سرنشین با عنوان "یوروبات" را در بیابان "ریو تینتو" واقع از اندلس اسپانیا تست کردند.
این بیابان شباهتهای بسیاری به مریخ دارد و این تیم تحقیقاتی با سفر به اسپانیا این فرصت را یافتند که فناوریهای خود را بر روی خاکی که از نظر ژئولوژیکی و مواد شیمیایی شرایط بسیار نزدیکی به شرایط خاک سیاره سرخ دارند آزمایش کنند.
این بیابان محتوی یک ماده معدنی به نام "ژاروسیت" است که این ماده در خاک مریخ نیز به میزان فراوان وجود دارد و یکی از علل سرخی سیاره سرخ است.
دانشمندان اسا توضیح دادند که آزمایش Aouda X و "یوروبات" همانند "آخرین تمرین" برای بزرگترین سفری است که تمدن بشر تاکنون انجام داده است.
این تیم که عضو "گردهمایی فضایی اتریش" هستند این فناوری را که توسعه آن 3 سال به طول انجامیده است، آزمایش کردند.
در لباس فضانوردی Aouda X از سیستمها و رایانه های پیشرفته ای استفاده شده است که به فضانوردان کمک می کنند در برابر شرایط مریخ مقاومت کنند.
"فیلیپ شونیانز"، رئیس بخش پروژه های روباتیک آژانس فضایی اروپا در خصوص نمونه آزمایشی "یوروبات" که در بیابان "ریو تینتو" آزمایش شد توضیح داد: "این یک روبات با قدرت برجسته بینی و دو بازو است که می توانند به خوبی کار کنند. این روبات می تواند هر کار سخت، خطرناک و ملال آور برای فضانوردان را با دقت بالایی انجام دهد."
مریخ در منظومه شمسی نزدیکترین سیاره به زمین است باوجود این برای رسیدن به سیاره سرخ انسان باید 35 میلیون مایل را بپیماید.
براساس گزارش دیلی میل، "اسکات هاولند"، رئیس سیستمهای انسانی آژانس فضایی اروپا اظهار داشت: "واقعا هنوز تعداد فناوریهای جدیدی که فکر می کنم در سفر به مریخ به آنها نیاز داریم بسیار اندک هستند، اما من نسبت به عصری که در آن زندگی می کنیم بسیار خوشبین هستم ما این خوش شانسی را داریم که بتوانیم آنچه را که اتفاق خواهد افتاد ببینیم."
گام کوچکی برای بشر- لباس فضانوردی Aouda X همراه با روبات "یوروبات" در بیابانی در اندلس اسپانیا آزمایش می شود
سفر اکتشافی- ابزارهایی که در این بیابان آزمایش می شوند می تواند بشر را یک گام به سوی فرود به مریخ نزدیکتر کنند
هرچند آژانسهای فضایی علاقه خود را به ماموریتهای انسانی به سوی مریخ اظهار داشته اند اما تاکنون هیچ پیشنهاد رسمی ارائه نشده است که بتواند این علاقه را به جلو براند
درست مثل مریخ- خاک سرخ بیابان "ریو تینتو" در اندلس اسپانیا می تواند یک نتیجه موثق را در آزمایش فناوریهای جدید آژانس فضایی اروپا ارائه کند
آزمایش شبیه ساز لباس فضانوردی
هرچند هیچ طرح رسمی برای ماموریت انسان به مریخ وجود ندارد اما این آزمایشات می توانند به عنوان آخرین تمرینات برای انجام بزرگترین سفر انسان باشد
دمای بسیار پایین، پرتوها و اتسمفر خطرناک تنها بخشی از شرایطی است که انسان در سفر به مریخ باید با آنها مقابله کند
تصوير خوشه‌اي از حفره‌هاي جديد برسطح مريخ
جام جم آنلاين: مدارگرد اکتشافی مریخی به تازگی چهار زخم جدید بر چهره صفحات آتشفشانی سیاره مریخ مشاهده کرده است که در اثر برخوردهای کیهانی به وجود آمده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این لکه های زخم مانند جدید در واقع حفره هایی هستند که از برخورد سنگهای آسمانی با سطح مریخ به وجود آمده اند. دوربین هایریس مدارگرد اکتشافی مریخ برای اثبات وجود این حفره ها بر روی این منطقه از مریخ متمرکز شده و دریافت اجرامی که با سطح مریخ برخورد کرده اند ابعادی برابر توپ های بازی ساحلی داشته اند.
این نشانه های جدید برای اولین بار در اوت 2010 مورد توجه قرار گرفتند، زمانی که دوربین مدارگرد اکتشافی مریخ متوجه توده هایی تیره رنگ شد که تا دوسال پیش در این منطقه وجود نداشتند.
تصاویری که چشمان تیزبین هایریس از این حفره ها به ثبت رسانده چهار حفره مجزا را نشان می دهد که هر یک توسط حلقه ای تیره رنگ از خاکهایی که به واسطه برخورد به بیرون پرتاب شده اند، احاطه شده است. این حفره ها می توانند به واسطه برخورد یک شهاب آسمانی که در مسیرش به سوی مریخ در اتمسفر به چهار تکه تقسیم شده به وجود آمده باشند.
مدارگرد اکتشافی مریخی با نظارت بر تغییرات به وجود آمده بر سطح مریخ به محققان کمک می کند تا دریابند مریخ معمولا چند وقت یکبار مورد حمله این سنگهای آسمانی قرار می گیرد، بر اساس تعداد این زخمها و حفره ها دانشمندان سیاره ای می توانند سن ساختارهای سطحی سیاره را ****ن بزنند.
بر اساس گزارش دیسکاوری، از آنجایی که سطح سیاره های کم حفره ای مانند زمین معمولا به واسطه تغییرات آتشفشانی، تکتونیکی و اتمسفری دستخوش تغییرات می شوند، جهان هایی مملو از حفره های برخوردی مانند ماه و مریخ طی میلیونها سال تغییرات کوچکی را تجربه می کنند.
جام جم آنلاين: مدارگرد اکتشافی مریخی به تازگی چهار زخم جدید بر چهره صفحات آتشفشانی سیاره مریخ مشاهده کرده است که در اثر برخوردهای کیهانی به وجود آمده اند.
به گزارش خبرگزاری مهر، این لکه های زخم مانند جدید در واقع حفره هایی هستند که از برخورد سنگهای آسمانی با سطح مریخ به وجود آمده اند. دوربین هایریس مدارگرد اکتشافی مریخ برای اثبات وجود این حفره ها بر روی این منطقه از مریخ متمرکز شده و دریافت اجرامی که با سطح مریخ برخورد کرده اند ابعادی برابر توپ های بازی ساحلی داشته اند.
این نشانه های جدید برای اولین بار در اوت 2010 مورد توجه قرار گرفتند، زمانی که دوربین مدارگرد اکتشافی مریخ متوجه توده هایی تیره رنگ شد که تا دوسال پیش در این منطقه وجود نداشتند.
تصاویری که چشمان تیزبین هایریس از این حفره ها به ثبت رسانده چهار حفره مجزا را نشان می دهد که هر یک توسط حلقه ای تیره رنگ از خاکهایی که به واسطه برخورد به بیرون پرتاب شده اند، احاطه شده است. این حفره ها می توانند به واسطه برخورد یک شهاب آسمانی که در مسیرش به سوی مریخ در اتمسفر به چهار تکه تقسیم شده به وجود آمده باشند.
مدارگرد اکتشافی مریخی با نظارت بر تغییرات به وجود آمده بر سطح مریخ به محققان کمک می کند تا دریابند مریخ معمولا چند وقت یکبار مورد حمله این سنگهای آسمانی قرار می گیرد، بر اساس تعداد این زخمها و حفره ها دانشمندان سیاره ای می توانند سن ساختارهای سطحی سیاره را ****ن بزنند.
بر اساس گزارش دیسکاوری، از آنجایی که سطح سیاره های کم حفره ای مانند زمین معمولا به واسطه تغییرات آتشفشانی، تکتونیکی و اتمسفری دستخوش تغییرات می شوند، جهان هایی مملو از حفره های برخوردی مانند ماه و مریخ طی میلیونها سال تغییرات کوچکی را تجربه می کنند.
تصاویری از پرتاب اندیور در حضور 500 هزار تماشاچی/ آغاز اکتشافات جدید شاتل اندیور عصر روز گذشته (دوشنبه) از مرکز فضایی کندی در پایگاه کیپ کارناول فلوریدا در حضور بیش از 500 هزار تماشاچی آخرین ماموریت خود را آغاز کرد. به گزارش خبرگزاری مهر، فرماندهی این ماموریت را "مارک کلی" 47 ساله به عهده دارد. همسر وی "گابریل گیفوردز"، نماینده کنگره از ایالت آریزونا است که چند ماه قبل مورد یک حمله تروریستی قرار گرفت. وی نیز برای بدرقه مارک کلی در پایگاه کندی حاضر بود.
"اسکات کلی"، برادر دوقلوی "مارک کلی" هم اکنون فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی است و به همراه تیمش آماده استقبال از برادر دوقلوی خود است. در این ماموریت دستگاه دو میلیارد دلاری شورای تحقیقات هسته ای اروپا (سرن) به ایستگاه فضایی بین المللی برده می شود.
دستگاه طیف نگار آلفا مغناطیس (AMS) که آشکارساز ذرات است و با عنوان شکارچی ضدماده شناخته می شود می تواند نقش مهمی در کشف رازهای جهان و تائید تئوری بیگ بنگ ایفا کند.
این دستگاه 7 تنی با همکاری 600 فیزیکدان از 60 سازمان تحقیقاتی از 16 کشور ساخته شده است.
شاتل اندیور در میان تشویقها و خداحافظیهای نیم میلیون تماشاچی که از فاصله کنترل شده، پرتاب را تماشا می کردند به همراه مارک کلی (فرمانده)، گرگوری جانسون (خلبان)، مایکل فینک، گرگ چامیتوف، اندرو فوستل و روبرتو ویتوری پرواز کرد. ماموریت اندیور 16 روز به طول می انجامد.
شاتل اندیور قرار بود 29 آوریل گذشته پرتاب شود که به دلیل بروز مشکلی در سیستم برق این پرتاب تا 16 می به تعویق افتاد و سرانجام توانست بیست و پنجمین پرواز خود را روز گذشته انجام دهد.
اندیور در سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرد و در طول این سالها با طی بیش از 190 میلیون کیلومتر 167 فضانورد را به ایستگاه فضایی بین المللی برد. این شاتل 11 بار به ایستگاه فضایی بین المللی و یکبار نیز به ایستگاه فضایی تاریخی "میر" سفر کرد
.
تماشایی- شاتل اندیور از مرکز فضایی کندی در کیپ کارناوال پرتاب شد
منظره تماشایی- شاتل در میان ابرها همانند یک گلوله پرتاب شده به نظر می رسد
فاکتور واووو- مردم انعکاس پرتاب شاتل را در آب می بینند
تیم شاتل از چپ به راست: مارک کلی (فرمانده)، گرگوری جانسون (خلبان)، مایکل فینک (متخصص ماموریت)، روبرتو ویتوری (عضو آژانس فضایی اروپا)، درو فوستل و گرگ چامیتوف (فضانورد)
تاثیرگذار- تماشاچیان با هیجان شاهد پرتاب اندیور هستند
منتظران فضا- شاتل اندیور بر روی سکوی پرتاب در مرکز فضایی کندی چند ساعت قبل از آغاز ماموریت
در دستان تاریخ- اندیور قبل از اینکه به موزه سپرده شود 16 روز در کنار ایستگاه فضایی بین المللی لنگر خواهد گرفت
قدرتها- راکتهای پرتابگر و مخزن سوخت
از نگاه لاک پشت- یک لاک پشت نیز شاهد پرتاب آخرین ماموریت اندیور است
جزئیات آخرین ماموریت شاتل اندیور
"اسکات کلی"، برادر دوقلوی "مارک کلی" هم اکنون فرمانده ایستگاه فضایی بین المللی است و به همراه تیمش آماده استقبال از برادر دوقلوی خود است. در این ماموریت دستگاه دو میلیارد دلاری شورای تحقیقات هسته ای اروپا (سرن) به ایستگاه فضایی بین المللی برده می شود.
دستگاه طیف نگار آلفا مغناطیس (AMS) که آشکارساز ذرات است و با عنوان شکارچی ضدماده شناخته می شود می تواند نقش مهمی در کشف رازهای جهان و تائید تئوری بیگ بنگ ایفا کند.
این دستگاه 7 تنی با همکاری 600 فیزیکدان از 60 سازمان تحقیقاتی از 16 کشور ساخته شده است.
شاتل اندیور در میان تشویقها و خداحافظیهای نیم میلیون تماشاچی که از فاصله کنترل شده، پرتاب را تماشا می کردند به همراه مارک کلی (فرمانده)، گرگوری جانسون (خلبان)، مایکل فینک، گرگ چامیتوف، اندرو فوستل و روبرتو ویتوری پرواز کرد. ماموریت اندیور 16 روز به طول می انجامد.
شاتل اندیور قرار بود 29 آوریل گذشته پرتاب شود که به دلیل بروز مشکلی در سیستم برق این پرتاب تا 16 می به تعویق افتاد و سرانجام توانست بیست و پنجمین پرواز خود را روز گذشته انجام دهد.
اندیور در سال 1992 فعالیت خود را آغاز کرد و در طول این سالها با طی بیش از 190 میلیون کیلومتر 167 فضانورد را به ایستگاه فضایی بین المللی برد. این شاتل 11 بار به ایستگاه فضایی بین المللی و یکبار نیز به ایستگاه فضایی تاریخی "میر" سفر کرد
.
پرتاب آخر- شعله هایی که از خروجیهای راکتهای پرتابگر شاتل فضایی اندیور خارج می شود آسمان را قرمز رنگ می کنند
تماشایی- شاتل اندیور از مرکز فضایی کندی در کیپ کارناوال پرتاب شد
منظره تماشایی- شاتل در میان ابرها همانند یک گلوله پرتاب شده به نظر می رسد
پرقدرت- راکتها یک نور شگفت انگیز را ایجاد کرده اند. این راکتهای پرتابگر به شاتل کمک می کنند که از روی سکو پرتاب شوند
فاکتور واووو- مردم انعکاس پرتاب شاتل را در آب می بینند
تیم شاتل از چپ به راست: مارک کلی (فرمانده)، گرگوری جانسون (خلبان)، مایکل فینک (متخصص ماموریت)، روبرتو ویتوری (عضو آژانس فضایی اروپا)، درو فوستل و گرگ چامیتوف (فضانورد)
تاثیرگذار- تماشاچیان با هیجان شاهد پرتاب اندیور هستند
منتظران فضا- شاتل اندیور بر روی سکوی پرتاب در مرکز فضایی کندی چند ساعت قبل از آغاز ماموریت
در دستان تاریخ- اندیور قبل از اینکه به موزه سپرده شود 16 روز در کنار ایستگاه فضایی بین المللی لنگر خواهد گرفت
قدرتها- راکتهای پرتابگر و مخزن سوخت
نمایی دیگر
از نگاه لاک پشت- یک لاک پشت نیز شاهد پرتاب آخرین ماموریت اندیور است
جزئیات آخرین ماموریت شاتل اندیور
تصویر بزرگترین برخورد خوشه های کهکشانی/ همکاری تلسکوپها برای رصد تیمی از اخترشناسان بین المللی موفق به رصد برخورد همزمان چهار خوشه کهکشانی شده اند که در نتیجه آن خوشه ای با نام پاندورا خلق شده است. به گزارش خبرگزاری مهر، این خوشه دور افتاده کهکشانی به واسطه برخوردی 350 میلیون ساله میان چهار خوشه متفاوت کهکشانی دیگر به وجود آمده است و به دلیل خلق رویدادهای متفاوت و عجیبی که به واسطه این برخورد بزرگ به وجود آمده اند، اخترشناسان نام خوشه جدید را پاندورا گذاشته اند.
اخترشناسان بخشهای مختلف این رویداد بزرگ که منجر به شکل گیری خوشه "اَبِل 2744" یا همان پاندورا شده است را با استفاده از تلسکوپهای مختلف در فضا و زمین به ثبت رسانده اند. خوشه های کهکشانی بزرگترین ساختارهای جهان هستند که تحت تاثیر نیروی گرانش به سوی یکدیگر کشیده می شوند. "اَبِل 2744" در فاصله 3.5 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته (یک سال نوری فاصله ای بربر 9.4 تریلیون کیلومتر است).
اخترشناسان برای اینکه پی ببرند در این خوشه کهکشانی چه رخ داده است با استفاده از ابزارهای مختلفی از جمله هابل ناسا، چاندرا، رصد خانه VLT اسا، و تلسکوپ سوبارو ژاپن در هاوایی به مطالعه این خوشه پرداخته و به ویژه انواع جرمهای موجود در این خوشه و وزن آنها را مورد مطالعه قرار دادند.
آنها دریافتند کهکشهانها در خوشه های عظیم که در تصاویر هابل و VLT به خوبی آشکار بودند کمتر از پنج درصد از وزن پاندورا را تشکیل داده اند. 20 درصد دیگر آن را گازهای داغی تشکیل داده است که تصویر آن توسط چاندار به ثبت رسیده است.
مابقی این خوشه ماده تاریک است، ماده مرموزی که دانشمندان قادر به ردیابی مستقیم آن نیستند زیرا ماده تاریک نمی تواند مستقیما با ماده معمولی واکنش دهد و تنها می توان حضور این ماده را از طریق تاثیرات گرانشی آن درک کرد. برای یافتن موقعیت ماده تاریک در پاندورا محققان پدیده ای به نام تحدب گرانشی را مورد بررسی قرار دادند، الگویی که پرتوهای نوری تابیده شده از دورافتاده ترین کهکشانها در حین عبور از میان میدان گرانشی خوشه های کهکشانی برای رسیدن به زمین، دچار انحراف و تاب خوردگی می شوند.
این پیچ و تابهای نوری منجر به ایجاد اعوجاجهایی در تصویر کهکشانها می شود که می توان آنها را در تصاویر به ثبت رسیده توسط تلسکوپهای هابل و VLT مشاهده کرد. با درنظر گرفتن اینکه این تصاویر دچار اعوجاج شده اند می توان موقعیت دقیق ماده و ماده تاریک را تعیین کرد.
بر اساس گزارش اسپیس، شاید این تصاویر در کنار هم چیده شده که هر یک توسط تلسکوپی متفاوت به ثبت رسیده اند، بتوانند اطلاعاتی جدید را درباره عملکرد ماده تاریک و چگونگی تعامل ساختارهای مختلف جهان هستی در اختیار اخترشناسان قرار دهد.
اخترشناسان بخشهای مختلف این رویداد بزرگ که منجر به شکل گیری خوشه "اَبِل 2744" یا همان پاندورا شده است را با استفاده از تلسکوپهای مختلف در فضا و زمین به ثبت رسانده اند. خوشه های کهکشانی بزرگترین ساختارهای جهان هستند که تحت تاثیر نیروی گرانش به سوی یکدیگر کشیده می شوند. "اَبِل 2744" در فاصله 3.5 میلیارد سال نوری از زمین قرار گرفته (یک سال نوری فاصله ای بربر 9.4 تریلیون کیلومتر است).
اخترشناسان برای اینکه پی ببرند در این خوشه کهکشانی چه رخ داده است با استفاده از ابزارهای مختلفی از جمله هابل ناسا، چاندرا، رصد خانه VLT اسا، و تلسکوپ سوبارو ژاپن در هاوایی به مطالعه این خوشه پرداخته و به ویژه انواع جرمهای موجود در این خوشه و وزن آنها را مورد مطالعه قرار دادند.
مابقی این خوشه ماده تاریک است، ماده مرموزی که دانشمندان قادر به ردیابی مستقیم آن نیستند زیرا ماده تاریک نمی تواند مستقیما با ماده معمولی واکنش دهد و تنها می توان حضور این ماده را از طریق تاثیرات گرانشی آن درک کرد. برای یافتن موقعیت ماده تاریک در پاندورا محققان پدیده ای به نام تحدب گرانشی را مورد بررسی قرار دادند، الگویی که پرتوهای نوری تابیده شده از دورافتاده ترین کهکشانها در حین عبور از میان میدان گرانشی خوشه های کهکشانی برای رسیدن به زمین، دچار انحراف و تاب خوردگی می شوند.
این پیچ و تابهای نوری منجر به ایجاد اعوجاجهایی در تصویر کهکشانها می شود که می توان آنها را در تصاویر به ثبت رسیده توسط تلسکوپهای هابل و VLT مشاهده کرد. با درنظر گرفتن اینکه این تصاویر دچار اعوجاج شده اند می توان موقعیت دقیق ماده و ماده تاریک را تعیین کرد.
بر اساس گزارش اسپیس، شاید این تصاویر در کنار هم چیده شده که هر یک توسط تلسکوپی متفاوت به ثبت رسیده اند، بتوانند اطلاعاتی جدید را درباره عملکرد ماده تاریک و چگونگی تعامل ساختارهای مختلف جهان هستی در اختیار اخترشناسان قرار دهد.
sougmad
عضو جدید
سایه‌ی مثلثی شکل یک کوه آتشفشانی بزرگ
5 جولای 2011
چرا سایه‌ی این کوه آتشفشانی مثلثی شکل است؟ بر خلاف آن چیزی که از سایه برداشت میشود، خود کوه آتشفشانی تیدا شکل هرمی کاملی مانند سایه‌اش ندارد. این پدیده‌ی سایه‌ی مثلثی چندان هم بی‌‌مانند نیست و معمولاً از فراز کوهستان‌های بلند و کوههای آتشفشانی دیده میشود. کلید معمای این شکل عجیب در این است که ناظر مسیر بلند سایه‌ی اجسام در طلوع یا غروب خورشید را رو به پایین نگاه می‌کند و این سایه در افق کشیده میشود. همان اتفاقی که در فاصله‌ای دور برای دو خط موازی ریل‌های قطار رخ می‌دهد. حتی اگر کوهمکعبی شکل باشد سایه‌اش شبیه به مستطیلی کشیده‌ای میشود که کم‌کم به شکل مخروط درمی‌آید. این تصویری دیدنی از دهانه‌ی آتشفشانی Pico Viejo است که در جزایر قناری در تِنِریفاسپانیا واقع است. این تصویر از ماه کامل که بالای تصویر دیده میشود، مربوط به ساعاتی پس از اتمام ماه‌گرفتگی کامل در ماه گذشته است
----------------------------------------------------------------------
این عکسه به نظرم خودم جالب بود
اینجا هم گذاشتمش
آخرین ویرایش:
Similar threads
Similar threads
-
╬♥╬ قوانین و مقررات تالار نجوم ، حتما مطالعه نمائید ╬♥╬- شروع شده توسط *** s.mahdi ***
- پاسخ ها: 0
-
-
تصاویر جدید نیوهورایزنز از تنوع خیره‌کننده زمین‌شناختی پلوتو
- شروع شده توسط *** s.mahdi ***
- پاسخ ها: 0
-
-