╬♥╬ گالری تصاویر نجومی ╬♥╬

[*** s.mahdi ***]

شاتل کلمبیا در 12 آوریل 1981 و درست در بیستمین سالگرد اولین پرواز انسان به فضا اولین پرواز خود را انجام داد. این شاتل اگرچه پایانی غم انگیز داشت اما شروعی برای برنامه های فضایی بشریت بود. به گزارش خبرگزاری مهر، به نظر می رسد که 12 آوریل (23 فروردین) روز مهمی برای اکتشافات فضایی انسان باشد. از یک سو در 12 آوریل 1961 (23 فروردین 1340) یوری گاگارین همراه با کپسول Vostok 1 به مدار اطراف زمین پرواز کرد و به این ترتیب اولین حضور انسان در فضا را رقم زد و از سویی دیگر 20 سال پس از این رویداد مهم، اولین شاتل ناسا اولین پرواز خود را انجام داد و فصلی نو از پروازهای انسان را آغاز کرد.
با شروع برنامه های فضایی شاتل انسان توانست بزرگترین سازه معلق در مدار زمین یعنی ایستگاه فضایی بین المللی را بسازد.
امروز ناسا در شرایطی 30 سال پروازهای این فضاپیماها را جشن می گیرد که از 3 شاتل باقیمانده تاکنون یکی بازنشسته شده و دو شاتل دیگر نیز در آستانه بازنشستگی هستند. به طوری که هم اکنون شاتل اندیور بر روی سکوی پرتاب مرکز فضایی کندی در کیپ کارناوال فلوریدا منتظر است تا 29 آوریل آخرین پرواز خود را انجام دهد.
در این بین، مهندسان ناسا مشغول آماده سازی شاتل آتلانتیس هستند. در روزهای اخیر فضانوردان آخرین ماموریت این شاتل از آن بازدید کردند. آتلانتیس 24 ژوئن به کیپ کارناوال منتقل می شود و 28 ژوئن پرواز می کند.
شاتل دیسکاوری نیز آخرین ماموریت خود را اوایل ماه مارس انجام داد. هر سه شاتل پس از بازنشسته شدن به موزه اسمیت سونیان در واشنگتن منتقل می شوند.
اولین پرواز شاتل

30 سال قبل در 12 آوریل 1981 شاتل کلمبیا همراه با دو فضانورد به نامهای "جان یانگ" و "رابرت کریپن" اولین پرواز شاتلها را انجام داد.

"جان یانگ" فرماندهی کلمبیا را به عهده داشت و "رابرت کریپن" خلبان بود. وی پیش از آن هرگز به فضا پرواز نکرده بود اما ظاهراً در تیم حمایتی ماموریتهای "اسکای لب" و "آپولو- سایوز" شرکت کرده بود. اولین ماموریت شاتل کلمبیا STS-1 نام داشت.

در سال 1983 کلمبیا در ماموریت STS-9 اولین پرواز همراه با 6 سرنشین را انجام داد. در این پرواز اولین غیر آمریکایی به نام "اولف مربولد" نیز حضور داشت.

ناسا در 5 مارس 1998 سرهنگ "الین کالینز" را به عنوان فرمانده ماموریت بعدی کلمبیا انتخاب کرد و در این ماموریت "کالینز" به عنوان اولین فرمانده زن یک شاتل فضایی معرفی شد.

شاتلها در گذر 30 سال

5 شاتل ناسا در مجموع بیش از 130 پرواز انجام دادند و بیش از 350 فضانورد را به فضا بردند و حداقل نیم میلیارد کیلومتر را پیمودند. این مسافت برای کشف فضایی که زمین و مشتری را از هم جدا می کند کافی است.

شاتل اولین فضاپیمای قابل استفاده در تاریخ پروازهای فضایی است که توانایی بالایی در رسیدن به مدار با یک قدرت بسیار زیاد و فرود بسیار آسان دارد.

شاتل کلمبیا

ساخت کلمبیا در 1975 در "پالمدیل" کالیفرنیا آغاز شد. این شاتل را در بزرگداشت "رابرت گری" که اقیانوس آرام شمالی را کشف کرد "گری" نامگذاری کردند.

همچنین نام کلمبیا را در یادبود اولین اتاقک ماهگرد ماموریت آپولو 11 بر روی این شاتل گذاشتند. این مدارگرد در 25 مارس 1979 به مرکز فضایی کندی منتقل شد.

در 19 مارس 1981 کلمبیا اولین پرواز آزمایشی خود را انجام داد. در این پرواز و دو تکنسین کشته شدند و 4 نفر دیگر مجروح شدند. به این ترتیب اولین پرواز رسمی و موفقیت آمیز شاتل کلمبیا در 12 آوریل 1981 انجام شد. این شاتل در اول فوریه 2003 هنگام بازگشت به زمین در آسمان فلوردیدا منفجر شد. در این حادثه دلخراش تمام فضانوردان شاتل کلمبیا جان باختند.

این تصاویر را خبرگزاری مهر به مناسبت اولین پرواز شاتل کلمبیا از منابع اینترنتی مختلف انتخاب کرده است:

شاتل کلمبیا پیش از شروع اولین پرواز خود​

جان یانگ" و "رابرت کریپن" در اتاق وارسی
ساعاتی پیش از رفتن به سکوی پرتاب اولین شاتل ناسا​

جان یانگ" و "رابرت کریپن" بر روی باند درحال رفتن به سوی سکوی پرتاب
این عکس را "کریپن" امضا کرده است​

پرتاب موفقیت آمیز شاتل کلمبیا در 12 آوریل 1981​

فرود موفقیت آمیز شاتل کلمبیا پس از اولین پرواز​

جان یانگ" و "رابرت کریپن" ​

جان یانگ" و "رابرت کریپن" پس از فرود کلمبیا از این شاتل پیاده شده اند
​

 

[*** s.mahdi ***]

زیباترین تصاویر «هابل» از کائنات در 2012

زیباترین تصاویر «هابل» از کائنات در 2012

[h=1] زیباترین تصاویر «هابل» از کائنات در 2012

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91101106540
دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۱

ناسا همزمان با پایان سال 2012 میلادی، مجموعه ای از برترین تصاویر تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل در سال جاری را مرور کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چرخش گازهای رنگارنگ، گرد و غبار و ستارگان بی شمار که پهنای کائنات را در بر گرفته اند، در تصاویر زیبا و درخشان تلسکوپ فضایی هابل دیده می شوند.

گاز داغ: چشمه گاز داغ Herbig-Haro 110 از ستاره تازه متولد شده

سیاهچاله: دو جت با انرژی گرانشی ناشی از یک سیاهچاله ابر پر جرم

کوره: حلقه ستاره ای در اطراف کهکشان مارپیچی در صورت فلکی کوره

رقص کیهانی: قفل شدن چهار کهکشان در یک رقص کیهانی از برخورد متوالی

رانده شده: دو کهکشان متفاوت Messier 60‌ و NGC4647‌ در یک نما

ابرنواختر: بزرگترین ستاره سیستم «اتا کارینا» پیش از تبدیل شدن به ابرنواختر

پیر: نمای دیده نشده از کهکشان های اولیه با قدمت 13.3 میلیارد سال

قو: ابر پروانه شکل گازهای درخشان در صورت فلکی قو

برخورد: حرکت یک کهکشان مارپیچی ساده و برخورد با کهکشان کوچکتر

ستارگان داغ: کهکشان آندرومدا و تجمع هشت هزار ستاره داغ و درخشان

کلاغ: برخورد جفت کهکشان مارپیچی آنتن در صورت فلکی کلاغ

خوشه ای: دو خوشه مملو از ستارگان پرجرم در ابر ماژلانی بزرگ

برخورد کیهانی: شکل غیر معمول در نتیجه برخورد دو کهکشان بزرگ و کوچک

ستاره در حال مرگ: ستاره U Camelopardalis در مراحل پایانی حیات

هیجان: حفره مرکزی سحابی رتیل

جرقه زننده: سحابی سیاره ای نزدیک موسوم به NGC5189

فوران بزرگ: فوران دیدنی و جذاب از سیستم دو ستاره ای «اتا کارینا»

 

[infrequent]

وقتی ماه مشتری را بلعید/ تصاویر یک پدیده نادر نجومی

وقتی ماه مشتری را بلعید/ تصاویر یک پدیده نادر نجومی

یک ستاره شناس تصاویری با جزئیات باورنکردنی از یک رویداد نادر نجومی گرفته که طی آن ماه سیاره مشتری را می بلعد.

به گزارش خبرگزاری مهر، رافائل دفاواری تلسکوپ قدرتمند خود در آسمانها با زمان مناسب تصاویر ناپدید شدن سیاره بزرگ مشتری را در پشت یک دهانه برخوردی در سطح ماه، ثبت کرده است.

این پدیده باورنکردنی از آن با عنوان اختفا نجومی یاد می شود و تنها از بخشهای خاصی از نیمکره جنوبی قابل مشاهده بود.

هرگاه از دید یک ناظر، یک جسم آسمانی که در ظاهر بزرگتر است از مقابل یک جسم آسمانی که در ظاهر کوچکتر است عبور نماید، اختفاء جسم دوم (توسط جسم اول) رخ داده است.

​

این ویدئو تصویر قرار گرفتن مشتری در پشت ماه را هنگام هرکت در مدار خود به تصویر کشیده است



​

​

بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما در این تصویر به نظر شبیه یک سیاره کوتوله می رسد که به سادگی پشت ماه پنهان شده است



​

ویدئو منتشر شده دافاوری از شهر سائو برناردو دو کامپو در برزیل گرفته شده و این رویداد نادر را ثبت کرده است.
این تصاویر نفسگیر مشتری را که اندازه آن 122 برابر زمین است نشان می دهد که در پشت نیمه تاریک ماه پنهان شده است.
در این تصاویر "Io" یکی از اقمار مشتری مشاهده می شود که روی سطح این سیاره سایه انداخته است.

​

رافائل دافاوری این پدیده نادر نجومی را از تلسکوپ خود در برزیل ثبت کرده است



​

​

IO ، ماه مشتری روی سطح این سیاره سایه انداخته است


​

علت تأثیرگذاری این جزئیات به جهت فاصله شگفت انگیزی است که میان این دو جسم نجومی وجود دارد.

ماه بیش از 386 هزار کیلومتر با مشتری فاصله دارد و مشتری پنجمین سیاره نزدیک به خورشید است و میانگین فاصله آن از خورشید در حدود 778 میلیون و 500 هزار کیلومتر، یعنی بیشتر از 5 برابر فاصله زمین از خورشید است.

مشتری در این تصاویر کوچک به نظر می رسد اما در حقیقت عرض این سیاره 40 برابر عرض ماه ما است.

​

اختفائی که ماه در آن یکی از دو جسم نجومی باشد بسیار نادر است چرا که مدار ماه اغلب از مقابل سایر سیارات عبور نمی کند


​

​

خبرگزاری مهر

 

[اخبار]

تصاویری خیره‌کننده از بزرگ‌ترین رادیوتلسکوپ زمین

تصاویری خیره‌کننده از بزرگ‌ترین رادیوتلسکوپ زمین

آرایه عظیم میلی‌متری/زیرمیلی‌متری آتاکاما یا به اختصار ALMA (که در زبان اسپانیایی به معنای روح است)، مجموعه‌ای از چندین رادیوتلسکوپ عظیم است که در صحرای آتاکامای شیلی واقع شده است.

بيشتر...

 

[اخبار]

تصاویر تولد ۲ سیاره غول پیکر

تصاویر تولد ۲ سیاره غول پیکر

ستاره شناسان برای نخستین بار توانستند تولد دو سیاره غول پیکر را در حال بلعیدن گاز اطراف خود در هنگامی که به دور ستاره مادر خود می گشتند، رصد کنند.

بيشتر...

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] «گل مریخی»، کشف جدید کنجکاوی در مریخ

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91101709868
یکشنبه ۱۷ دی ۱۳۹۱ - ۱۲:۲۲

مریخ نورد «کنجکاوی» ناسا در جدیدترین اکتشافات خود بر سطح سیاره سرخ موفق به تهیه عکس از تخته سنگ پیچ در پیچ به شکل مار و «گل مریخی» در دل یک سنگ شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، کنجکاوی پیش از این تکه های پلاستیک شفاف را بر سطح مریخ مشاهده کرده بود که مشخص شد این قطعات از خود مریخ نورد جدا شده اند.
در جدیدترین تصاویری که توسط مریخ نورد ناسا تهیه شده است، یک شکل عجیب و شفاف شبیه «گل» در دل یک سنگ مشاهده می شود.
تصویر موسوم به «گل مریخی» در تاریخ 19 دسامبر ( 29 آذر) توسط ابزار تصویرساز میکروسکوپ مانند در انتهای بازوی رباتیک کنجکاوی تهیه شده است. ناسا نسخه خام این تصویر را در وب سایت رسمی مأموریت مریخ نورد منتشر کرده است و بازدیدکنندگان سایت، تعبیر «گل مریخی» را برای این عکس انتخاب کرده اند.
«گای وبستر»، سخنگوی آزمایشگاه پیشرانش جت (JPL) ناسا تأکید می کند: به نظر می رسد که این شکل عجیب و شفاف بخشی از تخته سنگ بوده و به مریخ نورد کنجکاوی تعلق ندارد.
ناسا روز جمعه چهارم ژانویه (15 دی) تصویر پانورامای جدیدی از محل حضور مریخ نورد کنجکاوی موسوم به Yellowknife Bay در دهانه گیل مریخ منتشر کرد.
در مرکز این تصویر نیز تخته سنگ های پیچ در پیچ دیده می شوند که شبیه یک مار بزرگ است. این سنگ که ناسا از آن با تعبیر «رودخانه مار» (Snake River) یاد می کند، یک خط نازک از سنگ های تیره در پی هم هستند.
انتهای پیام

شکل عجیب و شفاف شبیه «گل» در دل یک سنگ مریخی

سنگ های پیچ در پیچ به شکل مار در نزدیکی دهانه گیل مریخ

 

[parandi2]

جزیره مروارید: در عکس گرفته شده توسط ماهواره Landsat 5 ناسا، مجمع‌الجزایر مرگوئی با رنگ سبز روشن جنگل‌های بارانی آن و آبی درخشان اقیانوس گرمسیری اطرافش به تصویر کشیده شده است. این جزایر که در حاشیه جنوبی میانمار و در همسایگی تایلند واقع شده‌اند؛ به خاطر صدف‌های مروراید ارزشمند، و تراکم متنوع گیاهان و جانوران آن مشهور است.

برای مشاهده عکس در اندازه واقعی کلیک کنید.

​

آتشفشان‌های ناهید: بخش اعظم جو ناهید (زهره) از دی‌اکسید کربن ساخته شده است، که با فوران‌های منظم گوگردی همراه است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آتشفشان‌های سطح این سیاره که نمونه‌ای از آنها در این تصویر مفهومی به تصویر کشیده شده است، احتمالا این گوگرد را به درون جو بالایی سیاره پرتاب می‌کنند. با این حال تایید مستقیم این موضوع دشوار است، چرا که جو ضخیم این سیاره مانع از نگاه دقیق کاوشگران به سطح آن می‌شود.

سوال فنی:
اگه زمین جای زهره بود به همین وضع می افتاد؟ (تشکیل لایه گلخانه ای منظورمه)

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نخستین جاروکشی «کنجکاوی» در مریخ + تصویر

[/h]
» سرویس: علمي و فناوري - فناوري

کد خبر: 91102011855
چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۱ - ۰۸:۱۸

جدیدترین تصویر «کنجکاوی» نشان‌دهنده یک تکه سنگ مریخی تمیز شده است که برای اولین بار توسط برس سیمی این کاوشگر در روز شش ژانویه (17 دی) انجام شده است.


به گزارش سرویس فناوری خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، کنجکاوی از این برس در انتهای بازوی روباتیک دو متری خود برای اولین بار جهت پاک کردن غبار از روی یک قطعه سنگ با عرض کافی و قرار دادن یک بطری آب بر روی آن استفاده کرده است.


استفاده از ابزار موتوری پاکسازی غبار(DRT) نشانگر یکی دیگر از اولین دستاوردها برای ماموریت 2.5 میلیارد دلاری آزمایشگاه علمی مریخ بوده که با فرود کاوشگر کنجکاوی در سطح سیاره مریخ در تابستان گذشته آغاز شده است.


تیم ماموریت از یک هدف آسان برای آزمایش این ابزار استفاده کردند که یک سنگ مسطح موسوم به «Ekwir_1» در ناحیه خلیج «یلونایف» دهانه گیل بوده است.


محدود پاکسازی شده توسط این ابزار به اندازه 47 در 62 میلیمتر بوده است. علاوه بر این برس سیمی، انتهای بازوی روباتیک کنجکاوی با یک دریل کوبه‌ای، یک دوربین نمای نزدیک موسوم به لنز تصویربردار دستی مریخ، طیف‌سنج پرتو ایکس ذره آلفا و یک بیل مجهز است.



تیم کنجکاوی در هفته‌های آینده به ارزیابی سنگهای مختلف در این ناحیه به عنوان یکی از اهداف احتمالی برای اولین استفاده دریل این کاوشگر خواهند پرداخت. پاکسازی اهداف احتمالی یکی از بخشهای آماده‌سازی برای عملیات حفاری است.


هدف ابتدایی ماموریت دو ساله کنجکاوی، نمونه‌برداری از سنگها، خاک و جو دهانه گیل برای تعیین امکان وجود الزامات شیمیایی حیات در گذشته یا حال این سیاره است.

 

[*** s.mahdi ***]

عکسهایی زیبا و شگفت از مریخ
​

​

مریخ ، سیاره سرخ فام منظومه شمسی ، نصف زمین قطر دارد و مساحت سطح آن برابر با مساحت خشکیهای روی زمین است. درست مانند زمین ، یخهای قطبی ، دره‌های عمیق ، کوه ، غبار ، طوفان و فصل دارد. در دشتهای آن مانند ماه ، گودالهای برخوردی حاصل برخورد سنگهای آسمانی دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین کوه و بزرگترین دره منظومه شمسی در این سیاره پیدا شده است.

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2] گودال Stickney
[/h]

گودال Stickney، بزرگ‌ترین گودال قمر مریخی فوبوس است. گودال Stickney با 9 کیلومتر پهنا که حدود نیمی از قطر فوبوس را دربرگرفته، به حدی بزرگ است که برخوردی که گودال را به وجود آورده از نزدیک به این شکل در سطح این قمر کوچک دیده می‌شود. این تصویر از Stickney و پیرامونش را دوربین های‌رایز HiRISE که سوار بر مدارگرد اکتشافی مریخ است در مارس 2008 درحالی‌که از فاصله‌ی 6 هزار کیلومتری فوبوس عبور می‌کرد، ثبت کرده است. چون گرانش سطح فوبوس یک هزارم گرانش زمین است، رگه‌های موجود در دیواره‌ی این دهانه نشان می‌دهد که با گذشت زمان مواد به درون این گودال سرازیر شده‌اند. نواحی آبی روشن در نزدیکی لبه‌ی گودال می‌تواند یک سطح نسبتاً تازه را نشان دهد. اگرچه منشاء این گودی عجیب در سطح فوبوس ناشناخته است ولی ممکن است به نحوه‌ی برخورد شکل‌دهنده‌ی گودال مربوط باشد.

​

​

 

[.angel.]

تا پیش از به كارگيري دوربين هاي ديجيتالي، اين كار محدويت هايي به لحاظ كمي داشت اما اينك بستگي به علاقه فضانوردان و اوقات فراغت آنها دارد و آنها مي توانند هر ميزان كه علاقمند هستند به عكسبرداري از زمين بپردازند. به طور مثال پاول وينوگرادوف طي سفر شش ماهه خود بيش از 80 هزار عكس از زمين برداشت.

در بين عكس‌هاي تهيه شده توسط فضانوردان كه با استفاده از *****هاي مختلف و يا طيف هاي گوناگون برداشته مي شود عكس‌هاي بسيار زيبايي وجود دارد كه گاهي تصورش براي مردم عادي غيرممكن و از زيبايي‌هاي ويژه اي برخوردار است. به طوري كه بعضي از آنها مثل نقاشي هاي نوآورانه، آميزه‌اي از رنگ هاي مختلف است.

آنچه مي بينيد تصاويري است از ميهن عزيزمان ايران كه از فضا توسط كيهان نوردان و يا ماهواره‌ها برداشته شده است:

​

دشت کویر

كناره درياي خزر

​

نیمه جنوبی ایران و خلیج فارس

 

[*** s.mahdi ***]

[h=1] نمای دیدنی از ماه کامل در کنار ایستگاه فضایی

[/h]

» سرویس: علمي و فناوري - علمي
کد خبر: 91110200948

دوشنبه ۲ بهمن ۱۳۹۱ - ۱۰:۲۸

خط درخشان حرکت ایستگاه فضایی بین‌المللی در کنار درخشش ماه کامل در نمایی از پارک ملی یوسیمیتی به تصویر کشیده شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، «اسکات مک گوایر» برای تهیه نمای دینی ماه در کنار ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)‌ از دوربین PentaxK-5 به همراه لنز 15 میلی متری استفاده کرده است.
در این تصویر خط درخشان حرکت ایستگاه فضایی به همراه درخشش نور ماه کامل در میان تصویر در نمایی زیبا از پارک ملی یوسیمیتی (Yosemite)‌ کالیفرنیا دیده می شود.
ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) با ابعادی معادل یک زمین فوتبال، بزرگترین ساخته بشر در فضا محسوب می شود که با چشم غیر مسلح به راحتی دیده می شود.
ناسا برای تسهیل امکان مشاهده ISS‌ در آسمان شب، سیستم اطلاع رسانی به نشانی http://spotthestation.nasa.gov راه اندازی کرده است که زمان عبور ایستگاه فضایی از بالای منطقه سکونت افراد را به آنها اطلاع می دهد.
انتهای پیام

نمایی از خط درخشان گذر ایستگاه فضایی بین المللی (ISS)

 

[Amirali_31]

Solar Eclipse over Queensland
​

​

​

​

​

​

​

​

 

[Amirali_31]

[FONT=times new roman,times,serif]Zodiacal Light and Milky Way​

[/FONT]​

​

نور منطقه البروجی و راه شیری​

​

​

​

​

TWAN/APOD/Babak A. Tafreshi​

​

​

 

[Amirali_31]

Curiosity on Mars: Mt. Sharp in View

​

 

[Amirali_31]

Curiosity before landing

​

این نمای واقعی از فرود کاوشگر کنجکاوی در جو مریخ است که فضاپیمای دیگری در مدار مریخ از حدود 300 کیلومتر بالاتر از چتر باز شده کنجکاوی آن را ثبت کرده!

​

​

​

 

[Amirali_31]

چه چیزی بین شما و خورشید قرار گرفته است؟ ظاهرا ، در این تصویر از شهر پاریس که هفته ی گذشته گرفته شده ، یک چیز پس از دیگری قابل مشاهده است.

در ابتدا ، در پیش زمینه ی تصویر کلیسای قلب مقدس پاریس دیده می شود که در اواخر سال 1800 ساخته و در یکی از بلند ترین تپه های پاریس - فرانسه واقع شده است. سپس در پشت برجهای کلیسا ، در تصیر بالا ابرهای نازکی که نور خورشید را پراکنده کرده اند دیده می شوند و در نهایت ، آن سو تر و در فاصله ی دورتر ، در سطح خورشید لکه های خورشیدی که کمی با گرد و خاک پوشیده شده اند مشاهده می شوند ؛ یکی از مهمترین و فعال ترین نواحی لکه های خورشیدی AR1512 که در نزدیکی صفحه ی مرکزی واقع شده است.

زمانی که این تصویر از طلوع خورشید در حال به ثبت رسیدن بود ، فوران عظیم و قدرتمندی از سوی لکه ی خورشیدی AR1515 که کمی دورتر و در سمت چپ قرار گرفته مشاهده شد.اگرچه انتظار می رفت که قسمت اعظم این شراره ها به زمین برخورد نکند ، اما مشتاقان و علاقه مندان به آسمان برای تماشای یکی از رویدادهای زیبای نجومی خورشیدی ، که باعث به وجود آمدن شفق های قطبی درخشان و زیبایی می شوند آماده شدند.

این شفق ها نیز در یک چیز نامرئی بین شما و خورشید ایجاد می شوند ؛ اتمسفر زمین !

مترجم: کیانوش محسنی
Facebook.com/nojum.ir

 

[arsenal1400]

عجب تصاویر عجاب انگیزی
متشکر

 

[infrequent]

فضای دلفریب

فضای دلفریب

گازهای رنگارنگ و ستاره‌های درخشان در این عکس گرفته شده بوسیله تلسکوپ هابل از "ابر بزرگ ماژلانی" تصویری زیبا از فضا آفریده‌اند.

​

"ابر بزرگ ماژلانی" یک کهکشان اقماری کهکشان "راه شیری" است. این ناحیه زاینده ستاره که در این عکس دیده می‌شود، LHA 120-N 11 نامیده می‌شود.


همشهری

 

[infrequent]

چهل‌تکه‌ای از خورشید؛ تصاویر دیدنی خورشید در طول‌موج‌های مختلف

چهل‌تکه‌ای از خورشید؛ تصاویر دیدنی خورشید در طول‌موج‌های مختلف

مجموعه‌ای از تصاویر خورشید در طول‌موج‌های مختلف نشان می‌دهند چگونه رصد خورشید در طول‌موج‌های مختلف به آشکار ساختن زوایای مختلفی از سطح خورشید و اتمسفر آن کمک می‌کند.

به گزارش فاکس‌نیوز، تصاویر رنگارنگ که رصد‌خانه دینامیک ناسا به همراه دیگر تلسکوپ‌های زمینی و فضایی از خورشید در طول‌موج‌های مختلف به ثبت رسانده،‌ هیچ شباهتی به صفحه گرد و زرد‌رنگی که همیشه از ستاره عظیم زمین می‌بینیم ندارد.

تلسکوپ‌های ویژه زمینی یا فضایی ناسا می‌توانند طیف‌هایی رنگارنگ از خورشید را فراتر از آنچه در برابر چشم انسان مرئی است، رصد کنند و ناسا دقت زیادی در مشاهده تصاویر به ثبت رسیده توسط این تلسکوپ‌ها به خرج می‌دهد، تصاویری که هر یک قطعه‌ای از اطلاعات درباره ترکیبات مختلف سطح خورشید و اتمسفر آن را در خود دارند.

​

ناسا برای نمایش دادن تنوع طول‌موج‌های مورد مطالعه خود،‌ تصویری رنگارنگ شبیه به لحافی چهل تکه را از خورشید به نمایش گذاشته که در آن می‌توان تکه‌هایی سبز،‌ آبی،‌ بنفش، نارنجی، سرخ،‌زرد و دیگر رنگ‌ها را از خورشید مشاهده کرد.

به گفته کارن سی فوکس از مرکز گودارد ناسا،‌ در این تصویر نور سبز آبی،‌ نمایشگر نوری با حرارت پنج‌هزار و 500 انگستروم است که از ماده‌ای با درجه حرارت 10 هزار درجه فارنهایت، یعنی همان سطح خورشید می‌تابد. نور فرابنش شدید با درجه 494 انگستروم از اتم‌هایی بیرون می‌تابد که حرارت آنها 11 میلیون درجه فارنهایت است از این رو این رنگ طول موجی مناسب برای رصد شعله‌های خورشیدی است.

به گفته سی‌فوکس با مشاهده خورشید در طول‌موج‌های مختلف که به واسطه تلسکوپ‌های دینامیک خورشیدی یا SDO، تلسکوپ استریو و تلسکوپ سوهو انجام می‌گیرند، دانشمندان می‌توانند چگونگی حرکت ذرات و حرارت را درمیان اتمسفر خورشید ردیابی کنند.

طول‌موج‌هایی که ناسا در تصاویر مختلف مورد مطالعه قرار داده و در انگستروم محاسبه کرده از این قرارند:

​

- 4500 انگستروم یا Å: نمایانگر سطح خورشید یا فوتوسفیر

1700 Å: نمایانگر سطح خورشید و لایه‌ای از اتمسفر آن به نام کروموسفیر است که درست در بالای فوتوسفیر واقع شده و مرز آغاز افزایش حرارت است.

1600 Å: نمایانگر ترکیبی در میان بخش بالایی فوتوسفیر و منطقه‌ای به نام منطقه انتقال است،‌ منطقه‌ای در میان کروموسفیر و کرونا که درجه حرارت در آن به سرعت بالایی افزایش پیدا می‌کند.

304 Å: این نور از کروموسفیر و منطقه انتقال تابیده می‌شود.

171 Å: این طول موج نمایانگر اتمسفر خورشید یا همان کرونا در زمان خاموشی آن است. همچنین نمایانگر قوس‌های مغناطیسی غول‌پیکری به نام حلقه‌های کرونایی است.

193 Å:نمایانگر بخشی داغتر از کرونا و مواد بسیار داغتری از خورشید است.

211 Å: نمایانگر بخش‌هایی بسیار داغتر و فعال‌تر مغناطیسی در کرونای خورشید است.

335 Å: این طول موج نیز نمایانگر بخشی داغتر و مواد بسیار داغی از کرونای خورشید است.

94 Å: این نور بخش‌هایی از کرونا را در حین شعله‌های خورشیدی مشخص می‌کند.

131 Å: داغترین مواد درون شعله‌های خورشیدی.

* انگستروم یا Å یکای طولی برابر با ۱۰ به توان منفی 10 متر است.



همشهری

 

[infrequent]

تصاویر جالب از توفان عجیب و غول‌پیکر سیاره زحل

تصاویر جالب از توفان عجیب و غول‌پیکر سیاره زحل

یکی از بزرگترین توفان‌های سطح سیاره زحل ممکن است در نهایت در اثر خفگی با دنباله خود آرام شده باشد.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، پژوهش جدید دانشمندان نشان داده که توفان عظیم بهاری که برای 267 روز در سال‌های 2010 و 2011 با سرعت در سطح سیاره زحل حرکت می‌کرد، احتمالا پس از گردش در اطراف این سیاره با دنباله خود برخورد کرده است.

دانشمندان تا پیش از این با چنین پدیده‌ای که یک توفان از خود تغذیه کند، روبرو نشده بودند و هنوز توضیح قابل توجهی در مورد افول توفان در زمان مواجهه سر و انتهای آن با یکدیگر وجود ندارد.

این توفان غول‌پیکر یکی از «نقاط عظیم سفید» سیاره زحل بوده که در هر سال زحل که برابر با 30 سال زمینی بوده، آغاز می‌شود.

جدیدترین توفان این سیاره در اواخر ژانویه 2011 اطراف سیاره را در برگرفته و در نهایت حدود 150 هزار کیلومتر از شمال تا جنوب رشد کرد که در نهایت در اواخر ماه ژوئن همان سال پایان یافت.

این تندباد یکی از طولانی‌ترین توفانهای مشاهده شده در زحل بود و همچنین اولین موردی بود که توسط یک فضاپیمای مداری بطور نزدیک مورد بررسی قرار می‌گرفت.

این پژوهش در مجله Icarus منتشر شده است.

​

مجموعه تصاویر بزرگترین توفان سیاره زحل از زمان آغاز



​

​

لایه‌های ابر متفاوت بزرگترین توفان سیاره زحل



​

​

الگوهای باد در یک گردباد چرخشی ساعت‌گرد پس از پایان توفان



​

​

تصویر موزائیکی بزرگ از کل توفان در نیمکره شمالی زحل​

​

​

ایسنا

 

[n*@*f*@*s]

wooowwww

 

[infrequent]

غول منظومه شمسی از نمایی که هرگز ندیده‌اید

غول منظومه شمسی از نمایی که هرگز ندیده‌اید

به تازگی نقشه‌ای از مشتری توسط ناسا منتشر شده است که نه تنها دقیق‌ترین نقشه رنگی سراسری است که تا کنون از مشتری تهیه شده، این سیاره را از نمایی متفاوت به تصویر می‌کشد.

به گزارش علم پرس به نقل از خبرآنلاین؛ بشقاب رنگارنگ زیبایی که در عکس زیر می‌بینید، در واقع سطح بزرگ‌ترین سیاره منظومه شمسی است. این نقشه رنگارنگ از مشتری، به کمک تصاویر دوربین زاویه بسته نصب شده بر روی فضاپیمای کاسینی ناسا تهیه شده است. کاسینی در حین ماموریت خود به سوی زحل، از کنار این غول منظومه شمسی عبور کرد و این عکس‌ها را در دسامبر ۲۰۰۰ / آذر ۱۳۷۹ از مشتری تهیه کرد. اگرچه کوچک‌ترین عارضه قابل مشاهده در عکس حدود ۱۲۰ کیلومتر پهنا دارد، اما این عکس‌ها دقیق‌ترین نقشه‌های رنگی سراسری هستند که تا کنون از مشتری تهیه شده است.

به گزارش وایرد، این نقشه از ترکیب ۳۶ عکس ساخته شده است. طی ۹ ساعتی که مشتری در زیر سفینه مشغول گردش بود، هر ساعت عکس‌هایی دوتایی در دو رنگ مختلف توسط دوربین گرفته می‌شد که نیمکره‌های شمالی و جنوبی مشتری را پوشش می‌داد. اگرچه تصاویر خام تنها از دو رنگ با طول موج‌های ۷۵۹ نانومتر (نزدیک به فروسرخ) و ۴۵۱ نانومتر (آبی) تشکیل شده بودند، اما رنگ‌های نقشه نزدیک به همان‌هایی هستند که انسان هنگام خیره شدن به مشتری مشاهده می‌کند.

​

این نقشه تنوعی از عوارض ابری رنگی را نشان می‌دهد، که شامل نوارها و کمربندهای موازی قرمز قهوه‌ای و سفید، لکه قرمز مشتری، نواحی آشفته چند لخته‌ای، بیضی‌های سفید و چندین گرداب کوچک است. نوارهای سفید، ابرهای مرتفع‌تر و سردتر جو مشتری هستند و کمربندهای قهوه‌ای، ابرهای گرم‌تر و پست‌تر جو مشتری. بسیاری از این ابرها به دلیل کشش و چین‌خوردگی دائمی ناشی از بادهای مشتری، به صورت رگه و موج دیده می‌شوند. عوارض آبی خاکستری اطراف لبه نوار روشن مرکزی «لکه‌های داغ» استوایی هستند؛ سامانه‌های هوایی که کاوشگر گالیله ناسا برای انجام تحقیقات بیشتر وارد یکی از آنها شد. لکه‌های روشن کوچک درون نوار نارنجی شمال استوای مشتری، طوفان‌های آذرخشی هستند. نواحی قطبی از شفافیت کمتری برخوردار هستند چرا که نگاه کاسینی به آنها از میان مه جوی ضخیم‌تر و با زاویه بوده است.



علم پرس

 

[*** s.mahdi ***]

روبان آتشین

این روبان بلند از گرد و غبار سرد که "توده مولکولی ثور" نام دارد در این عکس با نور مرئی دیده می شود. این توده در فاصله 450 سال نوری از زمین قادر دارد. این تصویر را تلسکوپ "اپکس" در شیلی گرفته است.

 

[*** s.mahdi ***]

سحابی ها و خوشه های پر نور زیادی در صورت فلکی کهن ارابه ران قرار گرفته اند. این ناحیه شامل اجرامی مانند، خوشۀ باز ستاره ای M38 ، سحابی نشری IC 410 همراه با نوزادان قورباغۀ خود، سحابی ستاره ای زبانۀ ارابه ران (IC 405 ) ، و این جفت جالب IC 417 (پایین- چپ) و NGC 1931 ، می شود. با یک دید خیالی؛ IC 417 پهناور و NGC 1931 کوچک به نظر شکل عنکبوت و طعمه (حشره) می آیند. هر دوی آن ها حدود 10000 سال نوری از ما فاصله دارند و در ابر های داخلیشان همراه با گاز هیدروژن بر افروخته شده، خوشه های ستاره ای جوانی را پرورش می دهند. برای درک مقیاس این ابر های کیهانی می توان گفت NGC 1931 با همۀ فشردگی خود، حدود 10 سال نوری وسعت دارد.

 

[infrequent]

خورشید درخشان تر شد/ تأثیر طوفانهای خورشید بر ماهواره ها

خورشید درخشان تر شد/ تأثیر طوفانهای خورشید بر ماهواره ها

تأثیرات طوفانهای خورشیدی در سیگنالهای تلفنهای همراه، راه آهنها و ماهواره ها و اختلال در آنها بخشی از تبعات منفی وارد شدن به دوره اوج فعالیتهای شدید خورشید است که 11 سال به طول می انجامد و از سال 2013 آغاز شده است.

به گزارش خبرگزاری مهر، زمین وارد یک دوره 11 ساله از فعالیتهای خورشیدی شده که طی آن این احتمال وجود دارد که انرژی در هر لحظه ای قطع شود.

افزایش چشمگیر تعداد لکه های خورشیدی تغییراتی را در یونسفرهای زمین و پوسته پلاسمای بالای اتمسفر ما ایجاد کند.

​

امسال این احتمال وجود دارد که یکی از وخیم ترین طوفانهای خورشیدی شکل بگیرد و افزایش ذرات باردار می توانند موجب از کار افتادن ماهواره ها شود


​

برخی از کارشناسان از این مسئله واهمه دارند که نسل کنونی فناوری ناوبری ماهواره ها که تاکنون افزایش فعالیت خورشیدی را تجربه نکرده اند و تغییراتی که در یونسفر زمین ایجاد می شوند، مشکلاتی را در جی پی اس ها و سایر سیگنالهای فضایی ایجاد کند.

از تأثیرات احتمالی روی سیستمهای رادیویی می توان به تأخیر سیگنال اشاره کرد. این مسئله یک عامل مشکل زا برای ماهواره های ناوبری است که میزان دقت آنها یک میلیاردم ثانیه است.

تام بولت از شرکت بیمه لوید اظهار داشت: طوفانهای فضایی موضوعات علمی تخیلی نیستند، بلکه آنها می توانند بر همه چیز از بانکها گرفته تا بیمارستانها تأثیرگذار باشند.

این درحالی است که دانشمندان برای رویارویی با طوفانهای خورشیدی سخت تر آماده می شود و برای نظارت بر تأثیرات این طوفانها بر اتمسفر بالایی زمین و تبعات آن برای ماهواره های ناوبری و ارتباطات، سازمان فضایی اروپا یک مجموعه ایستگاه های زنجیره ای را در سراسر جهان تأسیس می کند.

​

این طوفانهای شدید خورشیدی که به آن بیشینه خورشیدی گفته می شود دوره 11 ساله ای است که فعالیت خورشید طی آن به حداکثر می رسد


​

درحال حاضر به علت حرکت میدان مغناطیسی خط استوای خورشیدی با سرعتی سریعتر از قطبهای خورشیدی، خطوط میدان مغناطیسی خورشیدی در پر اختلال ترین حالت خود به سر می برد. این امر موجب شده است که لکه های خورشیدی بزرگی روی سطح خورشید ایجاد شود و میزان درخشندگی خورشید حدود 0.1 درصد افزایش یافته است.

خروجی انرژی فعالیتهای شدیدی خورشیدی می تواند بر شرایط جوی جهانی تأثیر بگذارد به طوریکه مطالعات اخیر نشان دهنده برخی ارتباطهای این فعالیتها را با الگوهای آب و هوایی منطقه ای نشان می دهد.

آخرین فعالیت شدید خورشیدی در سال 2000 بود. ناسا درسال 2006 پیش بینی کرده بود که در سال 2010 یا 2011 فعالیتهای خورشیدی به بیشترین حد خود می رسند و گفته می شود که این فعالیتهای خورشیدی قویترین فعالیتها از سال 1958 تاکنون خواهد بود.

​

این نمودار نشان می دهد که چگونه شاخصهای خورشیدی و جئومغناطیستی، به دنبال آرامش پس از آخرین طوفان خورشیدی دوباره افزایش می یابند. سطح لکه های خورشیدی در این نمودار به رنگ نارنحی، سطح گدازه های خورشیدی به رنگ سبر و شاخصهای جئومغناطیسی که سطوح طوفان مغناطیسی اطراف زمین را نشان می دهد به رنگ آبی و صورتی به نمایش در آمده است


​

خبرگزاری مه

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]نخستین تصویر فروسرخ از منظومهای در حال تولد[/h]

​

گروهی بینالمللی از دانشمندان با استفاده از تلسکوپ سوبارو نخستین تصویر فرو سرخ از حلقهی گاز و غبار پیرامون ستارهی جوان (۲MASS J16042165-2130284 (J1604 گرفتند. احتمالاً در میان این قرص گاز و غبار، سیارههایی در حال تولدند. اطلاعات این تصویر به دانشمندان نشان میدهد که چه نوع سیاراتی و با چه فاصلهای از ستارهی مرکزی در حال شکل گیریاند. در دو دهه تحقیق دانشمندان دریافتهاند که دور ستارههای مرکزی و جوان منظومهها قرصی از گاز و غبار شکل میگیرد که پس از چند میلیون سال سیارهها در میان این گاز و غبار متولد میشوند. هنگام تولد، سیارهها از این قرص گاز و غبار تغذیه میکنند بنابراین حفرهی بزرگی پیرامون ستارهی مادر ایجاد میشود.




تا به حال هیچوقت شاهد تولد سیارهها در چنین ساختاری نبودهایم اما اکنون با این تصاویر فروسرخ مستقیماً به قلب این منظومهی نوپا نگاه میکنیم. این ستاره ۴۷۰ سال نوری از زمین فاصله و ۳٫۷ میلیون سال دارد. دانشمندان تصاویری با دقت تفکیکپذیری بالا، ۰٫۰۷ ثانیه قوس، در نور فروسرخ از ستارهی J1604 گرفتند. پهنا و ژرفای حفرهی پیرامون ستاره با پیشبینی نظریهی شکلگیری سیارهها همخوانی دارد و اخترشناسان حدس میزنند که در این منظومه، حداقل یک سیاره در فاصلهی ۴۰ تا ۵۰ واحد نجومی از ستارهی مرکزی وجود داشته باشد. نظریههای فعلی پیشبینی میکنند که گرانش سیاره باعث انحنای بیشتر قرص گاز و غبار میشود. محققان امیدوارند که بتوانند بفهمند این سیارهی نادیده چه ساختاری دارد و چه نوع سیارهای است.
​

 

[*** s.mahdi ***]

[h=2]نخستین تصویر دنبالهدار ison از نگاه دیپایمپکت[/h]

​

فضاپیمای دیپاییمپکت Deep Impact ناسا نخستین تصویر را از دنبالهدار (ISON (C/2012 S1 گرفت. دوربینِ با تفکیکپذیری متوسط این فضاپیما در ۳۶ ساعت در ۱۷ و ۱۸ ژانویهی ۲۰۱۳ (۲۸-۲۹ دی امسال) از فاصلهی ۷۹۳ میلیون کیلومتری تصویر بالا را گرفته است. بسیاری از دانشمندان به آیندهی این دنبالهدار خوشبینند و حدس میزنند که تا پاییز سال آینده، هنگامیکه دنبالهدار به فضای داخلیتر منظومهی شمسی برسد، به درخشندگی خوبی برسد و شبهای پاییزی نمایشی زیبا برای دوستداران آسمان شب داشته باشد.





تیم لارسون Tim Larson از JPL میگوید:« این چهارمین دنبالهداری است که ما به طور علمی و دقیق آن را رصد میکنیم و البته دورترین دنبالهداری است که تا به حال تلاش کردهایم اطلاعاتی از آن به دست بیاوریم». تا به حال فضاپیمای دیپایمپکت از کنار دو دنبالهدار تمپل ۱، هارتلی۲ و گاراد گذشته و اکنون به سراغ دنبالهدار ISON رفته است که به نظر میآید دم آن ۶۴۴۰۰ کیلومتر طول داشته باشد.




دنبالهدارهایی مانند ISON احتمالاً از ابر اورت نشأت میگیرند که ابری از اجرام یخی پیرامون منظومهی شمسی است. دو منجم روس با استفاده از تلسکوپ ۱۶ اینچ شبکهی نوری-علمی بینالمللی این دنبالهدار را، ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۲ (۳۱ شهریور ۱۳۹۱)، کشف کردند. پس از بررسیهای بخش اجرام نزدیک زمین JPL، دانشمندان دریافتند که این دنبالهدار تا به حال هرگز نزدیک زمین و به ماطق داخلیتر منظومهی شمسی سفر نکرده است. البته ISON 26 دسامبر ۲۰۱۳ (۳ دی ۱۳۹۲) در فاصلهی ۶۴ میلیون کیلومتری با زمین ملاقات خواهد کرد و هیچ خطری برای ما نخواهد داشت.
​

 

[*** s.mahdi ***]

ناسا همزمان با پایان سال 2012 میلادی، مجموعه ای از برترین تصاویر تهیه شده توسط تلسکوپ فضایی هابل در سال جاری را مرور کرده است.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، چرخش گازهای رنگارنگ، گرد و غبار و ستارگان بی شمار که پهنای کائنات را در بر گرفته اند، در تصاویر زیبا و درخشان تلسکوپ فضایی هابل دیده می شوند.

گاز داغ: چشمه گاز داغ Herbig-Haro 110 از ستاره تازه متولد شده

سیاهچاله: دو جت با انرژی گرانشی ناشی از یک سیاهچاله ابر پر جرم

کوره: حلقه ستاره ای در اطراف کهکشان مارپیچی در صورت فلکی کوره

رقص کیهانی: قفل شدن چهار کهکشان در یک رقص کیهانی از برخورد متوالی

رانده شده: دو کهکشان متفاوت Messier 60‌ و NGC4647‌ در یک نما

ابرنواختر: بزرگترین ستاره سیستم «اتا کارینا» پیش از تبدیل شدن به ابرنواختر

پیر: نمای دیده نشده از کهکشان های اولیه با قدمت 13.3 میلیارد سال

قو: ابر پروانه شکل گازهای درخشان در صورت فلکی قو

برخورد: حرکت یک کهکشان مارپیچی ساده و برخورد با کهکشان کوچکتر

ستارگان داغ: کهکشان آندرومدا و تجمع هشت هزار ستاره داغ و درخشان

کلاغ: برخورد جفت کهکشان مارپیچی آنتن در صورت فلکی کلاغ

خوشه ای: دو خوشه مملو از ستارگان پرجرم در ابر ماژلانی بزرگ

برخورد کیهانی: شکل غیر معمول در نتیجه برخورد دو کهکشان بزرگ و کوچک

ستاره در حال مرگ: ستاره U Camelopardalis در مراحل پایانی حیات

هیجان: حفره مرکزی سحابی رتیل

جرقه زننده: سحابی سیاره ای نزدیک موسوم به NGC5189

فوران بزرگ: فوران دیدنی و جذاب از سیستم دو ستاره ای «اتا کارینا»

 

[*** s.mahdi ***]

تازه‌ترین گزارش‌ها از روسیه پس از انفجار شهاب‌سنگ



» سرویس: علمي و فناوري - علمي

کد خبر: 91113018162
دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۱ - ۰۸:۴۶



با گذشت دو روز از حادثه انفجار شهاب سنگ بر فراز آسمان شهر «چلیابینسک» روسیه، گزارش های تکمیلی در خصوص قدرت انفجاری، میزان خسارات وارده و ارزش تقریبی بقایای این سنگ فضایی منتشر شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، روز جمعه 15 فوریه (27 بهمن) یک شهاب سنگ پس از عبور از جو زمین، به یک توپ آتشین پر سرعت تبدیل شد و در آسمان «چلیابینسک» در 1500 کیلومتری مسکو منفجر شد؛ شدت موج انفجار علاوه بر شکستن شیشه ها و مجروح شدن بیش از یک هزار و 200 نفر، باعث آسیب به منازل، ساختمان های اداری و خودروها شد.
اطلاعات جدید در خصوص اندازه و قدرت انفجاری شهاب سنگ
تازه ترین بررسی ها توسط محققان آزمایشگاه پیشرانه جت (JPL)‌ ناسا نشان می دهد، قطر و میزان قدرت انفجاری این شهاب سنگ بیشتر از آمار قبلی است؛ در گزارش های اولیه این حادثه در عصر جمعه قطر شهاب سنگ 15 متر و انرژی ناشی از انفجار این توده آتشین معادل 300 تا 470 کیلوتن TNT‌ اعلام شد.
در بررسی های جدید قطر شهاب سنگ 17 متر و قدرت انفجاری آن به 500 کیلوتن افزایش یافته است که 30 برابر قدرت بمب اتمی در هیروشیما است.
ناسا وزن این شهاب سنگ را پیش از ورود به جو زمین هفت هزار تن اعلام کرده بود که این رقم در بررسی های جدید به 10 هزار تن افزایش یافت و سرعت آن در زمان انفجار 64 هزار و 373 کیلومتر در ساعت تخمین زده می شود؛ اما آکادمی علوم روسیه وزن شهاب سنگ را هنگام ورود به جو زمین 10 تن و سرعت آن را بالغ بر 54 هزار کیلومتر در ساعت اعلام کرده است.
به گفته «مارک بوسلاف» از فیزیکدانان آزمایشگاه ملی ساندیا در نیومکزیکو،‌ موج شوک ناشی از برخورد شهاب سنگ با جو زمین باعث گرم شدن ناگهانی سنگ و تبخیر آن می شود که این بخار داغ در جو بسرعت گسترش یافته و در نتیجه یک انفجار بزرگ روی می دهد.
ورود شهاب سنگ و گذر سیارک، دو پدیده کاملا متفاوت
ناسا بار دیگر تأکید کرد که همزمانی دو پدیده نجومی گذر سیارک 2012DA14 از کنار زمین و بارش شهابی در روز جمعه 15 فوریه، کاملا اتفاقی بوده است.
مسیر حرکت شهاب سنگ از شمال به جنوب و گذر سیارک از جنوب به شمال اعلام شده است و مدارهای مختلف حرکتی بیانگر عدم وجود ارتباط بین این دو رویداد است.
میزان خسارات وارده
وزیر وضعیت اضطراری روسیه بدستور رئیس جمهور این کشور به منطقه «چلیابینسک» اعزام شده است و شرایط زندگی تقریبا به حالت عادی بازگشته است.
از مجموع یک هزار و 200 مجروح حادثه روز جمعه که بیشتر بدلیل اصابت خرده های شیشه مجروح شده اند، تنها 50 نفر در بیمارستان بستری بوده و بقیه افراد بصورت سرپایی مداوا شده اند؛ گروه های اضطراری نیز با وجود سرمای منفی 20 درجه ای بسرعت در حال پاکسازی و جمع آوری سطح شهر از خسارات ناشی از این حادثه هستند.
فرماندار منطقه ای میزان خسارات اولیه به مناطق مسکونی، ساختمان های اداری و تأسیسات شهری را بالغ بر 33 میلیون دلار اعلام کرده است.
سنگ های فضایی به قیمت 100 هزار دلار
سنگ های فضایی از جمله شهاب سنگ ها دارای ترکیبات نادر و مواد معدنی هستند که باعث کشیدن شدن صدها مجموعه دار و جوینده به منطقه «چلیابینسک» شده است.
«جوزف گوتاینس» متخصص شهاب سنگ و از کارشناسان پیشین ناسا تأکید می کند: تکه های کوچک این شهاب سنگ ارزش چندانی ندارند، اما تکه های بزرگ تا 100 هزار دلار قیمت گذاری می شوند؛ اما بجز اندازه سنگ،‌ نادر بودن و مواد معدنی تشکیل دهنده آنها اهمیت دارد.
این شهاب سنگ احتمالا از کلاس شهاب سنگ های فلزی است که بقایای آن توسط فلزیاب های متداول قابل کشف هستند.
سنگ فضایی 1.9 کیلوگرمی Dar al Gani1058 (متعلق به ماه) یکی از بزرگترین نمونه سنگ های فضایی محسوب می شود که در سال 1998 میلادی در لیبی کشف شد و سال گذشته در یک حراجی به قیمت 330 هزار دلار فروخته شد.
اگر سنگ فضایی با یک منطقه برخورد کند؟
شدت خسارات وارده ناشی از برخورد یک سیارک یا شهاب سنگ با زمین، به اندازه، محل و مدار حرکت جرم آسمانی بستگی دارد؛ همچنین تبدیل شدن سنگ به یک توپ آتشین در اثر برخورد با جو زمین نیز می تواند شدت خسارات و میزان مجروحان را افزایش دهد.
بطور معمول اجرام آسمانی کوچک با عبور از جو زمین به تکه های کوچکتری تقسیم شده و خسارات جدی ایجاد نمی کنند، اما نمونه های بزرگتر مانند شهاب سنگ روسیه یا سیارکی که در سال 2009 میلادی پس از تبدیل شدن به توپ آتشین، با بخشی از اندونزی برخورد کرد،‌ انرژی معادل چندین هزار کیلوگرم TNT‌ آزاد می کنند.
آمادگی و واکنش سریع، بهترین پاسخ در برابر حملات شهابی یا سیارکی است؛ در این زمان افراد برای پیشگیری از برخورد قطعات ریز سنگ باید در مکان های مناسب پناه گرفته و از پنجره ها فاصله بگیرند.
احتمال برخورد شهاب سنگ با مناطق دیگر
به گفته پروفسور «جان تانری» از محققان دانشگاه هاوایی، تغییر زمان ورود سیارک به جو زمین می توانست مناطق دیگر زمین را هدف قرار دهد.
«چلیابینسک» روسیه در مدار 55 درجه شمال و هم ارتفاع با شمال انگلیس قرار دارد؛ اگر شهاب سنگ چند ساعت دیرتر وارد جو زمین شده بود، احتمالا این منطقه شاهد بروز حادثه ای مشابه بود.
«سیستم هشدار برخورد سیارکی» یا به اختصار Atlas که توسط دانشگاه هاوایی طراحی شده است، می تواند خطر برخورد سیارک یا شهاب سنگ را بین یک تا سه هفته زودتر اعلام کند.
انتهای پیام

تصویر ماهواره ای از لحظه ورود شهاب سنگ به جو زمین

انفجار توپ آتشین بر فراز منطقه «چلیابینسک» روسیه

خسارت گسترده به ساختمان ها و منازل

برخورد بخشی از قطعات شهاب سنگ با دریاچه یخ زده روسیه