به جرم عاشقی در این زندان میمانم
من به حبس ابد محکومم
من به حبس ابد محکومم
کوچه های تنهایی
- شروع کننده موضوع @ RESPINA @
- تاریخ شروع
- وضعیت
امروز مرد . امروز براي هميشه مرد
ولي من تنها نشدم
شاد شدم پوسث انداختم زنده شدم
...نور افتاب را مي بينم و
سياهي شب را ! ستاره اي را مي بينم که از همه بزرگتر است اما من اني را انتخاب مي کنم که از همه کوچکتر و کم نورتر است !
تا به دنبالم باشند!
ماهي را مي بينم که هيج وقت انقدر زيبا نديده بود مش
و خودم ...
وخودم را در اينه .که هيچ وقت جرات نگاه کردنش را نداشتم !
چقدر بزرگ شدم .چقدر...
چشماني درشت و سياه
صورتي استخواني ................... لباني کوچک
واي که چقدر از کودکي فاصله گرفتم بودم و نمي دانستم ...
دستي به صورتم کشيدم و لباسي صورتي بر تن
ولي من تنها نشدم
شاد شدم پوسث انداختم زنده شدم
...نور افتاب را مي بينم و
سياهي شب را ! ستاره اي را مي بينم که از همه بزرگتر است اما من اني را انتخاب مي کنم که از همه کوچکتر و کم نورتر است !
تا به دنبالم باشند!
ماهي را مي بينم که هيج وقت انقدر زيبا نديده بود مش
و خودم ...
وخودم را در اينه .که هيچ وقت جرات نگاه کردنش را نداشتم !
چقدر بزرگ شدم .چقدر...
چشماني درشت و سياه
صورتي استخواني ................... لباني کوچک
واي که چقدر از کودکي فاصله گرفتم بودم و نمي دانستم ...
دستي به صورتم کشيدم و لباسي صورتي بر تن
همان رنگ و همان روي
همان برگ و همان بار
همان خنده ي خاموش در او خفته بسي راز
همان شرم و همان ناز
همان برگ سپيد به مثل ژاله ي ژاله به مثل اشك نگونسار
همان جلوه و رخسار
نه پژمرده شود هيچ
نه افسرده ، كه افسردگي روي
خورد آب ز پژمردگي دل
ولي در پس اين چهره دلي نيست
گرش برگ و بري هست
ز آب و ز گلي نيست
هم از دور ببينش
به منظر بنشان و به نظاره بنشينش
ولي قصه ز اميد هبايي كه در او بسته دلت ، هيچ مگويش
مبويش
كه او بوي چنين قصه شنيدن نتواند
مبر دست به سويش
كه در دست تو جز كاغذ رنگين ورقي چند ، نماند
همان برگ و همان بار
همان خنده ي خاموش در او خفته بسي راز
همان شرم و همان ناز
همان برگ سپيد به مثل ژاله ي ژاله به مثل اشك نگونسار
همان جلوه و رخسار
نه پژمرده شود هيچ
نه افسرده ، كه افسردگي روي
خورد آب ز پژمردگي دل
ولي در پس اين چهره دلي نيست
گرش برگ و بري هست
ز آب و ز گلي نيست
هم از دور ببينش
به منظر بنشان و به نظاره بنشينش
ولي قصه ز اميد هبايي كه در او بسته دلت ، هيچ مگويش
مبويش
كه او بوي چنين قصه شنيدن نتواند
مبر دست به سويش
كه در دست تو جز كاغذ رنگين ورقي چند ، نماند
من در این شهر غریبم و در این خاک فقیر به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر آتش عشق چنان در دلم افروخته بود دیده گر آب نمی ریخت جگر سوخته بود... کاش در کتاب قطور زندگی ،...
پیش از آنکه فکر کنی
تمام می شود ...
تمام می شوی ...
می خواستم باورت کنم
نتوانستی !
می بینی ...
همیشه خواستن، توانستن نیست؟!
آسمان کوچکت
آنقدر یکرنگ نبود
تا گنجشک های کوچک دلتنگی را
برای پریدن
مجالی بدهم ...
حالا دلی است با من
که نه دلتنگ توست
نه چشم براه آمدن های گاه و بیگاهت !
می بینی؟!
پیش از آنکه این شعر را به پایان برسانم
تو دیگر تمام شده ای ...!
تمام می شود ...
تمام می شوی ...
می خواستم باورت کنم
نتوانستی !
می بینی ...
همیشه خواستن، توانستن نیست؟!
آسمان کوچکت
آنقدر یکرنگ نبود
تا گنجشک های کوچک دلتنگی را
برای پریدن
مجالی بدهم ...
حالا دلی است با من
که نه دلتنگ توست
نه چشم براه آمدن های گاه و بیگاهت !
می بینی؟!
پیش از آنکه این شعر را به پایان برسانم
تو دیگر تمام شده ای ...!
نشسته اشک توی چشمات
همین روزا میشکنمت
میخوام بایستم رو به روت
بگم چه خوب میبینمت
***
بسه دیگه دلواپسی
این همه رنج و بی کسی
مثل پرنده‌ها شدی
پرنده‌های قفسی
***
چقدر میخوای تو انتظار
بگذری از صد تا بهار
عمری برات نمونده که
باشی همیشه بی قرار
***
اما ببین که روزگار
فاصله بین تو و یار
همین دل شکسته رو
برات گذاشته یادگار
! ! !
همین روزا میشکنمت
میخوام بایستم رو به روت
بگم چه خوب میبینمت
***
بسه دیگه دلواپسی
این همه رنج و بی کسی
مثل پرنده‌ها شدی
پرنده‌های قفسی
***
چقدر میخوای تو انتظار
بگذری از صد تا بهار
عمری برات نمونده که
باشی همیشه بی قرار
***
اما ببین که روزگار
فاصله بین تو و یار
همین دل شکسته رو
برات گذاشته یادگار
! ! !
مغرورانه اشك ريختيم چه مغرورانه سكوت كرديم چه مغرورانه التماس كرديم چه مغرورانه از هم گريختيم غرور هديه شيطان بود و عشق هديه خداوند هديه شيطان را به هم تقديم كرديم هديه خداوند را از هم پنهان كرديم
از خاطرات گذشته گذر می کنم تا...........
تا اینکه امروز شایدم فردا
به تو برسم
ولی باز هم می ترسم چون.......
شاید فردایی دیگر از تو هم گذر کنم ای خاطره کوتاه...........
تا اینکه امروز شایدم فردا
به تو برسم
ولی باز هم می ترسم چون.......
شاید فردایی دیگر از تو هم گذر کنم ای خاطره کوتاه...........
خورشيد جاودانه مي درخشد در مدار خويش
ماييم كه پا جاي پاي خود مي نهيم و غروب مي كنيم
هر پسين
اين روشناي خاطر آشوب در افق هاي تاريك دوردست
نگاه ساده فريب كيست كه همراه با زمين
مرا به طلوعي دوباره مي كشاند ؟
اي راز
اي رمز
اي همه روزهاي عمر مرا اولين و آخرين.................
ماييم كه پا جاي پاي خود مي نهيم و غروب مي كنيم
هر پسين
اين روشناي خاطر آشوب در افق هاي تاريك دوردست
نگاه ساده فريب كيست كه همراه با زمين
مرا به طلوعي دوباره مي كشاند ؟
اي راز
اي رمز
اي همه روزهاي عمر مرا اولين و آخرين.................
اينم يكي از قشنگ ترين نوشته هاي كه دوست دارم
http://www.bardia87.blogfa.com/post-10.aspx
چقدر شعر خواندم و ......
نیامد!!
ای خدا............
کسی شعرم را نمیخواند تا باران بیاید؟!!
هی هوار..........
تو کجایی باران؟!!!!
امشب بیا
امشب بیا و دلت قرص باشد که
اشتباهم را تکرار نمیکنم
بیا و خاطرت جمع
این بار چترم را باز نخواهم کرد!!!
http://www.bardia87.blogfa.com/post-10.aspx
چقدر شعر خواندم و ......
نیامد!!
ای خدا............
کسی شعرم را نمیخواند تا باران بیاید؟!!
هی هوار..........
تو کجایی باران؟!!!!
امشب بیا
امشب بیا و دلت قرص باشد که
اشتباهم را تکرار نمیکنم
بیا و خاطرت جمع
این بار چترم را باز نخواهم کرد!!!
باران میآید
و امشب درست همان شبی است که
انتظار میکشم
ساده و آرام دل خوش میکنم به نم نم باران
و سیگار انتظار را پک میزنم
بی آنکه بدانم آسمان ابری نیست!!!!!
از سکوت باد می ترسم
و سیگار را به زمین هدیه می کنم
قبل از اینکه به خط تعارف رسیده باشد!!!
چشمها را پاک کردم و
باران تمام شد!!!
و امشب درست همان شبی است که
انتظار میکشم
ساده و آرام دل خوش میکنم به نم نم باران
و سیگار انتظار را پک میزنم
بی آنکه بدانم آسمان ابری نیست!!!!!
از سکوت باد می ترسم
و سیگار را به زمین هدیه می کنم
قبل از اینکه به خط تعارف رسیده باشد!!!
چشمها را پاک کردم و
باران تمام شد!!!
ديدگان تو در قاب اندوه
سرد و خاموش
خفته بودند
زودتر از تو ناگفته ها را
با زبان نگه گفته بودم
از من و هرچه در من نهان بود
ميرميدي
ميرهيدي
يادم آمد که روزي در اين راه
ناشکيبا مرا در پي خويش
ميکشيدي
ميکشيدي
آخرين بار
آخرين بار
آخرين لحظهء تلخ ديدار
سر به سر پوچ ديدم جهان را
باد ناليد و من گو کردم
خش خش برگهاي خزان را
باز خواندي
باز راندي
باز بر تخت عاجم نشاندي
باز در کام موجم کشاندي
گرچه در پرنيان غمي شوم
سالها در دلم زيستي تو
آه،هرگز ندانستم از عشق
چيستس تو
کيستي تو
سرد و خاموش
خفته بودند
زودتر از تو ناگفته ها را
با زبان نگه گفته بودم
از من و هرچه در من نهان بود
ميرميدي
ميرهيدي
يادم آمد که روزي در اين راه
ناشکيبا مرا در پي خويش
ميکشيدي
ميکشيدي
آخرين بار
آخرين بار
آخرين لحظهء تلخ ديدار
سر به سر پوچ ديدم جهان را
باد ناليد و من گو کردم
خش خش برگهاي خزان را
باز خواندي
باز راندي
باز بر تخت عاجم نشاندي
باز در کام موجم کشاندي
گرچه در پرنيان غمي شوم
سالها در دلم زيستي تو
آه،هرگز ندانستم از عشق
چيستس تو
کيستي تو
linux_0011
عضو جدید
گر بدین سان زیست باید پست
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه بن بست!
گر بدین سان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود چون کوه!
یادگاری جاودانه,
بر فراز بی بقای خاک
من چه بی شرمم اگر فانوس عمرم را به رسوایی نیاویزم
بر بلند کاج خشک کوچه بن بست!
گر بدین سان زیست باید پاک
من چه ناپاکم اگر ننشانم از ایمان خود چون کوه!
یادگاری جاودانه,
بر فراز بی بقای خاک
منم و چند تا قناري ..
با يه زندگيه ساده...
يه درخت بيدو سايه ا ش...
همينم واسم زياده...
با يه زندگيه ساده...
يه درخت بيدو سايه ا ش...
همينم واسم زياده...
یک نفر هست که از پنجره‌ها
نرم و آهسته مرا می‌خواند
گرمی لهجه ی بارانی او
تا ابد توی دلم می‌ماند
یک نفر هست که در پرده ی شب
طرح لبخند سپیدش پیداست
مثل لحظات خوش کودکی‌ام
پر ز عطر نفس شب‌بوهاست
یک نفر هست که چون چلچله‌ها
روز و شب شیفته ی پرواز است
توی چشمش چمنی از احساس
توی دستش سبدی آواز است
یک نفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم می‌روید
آسمان، باد، کبوتر، باران
قصه‌اش را به زمین می‌گوید
یک نفر هست که از راه دراز
باز پیوسته مرا می‌خواند...
نرم و آهسته مرا می‌خواند
گرمی لهجه ی بارانی او
تا ابد توی دلم می‌ماند
یک نفر هست که در پرده ی شب
طرح لبخند سپیدش پیداست
مثل لحظات خوش کودکی‌ام
پر ز عطر نفس شب‌بوهاست
یک نفر هست که چون چلچله‌ها
روز و شب شیفته ی پرواز است
توی چشمش چمنی از احساس
توی دستش سبدی آواز است
یک نفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم می‌روید
آسمان، باد، کبوتر، باران
قصه‌اش را به زمین می‌گوید
یک نفر هست که از راه دراز
باز پیوسته مرا می‌خواند...
خبر از بهاری مسافر مییاری
بگو ای بنفشه که همرنگ عشقی
از آن سرخ آبی خبر تا چه داری
تو آزرم خویی، مگر چشم اویی؟!
تو خوش رنگ و بویی؛ مگر زلف یاری؟
من از دوری او، نهم سر به زانو
تو از ره رسیده چرا داغداری؟
دل عاشقان را قرار از تو آمد
تو چون عهد خوبان چرا بیقراری؟
لب جوی آن رو طبیعت نشاندت
که چون جویباران شتابان گذاری...
بنفشه! خدا را، به آن جان گلها
که جز انتظارش نداریم کاری
چو عطری فشانی، سلامی رسانی
چو برگی بریزی، پیامی گذاری!
بگو ای بنفشه که همرنگ عشقی
از آن سرخ آبی خبر تا چه داری
تو آزرم خویی، مگر چشم اویی؟!
تو خوش رنگ و بویی؛ مگر زلف یاری؟
من از دوری او، نهم سر به زانو
تو از ره رسیده چرا داغداری؟
دل عاشقان را قرار از تو آمد
تو چون عهد خوبان چرا بیقراری؟
لب جوی آن رو طبیعت نشاندت
که چون جویباران شتابان گذاری...
بنفشه! خدا را، به آن جان گلها
که جز انتظارش نداریم کاری
چو عطری فشانی، سلامی رسانی
چو برگی بریزی، پیامی گذاری!
بیا رها باشیم ...
فـارغ از دلبستگی ها
رکاب بزنیم این دنیا را ...
بیا در حصار قاب این دنیا
پـنـجـره ای بسازیــم رو به خـانـه ی خــدا ...
بیا برسیم به انـتهای زمان ...
آنجـــا کـه آرزوهـــایـمـــان بادبادک وار به اوج مــی رسند ...
فالگیر خودش گفت ...
آخر دنیا به هم می رسیم !!!
آخرین ویرایش:
ما همونیم
که می تونیم
پشت بوم آفتابو با شبنم آبپاشی کنیم
ما رو دست کمنگیر
ما همونیم
که می تونیم
کف اقیانوسو با رنگین کمون کاشیکنیم
ما رو دست کم نگیر
خواب گل سرشار عطر سرخ قصه های ماست
رو تنستاره مهر آبی رویای ماست
سر وعده گاه ریتم و رنگ و رقص و روشنی
جای جای ترس، نه
جای شک، ، نه
جای تو ، نه
جای ماست
ما همونیم
که میتونیم
پشت بوم آفتابو با شبنم آبپاشی کنیم
ما رو دست کم نگیر
ماهمونیم
که می تونیم
کف اقیانوسو با رنگین کمون کاشی کنیم
ما رو دست کمنگیر
ما رو دست کم نگیر که کار گل کردن ما
توی فصل پنجم کویر تو به یکشماره س
ما رو دست کم نگیرکه واپسین قصه ی شب
قصه ی تکرار رویاهای یک جنگلستاره س
ما رو دست کم نگیر
ما رو دست کم نگیر...
که می تونیم
پشت بوم آفتابو با شبنم آبپاشی کنیم
ما رو دست کمنگیر
ما همونیم
که می تونیم
کف اقیانوسو با رنگین کمون کاشیکنیم
ما رو دست کم نگیر
خواب گل سرشار عطر سرخ قصه های ماست
رو تنستاره مهر آبی رویای ماست
سر وعده گاه ریتم و رنگ و رقص و روشنی
جای جای ترس، نه
جای شک، ، نه
جای تو ، نه
جای ماست
ما همونیم
که میتونیم
پشت بوم آفتابو با شبنم آبپاشی کنیم
ما رو دست کم نگیر
ماهمونیم
که می تونیم
کف اقیانوسو با رنگین کمون کاشی کنیم
ما رو دست کمنگیر
ما رو دست کم نگیر که کار گل کردن ما
توی فصل پنجم کویر تو به یکشماره س
ما رو دست کم نگیرکه واپسین قصه ی شب
قصه ی تکرار رویاهای یک جنگلستاره س
ما رو دست کم نگیر
ما رو دست کم نگیر...
- وضعیت
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
گفتگوهای تنهایی | ادبیات | 11187 | |
|
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم) | ادبیات | 122 | |
|
((**++ تشکر از تنهایی کاربری که شایسته تشکر است ++**)) | ادبیات | 52 |
Similar threads
-
-
پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش(من از خلوت و تنهایی میترسم)
- شروع شده توسط حمید...HaMiD
- پاسخ ها: 122
-