سلام.
یادمه چند سال پیش (زمان دانشجویی) به شدت به فکر مهاجرت بودم. مخصوصا کانادا. (البته به فکرش بودم و اقدامی هم نکردم)
خلاصههههههههههههههه
درسته، امریکا، کانادا، استرالیا، اروپا و حتی کشورهای عربی حوزه ی خلیج از امکانات خیلیییییی بهتری برای رفاه و زندگی و معیشت برخوردارن و من کسانی که میرن رو نقد نمیکنم. اونا هم به نوعی کار خوبی میکنن. ولی من نمیتونم.
باید عرض کنم جواب من ایران هست
حتی اگر قرار باشه نظافتچی هم باشم تو ایران بازم انتخابم ایران هست. ببینید من جوگیر برنامه های تلوزیونی و چهارتا اهنگ و حرفای احساسی نمیشم. اما وقتی فکر میکنم که تو غربت به چشم یک غریبه دیده بشم یا تو کشور خودم حتی با اینهمه رنج زندگی کنم فکر میکنم همین جا بمونم. من تو خود ایران هم 15 سال غربت کشیدم (منظورم شهری داخل کشور و دور از شهر محل تولدم) و میدونم غربت چقدر سخته. چه برسه به کشور غریبه. خوب اینم بگم من کلا آدم سنتی هستم.
ممنون
سلام
با حرفتون از جهاتی کاملا موافقم...
همون حسی که ما نسبت به افغانی ها داریم خارجی ها و بخصوص اروپایی ها نسبت به ما دارن...
اما در کل همه چی بستگی به خصوصیات فردی داره........... من خودم شرایط کامل رو برای ادامه تحصیل توی اروپا و حتی کانادا و استرالیا دارم... ولی در کنارش شدیدا وابسته به خونواده م و نمیخوام حتی مدت کوتاهی هم ازشون دور باشم... اما خیلی ها رو هم میشناسم حاضرن برن و حتی سالی یه بار برای سر زدن به خونواده هم ایران نیان...
یه مطلب دیگه هم اینکه سوال خیلی نامربوطه... اگه قرار باشه مقایسه غیر برابر هم انجام بشه میشه پرسید
بدون تضمین شغلی برین خارج یا یه شغل مرتبط توی ایران؟؟
اینجوری به شرایط فعلی هم نزدیکتره....
