سلام،
فکر می کنم این جمله شما بیشتر اعتراض به طرح امنیت اجتماعی باشه تا اعتراض به اسلام و دستور امر به معروف و نهی از منکر.
در بحث امر به معروف و نهی از منکر عقاید رو در مخ کسی فرو نمی کنند بلکه به او گوشزد می کنند.
در یک جامعه چه اسلامی و چه غیر اسلامی،چه پیشرفته و چه غیر پیشرفته برای بقای جامعه و توانایی زندگی در کنار یکدیگر قوانینی وضع و حاکم می شود.برای عدم رعایت قوانین نیز مجازات در نظر می گیرند.من کار به اینکه شما مسلمانید یا نیستید ندارم، مثلاً در قانون آمده که حجاب باید رعایت شود،به هر دلیلی.چرا شما به دید یک قانون به این مسئله نگاه نمی کنید؟شما که اینقدر سنگ جوامع بشری پیشرفته رو به سینه می زنید،بد نیست در مورد رعایت قوانین جامعه هم نگاهی به آنها بیندازید!
در مورد این بحث ارتداد شما رو به سایت زیر ارجاع میدم:
آیا حکم ارتداد با آزادی عقیده سازگار است؟ آیا عقلاً صحیح است کسی به خاطر عوض کردن دینش کشته شود؟
من چند نکته رو به صورت گلچین اینجا میذارم،مطالعه مابقی،که زیاد هم نیست، به عهده خودتان:
-بر اساس آیة شریفة "لا اکراه فی الدین" و بر اساس حکم عقل و عقیده، مطلبی را نمی شود با زور به کسی تزریق کنند. هر کس باید بر اساس مقدمات و پیش درآمدهای صحیح، عقیده و جهانبینی صحیحی انتخاب کند. تمامی مراجع تقلید در ابتدای توضیح المسائل خود فرموده اند: در اصول اعتقادی نمی تان تقلید کرد بلکه از مبادی صحیح باید به عقیدة خود یقین داشته باشد. پس آزادی عقیده به این معنا که هر انسانی آزاد است عقیدة صحیحی را انتخاب کند امّا هر کس هر چه دلش خواست و از راه مقدمات غیر عقلی و غیر معتبر برای خود عقیده ای انتخاب کند، آزاد نیست و نزد عقل و وجدان معذور نمی باشد.
-اگر آزادی عقیده را بپذیریم (به دلیل این که عقیدة مطلبی است درونی و قلبی و اگر آن را بیان یا ابراز نکند چندان برای دیگران خطری ایجاد نمی کند و باعث انحراف و فساد نمی شود) امّا آزادی بیان و قلم همچون ازادی عقیده نیست زیرا اگر بیان و سخنی یا نوشته ای مطابق حقّ نباشد، چه بسا جامعه ای را به انحراف و فساد بکشاند یا چهره هایی را مشوّه کند یا باعث جنگ و نزاع شود. سخنرانی ها و نوشته ها اگر درست و مطابق حق و واقعیت نباشد باید از آن جلوگیری کرد. بنابراین ما موافق آزادی عقیده و آزادی قلم به طور مطلق نیستیم بلکه در چارچوب قانون و مقدسات جامعه باید قلم زد.
-اگر کسی بر اساس تشخیص صحیح و همراه با تحقیق، به این نتیجه رسید که از اسلام بر گردد و به دین دیگری روی آورد، اگر این کار بازتابی در جامعه نداشته باشد و بین خود و خدا این کار صورت گیرد، مانعی ندارد و مصداق آزادی عقیده و "لا اکراه فی الدین" است و کسی هم مزاحم او نیست و حاکم اسلامی دخالتی در عقاید کسی ندارد و تجسس در عقاید افراد حرام است. (جواب شما)
در مورد اعدام مرتد،قوانین و احکام محکمی برقرار است و به همین سادگی که شما نوشتید نیست.بر عکس آنچه شما فکر می کنید،اسلام برای وجود هر فرد ارزش و احترام قائل است و معتقد است خداوند از روح خود در وجود آدمیان دمیده است.
از حمید آقا که که تاپیک رو افتتاح کردن،من معذرت می خوام. 
راستی آبنبات هم خیلی بهتر از سیگاره
