سلام. بحث خوبیه. برای روشن شدن موضوع یه نگاهی به پست های زیر بندازید

شيوه هاي منکر ستيزي پيامبر اعظم (ص)
پيامبر گرامي اسلام(ص) در امر هدايت مردم، هم «بشير» و هم «نذير» است. اما در هيچ جاي قرآن براي آن حضرت عنوان «بشير» به تنهايي ذکر نشده است، ولي در موارد مختلف، فقط به عنوان «نذير» معرفي و تنها بيم دهنده و بازدارنده از بدي ها، قلمداد شده است: (يا ايها المدثر، قم فانذر); اي جامه خواب به خود پيچيده! برخيز و انذار کن (و عالميان را بيم ده).
در برخي موارد نيز وظيفه آن حضرت منحصر در «انذار» دانسته شده است:
(انما انت نذير); تو فقط بيم دهنده اي.
(ان انا الا نذير مبين); من تنها انذار کننده اي آشکارم.
آيات زيادي دلالت بر اهميت و تاثير زياد «انذار» در امر هدايت دارد. از اين روي، اولين ماموريت پيامبر بعد از بعثت، در هدايت اقوام و نزديکانش با لفظ «انذار» شروع مي شود: (و انذر عشيرتک الاقربين); و خويشاوندان نزديکت را انذار کن.
و در تعبير جامع تر، خداوند متعال به پيامبرش مي فرمايد: (قل... اوحي الي هذا القرآن لانذرکم به و من بلغ...); بگو... اين قرآن بر من وحي شده تا شما و تمام کساني را که اين (قرآن) به آنها مي رسد، به آن بيم دهي.
پيامبر صلي الله عليه وآله به خوبي مي دانست که تا مردم از شرک، بت پرستي، ستم، خونريزي، چپاول و ديگر منکرات دست بر ندارند، به «يکتاپرستي» معتقد نگردند و به دستور هاي رهايي بخش اسلام پاي بند نشوند، به سعادت نمي رسند. از اين رو، آن حضرت بعد از بعثت، لحظه اي از ستيز با مظاهر کفر و بت پرستي غافل نشد.
ادامه دارد........


شيوه هاي منکر ستيزي پيامبر اعظم (ص)
پيامبر گرامي اسلام(ص) در امر هدايت مردم، هم «بشير» و هم «نذير» است. اما در هيچ جاي قرآن براي آن حضرت عنوان «بشير» به تنهايي ذکر نشده است، ولي در موارد مختلف، فقط به عنوان «نذير» معرفي و تنها بيم دهنده و بازدارنده از بدي ها، قلمداد شده است: (يا ايها المدثر، قم فانذر); اي جامه خواب به خود پيچيده! برخيز و انذار کن (و عالميان را بيم ده).
در برخي موارد نيز وظيفه آن حضرت منحصر در «انذار» دانسته شده است:
(انما انت نذير); تو فقط بيم دهنده اي.
(ان انا الا نذير مبين); من تنها انذار کننده اي آشکارم.
آيات زيادي دلالت بر اهميت و تاثير زياد «انذار» در امر هدايت دارد. از اين روي، اولين ماموريت پيامبر بعد از بعثت، در هدايت اقوام و نزديکانش با لفظ «انذار» شروع مي شود: (و انذر عشيرتک الاقربين); و خويشاوندان نزديکت را انذار کن.
و در تعبير جامع تر، خداوند متعال به پيامبرش مي فرمايد: (قل... اوحي الي هذا القرآن لانذرکم به و من بلغ...); بگو... اين قرآن بر من وحي شده تا شما و تمام کساني را که اين (قرآن) به آنها مي رسد، به آن بيم دهي.
پيامبر صلي الله عليه وآله به خوبي مي دانست که تا مردم از شرک، بت پرستي، ستم، خونريزي، چپاول و ديگر منکرات دست بر ندارند، به «يکتاپرستي» معتقد نگردند و به دستور هاي رهايي بخش اسلام پاي بند نشوند، به سعادت نمي رسند. از اين رو، آن حضرت بعد از بعثت، لحظه اي از ستيز با مظاهر کفر و بت پرستي غافل نشد.
ادامه دارد........
آخرین ویرایش: