Uşaqlıq,o
Səni arz etdim,o
Mən olum birdə haman, birdə haman gün,o
Qane oldum beşikə, qane oldum süd içün,o
O xəyaldan özümə qəsr ayırırdım
O günün ısısı ilə bən can alırdım
Uçaraq quş gibi göydən bac alırdım
Dağı dağ üstə aşırdım
Sel olub arxla axırdım
Necə dəryayə dalırdım
Bir işarətlə, sevinc-dürrünü, yerdən qoparırdım
O məhəbbət-incələrin köksə salırdım
Varıdım varlıqı dün çağda danırdım,o
Hər nə istərmişidim zehn ilə bir tez yaradırdım
Nə süleyman gibi bir bəndəni qul etmişidim
Nə,həvasi qəsrilə-mur etmişidim
Mən bir ilham ilə
Külli dəryaları bir ləhzədə seyr etmişidim
Həvəsim bir quru yarpaq
İstəmir bir daha könlüm,o
Xoş ola hamı dərindən,o
hami insanlar içün
İndi insanlar olur qəsrimə pillə,o
Bəndə çıxarkən
Onların qanları olmuş süd içün,o
Bəndə içərkən
İndi ilham vərindən
Quru ibham arasında
Yalan sözdü dodağında
Dadı vardır damağında
Dağı artıbdı dağında
Yara vardır yarasında
Can verir gənc çağında
Odu ki, incə İnamlar
Qırılırlar bir bə bir
Heç olurlar,o
Ömrünün gənc çağında
O ilham alan könlü Boğurlar,o
İnamin lap qırağında!o
İndi ilham vərindən
İnsanlığın qol-budağın köklü biçirlər
Xuni-insani içirlər
Şərəfi dibli biçirlər
Küsürəm könlüm ilə,o
Küsməmiş bir səsi boğdum içərimdə
Sən küsüb barışarsan
Buludlarla qarışarsan
Qarışan kən
İnci hasrət bu bulurdan görnə sellər tökülürlər
Uşaqlıq o hicablar ki gözüm-üstü itirmiş
Qeybidən hər olumun sırrı bitirmiş
Nə içün bəndə böyüklük arzı etdım
Bilməzidim
Böyüdükcə sirrilərdə gözümdən itirmiş!o
Uşaqlıq, quru çöp tək anadan sən süd əmərsən
Ana can verdikcə onun canın içərsən
Boy atankən nə içün əməgin köklü biçərsən?o
Sən gül aşdıqca, o solarmış
Sən boşaldıqca, o dolarmış
Sən yıxıldıqca, onun rəngi atarmış
Nə içün nənə can səsləyib, səndə küsərsən!o
Sən bilərsən
Nədən oldum PƏKƏR, amma səndə “gülər” sən
Nə günüzlər ki güdürdüm ucalam
Yetirəm sərvicən ondan bac alam
Oturub damda,birdə o ulduzları sayaydım
Gecə,qısalankən,günəşin qanlı-dodağından kam alaydım
Dağların gül açanda
Məndə könlümün-dərdin açaydım
Dağların gül açanda
Məndə könlümün dərdin açaydım