مردم عموماً زندانیِ تصور سنتی از اخلاقاند؛ یعنی اخلاق مذهبی. آخوندی که کلهاش را کج کند و وقت نماز گریه کند آدم خوبی است. شناخت آنان از اخلاق واقعی دربرگیرندهی مدارا و اعتماد و احترام به حقوق دیگران نیست. به همین سبب است که گسترش شعائر و آیینهای دینی و صدرنشینی معلمان مذهبی در رسانه و جامعه، هیچ درمانی برای بحران اخلاق در جامعهی ایران نیست. هر چه گنبدها برافراشتهتر و معلمان اخلاق پرگوتر میشوند، رنگ اخلاق بیشتر میپرد.
در جامعهی پیشامدرن شاید دین نظم اخلاقی خاصی را پشتیانی میکرد. ولی در جامعهای که روابط و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دگرگونشده و نسبتی با جهان سنت ندارد، دین میتواند نقش ضداخلاق بازی کند.
در جامعهی پیشامدرن شاید دین نظم اخلاقی خاصی را پشتیانی میکرد. ولی در جامعهای که روابط و مناسبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دگرگونشده و نسبتی با جهان سنت ندارد، دین میتواند نقش ضداخلاق بازی کند.