معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
چقـدرمحکـم احساس ِ دوست داشتن را مشت کرده ای
خود ِ تو هم باور نداری
که این مشت خالی ست . .
باز کن مشتت را
قول می دهم با هم تعجب کنیم !!!
خود ِ تو هم باور نداری
که این مشت خالی ست . .
باز کن مشتت را
قول می دهم با هم تعجب کنیم !!!
ای کاش
فشار … غصه … غم … درد
واحد و عدد داشت
کاش
قابل قیاس و اندازه گیری بود
آن وقت
شاید روزگار
با تمام بی رحمی اش می فهمید
بر سر یک نفر چقدر آوار
می ریزد
فشار … غصه … غم … درد
واحد و عدد داشت
کاش
قابل قیاس و اندازه گیری بود
آن وقت
شاید روزگار
با تمام بی رحمی اش می فهمید
بر سر یک نفر چقدر آوار
می ریزد
آرام نیستم . چه می خواهم؟
یک آغـــــوش؟
یک محبت سرد؟
نمی خواهم از روی ترحم باشد.
کجاست یک آغوش گـــــــرم؟
یک شانه کـه بتوان بــه آن تکیه کرد
آری، در کنج تنهایی و کنار غم و غصه هایم
زانوهای مهربانـی دارم کـه مرا در آغوش بکشد.
گوی کــه همه کسه من است.
سرم بــه شانه اش تکیه می کند.
اوست کــه تنهائیم را درک می کند
همـــــــــان آغــــــــــــــوش . . .
یک آغـــــوش؟
یک محبت سرد؟
نمی خواهم از روی ترحم باشد.
کجاست یک آغوش گـــــــرم؟
یک شانه کـه بتوان بــه آن تکیه کرد
آری، در کنج تنهایی و کنار غم و غصه هایم
زانوهای مهربانـی دارم کـه مرا در آغوش بکشد.
گوی کــه همه کسه من است.
سرم بــه شانه اش تکیه می کند.
اوست کــه تنهائیم را درک می کند
همـــــــــان آغــــــــــــــوش . . .
انگار
خشتـــــ اول کــج بوده !
که وقتی حرفــِ آخــــر را زدی
شانــه ام لرزیــد
و خرابـــــــ شدم...
برای دلم گاهی مادری مهربان می شوم
دست نوازش بر سرش می کشم و می گویم: غصه نخور عزیزکـــــــــــــم می گذرد ...
برای دلم گاهی پدر می شوم
خشمگین می گویم: بس کن دیگر بزرگ شدی ...
گاهی هم دوستی می شوم مهربان
...دستش را می گیرم و می برمش به باغ رویا، کنار تو
دلم از دست من خسته است...
دست نوازش بر سرش می کشم و می گویم: غصه نخور عزیزکـــــــــــــم می گذرد ...
برای دلم گاهی پدر می شوم
خشمگین می گویم: بس کن دیگر بزرگ شدی ...
گاهی هم دوستی می شوم مهربان
...دستش را می گیرم و می برمش به باغ رویا، کنار تو
دلم از دست من خسته است...
با توام با تو خدا
یک کمی معجزه کن
چند تا دوست برایم بفرست
پاکتی از کلمه
جعبه ای از لبخند
نامه ای هم بفرست
کوچه های دل
من باز خلوت شده است
قبل از این که برسم
دوستی را بردند
یک نفر گفت به من
باز دیر آمده ای
دوست قسمت شده است
با توام با تو خدا
یک دل قلابی
یک دل خیلی بد
چقدر می ارزد؟
من که هر جا رفتم
جار زدم:
شده این قلب حراج
بدوید
یک دل مجانی
قیمتش یک لبخند
به همین ارزانی
هیچ وقت اما
هیچکس قلب مرا قرض نکرد
هیچ کس دل نخرید
با توام با تو خدا
پس بیا این دل من مال خودت
من که دیگر رفتم اما
ببر این دل را
دنبال خودت
یک کمی معجزه کن
چند تا دوست برایم بفرست
پاکتی از کلمه
جعبه ای از لبخند
نامه ای هم بفرست
کوچه های دل
من باز خلوت شده است
قبل از این که برسم
دوستی را بردند
یک نفر گفت به من
باز دیر آمده ای
دوست قسمت شده است
با توام با تو خدا
یک دل قلابی
یک دل خیلی بد
چقدر می ارزد؟
من که هر جا رفتم
جار زدم:
شده این قلب حراج
بدوید
یک دل مجانی
قیمتش یک لبخند
به همین ارزانی
هیچ وقت اما
هیچکس قلب مرا قرض نکرد
هیچ کس دل نخرید
با توام با تو خدا
پس بیا این دل من مال خودت
من که دیگر رفتم اما
ببر این دل را
دنبال خودت
"عرفان نظر آهاری"
من زني هستم كه آوازهايم را گم كرده ام...
ميان شاخسار غربت و تنهايي خويش
دست به گريبان هستي و نيستي
حجم تنهاييم آنقدر بزرگ است كه
دلم را چون قطره ايي در خود بلعيده
و نگاهم اندوه هزار ساله را در خود زنداني كرده
آسمان قلبم همچنان ابري و تاريك است
روياهايم دست نخورده و بكر
و همچنان منتظر معجزتي
منتظر دستي كه غباري بگير
از اين كهنه اندوه لب پر شده
منتظر نگاهي به گرمي خورشيدي تمام
تا زنده كند دانه شوق را در تربت دلم
تا بميراند هرزه علفهاي ترديد را
تا دوباره طعم ترانه ايي را بر لبانم بچشاند
تا دوباره آواز سردهم...
تا دوباره من شوم
تا دوباره سايه ايي شوم
به خنكاي ابر و نسيم و جويبار
تا دوباره لبريز شوم از
احساس و حرارتي خانگي
مثل طعم نفسهاي گرم
مثل طعم شرابي تلخ و آرام بخش
مثل حس بودن..
مثل حس فرياد
مثل حس شعر
امن و لطيف و سرشار
سرشار از نگاهي شيرين
ميخواهم باشم
ميخواهم خوانده شوم
ميخواهم ببينم ديده شوم
ميخواهم سكوتم را بشكنم
ميخواهم خود را به دست باران بسپارم
تر شوم...تازه شوم...رويان شوم
..
بيا و بگير دستم را
در اين دلزدگي بي ترانه
ميان شاخسار غربت و تنهايي خويش
دست به گريبان هستي و نيستي
حجم تنهاييم آنقدر بزرگ است كه
دلم را چون قطره ايي در خود بلعيده
و نگاهم اندوه هزار ساله را در خود زنداني كرده
آسمان قلبم همچنان ابري و تاريك است
روياهايم دست نخورده و بكر
و همچنان منتظر معجزتي
منتظر دستي كه غباري بگير
از اين كهنه اندوه لب پر شده
منتظر نگاهي به گرمي خورشيدي تمام
تا زنده كند دانه شوق را در تربت دلم
تا بميراند هرزه علفهاي ترديد را
تا دوباره طعم ترانه ايي را بر لبانم بچشاند
تا دوباره آواز سردهم...
تا دوباره من شوم
تا دوباره سايه ايي شوم
به خنكاي ابر و نسيم و جويبار
تا دوباره لبريز شوم از
احساس و حرارتي خانگي
مثل طعم نفسهاي گرم
مثل طعم شرابي تلخ و آرام بخش
مثل حس بودن..
مثل حس فرياد
مثل حس شعر
امن و لطيف و سرشار
سرشار از نگاهي شيرين
ميخواهم باشم
ميخواهم خوانده شوم
ميخواهم ببينم ديده شوم
ميخواهم سكوتم را بشكنم
ميخواهم خود را به دست باران بسپارم
تر شوم...تازه شوم...رويان شوم
..
بيا و بگير دستم را
در اين دلزدگي بي ترانه
حرف هایی است برای گفتن،که اگر گوشی نبود نمی گوییم.
وحرفایی هست برای نگفتن;
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
حرفایی شگفت،
زیبا
و
اهورایی
همین هایند
وسرمایه ی ماورایی هرکسی به اندازه حرف هایی است
که برای نگفتن دارد،
حرفایی بی تاب و طاقت فرسا،
که همچون زبانه های بی قرار آتشند،
وکلماتش هریک،
انفجاری را به بند کشیده اند;
کلماتی که پاره های بودن آدمی اند...
وحرفایی هست برای نگفتن;
حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند.
حرفایی شگفت،
زیبا
و
اهورایی
همین هایند
وسرمایه ی ماورایی هرکسی به اندازه حرف هایی است
که برای نگفتن دارد،
حرفایی بی تاب و طاقت فرسا،
که همچون زبانه های بی قرار آتشند،
وکلماتش هریک،
انفجاری را به بند کشیده اند;
کلماتی که پاره های بودن آدمی اند...
خیلی خسته ام....
احساس کردم می توانم قوی باشم ولی انگار نیستم!
خدایا نمی دانم!!!
کجای زندگی ام؟
احساس کردم می توانم قوی باشم ولی انگار نیستم!
خدایا نمی دانم!!!
کجای زندگی ام؟
[h=2]
[/h]
[/h]
امروز هم تکرار شد. مثل روزهای قبل خورشید طلوع کرد. بیدار شدم و منتظر ماندم.
منتظر اتفاقی تازه، ولی . . .
هیچ اتفاقی رخ نداد.
منتظر اتفاقی تازه، ولی . . .
هیچ اتفاقی رخ نداد.
هرگز از دوری این راه مگو
واز این فاصله ها که میان من وتوست
وهر آنگه که دلت تنگ من است
بهترین شعر مرا قاب کن وپشت نگاهت بگذار
تا که تنهاییت از دیدن من جا بخورد
وبداند دل من با توست در همان نزدیکی...
واز این فاصله ها که میان من وتوست
وهر آنگه که دلت تنگ من است
بهترین شعر مرا قاب کن وپشت نگاهت بگذار
تا که تنهاییت از دیدن من جا بخورد
وبداند دل من با توست در همان نزدیکی...
اگر می دانستی چگونه هراسان وپریشان به دنبال تو می گردم
اینقدر مرا به حال خود رها نمی کردی ودر وادی تنهایی عشق
به دیدارم می آمدی و با نگاه نافذت صفحه ی نیلگون
آسمان را می شکافتی و درقلب حقیر من جای
میگرفتی و آنوقت بود که به تو
می فهماندم قلب من
بر اثر انتظار در
عشق
تو
شکست .
اینقدر مرا به حال خود رها نمی کردی ودر وادی تنهایی عشق
به دیدارم می آمدی و با نگاه نافذت صفحه ی نیلگون
آسمان را می شکافتی و درقلب حقیر من جای
میگرفتی و آنوقت بود که به تو
می فهماندم قلب من
بر اثر انتظار در
عشق
تو
شکست .
پدر بزرگ همیشه می گفت : حرف دو نفر رو باور کن،
بچه ای که ترسیده و پیری که در حال مرگه...این دو نفر چیزی برای از دست دادن ندارند.
من همچون بچه ترسیده ای هستم که داره می میره...
باور کن دوستت دارم...
بچه ای که ترسیده و پیری که در حال مرگه...این دو نفر چیزی برای از دست دادن ندارند.
من همچون بچه ترسیده ای هستم که داره می میره...
باور کن دوستت دارم...
من به اندازه چشمان تو غمگین ماندم و به اندازه هر برق نگاهت نگران...
تو به اندازه تنهایی من شاد بمان . . . .
تو به اندازه تنهایی من شاد بمان . . . .