معماری با مصالحی از جنس دل

[samira20*]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هنوز هم ، حوالی خواب های[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]شبانه ام پرسه میزنی[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] دیر وقت است ، آرام بگـــــــیر[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]بُگذار یک امشب را آسوده بخوابم……[/FONT]​

​

​

 

[samira20*]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]دنياي عجيبي شده است . . .[/FONT]​

​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]براي دروغ هايمان ،[/FONT]


[FONT=arial, helvetica, sans-serif]خدا را قسم ميخوريم ،[/FONT]


[FONT=arial, helvetica, sans-serif]و به حرف راست که ميرسيم ؛[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
[/FONT]


[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مي شود جان ِ تــو . ..[/FONT]
​

[/FONT]

 

[نادین]

فاصله

چه قدر فاصله اینجاست
بین آدمها چه قدر عاطفه تنهاست
بین آدمها کسی به حال شقایق دلش نمی سوزد
و او هنوز شکوفاست
بین آدمها کسی به خاطر پروانه ها نمی میرد
تب غرور چه بالاست بین آدمها
و از صدای شکستن کسی نمی شکند
چه قدر سردی و غوغاست بین آدمها
میان کوچهء دل ها فقط زمستانست
هجوم ممتد سرماست بین آدمها
میان این همه گلهای ساکن اینجا
چه قدر پونه شکیباست بین آدمها
تمام پنجره ها بی قرار بارانند
چه قدر خشکی و صحراست بین آدمها
بهار کردن دل ها چه کار دشواریست
و عمر شوق چه کوتاست بین آدمها
میان تک تک لبخندها غمی سرخ ست
و غم به وسعت یلداست بین آدمها
به خاطر تو سرودم
چرا که تنها تو دلت به وسعت دریاست بین آدمها

 

[samira20*]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]مرا به یاد می آوری ؟
من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنند
و ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم
تا قطره ای باران از خلال آن ها بیرون آید
و به خواست من به تو اصابت کند
تا تو فقط لبخند بزنی،
و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران،
ناامیدی تو را پوشانده بود...[/FONT]

 

[ΜΟΗΑΜΜΑD]

کاش می دیدم چیست


انچه از عمق تو تا عمق وجودم جاریست


اه وقتی که تو لبخند نگاهت را


می تابانی


بال مژگان بلندت را


می خوابانی​

 

[mohammad azizi]

امروز را به باد سپردم

امشب کنار پنجره بیدار مانده ام

دانم که بامداد

امروز ِدیگری را با خود می آورد

تا من دو باره آن را

بسپارمش به باد ....

 

[mohammad azizi]

کفش هایم کجاست؟میخواهم بی خبر راهی سفر بشوم....
مدتی بی بهار طی بکنم دو سه پاییز در به در بشوم


خسته ام از تو از خودم از ما، "ما" ضمیر ِ بعید ِ زندگیم
دو نفر انفجار جمعیت است پس چه بهتر که یک نفر بشوم


یک نفر در غبار سرگردان، یک نفر مثل برگ در طوفان
می روم گم شوم برای خودم، کم برای تو درد سر بشوم


حرف های قشنگ پشت سرم، آرزوهای مادرو پدرم
آه خیلی از آن شکسته ترم که عصای غم پدر بشوم

پدرم گفت « دوستت دارم... پس دعا میکنم پدر نشوی»
مادرم بیشتر پشیمان که: از خدا خواست من پسر بشوم


داستانی شدم که پایانش مثل عصر جمعه دلگیر است
نیستم در حدود فاصله ها پس چه بهتر که مختصر بشوم


دورها قبر کوچکی دارم بی اتاق و حیاط خلوت نیست
گاه گاهی سری بزن مگذار با تو از این غریبه تر بشوم...

 

[mohammad azizi]

خطی کشید روی تمام سوال ها
تعریف ها معادله ها احتمال ها
خط ها به هم رسید و به یک جمله ختم شد
با عشق ممکن است تمام محال ها ...

 

[samira20*]

در حضور خارها هم می شود یک یاس بود

در هیاهوی مترسک ها پر از احساس بود

می شود حتی برای دیدن پروانه ها

شیشه های مات یک متروکه را الماس بود

کاش می شد، حرفی از کاش می شد هم نبود

هرچه بود احساس بود وعشق بود و یاس بود...

 

[samira20*]

تو آیا عاشقی کردی بفهمی عشق یعنی چه؟
تو آیا با شقایق بوده‌ای گاهی؟
نشستی پای اشکِ شمعِ گریان تا سحر یک شب؟
تو آیا قاصدک‌های رها را دیده‌ای هرگز،
که از شرم نبود شاد‌پیغامی،
میان کوچه‌ها سرگشته می‌چرخند؟
نپرسیدی چرا وقتی که یاسی، عطر خود تقدیم باغی می‌کند
چیزی نمی‌خواهد
و چشمان تو آیا سوره‌ای از این کتاب هستی زیبا،
تلاوت کرده با تدبیر؟
تو از خورشید پرسیدی، چرا
بی‌منت و با مهر می‌تابد؟
تو رمز عاشقی، از بال پروانه، میان شعله‌های شمع، پرسیدی؟
تو آیا در شبی، با کرم شب‌تابی سخن گفتی
از او پرسیده‌ای راز هدایت، در شبی تاریک؟
تو آیا، یاکریمی دیده‌ای در آشیان، بی‌عشق بنشیند؟
تو ماه آسمان را دیده‌ای، رخ از نگاه عاشقان نیمه‌شب‌ها بربتاباند؟
تو آیا دیده‌ای برگی برنجد از حضور خار بنشسته کنار قامت یک گل؟
و گلبرگ گلی، عطر خودش، پنهان کند، از ساحت باغی؟
تو آیا خوانده‌ای با بلبلان، آواز آزادی؟
تو آیا هیچ می‌دانی،
اگر عاشق نباشی، مرده‌ای در خویش؟
نمی‌دانی که گاهی، شانه‌ای، دستی، کلامی را نمی‌یابی ولیکن سینه‌ات لبریز از عشق است…
تو پرسیدی شبی، احوال ماه و خوشه زیبای پروین را؟
جواب چشمک یک از هزاران اخترِ آسمان را، داده‌ای آیا ؟!
ببینم، با محبت، مهر، زیبایی،
تو آیا جمله می‌سازی؟
نفهمیدی چرا دل‌بستِ فالِ فالگیری می‌شوی با ذوق!
که فردا می‌رسد پیغام شادی!
یک نفر با اسب می‌آید!
و گنجی هم تو را خوشبخت خواهد کرد!
تو فهمیدی چرا همسایه‌ات دیگر نمی‌خندد؟
چرا گلدان پشت پنجره، خشکیده از بی‌آبیِ احساس؟
نفهمیدی چرا آیینه هم، اخمِ نشسته بر جبینِ مردمان را برنمی‌تابد؟
نپرسیدی خدا را، در کدامین پیچ، ره گم کرده‌ای آیا؟
جوابم را نمی‌خواهی تو پاسخ داد، ای آیینه دیوار!!؟
ز خود پرسیده‌ام در تو!
که عاشق بوده‌ام آیا!!؟
جوابش را تو هم، البته می‌دانی
سکوت مانده بر لب را
تو هم ای من!
به گوش بسته می‌خوانی

 

[نادین]

دلم کویر می خواهد ...

دور از این هیاهو
دلم کویر می خواهد
و تنهایی و سکوت
و آغوش ِ سرد ِ شبی که آتشم را فرو نشاند.
نه دیوار، نه در، نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم،
نه ذهنی که سنگینم کند از حرف،
نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و تنهایی ِ ژرفی که نور ستارگان روشنش می کند
و آرامشی
که قبل از هیچ طوفانی نیست !

 

[mohammad azizi]

به ساعت نگاه می کنم
حدود سه نصف شب است
چشم می بندم تا مبدا که چشمانت را
از یاد برده باشم
و طبق عادت کنار پنجره می روم
سوسوی چند چراغ مهربان
وسایه های کشدار شبگردان خمیده
و خاکستری گسترده بر حاشیه ها
و صدای هیجان انگیز چند سگ
و بانگ آسمانی چند خروس!
از شوق به هوا می پرم چون کودکیم
و خوشحال که هنوز
معمای سبز رودخانه از دور
برایم حل نشده است.
آری از شوق به هوا می پرم
و خوب می دانم
سالهاست که مرده ام.
​

 

[mohammad azizi]

این دل اگر کم است بگو سر بیاورم

یا امر کن که یک دل دیگر بیاورم

خیلی خلاصه عرض کنم: دوست دارمت ...

(دیگر نشد عبارت بهتر بیاورم)

از کتف آشیانه‌ای خود برای تو

باید که چند جفت کبوتر بیاورم

از هم فرو مپاش، برای بنای تو

باید بلور و چینی و مرمر بیاورم

وقتش رسیده این غزل نیمه‌سوز را

از کوره‌های خود‌خوری‌ام در بیاورم
​

 

[mohammad azizi]

امروز بیا چکامه ات را بنویس
​

با دست خودت ادامه ات را بنویس​

حالا بلدم چطور بازی بکنم​

ای عشق! تو فیلم نامه ات را بنویس
​

 

[نادین]

و همیشه فاصله ای هست

دچار نه! وصل ممکن نیست...

همیشه فاصله ای هست

اگرچه منحنی آب، بالش خوبی ست

برای خواب دل آویز و ترد نیلوفر،

همیشه فاصله ای هست باید بود و گرنه،

زمزمه ی حیرت میان دو حرف حرام خواهد شد

و عشق سفر به روشنی اهتزاز خلوت اشیاست ...

و عشق صدای فاصله هاست

صدای فاصله هایی که غرق ابهامند

نه!!

صدای فاصله هایی که مثل نقره تمیزند

و با شنیدن یک هیچ، می شوند کدر...

همیشه عاشق تنهاست!...

 

[mohammad azizi]

این بار

بماند یادت

دم رفتن که دست میکشی به موهایت

تصویرت را در آینه جا بگذاری

که باور کنم دنیا

جهنم زیبایی است​

 

[mohammad azizi]

دیروز تو گذشت،


دیشب تو گذشت،


امروز تو گذشت،


آیا در میان این همه گذشت


من هم می گذرم ...؟​

 

[mohammad azizi]

با تو راز گفتن سخت است

تو همه خود رازی

با تو از عشق گفتن همه حرف است

تو خود همه عشقی

با تو از آشنایی گفتن بیهوده است

تو خود آشناترینی

تو خود همه پرواز و رهایی هستی

همه مهر هستی

همه لطف هستی

اصلا تو همه خود من هستی

 

[mohammad azizi]

این بار که از زیر داربست انگور و ماه
برمی گردی
دستمالی بیاور
هیچ می دانستی
مهربانی ام دارد خاک می خورد؟
یا هیچ می دانستی
دوستت که دارم
زیباتری ؟
​

 

[mohammad azizi]

دلم فـــــال می خواهـــــد
قهـــــوه ... تــاروت ...
نمی دانــــــم ؟!
هر چه باشــــــد
هر چه نقـــــش تـــــو را در این روزهـــــای بــیرنــــگ
پــــر رنــــگ کنــــد !
دلم پــر است
از این همــــــه روزهــــــای خـــــــــالی ...
​

 

[mohammad azizi]

من آن پیرمرد خمیده پشتم

که هر شب جمعه راهی دراز را می آید

تا فانوسی بر کند دخیلهای فراموش شده را.
...
توآن امام زاده مغروری

که یک هفته انتظار را

پایان نمی دهی به اجابتی​

 

[mohammad azizi]

اگر هم اکنون ، فرشته ای

ندایم دهد که :

خدایت ، یک سهم آرزو، عطایت کرده است ،

بی درنگ

ساعتی از دیدار ِ تو را

خواهم خواست و دیگر ، هیـچ ...

دلتنگت هستم ، بی شُمار

ای ماندنی ترین ماندگار !

 

[mohammad azizi]

تمام "امن يجيب" هاي دلم را

گره زده ام به كلماتت

و روانه آسمان كرده ام

خاتون، خوب، خواب و خاطره !

من مطمئنم خدا تو را براي دلم نگه مي دارد
​

 

[mohammad azizi]

حرفهایم را تعبیر می کنی
سکوتم را تفسیر
دیروزم را فراموش
فردایم را پیشگوئی
......
...به نبودنم مشکوکی
در بودنم مردد
از هیچ گلایه می سازی
...از همه چیز بهانه
من
کجای این نمایشم ؟
​

 

[marziye70]

آدمی غرورش را خیلی زیاد
شاید بیشتر از تمام داشته هایش دوست میدارد
حالا ببین اگر خودش ، غرورش را به خاطر تو نادیده بگیرد
چقد دوستت دارد!
و این را بفهم آدمیزاد!

 

[marziye70]

چه کسی صدا میزند درد من را
چه کسی میخواهد بشنود درد دلم را
چه کسی فریاد میزند سکوت بی انتهایم را
چه کسی تلنگر خواهد زد احساس تنهاییم را
چه کسی با خنده میخنداند قلب کوچکم را
چه کسی خواهد شکست با خنده این قلب مرا
آری شکستی...
دانستم که میشکنی روزی همه وجودم را
ولی ندانستم خواهی شکست همه ی غرورم را

 

[leilahamdii]

گاه خدا پنجره ها را میبندد درها را قفل می کند زیباست اگر بدانی ،بیرون طوفانیست.

 

[sleeping beauty]

..زیبای من
..درونم مملو از غم وغصه می باشد​

.​

. می خواهم که شهر ترا ترک بگویم
.. می خواهم با کمی آب چشمه روستایمان
غم وغصه درونم را از درد انتظار دوا کنم​

 

[marziye70]

خودت را نگاه کن حجمت در شهرت چقدر است؟؟!!
جایگاهت در استان چقدر...؟؟؟
در کشور چقدر...؟؟!!
در جهان چقدر...؟؟!!
پس این قدر من، من نکن!!

 

[mina12345]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]خدایـــــــــــااااا …[/FONT]
​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] من دلـــم را صــابــون زدم به عـشـــق او [/FONT]
​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif] چـــرا چـشـمانـم می سـوزنــــد؟ …[/FONT]
​