يادته بهت گفتم مرد که گريه نمي کنه ...
بيا ببين دارم مردونه گريه مي کنم ..
بيا ببين دارم مردونه گريه مي کنم ..
معماری با مصالحی از جنس دل
- شروع کننده موضوع mohammad azizi
- تاریخ شروع
باشد!!! منم سکوت..مثل تو...تو در سکوتت به حرفهای تلخ و خسته ی من فکر میکنی،
من از همان وقتی که بغض میکنم و نمی بینی از همان وقتی که داد میزنم گریه میکنم سکوت میکنی
به تمام مردهایی که قبل و بعد از تو بودند و میتوانستند باشند فکر میکنم!
هرچند که صدها بار در وقت خوشی گفتم که از تک تک شان بیزارم... :-
من از همان وقتی که بغض میکنم و نمی بینی از همان وقتی که داد میزنم گریه میکنم سکوت میکنی
به تمام مردهایی که قبل و بعد از تو بودند و میتوانستند باشند فکر میکنم!
هرچند که صدها بار در وقت خوشی گفتم که از تک تک شان بیزارم... :-
وسرانجام من هم به پایان می رسم
خردمیشوم میشکنم
راحت میشوم
ذوب میشوم
میسوزم
سرازکاراینده درنمی اورم
سرانجام به پایان میرسم
قدری تامل میکنم
کفش هایم رامی دزدم
می پوشم
زیرباران قدم میزنم
خیس میشوم
اب میشوم
خردمیشوم
تمام میشوم
خردمیشوم میشکنم
راحت میشوم
ذوب میشوم
میسوزم
سرازکاراینده درنمی اورم
سرانجام به پایان میرسم
قدری تامل میکنم
کفش هایم رامی دزدم
می پوشم
زیرباران قدم میزنم
خیس میشوم
اب میشوم
خردمیشوم
تمام میشوم
ای مسافر ! ای جدا ناشدنی ! گامت را آرام تر بردار ! از برم آرام تر بگذر ! تا به کام دل ببینمت .
بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم .
آه ! که نمیدانی ... سفرت روح مرا به دو نیم می کند ... و شگفتا که زیستن با نیمی از روح تن را می فرساید ...
بگذار بدرقه کنم واپسین لبخندت را و آخرین نگاه فریبنده ات را .
مسافر من ! آنگاه که می روی کمی هم واپس نگر باش . با من سخنی بگو . مگذار یکباره از پا در افتم ... فراق صاعقه وار را بر نمی تابم ...
جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز... آرام تر بگذر ...
وداع طوفان می آفریند... اگر فریاد رعد را در طوفان وداع نمی شنوی ؟! باران هنگام طوفان را که می بینی ! آری باران اشک بی طاقتم را که می نگری ...
من چه کنم ؟ تو پرواز می کنی و من پایم به زمین بسته است ...
ای پرنده ! دست خدا به همراهت ...
اما نمی دانی ... نمی دانی که بی تو به جای خون اشک در رگهایم جاریست ...
از خود تهی شده ام ... نمی دانم تا باز گردی مرا خواهی دید ؟؟؟
بگذار از اشک سرخ گذرگاهت را چراغان کنم .
آه ! که نمیدانی ... سفرت روح مرا به دو نیم می کند ... و شگفتا که زیستن با نیمی از روح تن را می فرساید ...
بگذار بدرقه کنم واپسین لبخندت را و آخرین نگاه فریبنده ات را .
مسافر من ! آنگاه که می روی کمی هم واپس نگر باش . با من سخنی بگو . مگذار یکباره از پا در افتم ... فراق صاعقه وار را بر نمی تابم ...
جدایی را لحظه لحظه به من بیاموز... آرام تر بگذر ...
وداع طوفان می آفریند... اگر فریاد رعد را در طوفان وداع نمی شنوی ؟! باران هنگام طوفان را که می بینی ! آری باران اشک بی طاقتم را که می نگری ...
من چه کنم ؟ تو پرواز می کنی و من پایم به زمین بسته است ...
ای پرنده ! دست خدا به همراهت ...
اما نمی دانی ... نمی دانی که بی تو به جای خون اشک در رگهایم جاریست ...
از خود تهی شده ام ... نمی دانم تا باز گردی مرا خواهی دید ؟؟؟
چه تنهایی شلوغی است تنهایی من!
آن زمان که اطرافت پر است از دوستان خوش سخن و رنگین پوست
که از رنگین بودن آنها به تنگ آمدی و در حسرت یک رنگ بودنشان سینه ات مالامال غم است!
کاش ﻣﻰفهمیدند که : "قالی از صد رنگ بودنش زیر پا افتاده است"
کاش ﻣﻰدانستند باید دوست بود تا اینکه از دوستی سخن گفت.
کاش معنی این پیمان مقدس را ﻣﻰدانستند.
و من اکنون ﻣﻰفهمم که چرا درد را باید با چاه گفت!
و این روزی است که در ازدحام تنهایی خود غرق ﻣﻰشوم!!!
آن زمان که اطرافت پر است از دوستان خوش سخن و رنگین پوست
که از رنگین بودن آنها به تنگ آمدی و در حسرت یک رنگ بودنشان سینه ات مالامال غم است!
کاش ﻣﻰفهمیدند که : "قالی از صد رنگ بودنش زیر پا افتاده است"
کاش ﻣﻰدانستند باید دوست بود تا اینکه از دوستی سخن گفت.
کاش معنی این پیمان مقدس را ﻣﻰدانستند.
و من اکنون ﻣﻰفهمم که چرا درد را باید با چاه گفت!
و این روزی است که در ازدحام تنهایی خود غرق ﻣﻰشوم!!!
دیوار به دیوار
همسایه ی دلت می شوم
اما تو
مثل شهروندان بالای شهر
از هم سایه ات
بی خبری!!!
همسایه ی دلت می شوم
اما تو
مثل شهروندان بالای شهر
از هم سایه ات
بی خبری!!!
یادگرفته ام....
یادگرفته ام....
یادگرفته ام....
یادگرفته ام...
یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم
یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم
تو نگرانم نشو !! همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !
یاد گرفته ام ...نفس بکشم بدون تو...و به یاد تو !
یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن...
و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !
تو نگرانم نشو !! همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام که بی تو بخندم...
یاد گرفته ام بی تو گریه کنم...و بدون شانه هایت...!
یاد گرفته ام ...که دیگر عاشق نشوم به غیر تو !
یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم ...
و مهمتر از همه یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم !
اما هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ...
که چگونه...! برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ...
و نمی خواهم که هیچ وقت یاد بگیرم ....
تو نگرانم نشو !!
فراموش کردنت" را هیچ وقت یاد نخواهم گرفت
یاد گرفته ام که چگونه بی صدا بگریم
یاد گرفته ام که هق هق گریه هایم را با بالشم ..بی صدا کنم
تو نگرانم نشو !! همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام چگونه با تو باشم بی آنکه تو باشی !
یاد گرفته ام ...نفس بکشم بدون تو...و به یاد تو !
یاد گرفته ام که چگونه نبودنت را با رویای با تو بودن...
و جای خالی ات را با خاطرات با تو بودن پر کنم !
تو نگرانم نشو !! همه چیز را یاد گرفته ام !
یاد گرفته ام که بی تو بخندم...
یاد گرفته ام بی تو گریه کنم...و بدون شانه هایت...!
یاد گرفته ام ...که دیگر عاشق نشوم به غیر تو !
یاد گرفته ام که دیگر دل به کسی نبندم ...
و مهمتر از همه یاد گرفتم که با یادت زنده باشم و زندگی کنم !
اما هنوز یک چیز هست ...که یاد نگر فته ام ...
که چگونه...! برای همیشه خاطراتت را از صفحه دلم پاک کنم ...
و نمی خواهم که هیچ وقت یاد بگیرم ....
تو نگرانم نشو !!
فراموش کردنت" را هیچ وقت یاد نخواهم گرفت
گاه دلتنگ میشوم
دلتنگتر از همه دلتنگی ها
گوشه ای مینشینم و حسرت ها را میشمارم
وباختن و صدای شکستن را ۰۰۰
نمیدانم من کدامین امید را نا امید کردم و کدام خواهش را نشنیدم
و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم......
دلتنگتر از همه دلتنگی ها
گوشه ای مینشینم و حسرت ها را میشمارم
وباختن و صدای شکستن را ۰۰۰
نمیدانم من کدامین امید را نا امید کردم و کدام خواهش را نشنیدم
و به کدام دلتنگی خندیدم که چنین دلتنگم......
چراغها را خاموش کن
نور نمی خواهم
نگاهم که می کنی
برق نگاهت من را که هیچ
تمام شب را مچاله می کند...
من بودم و تو و يه دنيا حرف ....
و ترازويي که سهم تورا از شعرهايم نشان ميداد !!...
کاش بودي و ميفهميدي
وقت دلتنگي يک آه چقدر وزن دارد!...
و ترازويي که سهم تورا از شعرهايم نشان ميداد !!...
کاش بودي و ميفهميدي
وقت دلتنگي يک آه چقدر وزن دارد!...
دور نرو
بيا کنار دلم
من غير از اينها که مينويسم
نوازش هم بلدم
بيا کنار دلم
من غير از اينها که مينويسم
نوازش هم بلدم
در عجبم از واژه ها...
هر چه که واژه میبیارم بغضم تمام نمیشود...
آه به کدامین سرداب سرد و خموش پناه بیاورم از محدودیت ناتماتم واژه ها...
رها کنید...
اشک آسمان در بغضم نهان است...
هر چه که واژه میبیارم بغضم تمام نمیشود...
آه به کدامین سرداب سرد و خموش پناه بیاورم از محدودیت ناتماتم واژه ها...
رها کنید...
اشک آسمان در بغضم نهان است...
قسم به چشمات بعد از اين جز تو گلي بو نکنم
جز به تو وبه خوبيات به هيچ کسي خو نکنم
قسم به اسمت که تو رو تنها نذارم بعد از اين
اسم تو رو داد مي زنم تا دمدماي آخرين
قطره به قطره خونمو يک جا به نامت ميکنم
دلخوشي هاي دنيارو خودم به کامت مي کنم
مي برمت يه جاي دور مي شم برات سنگ صبور
برات يه کلبه مي سازم پر از يه رنگي پر نور
روح ودل وجون وتنم نذر نگاهت مي کنم
دنياهارو فداي اون چهره ماهت مي کنم
هر چي که باختي مال من هر چي که بردم مال تو
دفتر شعر پيرم رو وقتي که مردم مال تو
دوست دارم وبه خدا مي سپارم تو رو
جز به تو وبه خوبيات به هيچ کسي خو نکنم
قسم به اسمت که تو رو تنها نذارم بعد از اين
اسم تو رو داد مي زنم تا دمدماي آخرين
قطره به قطره خونمو يک جا به نامت ميکنم
دلخوشي هاي دنيارو خودم به کامت مي کنم
مي برمت يه جاي دور مي شم برات سنگ صبور
برات يه کلبه مي سازم پر از يه رنگي پر نور
روح ودل وجون وتنم نذر نگاهت مي کنم
دنياهارو فداي اون چهره ماهت مي کنم
هر چي که باختي مال من هر چي که بردم مال تو
دفتر شعر پيرم رو وقتي که مردم مال تو
دوست دارم وبه خدا مي سپارم تو رو
لبهایت را مهیا کن
برای طولانی ترین بوسه
در بلندترین شب سال
در انتهای فصل عاشقی
می خواهم
شیره ی وجودم را
بر لبان همیشه سرخ ات به یادگار بگذارم
تا بدانی
فصل عاشقی گر به پایان رسد
بوسه های من و آغوشم برای تو
هیچگاه به پایان نمیرسند
بی صبرانه
به انتظار نشسته ام
برای طولانی ترین بوسه
بر لبان تو .....
برای طولانی ترین بوسه
در بلندترین شب سال
در انتهای فصل عاشقی
می خواهم
شیره ی وجودم را
بر لبان همیشه سرخ ات به یادگار بگذارم
تا بدانی
فصل عاشقی گر به پایان رسد
بوسه های من و آغوشم برای تو
هیچگاه به پایان نمیرسند
بی صبرانه
به انتظار نشسته ام
برای طولانی ترین بوسه
بر لبان تو .....
تو یکی از همین شب ها ،
تو تاریکی های اتاقت ،
وقتی که دلت گرفت ،
وقتی حس تنهایی جاش رو به همه ی حس ها داد ،
وقتی که بغض دو دستی گلوت رو فشار می داد ...
آرامشی ناگهانی سراغت خواهد آمد ... تعجب نکن ...!
آن سره دنیا ، یکی ،
تنها در تاریکی های اتاقش ،
با بغض گلویش ،
برای خوشبختیت دعا می کند ...
دعایم همان لحظه اجابت شد ..!
تو تاریکی های اتاقت ،
وقتی که دلت گرفت ،
وقتی حس تنهایی جاش رو به همه ی حس ها داد ،
وقتی که بغض دو دستی گلوت رو فشار می داد ...
آرامشی ناگهانی سراغت خواهد آمد ... تعجب نکن ...!
آن سره دنیا ، یکی ،
تنها در تاریکی های اتاقش ،
با بغض گلویش ،
برای خوشبختیت دعا می کند ...
دعایم همان لحظه اجابت شد ..!
مي‌تونم تو لحظه‌هاي بي‌كسيت، واسه تو مرحم تنهايي باشم
مي‌تونم با يه بغل ياس سفيد، تو شبات عطر ترانه بپاشم
مي‌تونم از آسمون قصه‌ها، واسه تو صد تا ستاره بچينم
مي‌تونم حتي اگه دلت نخواد، واسه تو روزي هزار بار بميرم
مي‌تونم با يه سلام گرم تو، تا ابد زندگيمو آبي كنم
مي‌تونم رو شونه‌هاي مردونت، دردامو با هق‌هقم خالي كنم
مي‌تونم با تو به هر جا برسم، توي خواب اسمتو فرياد بزنم
مي‌تونم قصه‌ي ديوونگيمو، توي كوچه‌هاي شهر داد بزنم
مي‌تونم تا به هميشه پا به پات، توي هر قصه كنارت بمونم
مي‌تونم زير پر ستاره‌ها، واست از ليلي ومجنون بخونم
مي‌تونه نگاه مهربون تو، منو تا مرز شقايق ببره
مي‌تونه قشنگي برق چشات، منو از ياد حقايق ببره
مي‌تونه دستاي تو رو شونه‌هام، خبر از يك شب يلدا رو بده
مي‌تونه بوسه‌ي تو رو گونه‌هام، واسه من نويد فردا روبده
مي‌تونه صداي گرم خنده‌هات، همه قصه‌هامو رؤيايي كنه
مي‌تونه گرماي مهربونيهات، همه زندگيمو مهتابي كنه
مي‌تونه وجود سرد و خستمو، شوق ديدار تو مبتلا كنه
مي‌تونه حس غريب بودنت، درداي زندگيمو دوا كنه
مي‌توني توخستگي‌هاي تنت، به من و شونه‌ي من تكيه كني
مي‌توني با يه نگاه زير چشم، دل كوچيكمو ديوونه كني
مي‌تونن رازقي‌ياي باغچه‌مون، تا هميشه بوي دستاتو بدن
مي‌تونن حتي اگه خودت نگي، واسه من از عشق تو خبربدن
مي‌تونن همه تو اين شهر بزرگ، منو ديوونه‌ي عشقت بدونن
بذاراز اينجا به بعد مردم ما، منو مجنون تو شعرا بخونن............
مي‌تونم با يه بغل ياس سفيد، تو شبات عطر ترانه بپاشم
مي‌تونم از آسمون قصه‌ها، واسه تو صد تا ستاره بچينم
مي‌تونم حتي اگه دلت نخواد، واسه تو روزي هزار بار بميرم
مي‌تونم با يه سلام گرم تو، تا ابد زندگيمو آبي كنم
مي‌تونم رو شونه‌هاي مردونت، دردامو با هق‌هقم خالي كنم
مي‌تونم با تو به هر جا برسم، توي خواب اسمتو فرياد بزنم
مي‌تونم قصه‌ي ديوونگيمو، توي كوچه‌هاي شهر داد بزنم
مي‌تونم تا به هميشه پا به پات، توي هر قصه كنارت بمونم
مي‌تونم زير پر ستاره‌ها، واست از ليلي ومجنون بخونم
مي‌تونه نگاه مهربون تو، منو تا مرز شقايق ببره
مي‌تونه قشنگي برق چشات، منو از ياد حقايق ببره
مي‌تونه دستاي تو رو شونه‌هام، خبر از يك شب يلدا رو بده
مي‌تونه بوسه‌ي تو رو گونه‌هام، واسه من نويد فردا روبده
مي‌تونه صداي گرم خنده‌هات، همه قصه‌هامو رؤيايي كنه
مي‌تونه گرماي مهربونيهات، همه زندگيمو مهتابي كنه
مي‌تونه وجود سرد و خستمو، شوق ديدار تو مبتلا كنه
مي‌تونه حس غريب بودنت، درداي زندگيمو دوا كنه
مي‌توني توخستگي‌هاي تنت، به من و شونه‌ي من تكيه كني
مي‌توني با يه نگاه زير چشم، دل كوچيكمو ديوونه كني
مي‌تونن رازقي‌ياي باغچه‌مون، تا هميشه بوي دستاتو بدن
مي‌تونن حتي اگه خودت نگي، واسه من از عشق تو خبربدن
مي‌تونن همه تو اين شهر بزرگ، منو ديوونه‌ي عشقت بدونن
بذاراز اينجا به بعد مردم ما، منو مجنون تو شعرا بخونن............
ميروي و من فقط نگاهت ميکنم تعجب نکن که چرا گريه نميکنم بي تو، يک عمر فرصت براي گريستن دارم
اما براي تماشاي تو، همين يک لحظه باقي است و شايد همين يک لحظه اجازه زيستن در چشمان تو را داشته باشم
اين عشقي که به من بخشيدي براي هميشه زنده خواهد ماند تو هميشه آنجا هستي ،
هنگاميکه فرو افتم ضعف مرا مي ستاني و به من نيرو وقدرت مي بخشي
و براي هميشه دوستت خواهم داشت و در کنارت مي مانم
همچو فانوسي در تاريکترين شبها بالهايي خواهم بود، که در طول پرواز ياري ات خواهم کرد
و در طوفان سر کش ،سر پناهي براي تو خواهم بود ...
اما براي تماشاي تو، همين يک لحظه باقي است و شايد همين يک لحظه اجازه زيستن در چشمان تو را داشته باشم
اين عشقي که به من بخشيدي براي هميشه زنده خواهد ماند تو هميشه آنجا هستي ،
هنگاميکه فرو افتم ضعف مرا مي ستاني و به من نيرو وقدرت مي بخشي
و براي هميشه دوستت خواهم داشت و در کنارت مي مانم
همچو فانوسي در تاريکترين شبها بالهايي خواهم بود، که در طول پرواز ياري ات خواهم کرد
و در طوفان سر کش ،سر پناهي براي تو خواهم بود ...
گاهی آدم احتیاج داره یکی بیاد بزنه رو شونهش و بگه : هی رفـ ـیـ ـق!
از چیزی ناراحتی؟
اونوقت آدم برگرده بگه:
آره رفیق،ازهـمه چـی ...!
از چیزی ناراحتی؟
اونوقت آدم برگرده بگه:
آره رفیق،ازهـمه چـی ...!
بخوان مرا خط به خط
معنایم کن واژه به واژه ، حرف به حرف
تمام بغض هایم ، اشک هایم ، نگفته هایم را مرهم باش . . .
که من از برم این قصه ی تنهایی را
معنایم کن واژه به واژه ، حرف به حرف
تمام بغض هایم ، اشک هایم ، نگفته هایم را مرهم باش . . .
که من از برم این قصه ی تنهایی را
سالهــــــــــا دويده ام
با قلبـــــــــي معلق
و پايـــي در هــــوا !
ديگــــر
طــاقت روياهــــايم
تمــــــــــام شده است...
دلــــــــــم
رسيدن
مي خواهــــــد ...
با قلبـــــــــي معلق
و پايـــي در هــــوا !
ديگــــر
طــاقت روياهــــايم
تمــــــــــام شده است...
دلــــــــــم
رسيدن
مي خواهــــــد ...
پُــرم از اشـــکــ
آنــقـَــدر کــه
دنـیــ ـــا بـایـد چتـــر بر سـَرش بگیـــرد . . .
بـا احـتـیـــ ـاط مـرا ورق بِـزن ...
تـمــام ِ عـ ـاشـ ـقـ ـانـ ـه هـایـم
دَرد مـے کـنـد ...
آنــقـَــدر کــه
دنـیــ ـــا بـایـد چتـــر بر سـَرش بگیـــرد . . .
بـا احـتـیـــ ـاط مـرا ورق بِـزن ...
تـمــام ِ عـ ـاشـ ـقـ ـانـ ـه هـایـم
دَرد مـے کـنـد ...
همیشه باز می کنم پنجره ای را
به یک سویی
و می گذارم تا نورها برخیزند
روی ِ نهایت ِ زمین .
صداهایی
به سَبکی ِ ریشه های ِ آب
تاج هایی از باد را
روی ِ آغاز ِ شب می گذارند .
درخت هایی
رنگ رنگ ، نَمناک
میوه هایِ سایه بَیان می کنند
آغاز ِ مرگ را .
بهار ِ دیرپا
تابستان ِ دیرپا
گام به گام .
و من
همیشه بیگانه ،
جدا می کنم خود را
از بازتاب هایِ روز .
به یک سویی
و می گذارم تا نورها برخیزند
روی ِ نهایت ِ زمین .
صداهایی
به سَبکی ِ ریشه های ِ آب
تاج هایی از باد را
روی ِ آغاز ِ شب می گذارند .
درخت هایی
رنگ رنگ ، نَمناک
میوه هایِ سایه بَیان می کنند
آغاز ِ مرگ را .
بهار ِ دیرپا
تابستان ِ دیرپا
گام به گام .
و من
همیشه بیگانه ،
جدا می کنم خود را
از بازتاب هایِ روز .