مشاعرۀ سنّتی

[abfa]

قوت بازوی پرهیز به خوبان مفروش
که درین خیل حصاری به سواری گیرند

 

[peiman_eng]

دلا بسوز که سوز تو کار ها بکند

نیاز نیم شبی دفع صد بلا بکند

 

[abfa]

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند
گر تو نمی پسندی تغییر کن قضا را

 

[peiman_eng]

آتش آن نیست که از شعله او خندد شمع
آتش آنست که در خرمن پروانه زدند
جنگ هفتاد و دو ملت همه را عذر بنه
چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند

 

[کافر خداپرست]

در پرده‌ي اسرار کسي را ره نيست
زين تعبيه جان هيچ کس آگه نيست

جز در دل خاک تيره منزل‌گه نيست
مي خور که چنين فسانه‌ها کوته نيست!

 

[peiman_eng]

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیمست
همواره مرا کوی خرابات مقامست

 

[phalagh]

تا نفرمايى كه: «بى‏پروا نه‏اى در راه عشق»
شمع‏وش پيش تو سوزم گر دهى پروانه‏اى
پادشه را غرفه آبادان و دل خرم چه باك
گر گدايى جان دهد در گوشه ويرانه‏اى

 

[محـسن ز]

یارم چو قدح بدست گیرد
بازار بتان شکست گیرد
هر کس که بدید چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد

 

[phalagh]

در طواف شمع مى‏گفت اين سخن پروانه‏اى
سوختم زين آشنايان اى خوشا بيگانه‏اى
بلبل از شوق گل و پروانه از سوداى شمع
هر يكى سوزد به نوعى در غم جانانه‏اى

 

[کافر خداپرست]

يک چند ميان خلق کرديم درنگ
ز ايشان به وفا نه بوي ديديم نه رنگ!

آن به که نهان شويم از ديده‌ي خلق
چون آب در آهن و چون آتش در سنگ!

 

[= nAviD =]

یارب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

 

[= nAviD =]

یارب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست

----------------------
تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این طرفه تر برانگیزد

-------------------

 

[seeemesooo]

----------------------
تو عمر خواه و صبوری که چرخ شعبده باز
هزار بازی از این طرفه تر برانگیزد

-------------------

دانی به چه چرخ ،عصار بود
بر دایره پوچ ،دوار بود
کامی دهدت این دم جانا
گیرد دم دیگر،کین سیار بود
***my own***
​

 

[کافر خداپرست]

دل در طلب چون پي بي‌چون گشتن
دريا خواهد شدن ز افزون گشتن

دل خون شد و شکر مي‌کند زان‌که بسي
دل‌ها خون شد در هوس خون گشتن

 

[محـسن ز]

نخل نو خیز گلستان جهان بسیار است
گل این باغ بسی سرو روان بسیار است
جان من همچو تو غارتگر جان بسیار است
ترک زرین کمر موی میان بسیار است

 

[کافر خداپرست]

تمکين و قرار من که دارد در عشق
مستي و خمار من که دارد در عشق

من در طلب آب و نگارم چون باد
کار من و بار من که دارد در عشق

 

[محـسن ز]

قیامت قامت و قامت قیامت
قیامت کرده ای با قد و قامت
موذن گر ببیند قامتت را
به قد قامت بماند تا قیامت

 

[seeemesooo]

تقدیرچنین بوده یک دم نشد آسوده
تابود چنین بوده این دم نکن آلوده
***my own***
​

 

[محـسن ز]

هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود
وارهد از حد جهان بی حد و اندازه شود

 

[secret_f]

دگر فریاد ها در سینه ی تنگم نمی گنجد
دگر آهم نمی گیرد
دگر این سازها شادم نمی سازد
دگر از فرط می نوشی می هم مستی نمی بخشد
دگر در جام چشمم باده شادی نمی رقصد

 

[سارا بلاااا]

به حسن و خلق و و فا كسي به يار ما نرسد
ترا در اين سخن انكار كار ما نرسد
اگر چه حسن فروشان به جلوه آمده اند
كسي به حسن و ملاحت به يار ما نرسد...

 

[صهبا]

دوستان ياران
بياييد
نشسته است زخم دل
دست به زانو
تا بران پاشيد
نمك رنج هاتان
يادتان نرود
من گر شوم خاكستر
باز شعله هاي دوستي
برقرار است
يادتان نرود
من گر باشم آتشكده خاموش
باز به من راه دارد
روشنايي
يادتان نرود من گرچه سكوتي رسته ام
اما هويداست فرياد رستن ها
يادتان نرود
من گر شوم سرد خاكي
بازار خاطرات گرم است

عابدين پاپي

 

[secret_f]

تــا در ره عـشـق او مـجـــرد نـشــوی​

هرگـز ز خودی خویش بـیـخود نشوی​

دنـیـــا هـمـه بــنـد تـوست بـر درگه او​

در بــنـد قـبـول بــاش تـا رد نـشـوی..

 

[سارا بلاااا]

ياد ياد آنكه صبوحي زده در مجلس انس
جز من و يار نبوديم و خدا با ما بود...

 

[seeemesooo]

خورشید را حاجب تویی، اومید را واجب تویی
مطلب تویی طالب تویی، هم منتها هم مبتدا
در سینه ها برخاسته، اندیشه را آراسته
هم خویش حاجت خواسته، هم خویشتن کرده روا
ای روح بخش بی بَدَل، وی لذت علم و عمل
باقی بهانه ست و دغل، کاین علت آمد وآن دوا
***مولانا***
​

 

[Derakht-e-marefat]

استاد كاينات كه اين كارخانه ساخت
مقصود عشق بود جهان را بهانه ساخت.

 

[*Afash*]

تا توانى به جهان خدمت محتاجان كن
به دمى، يا درمى، يا قدمى، يا قلمى .....

 

[محـسن ز]

یکی بحرست عشق بی کرانه
دراو آتش زبانه در زبانه
اگر مرغابیی اینجا مزن پر
در این آتش سمندر شو سمندر

 

[abfa]

روزگاری سیت که ما را نگران میداری
مخلصان را نه به وضع دگران میداری

 

[محـسن ز]

یک صبحدم از دیده سرشکی نفشاندی
از برگ گل خویش گلابی نکشیدی
چون صورت دیوار درین خانه شدی محو
دنباله یوسف چو زلیخا ندویدی