مشاعرۀ سنّتی

[گلابتون]

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود

 

[محـسن ز]

دردا که اسیر ننگ و نامیم هنوز
در گفت و شنید خاص و عامیم هنوز
شد عمر تمام و ناتمامیم هنوز
صد بار بسو ختیم و خامیم هنوز

 

[seeemesooo]

زنند سنگي برپائي كه شد لنگ
كه آهنگي نزد كس بر دل تنگ
چرا آوا دهم با ناله خويش
همان بهتر خموشي بي نيرنگ
***my own***
​

 

[gh_engineer]

گر کسی سرو شنیدست که رفتست اینست
یا صنوبر که بناگوش و برش سیمینست
نه بلندیست به صورت که تو معلوم کنی
که بلند از نظر مردم کوته بینست
​

 

[seeemesooo]

تا پرده پندارحجاب برنظر افكند
تا صدف مهر به لب، نيفتاد به لبخند
گوهر نجهد از بن زندان به حضوري
برجهل بماندنگشايد گوش بر پند
***my own***
​

 

[vahm]

دانی که چرا راز جهان با تو نگویم
چون طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

 

[بارانی]

یارب این نو دولتان را با خر خودشان نشان

کاین همه ناز از غلام ترک و استر می​کنند

 

[*Afash*]

دلا تا کی در این زندان فریب این و آن بینی
یکی زین چاه ظلمانی برون شو تا جهان بینی

ز یزدان دان نه از ارکان که کوته دیدگی باشد
که خطی کز خرد خیزد تو آن را از بنان بینی

 

[shanli]

یک گل بهار نیست
صد گل بهار نیست
حتی هزار باغ پر از گل بهار نیست
وقتی
پرنده ها همه خونین بال
وقتی ترانه ها همه اشک آلود
وقتی ستاره ها همه خاموشند
وقتی که دستها با قلب خون چکان
در چارسوی گیتی
هر جا به استغاثه بلند است

مشیری

 

[باران بهاری]

تحصیل عشق و رندی،آسان نمود اول
آخر بسوخت جانم در کسب این فضایل

حلاج بر سر دار این نکته خوش سراید
از شافعی نپرسند امثال این مسایل

 

[seeemesooo]

لبي دوزم خمش من به عزلت
كه از دستم برفتي هر حلاوت
كنون برماتم آن روزگاران
كنم فرياد يا رب اشكباران
***my own***
​

 

[آلوین]

نه دود از كومه‌اي برخاست در ده
نه چوپاني به صحرا دم به ني داد
نه گل روييد نه زنبور پر زد
نه مرغ كدخدا برداشت فرياد

 

[russell]

در جنگلي زردْفام دو راه از هم جدا مي‌شدند

و افسوس که نمي‌توانستم هر دو را بپويم

چرا که فقط يک رهگذر بودم

 

[arsam313]

ما فقرا ,از همه بیگانه ایم
مرد غنی,با همه کس آشناست

 

[آلوین]

توي اين دريا نمي‌خوام نهنگ كوري باشم
پشت اين درهاي قفل علي كنكوري باشم

 

[russell]

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال


​

 

[فانوس تنهایی]

من آنچه شرط بلاغست با تو می‌گویم

تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال


​

لاف منصوری زند در ملک هو
هم تو گشتی دار منصوری برو
جمله ملک و ملایک آن تو
ناصر خسور شده دربان تو

 

[2sadaf2]

وز میان خنده هایم تلخ
و خروش گریه ام ناشاد
از درون خسته ی سوزان
می کنم فریاد
ای فریاد
!
خانه ام آتش گرفته است آتشی بی رحم
همچنان می سوزد این آتش
نقشهایی را که من بستم به خون دل
بر سر چشم و در و دیوار
در شب رسوای بی ساحل
وای بر من
سوزد و سوزد
غنچه هایی را که پروردم
به دشواری
در دهان گود گلدانها
روزهای سخت بیماری

 

[فانوس تنهایی]

وز میان خنده هایم تلخ
و خروش گریه ام ناشاد
از درون خسته ی سوزان
می کنم فریاد
ای فریاد
!
خانه ام آتش گرفته است آتشی بی رحم
همچنان می سوزد این آتش
نقشهایی را که من بستم به خون دل
بر سر چشم و در و دیوار
در شب رسوای بی ساحل
وای بر من
سوزد و سوزد
غنچه هایی را که پروردم
به دشواری
در دهان گود گلدانها
روزهای سخت بیماری

یار ما باشد وفا دارم هله
از وفاداران نباشد خود گله
هر چه آید بر سرت رو صبر کن
خود گله نبود زیار خوش سخن

 

[آلوین]

نمي‌پرسم چرا اين شد سزايم
آه اي خدايم بشنو صدايم

 

[فانوس تنهایی]

نمي‌پرسم چرا اين شد سزايم
آه اي خدايم بشنو صدايم

محتصب مستی به ره دیدو گریبانش گرفت
مست گفت این پیراهن است افسار نیست
....

 

[2sadaf2]

ما چون دو دریچه رو به روی هم
آگاه ز هر بگو مگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده
هر روز قرار روز آینده

عمر آیینه ی بهشت، اما ... آه
بیش از شب و روز تیر و دی کوتاه

اکنون دل من شکسته و خستست
زیرا یکی از دریچه ها بسته است

نه مهر فسون، نه ماه جادو کرد،
نفرین به سفر
که هر چه کرد او کرد......

 

[آلوین]

دنياي تو بي‌نهايت همه جاش مهموني نور
دنياي من يه كف دست روي سقف سرد يك گور

 

[فانوس تنهایی]

این چه مشاعره ای هستش که با حرف آخر شروع نمیشه

 

[2sadaf2]

رقیبان قافل و مارا از آن چشم و جبین هر دم
هزاران گونه پیغام است و حاجب در میان ابرو

 

[shabnam777]

و نگاهم پی یاری گم شد
من چه تلخم امروز

 

[shabnam777]

ز سرگذشت چمن دل به دردمي‌آيد
ببند پنجره که باد سرد مي‌آيد

دريغ باغ گل سرخ من که در غم او
همه زمين و زمان زار و زرد مي‌آيد

"ه‍‌. الف. سايه"

 

[2sadaf2]

در دیدگان مضطربش اشک حلقه زد
در لابه لای خاطرات خود دوید
سی سال پیش نیز در آیینه دیده بود
یک تار مو سپید...

 

[arsam313]

دیده به بی دیده فکندن خوش است
خار دل سوخته کندن,خوش است

 

[sina1]

تاکی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه