مشاعرۀ سنّتی

[هزاردستان]

من خود اي ساقي از اين شوق كه دارم مستم
تـــو بـه يك جرعـــــــه ديگـــر ببـري از دستــــم

 

[رنگ خدا]

شهباز دست پادشاهم این چه حالتست
کز یاد برده اند هوای نشیمنم

 

[Aseman Etemaad]

منم که شهره ی شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن

 

[رنگ خدا]

من نه ان رندم که ترک شاهد و ساغر کنم
محتسب داند که من این کارها کمتر کنم

 

[رنگ خدا]

نکته نا سنجیده گفتم دلبرا معذور دار
عشوه فرمای تا من طبع را موزون کنم

 

[Aseman Etemaad]

معصوم چشمهای تو یک جور دیگرند
انگار مدتیست که از من مکدرند
نازکتر از بهار به آنان نگفته ام
آنها که از تمامی اشعار من سرند!

 

[رنگ خدا]

دل بدان رود گرامی چکنم گر ندهم
مادر دهر ندارد پسری بهتر از این

 

[sisah]

نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یادست

غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

 

[محـسن ز]

تو راصبا و مرا آب دیده شد غماز
ببین تفاوت ره کجاست تا به کجا

 

[sisah]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

 

[رنگ خدا]

نصیحتی کنمت یاد گیر و در عمل آر
که این حدیث ز پیر طریقتم یادست

غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

تا بوکه یابم از سایه سرو سهی
نقش خیال می کشم فال دوا می زنم
دانم سر اردغصه را رنگین برارد قصه را
این اه خون افشان که من هر صبح وشام می زنم

 

[محـسن ز]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

تا رفتنش ببینم وگفتنش بشنوم
از پای تا به سر همه سمع و بصر شدم
من چشم از او چگونه توانم نگاه داشت
که اول نظر به دیدن او دیده ور شدم

 

[رنگ خدا]

ای غایب از نظر به خدا می‌سپارمت
جانم بسوختی و به دل دوست دارمت

تا دامن کفن نکشم زیر پای خاک
باور مکن که دست ز دامن بدارمت

تا هم خلوتیان جام صبوحی گیرند
چنگ صبحی بدر پیر مناجات بریم
با تو ان عهد که در وادی ایمن بستیم
همچو موسی ارانی گوی بمقامات بریم

 

[Aseman Etemaad]

من مست و تو دیوانه مارا که برد خانه
صد بار تورا گفتم کم خور دوسه پیمانه!

 

[sisah]

من ز مسجد به خرابات نه خود افتادم
اینم از عهد ازل حاصل فرجام افتاد

چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار
هر که در دایره گردش ایام افتاد

 

[محـسن ز]

دردا و حسر تا که عنانم زدست رفت
دستم نمیرسد که بگیرم عنان دوست

 

[shanli]

تو مرا بردی به شهر یاد ها
من ندیدم خوشتر از جادوی تو
ای سکوت ای مادر فریاد ها
گم شدم در این هیاهو گم شدم

مشیری

 

[baran-bahari]

مهر، بر سر چادر ماتم کشید:
آسمان شد ابری و غمگین و تار-
باز خشم آسمان کینه توز...
باز باران، باز هم تعطیل کار...

 

[محـسن ز]

راهی بزن که اهی بر ساز آن توان زد
شعری بخوان که با آن رطل گران توان زد

 

[Derakht-e-marefat]

در زلف چون كمندش اي دل مپيچ كانجا
سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت

 

[فانوس تنهایی]

در زلف چون كمندش اي دل مپيچ كانجا
سرها بريده بيني بي جرم و بي جنايت

تو اون شب مهتاب کنارم نشستی
عجب شاخه گل وار به پایم شکستی
پریزاد عشقا مه اسا کشیدی
خدا را به شور تماشا کشیدی
هنوزم تو شبهات اگه ماها داری
من اون ماها دادم به تو یادگاری

 

[zarnaz_a]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم انچه را جانان پسندد

 

[فانوس تنهایی]

یکی درد و یکی درمان پسندد
یک وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم انچه را جانان پسندد

درد مولا ضربه شمشیر نیست
زهر جهل است و دوایش شیر نیست
کوفه از اندوه ماتم تیره نیست
کودکی , پیری ، یتیمی سیر نیست

 

[zarnaz_a]

تو که خورشید اوج دلربایی
چنین بیرحم و سنگین دل چرایی
به اول آنهمه مهر و محبت
به آخر راه و رسم بی وفایی

 

[abfa]

یاد باد آن صحبت شبها که با نوشین لبان
بحث سرّ عشق و ذکر حلقه عشاق بود

 

[گلابتون]

دی گله یی ز طره اش کردم و از سر فسوس
گفت که این سیاه کج گوش به من نمیکند

دل به امید روی او همدم جان نمیشود
جان به هوای کوی او خدمت تن نمیکند

 

[کافر خداپرست]

دست‌خوش جفا مکن آب رخم که فيض ابر
بي‌مدد سرشک من دُرّ عدن نمي‌کند

 

[abfa]

دل میرود ز دستم صاحبدلان خدا را

دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[peiman_eng]

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد

چشم نرگس بشقایق نگران خواهد شد

 

[zarnaz_a]

دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق
جان سوخته از آتش دلسوز فراق
دردا و دریغا که بود عمر مرا
شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق