مشاعرۀ سنّتی

[some1]

رفتم مگو چرا رفت ننگ بود /عشق من و نیاز تو و سوز وساز ما از پرده خموشی و غفلت چو نور صبح /بیرون فتاده بود به یکباره راز ما...........

موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز کنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود

 

[Sima.N]

افسوس، که این مزرعه را آب گرفته
دهقانِ مصیبت‌زده را خواب گرفته

خون دل ما رنگِ میِ ناب گرفته
وز سوزشِ تب پیکرمان تاب گرفته

هر پاره از دل من و از غصه قصه/ هر سطری از خصال تو از رحمت ایتی..........

 

[some1]

هر دوست كه دم زد ز وفا دشمن شد, هر پاك روى كه بود تر دامن شد ...

در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او
چنگ زد خورشید بر گیسوی من
آسمان لغزید در چشمان او

 

[Sima.N]

موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز کنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود

در تیره شب هجر توام جان بلب امد/وقت ست که همچون ماه تابان بدر ایی.

 

[DOZI]

میروم خسته و افسرده و زار سوی منزلگه ویرانه ی خویش/ بخدا میبرم از شهر شما دل شوریده و ویرانه ی خویش..........

شادی تو بیرحم است و بزرگوار

نفست در دستهای من ، ترانه ی سبزی ست

من برمیخیزم

چراغی در دست

چراغی در دلم

زنگار روحم را صیقل میزنم

آینه ای برابر آینه ات میگذارم

تا از تو

ابدیتی بسازم ......

 

[DOZI]

موج رنگین افق پایان نداشت
آسمان از عطر روز کنده بود
گرد ما گویی حریر ابرها
پرده ای نیلوفری افکنده بود

در یک هوای سرد ِ پس از باران

مردی رمیده بخت

با سرفه های سخت
دیدم که پهن می کرد

عریانی خودش را

روی طناب رخت

 

[Sima.N]

شادی تو بیرحم است و بزرگوار

نفست در دستهای من ، ترانه ی سبزی ست

من برمیخیزم

چراغی در دست

چراغی در دلم

زنگار روحم را صیقل میزنم

آینه ای برابر آینه ات میگذارم

تا از تو

ابدیتی بسازم ......

میروم تا که عیان سازم راز این خواهش سوزان /نتوانم که برم از یاد هرگز ان مرد هوسران را..............

 

[some1]

در یک هوای سرد ِ پس از باران

مردی رمیده بخت

با سرفه های سخت
دیدم که پهن می کرد

عریانی خودش را

روی طناب رخت

تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

 

[some1]

در تیره شب هجر توام جان بلب امد/وقت ست که همچون ماه تابان بدر ایی.

یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش

 

[DOZI]

میروم تا که عیان سازم راز این خواهش سوزان /نتوانم که برم از یاد هرگز ان مرد هوسران را..............

روزگار ما وفا با ما نداشت
طاقت خوشبختی دل ما را نداشت
پیش پای ما سنگی گذاشت
بی خبر از مرگ ما پروا نداشت
آخر این غصه هجران بودو بس
حسرت رنج و فراوان بودو پس......
​

 

[Sima.N]

تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

دانی از زندگی چه می خواهم من تو باشم................تو...........
زندگی گر هزاران باره بود بار دیگر تو........بار دیگر تو............

 

[DOZI]

تو برایم ترانه می خوانی
سخنت جذبه ای نهان دارد
گویا خوابم و ترانه ی تو
از جهانی دگر نشان دارد

• دگر گوشی به آغوش درم نیست
  صدای آشنای باورم نیست
  
  بغیر از لاشه ی پوشیده دل
  درین خانه کسی هم بسترم نیست
  ​
  
  
  
  

 

[DOZI]

دانی از زندگی چه می خواهم من تو باشم................تو...........
زندگی گر هزاران باره بود بار دیگر تو........بار دیگر تو............

• و بي گناه مي روم به دار چشم هاي تو
  من از تمام عاشقي بدين بسنده مي كنم
  كه يك دقيقه سر كنم كنار چشم هاي تو​
  
  
  
  

 

[امالیا]

• دگر گوشی به آغوش درم نیست
  صدای آشنای باورم نیست
  
  بغیر از لاشه ی پوشیده دل
  درین خانه کسی هم بسترم نیست
  ​

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

[some1]

• دگر گوشی به آغوش درم نیست
  صدای آشنای باورم نیست
  
  بغیر از لاشه ی پوشیده دل
  درین خانه کسی هم بسترم نیست
  ​

تشنه لب بودیم و او ما را فریفت
در کویر زندگانی چون سراب
در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او

 

[Sima.N]

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست/دل سود ازده از غصه دو نیم افتادست........

 

[DOZI]

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

• تو چرا سنگ شدی
  تو چرا اینهمه دلتنگ شدی
  باز کن پنجره ها را
  و بهاران را
  باور کن ​
  
  
  
  

 

[DOZI]

تشنه لب بودیم و او ما را فریفت
در کویر زندگانی چون سراب
در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او

• ولی من این دل بی آرزو را
  که از شور قیامت هم نجنبد
  کنم خوش با کدامین انتظاری ؟​
  
  
  
  

 

[some1]

• تو چرا سنگ شدی
  تو چرا اینهمه دلتنگ شدی
  باز کن پنجره ها را
  و بهاران را
  باور کن ​

شعرایی که مینویسی شاعرش کیه؟

 

[DOZI]

تا سر زلف تو در دست نسیم افتادست/دل سود ازده از غصه دو نیم افتادست........

• تو که در خلوت خیابان های بی عبور گم شده ای ¸یادم نمی رود رفته ای برای تاریکی های دنیای من یک آسمان خورشید بیاوری.
  همین دلخوشی کوچک برای زندگی کردن من کافی است.​
  
  
  
  

 

[DOZI]

شعرایی که مینویسی شاعرش کیه؟

شعرهایی که دوستانم برام مینویسن

 

[some1]

• ولی من این دل بی آرزو را
  که از شور قیامت هم نجنبد
  کنم خوش با کدامین انتظاری ؟​

یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش

 

[Sima.N]

• تو که در خلوت خیابان های بی عبور گم شده ای ¸یادم نمی رود رفته ای برای تاریکی های دنیای من یک آسمان خورشید بیاوری.
  همین دلخوشی کوچک برای زندگی کردن من کافی است.​

تا بدامن ننشیند ز نسیمت گردی/سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست.....

 

[DOZI]

یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش

• شبی به حلقه درگاه دوست دل بندیم
  اگرچه وا نکند دست کم دری بزنیم
  تمام حجم قفس را شناختیم بس است
  بیا به تجربه در آسمان پری بزنیم... ​
  
  
  
  

 

[امالیا]

• تو که در خلوت خیابان های بی عبور گم شده ای ¸یادم نمی رود رفته ای برای تاریکی های دنیای من یک آسمان خورشید بیاوری.
  همین دلخوشی کوچک برای زندگی کردن من کافی است.​

تلخکامی بین که در میخانه ی دلدادگی
بود پر خون جگر هر جا سبویی یافتم

 

[some1]

• شبی به حلقه درگاه دوست دل بندیم
  اگرچه وا نکند دست کم دری بزنیم
  تمام حجم قفس را شناختیم بس است
  بیا به تجربه در آسمان پری بزنیم... ​

من سراپا خیال او شده ام
در جنون تو رفته ام از خویش
شعر و فریاد و آرزو شده ام
می خزم همچو مار تبداری

 

[DOZI]

تا بدامن ننشیند ز نسیمت گردی/سیل خیز از نظرم رهگذری نیست که نیست.....

• تو مپندار که خاموشی من
  هست برهان فراموشی من​
  
  
  
  

 

[Sima.N]

یار من نیست ای بهار سپید
دشت بی تاب شبنم آلوده
چه کسی را به خویش می خواند ؟
سبزه ها لحظه ای خموش خموش

شبانگاهان که مه می رقصد ارام میان اسمان گنگ و خاموش/تو در خوابی و من مست تن مهتاب را گرم در اغوش...

 

[DOZI]

تلخکامی بین که در میخانه ی دلدادگی
بود پر خون جگر هر جا سبویی یافتم

• می سوزم از این دورویی و نیرنگ​

  یک رنگی کودکانه می خواهم​

  
  
  ای مرگ از آن لبان خاموشت​

  یک بوسه جاودانه می خواهم
  ​
  
  
  
  

 

[some1]

شبانگاهان که مه می رقصد ارام میان اسمان گنگ و خاموش/تو در خوابی و من مست تن مهتاب را گرم در اغوش...

شرمنک و پر از نیازی گنگ
با نگاهی که رنگ مستی داشت
در دو چشمش نگاه کردم و گفت
باید از عشق حاصلی برداشت