مشاعرۀ سنّتی

[seyed*hamid]

تورا دانش و دین رهاند درست
در رستگاری ببایدت جست
(فردوسی)

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است؟!

 

[panjkhah]

تا تو نگاه میکنی کار من آه کردن است
ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است؟!

تادر نفسم عنایتی هست
فتراک تو کی گذارم از دست؟!
(نظامی)

 

[seyed*hamid]

گذشتنگه است این سرای سپنجی
برو بازجودولت جاودان را!
(پروین اعتصامی)

ای که از کوچه معشوقه ما میگذری
برحذر باش که سر میشکند دیوارش

 

[seyed*hamid]

تادر نفسم عنایتی هست
فتراک تو کی گذارم از دست؟!
(نظامی)

تو بستان بوسه ای از من فرِه
بد شد اگر، باز سر جاش نِه!!

 

[panjkhah]

تو بستان بوسه ای از من فرِه
بد شد اگر، باز سر جاش نِه!!

هان ای دل عبرت بین!
از دیده نظر کن؛هان!
ایوان مداین را؛
آیینه ی عبرت دان!
(ملک الشعرا بهار)

 

[seyed*hamid]

هان ای دل عبرت بین!
از دیده نظر کن؛هان!
ایوان مداین را؛
آیینه ی عبرت دان!
(ملک الشعرا بهار)

نیایی ای کاش نصیب از گردون
که شد ناکامی نصیبم گلنار

 

[panjkhah]

نیایی ای کاش نصیب از گردون
که شد ناکامی نصیبم گلنار

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
(حافظ)

 

[seyed*hamid]

رسم عاشق کشی و شیوه ی شهرآشوبی
جامه ای بود که بر قامت او دوخته بود
(حافظ)

در سر این سبزه من و تو به هم
خوش به هم آییم در این صبحدم

 

[panjkhah]

در سر این سبزه من و تو به هم
خوش به هم آییم در این صبحدم

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی
ز بامی که برخواست مشکل نشیند!
(طبیب اصفهانی)

 

[مرجان صدف]

دانی چرا چون ابر شد در عشق چشم عاشقان
زیرا که آن مه بیشتر در ابرها پنهان شود

 

[infrequent]

دانی چرا چون ابر شد در عشق چشم عاشقان
زیرا که آن مه بیشتر در ابرها پنهان شود

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

 

[مدیسا]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
وندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

دل بر گرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

 

[infrequent]

دل بر گرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

روزها دل طلب جام جم از ما میکرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

 

[مدیسا]

روزها دل طلب جام جم از ما میکرد
آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد

دلت بوصل گل ای بلبل صبا خوش باد
که در چمن همه گلبانک عاشقانه ی تست

 

[مرجان صدف]

تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم

 

[infrequent]

تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم
هر جا نشینم خرمم هر جا روم در گلشنم

ما به فلک بوده ایم یار ملک بوده ایم
باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست

 

[مدیسا]

ما به فلک بوده ایم یار ملک بوده ایم
باز همان جا رویم جمله که آن شهر ماست

تا عاشقان ببوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه ای و در آرزو ببست

 

[snazari]

تا عاشقان ببوی نسیمش دهند جان
بگشود نافه ای و در آرزو ببست

تو و با لاله رویان گل زشاخ عیش چیدن ها

من و چون غنچه از دست تو پیراهن دریدن ها

(رهی معیری)

 

[salvador]

ای دل از خویش و از اندیشه تهی شو زیرا

نی تهی گشت از آن یافت ز وی دمسازی

 

[امالیا]

ای دل از خویش و از اندیشه تهی شو زیرا

نی تهی گشت از آن یافت ز وی دمسازی

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

 

[AinOs]

یک دم غریق بحر خدا شو گمان مبر
کز آب هفت بحر به یک موی تر شوی

يا رب از ابر هدايت برسان باراني / پيش تر زانكه چو گردي ز ميان برخيزم

 

[امالیا]

يا رب از ابر هدايت برسان باراني / پيش تر زانكه چو گردي ز ميان برخيزم

ما راست داغ مهر تو بر سینه یادگار
رفتی ولی ز دل نرود یادگار تو

 

[31434]

ولی تو تا لب معشوق و جام می خواهی
طمع مدار که کار دگر توانی کرد

 

[مدیسا]

ولی تو تا لب معشوق و جام می خواهی
طمع مدار که کار دگر توانی کرد

دل در جهان مبند و بمستی سوال کن
از فیض جام و قصه ی جمشید کامکار

 

[امالیا]

دل در جهان مبند و بمستی سوال کن
از فیض جام و قصه ی جمشید کامکار

روشنی بخش حریفان مه و خورشید نبود
آتشی بود که از باده ی مستانه دمید

 

[مدیسا]

روشنی بخش حریفان مه و خورشید نبود
آتشی بود که از باده ی مستانه دمید

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

 

[some1]

دل برگرفته بودم از ایام گل ولی
کاری بکرد همت پاکان روزه دار

روی کشی های ایوان دست نور
سایه هامان را شتابان میکشید
فرخزاد

 

[مدیسا]

روی کشی های ایوان دست نور
سایه هامان را شتابان میکشید
فرخزاد

دل گفت فروکش کنم این شهر ببویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

 

[some1]

دل گفت فروکش کنم این شهر ببویش
بیچاره ندانست که یارش سفری بود

در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او

 

[مدیسا]

در خطوط چهره اش نا گه خزید
سایه های حسرت پنهان او

و نگوییم که شب تاب ندارد خبر از بینش باغ . (سهراب سپهری )