مشاعرۀ سنّتی

[bebinan]

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که بکام دل ما آن بشد و این آمد

دل میرود زه دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

 

[امالیا]

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافریست
راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش

شاهد که سرکشی نکند دلفریب نیست
فهم سخن به مردم دانا گذاشتیم

 

[31434]

ساقیا می بده و غم مخور از دشمن و دوست
که بکام دل ما آن بشد و این آمد

دارم از زلف سیاهت گله چندان که مپرس
کزو شده ام بی سر و سامان که مپرس

 

[امالیا]

دل میرود زه دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا

از ما به روزگار حدیث وفا بس است
نگذاشتیم گر اثری یا گذاشتیم

 

[bebinan]

وی مرغ شب همرهی کن زاری به حال رهی کن
تا بر دلم رحمت آرد صیاد صید افکن من

نگارا مردگان از جان چه دانند
کلاغان قدر تابستان چه دانند

 

[امالیا]

دارم از زلف سیاهت گله چندان که مپرس
کزو شده ام بی سر و سامان که مپرس

سوسن و گل آسمانی مجلسی آراستند
روی و موی مجلس آرای توام آمد به یاد

 

[bebinan]

از ما به روزگار حدیث وفا بس است
نگذاشتیم گر اثری یا گذاشتیم

من هم رباب عشقم و عشقم ربابیست
وان لطفهای زخمه ی رحمانم ارزوست

 

[31434]

از ما به روزگار حدیث وفا بس است
نگذاشتیم گر اثری یا گذاشتیم

مست عشقم مست شوقم مست دوست
مست معشوقی که عالم مست اوست

 

[امالیا]

نگارا مردگان از جان چه دانند
کلاغان قدر تابستان چه دانند

در چمن پروانه ای آمد ولی ننشسته رفت
اجتناب رغبت افزای تو ام آمد به یاد

 

[..:PURE:..]

سوسن و گل آسمانی مجلسی آراستند
روی و موی مجلس آرای توام آمد به یاد

سلام
دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

 

[امالیا]

مست عشقم مست شوقم مست دوست
مست معشوقی که عالم مست اوست

تو را خبر ز دل بیقرار باید و نیست
غم تو هست ولی غمگسار باید و نیست

 

[امالیا]

سلام
دوش میگفت که فردا بدهم کام دلت
سببی ساز خدایا که پشیمان نشود

سلام

درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست

 

[..:PURE:..]

من هم رباب عشقم و عشقم ربابیست
وان لطفهای زخمه ی رحمانم ارزوست

تورا من چشم در راهم شبا هنگام که میگیرند در شاخ تلاجن سایه ها رنگ سیاهی

 

[31434]

سلام

درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

 

[..:PURE:..]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود

دوای تو دواست حافظ
لب نوشش و لب نوشش و لب نوش..

 

[..:PURE:..]

سلام

درون آتش از آنم که آتشین گل من
مرا چو پاره ی دل در کنار باید و نیست

ترکیب طبایع چون به کام تو دمیست
رو شاد زی گرچه برتو ستمیست
با اهل خرد باش که اصل تن تو گ
ردی و نسیمی و غباری و دمی ست

 

[امالیا]

دوای تو دواست حافظ
لب نوشش و لب نوشش و لب نوش..

شور عشق تازه یی دارد مگر دل کاین چنین
خاطرم امروز از غمهای دیرین فارغ است

 

[امالیا]

ترکیب طبایع چون به کام تو دمیست
رو شاد زی گرچه برتو ستمیست
با اهل خرد باش که اصل تن تو گ
ردی و نسیمی و غباری و دمی ست

تو هم با سروبالایی سری داری و سودایی
کمند آرزو بر جان من تنها نمی افتد

 

[..:PURE:..]

تو هم با سروبالایی سری داری و سودایی
کمند آرزو بر جان من تنها نمی افتد

دیدم به سر عمارتی هر فرد
کاو به گل لگد میزد و خوارش میکرد

 

[امالیا]

دیدم به سر عمارتی هر فرد
کاو به گل لگد میزد و خوارش میکرد

در دام تو یک شب دلم از ناله نیاسود
آسودگی از مرغ گرفتار گریزد

 

[..:PURE:..]

در دام تو یک شب دلم از ناله نیاسود
آسودگی از مرغ گرفتار گریزد

داری با هر قدم دور میشی از دستام
من این حال بدو اصلا نمیخوام
خودت گفتی که از من خیلی دلگیری
میبینم که داری از دست من میری....

 

[امالیا]

داری با هر قدم دور میشی از دستام
من این حال بدو اصلا نمیخوام
خودت گفتی که از من خیلی دلگیری
میبینم که داری از دست من میری....

یادباد آنکه چو چشمت به عتابم میکشت
معجز عیسویت بر لب شکرخا بود

 

[31434]

یادباد آنکه چو چشمت به عتابم میکشت
معجز عیسویت بر لب شکرخا بود

دل من در هوای روی فرخ
بود آشفته همچون موی فرخ

 

[مهندکس]

دل من در هوای روی فرخ
بود آشفته همچون موی فرخ

خداوندا مرا دریاب از غم

که غیر از تو ندارم یارو همدم..

 

[vooroojak khanoom]

خداوندا مرا دریاب از غم

که غیر از تو ندارم یارو همدم..

من شمع جان گدازم تو صبح جانفزایی

سوزم گرت نبینم میرم چو رخ نمایی

 

[Ghazal_joon]

یک کنیزک دید شه بر شاه‌راه

شد غلام آن کنیزک پادشاه

 

[salvador]

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

 

[31434]

همه عمر بر ندارم سر از این خمار مستی

که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی

یاری اندر کس نمی بینم یاران را چه شد
دوستی که به سر آمد دوستداران را چه شد

 

[marzieh69]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادن
واندر ان ظلمت شب آب حیاتم دادن

 

[31434]

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادن
واندر ان ظلمت شب آب حیاتم دادن

البته دادند درسته

نیست در شهر نگاری که دل ما ببرد
بختم ار یار شود رختم از اینجا ببرد