مشاعرۀ سنّتی

[pedram021]

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه
کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم

 

[Aghrab Khatoon]

مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه
کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم

ما ز بالاييم و بالا میرويم
ما ز درياييم ودريا ميرويم
ما از آن جا و از اين جا نيستيم
ما ز بيجاييم و بی جا ميرويم

 

[sara23]

من و توییم که در اشتیاق می سوزیم
من و توییم که در انتظار فرداییم
اگر سپیده ی فردا دمد دگر آن روز
من و تو نیست میان من و تو! این ماییم...

 

[naghmeirani]

می روی و گریه می آید مرا

ساعتی بنشين که باران بگذرد

امیرخسرو دهلوی

 

[Aghrab Khatoon]

می روی و گریه می آید مرا

ساعتی بنشين که باران بگذرد

امیرخسرو دهلوی

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

 

[naghmeirani]

وقتی که تو رفتی خورشید نمرده
دریا و بیابان خدا دست نخورده
وقتی که تو رفتی قلبی نشکسته
اشکم نشده سیل و مرا سیل نبرده

 

[$marziyeh67$]

هر که در عاشقی قدم نزده است
بر دل از خون دیده نم نزده است
او چه داند که چیست حالت عشق
که بر او عشق، تیر غم نزده است
خاقانی

 

[sara23]

تا راه قلندری نپوئی نشود
رخساره به خون دل نشوئی نشود

 

[sar sia]

در دایری مبهم و محدود لغات
من مات شده در آن هجوم کلمات
فریاد زدم: من از الف می گویم...
منظور من از الف همانا الف است
انگار که گوشهایتان منحرف است!

 

[$marziyeh67$]

تا ابد بوی محبت به مشامش نرسد
هر که خاک در میخانه به رخساره نرفت
در گلستان ارم دوش چو از لطف هوا
زلف سنبل به نسیم سحری می‌آشفت

حافظه جان

 

[gelayor14]

تا که ما از نظر و خوبی تو با خبریم
از بد و نیک جهان همچو جهان بی خبریم
نظری کرد سوی خوبی تو دیده ما
از پیروی تو تا حشر غلام نظریم

 

[naghmeirani]

می‌ای دارم چو جان صافی ،صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

 

[Aghrab Khatoon]

می‌ای دارم چو جان صافی ،صوفی می‌کند عیبش
خدایا هیچ عاقل را مبادا بخت بد روزی

یا رب این نوگل خندان که سپردی به منش
می‌سپارم به تو از چشم حسود چمنش
گر چه از کوی وفا گشت به صد مرحله دور
دور باد آفت دور فلک از جان و تنش

 

[naghmeirani]

شوخی مکن که مرغ دل بی‌قرار من
سودای دام عاشقی از سر به در نکرد

 

[sara23]

درون سینه ام صد آرزو مرد
گل صد آرزو نشکفته پژمرد
دلم بی روی او دریای درد است
همین دریا مرا در خود فرو برد

 

[Aghrab Khatoon]

درون سینه ام صد آرزو مرد
گل صد آرزو نشکفته پژمرد
دلم بی روی او دریای درد است
همین دریا مرا در خود فرو برد

در خرابات مغان نور خدا میبینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا میبینم

 

[naghmeirani]

من مست می عشقم هشیار نخواهم شد

وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد

 

[sara23]

دلتنگم و پریشان ، با یک امید کم رنگ:
شاید برای من هم ، دلتنگ مانده لیلی

 

[Aghrab Khatoon]

دلتنگم و پریشان ، با یک امید کم رنگ:
شاید برای من هم ، دلتنگ مانده لیلی

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

 

[naghmeirani]

یاد باد آن که نهانت نظری با ما بود
رقم مهر تو بر چهره ما پیدا بود

دیده ما چو به امید تو دریاست چرا؟
به تفرج گذری بر لب دریا نکنی؟

 

[$marziyeh67$]

یک جهان بر هم زدم وز جمله بگزیدم تو را
من چه می کردم به عالم گر نمی دیدم تو را

 

[naghmeirani]

این نغمه سرا کیست؟ بگو تا نسراید
بر این دل غمدیده دگر غم نفزاید

پرویز ناتل خانلری

 

[sar sia]

دل هایمان سیاه ترند از لباسمان!
حاضر به مست کردن بی باده نیستیم

شیطان اگر که سجده به انسان نکرد و رفت
فهمیده بود مثل خودش ساده نیستیم!

عمری ست زیر بیرق تان سینه می زنیم
اما دریغ و درد که آزاده نیستیم

 

[yas87]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم

ای بی‌خبر ز لذت شرب مدام ما

 

[sar sia]

آنچه گفتی و نگفتی اگر از دیده رود
به خدا بی تو حباب است مسلمانی ما

باز گو معجزه ای یا سخنی زنده شویم
تا که پرواز کند شهپر انسانی ما

 

[yas87]

از حادثه لرزند به خود قصر نشینان
ما خانه بدوشان غم سیلاب نداریم
از نقش تو فانوس خیالی شده هر چشم
چون شمع عجب نیست اگر خواب نداریم
در دایره بی سببی نقطه محویم
هرگز خبر از عالم اسباب نداریم

 

[sar sia]

ماه اگر در شبکلاه زر زری زیباتر است
ماه عالمتاب من در روسری زیباتر است

گر چه زیبا می زند پیدا شدن بر موی او
گم شدن در آن شب نیلوفری زیبا تر است

عشق را در گنجه ی سبز قدیمی دیده ام
چشمش از نار و ترنج کودری زیباتر است

 

[yas87]

روزگاری شد ز چشم اعتبار افتاده ام
چون نگاه آشنا از چشم یار افتاده ام

 

[sar sia]

من به آتش می کشم خود را ولی در سطر آخر
یک نفر می سوزد از شمعی که سوسویی ندارد

 

[plant_biology]

داديم زكف نقد جواني و دريغا
چيزي به جز حيرت و حسرت نستانديم!