مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
دل به اقبال جهان ای صاحب‌دولت مبند
کاین جهان در اختیار عقل دوراندیش نیست
کاین جهان در اختیار عقل دوراندیش نیست
تب و تاب ِ غم ِ عشق ات ، دل ِ دریا طلبد
هر تــُنـُـک حوصله را طاقت ِ این توفان نیست
سایه صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز
ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
هر تــُنـُـک حوصله را طاقت ِ این توفان نیست
سایه صد عمر در این قصه به سر رفت و هنوز
ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست
من مست می عشقم ...
هشیار نخواهم شد ...
و ز خواب خوش مستی
بیدار نخواهم شد ...
هشیار نخواهم شد ...
و ز خواب خوش مستی
بیدار نخواهم شد ...
دوباره آمده ام تا به من بها بدهی
مرا مریض کنی و مرا شفا بدهی
گره به کار من افتاده ای کلید بهشت
خدا کند که به من فرصت دعا بدهی
مرا مریض کنی و مرا شفا بدهی
گره به کار من افتاده ای کلید بهشت
خدا کند که به من فرصت دعا بدهی
یقین دارم تو هم من را تجسم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
هر آن لحظه که پید ا می شوی از دور مثل من
به ناگه دست و پای خویش را گم می کنی گاهی
چنان دریا ، نا آرام و توفانی تو روحم را
اسیر موجهای پر تلاطم می کنی گاهی
دلم پر می شود از اشتیاق و خواهشی شیرین
در آن لحظه که نامم را ترنم می کنی گاهی
همه شعر و غزلهای پر احساس مرا با شوق
تو می خوانی و زیر لب تبسم می کنی گاهی
یقین دارم تو هم من را تجسم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
هر آن لحظه که پید ا می شوی از دور مثل من
به ناگه دست و پای خویش را گم می کنی گاهی
چنان دریا ، نا آرام و توفانی تو روحم را
اسیر موجهای پر تلاطم می کنی گاهی
دلم پر می شود از اشتیاق و خواهشی شیرین
در آن لحظه که نامم را ترنم می کنی گاهی
همه شعر و غزلهای پر احساس مرا با شوق
تو می خوانی و زیر لب تبسم می کنی گاهی
یقین دارم تو هم من را تجسم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
یقین دارم تو هم من را تجسم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
هر آن لحظه که پید ا می شوی از دور مثل من
به ناگه دست و پای خویش را گم می کنی گاهی
چنان دریا ، نا آرام و توفانی تو روحم را
اسیر موجهای پر تلاطم می کنی گاهی
دلم پر می شود از اشتیاق و خواهشی شیرین
در آن لحظه که نامم را ترنم می کنی گاهی
همه شعر و غزلهای پر احساس مرا با شوق
تو می خوانی و زیر لب تبسم می کنی گاهی
یقین دارم تو هم من را تجسم می کنی گاهی
به خلوت با خیال من تکلم می کنی گاهی
چقدر دلنشین و زیبا
یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
زسراپرده اسرار خدا می‌آید
بوستان را کرمش خلعت نو می‌پوشد
خستگان را ز دواخانه دوا می‌آید
چقدر دلنشین و زیبا
یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید
زسراپرده اسرار خدا می‌آید
بوستان را کرمش خلعت نو می‌پوشد
خستگان را ز دواخانه دوا می‌آید
دل نشد راضي بگويد شعر نابي باب دل
من كجا بايد بگويم راز دل تا نگردم من خجل
تو کجا نالی از این خار که در پای من است
یا چه غم داری از این دَرد که بر جان تو نیست
توهم از عشق من تب میکنی گاهی،
به خلوت با خدای خود یا رب میکنی گاهی
از آن روزی که من را در میان شعرها جستی
چه زیبا با خیالم روز را شب میکنی گاهی
قلم در دست تو، شعر و غزلهایت چه میخواهند؟
تبسم میکنم اما، چه با لب می کنی گاهی
تو هم از عشق من تب میکنی گاهی
به خلوت با خدای خود یا رب میکنی گاهی
ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﻥ ﻣﻨﯽ ﻣﻦ ﻏﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻨﯽﻣﻦ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻣﺎﻥﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭﺩﻡ ﻓﺰﻭﻥ ﺑﺎﺩ
ﻭﮔﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﯼ ﺳﻬﻤﻢ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﺎﺩ
ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻮ ﻋﻠﺖ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺑﺨﺸﺎﯾﻨﺪﻩ ﺍ ﯼ ﺑﯽ ﻣﻨﺖ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻨﯽﻣﻦ ﮐﻢ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﺍﮔﺮ ﺩﺭﻣﺎﻥﺗﻮﯾﯽ ﺩﺭﺩﻡ ﻓﺰﻭﻥ ﺑﺎﺩ
ﻭﮔﺮ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺍﯼ ﺳﻬﻤﻢ ﺟﻨﻮﻥ ﺑﺎﺩ
ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻮﯾﯽ ﺗﻮ ﻋﻠﺖ ﻣﻦ
ﺗﻮ ﺑﺨﺸﺎﯾﻨﺪﻩ ﺍ ﯼ ﺑﯽ ﻣﻨﺖ ﻣﻦ
نتوان گفت كه اين قافله وا‌می ماند
خسته و خُفته از اين خيل جدا می ماند
خسته و خُفته از اين خيل جدا می ماند
تا قلم موی خیالت یادگاری میکشم
یک قفس بی پنجره با یک قناری میکشم
بی تو باران می شود این بغض های لعنتی
پشت پلکم انتظارت را بهاری میکشم
یک قفس بی پنجره با یک قناری میکشم
بی تو باران می شود این بغض های لعنتی
پشت پلکم انتظارت را بهاری میکشم
مانده روحم سالها در زیر آواری -که نیست-!
استخوانم خرد شد در لای دیواری -که نیست-!
پله ای در خواب میبینم -بدون انتهاست-
بعد از آن بالا میفتم توی انباری -که نیست-!
توی خواب ام قرصهای خواب من گم میشوند!
چشم من حیران به دنبال پرستاری که نیست!
من رهایت میکنم! هروقت می‌خواهی برو!
«عشق» مثل «خدمت سربازی» اجباری که نیست!
چندسالی میشود رفتی، ولی من مانده ام-
بازهم در انتظار روز دیداری -که نیست-!
-گرچه دیگر نیستی- عشقت درون سینه ماند!
مثل کاخی باشکوه، از عصر قاجاری - که نیست-!
زیر قیمت میخری، با «سود کم» رد میکنی!
قلب آدم «خانه ی عشق» است، سمساری که نیست!
«شعر» در این روزها چیزی به غیر از «دردسر»،
«عشق» در این روزها غیر از «گرفتاری» که نیست!
احتمالا بی تو دست از شعر گفتن میکشم!
جوهر شعر معاصر جز «خودآزاری» که نیست!
استخوانم خرد شد در لای دیواری -که نیست-!
پله ای در خواب میبینم -بدون انتهاست-
بعد از آن بالا میفتم توی انباری -که نیست-!
توی خواب ام قرصهای خواب من گم میشوند!
چشم من حیران به دنبال پرستاری که نیست!
من رهایت میکنم! هروقت می‌خواهی برو!
«عشق» مثل «خدمت سربازی» اجباری که نیست!
چندسالی میشود رفتی، ولی من مانده ام-
بازهم در انتظار روز دیداری -که نیست-!
-گرچه دیگر نیستی- عشقت درون سینه ماند!
مثل کاخی باشکوه، از عصر قاجاری - که نیست-!
زیر قیمت میخری، با «سود کم» رد میکنی!
قلب آدم «خانه ی عشق» است، سمساری که نیست!
«شعر» در این روزها چیزی به غیر از «دردسر»،
«عشق» در این روزها غیر از «گرفتاری» که نیست!
احتمالا بی تو دست از شعر گفتن میکشم!
جوهر شعر معاصر جز «خودآزاری» که نیست!
آه… آری… این منم… اما چه سود
"او" که در من بود دیگر نیست، نیست
می خروشم زیر لب دیوانه وار
"او"که در من بود آخر کیست، کیست؟
"او" که در من بود دیگر نیست، نیست
می خروشم زیر لب دیوانه وار
"او"که در من بود آخر کیست، کیست؟
تا ابد مست بیفتد چو من از ساغرعشق
می پرستی که بود بیخبر از جام الست
می پرستی که بود بیخبر از جام الست
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |