مشاعرۀ سنّتی

[Mitra_Galaxy]

یاد باد آنکه زما وقت سفر یاد نکرد
به وداعی دل غمدیده ما شاد نکرد

​

 

[mob]

در وصف نیاید که چه شیرین دهن است آن


این است که دور از لب و دندان من است آن

 

[خس و خاشاک]

در وصف نیاید که چه شیرین دهن است آن


این است که دور از لب و دندان من است آن

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مساله آموز صد مدرس شد
​

 

[n1990]

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مساله آموز صد مدرس شد
​

دمی با غم به سر بردن جهان یکسر نمی ارزد
به می بفروش دلق ما کزین بهتر نمی ارزد

 

[Mitra_Galaxy]

دنیا كه از او دل اسیران ریش است
پامال غمش توانگر و درویش است

نیشش همه جانگزاتر از شربت مرگ
نوشش چو نكو نگه كنی، هم نیش است

 

[j_ghalibaf]

تا کی به غم تو رخ به خون شوید دل
آزار و جفای تو بجان جوید دل
بخشای! کز آسمان نمیبارد جان
رحم آر! که از زمین نمیروید دل

 

[دختر کوهستان]

تو آرزوی بلندی و دست من کوتاه
تو دوردست امیدی و پای من خسته است
همه وجود تو مهر است و جان من محروم
چراغ چشم تو سبز است و راه من بسته است

 

[دختر کوهستان]

لبریز گشته کاج کهنسال از قارقار شوم کلاغان
رقصد به روی پنجره ها باز ابریشم معطر باران

 

[j_ghalibaf]

نخستین باده کاندر جام کردند
ز چشم مست ساقی وام کردند
بعالم هر کجا درد دلی بود
بهم کردند و عشقش نام کردند

 

[Mitra_Galaxy]

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
مولوی

 

[چلچله]

در نظر بازی ما بی خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند
عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

 

[j_ghalibaf]

دوش گیسوی تو را ریخته دیدم بر دوش
خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوش
استاد شهریار

 

[arman_m45]

دوش گیسوی تو را ریخته دیدم بر دوش
خاطر آشفته ام امشب ز پریشانی دوش
استاد شهریار

شبروان مست ولاي تو علي

جان عالم به فداي تو علي
​

 

[mob]

یکی روبهی دید بی دست و پای
فرو ماند در لطف و صنع خدای

که چون زندگانی به سر می برد
بدین دست و پای از کجا می خورد

درین بود درویش شوریده رنگ
که شیری درآمد شغالی به چنگ

شغال نگون بخت را شیر خورد
بماند آنچه روبه از آن سیر خورد

دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت روزیش داد

یقین مرد را دیده بیننده کرد
شد و تکیه بر آفریننده کرد

کزین پس به کنجی نشینم چو مور
که روزی نخوردند پیلان به زور

زنخدان فرو برد چندی به جیب
که بخشنده روزی فرستد ز غیب

نه بیگانه تیمار خوردش نه دوست
چو چنگش رگ و استخوانماند و پوست

چو صبرش نماند از ضعیفی و هوش
ز دیوار محرابش آمد به گوش

برو شیر درنده باش ای دغل
مینداز خود را چو روباه شل

چنان سعی کن کز تو ماند چو شیر
چه باشی چو روبه به وامانده سیر

چو شیر آنکه را گردنی فربه است
گر افتد چو روبه سگ از وی به است

بچنگ آر و با دیگران نوش کن
نه بر فضله ی دیگران گوش کن

چو مردان ببر رنج و راحت رسان
مخنث خورد دسترنج دیگران

بخور تا توانی به بازوی خویش
که سعیت بود در ترازوی خویش

بگیر ای جوان دست درویش پیر
نه خود را بیفکن که دستم بگیر

خدا را بر آن بنده در بخشایش است
که خلق از وجودش در آسایش است

کرم ورزد آن سر که مغزی دروست
که دون همتانند بی مغز و پوست

کسی نیک بیند به هر دو سرای
که نیکی رساند به خلق خدای

به یاد دوران شیرین کودکی

 

[arman_m45]

يا رب اين نو گل خندان كه سپردي به منش

ميسپارم به تو از چشك حسود چمنش
​

 

[ali_mech86]

شب ز اسرار علی آگاه است
دل شب محرم سر الله است

 

[arman_m45]

ترك خواب غفلت خرگوش كن

غرّه ي شير اي خرگوش كن
​

 

[ali_mech86]

نیست کس را ز کمند سر زلف تو خلاص
می کشی عاشق مسکین و نترسی ز قصاص

 

[arman_m45]

صد هزاران قرن از آغاز جهان

همچو اژدرها گشوده صد دهان
​

 

[ali_mech86]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

 

[naghmeirani]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می کند
در شگفتم من نمی پاشد ز هم دنیا چرا

 

[arman_m45]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
دیگر اکنون با جوانان ناز کن با ما چرا

اول اي جان دفع شرّ موش كن

وانگاهان در جمع گندم جوش كن
​

 

[naghmeirani]

اول اي جان دفع شرّ موش كن

وانگاهان در جمع گندم جوش كن​

نوشداروئی و بعد از مرگ سهراب آمدی

سنگدل این زودتر می خواستی حالا چرا

 

[mob]

نکویی گر چه با ناکس نشاید

برای مصلحت گه گه بباید

سگ درنده چون دندان کند تیز

تو در حال استخوانی پیش او ریز

 

[arman_m45]

نکویی گر چه با ناکس نشاید

برای مصلحت گه گه بباید

سگ درنده چون دندان کند تیز

تو در حال استخوانی پیش او ریز

زرّو نقره گر نبودندي نهان

پرورش كي يافتندي زيركان؟
​

 

[naghmeirani]

زرّو نقره گر نبودندي نهان

پرورش كي يافتندي زيركان؟​

نه جامی کو دمد در آتش افسرده جان من

نه دودی کو برآید از سر شوریده سامانم

 

[mob]

نظر کن درین موی باریک سر

که باریک بینند اهل نظر

چو تنهاست از رشته ای کمتر است

چو پر شد ز زنجیر محکمتر است

 

[naghmeirani]

نظر کن درین موی باریک سر

که باریک بینند اهل نظر

چو تنهاست از رشته ای کمتر است

چو پر شد ز زنجیر محکمتر است

تا هست ز نیک و بد در کیسه‌ی من نقدی

در کوی جوانمردان عیار نخواهم شد

 

[Mitra_Galaxy]

در این دیار بی کسی ،کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما ، پرنده پر نمی زند

 

[magsod]

دل و جانيکه دربردم من از ترکان قفقازي
به شوخي مي‌برند از من سيه چشمان شيرازي