مشاعرۀ سنّتی

[محـسن ز]

دست از طلب ندارم تا كام من برآيد
يا تن رسد به جانان يا جان زتن بر آيد
بگشاي تربتم را بعد از وفات و بنگر
كه از اتش درونم دود از كفن بر آيد

 

[naghmeirani]

دگرم وعده ديدار وفايي نكند
مگر اي وعده، به ديدار قيامت باشي

شبنم آويخت به گلبرگ كه اي دامن چاك
سزدت گر همه با اشك ندامت باشي

یک لحظه سایه از سرِ ما دورتر مکن
دانسته ای که سایۀ عنقا مبارک است
​

 

[naghmeirani]

دست از طلب ندارم تا كام من برآيد
يا تن رسد به جانان يا جان زتن بر آيد
بگشاي تربتم را بعد از وفات و بنگر
كه از اتش درونم دود از كفن بر آيد

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد *به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

 

[kachal63]

دنبال آن مسافر از ضعف و ناتوانی
برخیزم و نشینم چون گرد تا به منزل

 

[naghmeirani]

دنبال آن مسافر از ضعف و ناتوانی
برخیزم و نشینم چون گرد تا به منزل

لحظۀ دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام، مستم
باز می لرزد دلم، دستم
باز گویی در جهانِ دیگری هستم
​

 

[sanaz950]

من اگر كامروا گشتم و خوشدل چه عجب
مستحق بودم و اين ها به زكاتم دادند

 

[kachal63]

دشنام بود میوۀ من از درخت«نام»
ای ننگ بر کسی که به امید «نام» ماند

 

[naghmeirani]

دشنام بود میوۀ من از درخت«نام»
ای ننگ بر کسی که به امید «نام» ماند

در پیِ نغمۀ آشوبیِ خود ، مرغِ سحر
می کند هر شبه تکرار که بیدار کم است​

 

[kachal63]

تشنه ی عشق خدا شو نه خریدار بهشت
یار را در طلب «سدره» و «طوبا» مفروش

 

[naghmeirani]

تشنه ی عشق خدا شو نه خریدار بهشت
یار را در طلب «سدره» و «طوبا» مفروش

شبی به دیدۀ من پای نه، که از غمِ عشق
بود ز مویِ تو ، روزم سیاه تر بی تو
​

 

[kachal63]

وعدۀ آمدن مده، غصۀ هجر، بس مرا
بر سر آن فزون مکن غصۀ انتظار را

 

[naghmeirani]

وعدۀ آمدن مده، غصۀ هجر، بس مرا
بر سر آن فزون مکن غصۀ انتظار را

آنکه بدست جــــــــــام دارد
سلطانی جــــــم مدام دارد
آبی که خضر حیات ازو یافت
در میکده جو که جــــام دارد

​

 

[russell]

در من ترانه های قشنگی نشسته اند
انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند

انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت
امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند

 

[naghmeirani]

در من ترانه های قشنگی نشسته اند
انگار از نشستن ِ بیهوده خسته اند

انگا ر سالهای زیادی ست بی جهت
امید خود به این دل ِ دیوانه بسته اند

دوش مرغي به صبح ميناليد
عقل و صبرم ببردو طاق و هوش​

 

[russell]

شاید بهار هم ، شبی از دوردست ِخویش
تن در دهد به سوز ِ زمستان ِ عاشقی​

 

[naghmeirani]

شاید بهار هم ، شبی از دوردست ِخویش


تن در دهد به سوز ِ زمستان ِ عاشقی​

یک دست جام باده و یک دست زلف یار
رقصی چنین میانۀ میدانم آرزوست ...​

 

[russell]

تن داده ام به این که بسوزم در آتشت
حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد

با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم !
وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود

 

[naghmeirani]

تن داده ام به این که بسوزم در آتشت
حالا بهشت هم به جهنم نمی رسد

با این ردیف و قافیه بهتر نمی شوم !
وقتش رسیده حال و هوایم عوض شود

دلش به ناله ميازار و ختم کن حافظ
که رستگاري جاويد در کم آزاريست
​

 

[@ RESPINA @]

دلش به ناله ميازار و ختم کن حافظ

که رستگاري جاويد در کم آزاريست ​

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که تو سنی چو فلک رام تازیانه تست

 

[naghmeirani]

تو خود چه لعبتی ای شهسوار شیرین کار
که تو سنی چو فلک رام تازیانه تست

تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مکن
که دوست خود روش بنده پروري داند

​

 

[@ RESPINA @]

تو بندگي چو گدايان به شرط مزد مکن

که دوست خود روش بنده پروري داند ​

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی
باشد که از خزانه غیبش دوا کنند

ببخشید تشکر ندارم عزیز ولی این گل پیش کش​

 

[naghmeirani]

دردم نهفته به ز طبیبان مدعی

باشد که از خزانه غیبش دوا کنند​

ببخشید تشکر ندارم عزیز ولی این گل پیش کش​

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
​

مرسی دوستِ عزیزم.گل باشی اما نه به عمر.

 

[@ RESPINA @]

دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم

باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی​

مرسی دوستِ عزیزم.گل باشی اما نه به عمر.

یکی را دوست میدارم ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من که او را دوست دارم ولی افسوس

 

[ie student]

سالها دل طلب جام جم از ما مي كرد

وآنچه خود داشت،ز بيگانه تمنا مي كرد

 

[naghmeirani]

سالها دل طلب جام جم از ما مي كرد

وآنچه خود داشت،ز بيگانه تمنا مي كرد

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

​

 

[محـسن ز]

دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین
به علی شناختم من به خدا قسم خدا را

​

اگر آن ترك شيرازي بدست ارد دل ما را
به خال هندويش بخشم سمر قند و بخا را را

 

[گلابتون]

اين عشق ، چه عشق است؟ ندانيم كه چون است
عقل است و جنون است و نه عقل است و نه جنون است

فرزانه چه دريابد و ديوانه چه داند؟
از مستي اين باده كه هر روز فزون است

 

[@ RESPINA @]

اين عشق ، چه عشق است؟ ندانيم كه چون است
عقل است و جنون است و نه عقل است و نه جنون است

فرزانه چه دريابد و ديوانه چه داند؟
از مستي اين باده كه هر روز فزون است

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است
همواره مرا کنج خرابات مقام است​

 

[magsod]

ترسم اين قوم که بر دردکشان می‌خندند
در سر کار خرابات کنند ايمان را

 

[گلابتون]

از سر پيمانه گر سر ميرود لب بر مگير
مرد را از جان گذشتن به ز پيمان گشتن است

سايه! ايمان خليلي نيست در اين دام كفر
ورنه آتش را همان شوق گلستان گشتن است