مشاعرۀ سنّتی

[yas87]

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان

وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز

یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان

 

[sar sia]

نوبهار آمد و از سبزه زمين زيبا شد
بوستان بار دگر دلکش و روح افزا شد
سبزه روييد و چمن سبز شد و غنچه شکفت
باغ يک پارچه آتشکده از گلها شد
بوی گل آورد از طرف چمن باد بهار
موسم گردش دشت و دمن و صحرا شد

 

[yas87]

دشمن بیگانه‌ام تا شاهد بزم منی
مانع پروانه‌ام تا شمع ایوانم تویی

 

[naghmeirani]

یار اگر جلوه کند دادن جان این همه نیست
عشق اگر خیمه زند ملک جهان این همه نیست

 

[ΜΟΗΑΜΜΑD]

تاب بنفشه می دهد طره ی مشکسای تو
پرده ی غنچه می درد خنده ی دلگشای تو

 

[naghmeirani]

وه که دُردانه‌ای چنین نازک
در شبِ تار سُفتنم هوس است

حافظ

 

[yas87]

تو کجایی ای انیس روح من
ای همه کشتی و هم ای نوح من

 

[naghmeirani]

نسیم زلف جانان کو که چون برگ خزان دیده

بـه پـای سـرو خـود دارم هـوای جـانـفـشـانی را


استاد شهریار

 

[yas87]

اگر ان ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

 

[naghmeirani]

ای که مرا خـوانـده ای ، راه نـشـانـم بـده

در شـب ظـلـمــانی ام ، مـاه نــشـانـم بـده

 

[yas87]

هردم از این باغ بری میرسد
نغزتر از نغزتری میرسد
نظامی

 

[naghmeirani]

در تو هزار مزرعه خشخاش تازه است
آدم به خنده های تو معتاد می شود...

 

[yas87]

درد عشقی کشیده‌ام که مپرس
زهر هجری چشیده‌ام که مپرس

 

[naghmeirani]

ســخـن بـا مـن نـمـی گـوئـی الـا ای هـمـزبـان دل
خــدایــا بــا کـه گـویـم شـکـوه بـی هـمـزبـانـی را

استاد شهریار

 

[yas87]

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

 

[naghmeirani]

یــک تــار مــوی او بــه دو عــالـم نـمـی دهـنـد
بـا عـشـقـش ایـن مـعـامـلـه گفتیم و سرگرفت

استاد شهریار

 

[yas87]

تو مپندار که من شعر بخود می گویم

تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم

 

[naghmeirani]

محبت آتشي کاشانه سوز است
دهد گرمي، وليکن خانه سوز است

رهی معیری

 

[yas87]

تا توانی دلـــی بدست آور...دل شکستن هنــــــر نمی باشد!

 

[naghmeirani]

در آن زمان که بمیرم، در آرزوی تو باشم
بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

 

[yas87]

مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی
ز مجنونان زندانی جهانی را بشورانی
مولانا

 

[naghmeirani]

یـاد بـگـذشـتـه چـو آن دور نمای وطن است
کــه شــود بــرافـق شـام غـریـبـان تـرسـیـم

استاد شهریار

 

[yas87]

من باشم و وی باشد و می باشد و نی
کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی

 

[naghmeirani]

یـکـی شـکـسـتـه نـوازی کـن ای نسیم عنایت
کــه در هــوای تـو لـرزنـده تـر ز شـاخـه بـیـدم

استاد شهریار

 

[yas87]

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی گردد از این بالا نشینی ها

 

[naghmeirani]

از کفر عشق باز ندارم که روز حشر
آموزگار کفر من است آن که سائل است

عرفی شیرازی

 

[yas87]

تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
حافظ

 

[Maenad]

مرا می بینی و هردم زیادت می کنی دردم
تورا می بینم و میلم زیادت میشود هر دم...
حافظ

 

[naghmeirani]

من طائر فرخنده ام در کنج حبس افتاده ام
باشد مگر که وارهم روزی قفس در بشکنم

مولانا

 

[yas87]

من نمی‌دانم چرا رخ را تو پنهان می‌کنی

روی خود از من گرفته دل پریشان می‌کنی