مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

یار مردان خدا باش که در کشتی نوح
هست خاکی که به آبی نخرد طوفان را

حافظ

 

[Saeed.bi]

ای صبر پای دار که پیمان شکست یار / کارم ز دست رفت و نیامد به دست یار

برخاست آهم از دل و در خون نشست چشم / یا رب ز من چه خاست که بی من نشست یار

 

[naghmeirani]

رونق عهد شباب است دگر بُستان را
می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را

ای صبا گر به جوانان چمن باز رَسی
خدمت ما برسان سرو و گل و ریحان را

حافظ

 

[yas87]

ای شب هجران که یک دم در تو چشم من نخفت
این‌قدر با بخت خواب‌آلود من لالا چرا
شهریار

 

[naghmeirani]

آسمان چون جمع مشتاقان پریشان می‌کند
در شگفتم من نمی‌پاشد ز هم دنیا چرا

استاد شهریار

 

[sar sia]

از روزگار، یک دل خرسندم آرزوست
از عشق، برق دیدن لبخندم آرزوست
این جاده‌ها به‌سمت جدایی مسافرند
در کوچه‌های خاطره پیوندم آرزوست
آیینه از قیافه‌ام اندوهگین شده
غم را رفو كنید شکرخندم آرزوست
ای لحظه‌ها طراوت دیروز من كجاست؟
روح لطیف آینه‌مانندم آرزوست
اینجا نفس گرفته و حالم گرفته‌تر
شهر خجند و رود خوشایندم آرزوست

 

[naghmeirani]

تا عهد تو دربستم عهد همه بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه پیمان‌ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

سعدی

 

[yas87]

ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

گر امید وصل باشد همچنان دشوار نیست

خلق را بیدار باید بود از آب چشم من

وین عجب کان وقت می‌گریم که کس بیدار نیست

نوک مژگانم به سرخی بر بیاض روی زرد

قصه دل می‌نویسد حاجت گفتار نیست

بی‌دلان را عیب کردم لاجرم بی‌دل شدم

آن گنه را این عقوبت همچنان بسیار نیست

ای نسیم صبح اگر باز اتفاقی افتدت

آفرین گویی بر آن حضرت که ما را بار نیست

بارها روی از پریشانی به دیوار آورم

ور غم دل با کسی گویم به از دیوار نیست

ما زبان اندرکشیدیم از حدیث خلق و روی

گر حدیثی هست با یارست و با اغیار نیست

قادری بر هر چه می‌خواهی مگر آزار من

زان که گر شمشیر بر فرقم نهی آزار نیست

احتمال نیش کردن واجبست از بهر نوش

حمل کوه بیستون بر یاد شیرین بار نیست

سرو را مانی ولیکن سرو را رفتار نه

ماه را مانی ولیکن ماه را گفتار نیست

گر دلم در عشق تو دیوانه شد عیبش مکن

بدر بی نقصان و زر بی عیب و گل بی خار نیست

لوحش الله از قد و بالای آن سرو سهی

زان که همتایش به زیر گنبد دوار نیست

دوستان گویند سعدی خیمه بر گلزار زن

من گلی را دوست می‌دارم که در گلزار نیست.

سعدی

 

[ΜΟΗΑΜΜΑD]

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید
تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

 

[naghmeirani]

زیـــر هـــر پـــرده ســاز تــو هــزاران راز اســت
بــیــم آنــســت کــه از پــرده فــتـد راز امـشـب

استاد شهریار

 

[yas87]

بندهٔ پیرِ مغانم که ز جهلم بِرَهانْد
پیرِ ما هر چه کُنَد عینِ عنایت باشد

 

[ΜΟΗΑΜΜΑD]

دردیست غیر مردن کان را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کاین درد را دوا کن

 

[yas87]

نادی بخوان شعر دگر باشد تو را چندین هنر
در منتهای لطف خود شعرم تو امضا می کنی

 

[naghmeirani]

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور

حافظ

 

[حميدرن]

روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

 

[yas87]

ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر

به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر

 

[حميدرن]

رفته ام گر چه دلم منتظرِ برگرد است

چقدَر صبر از این زاویه اش نامرد است!

 

[naghmeirani]

تـو خـود بـه جامه خوابی و ساقیان صبوح
بـه یـاد چـشـم تـو گـیـرنـد جـام صـهبا را

استاد شهریار

 

[sar sia]

انگار سال هاست که کوچیده ای و ما
بر دوش می کشیم غم غربت شما
ما درد خویش را بخدا هم نگفته ایم
تا نشکنیم پیش کسی حرمت شما

 

[naghmeirani]

ای فروغِ ماهِ حُسن، از روی رخشان شما
آبروی خوبی از چاه زَنَخدان شما

حافظ

 

[Saeed.bi]

از کوی مغان نیم شبی ناله نی خاست / زاهد به خرابات مغان آمد و می خواست
من کعبه و بتخانه نمی دانم و دانم / هر جا که تویی قبله ارباب دل آنجاست

 

[naghmeirani]

#حافظ


تاب بنفشه می‌دهد
طرّهٔ مشکسای تو
پردهٔ غنچه می‌درد
خندهٔ دلگشای تو

 

[Saeed.bi]

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من / تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من
ناله زیر و زار من زارتر است هر زمان / بس که به هجر می دهد عشق تو گوشمال من

 

[yas87]

نظر کنی به دل خستهٔ شکسته دلی
مگر که رحمتت آید، برو ببخشایی

عراقی

 

[naghmeirani]

یارب مباد انکه گدا معتبر شود
گر معتبر شود زخدا بیخبرشود

 

[yas87]

در حسد افتاده ایم دل به جفا داده ایم

جنگ که می افکند یار سخن چین من

 

[yas87]

دردِ عشقی کشیده‌ام که مَپُرس
زهرِ هجری چشیده‌ام که مَپُرس

 

[sar sia]

سر بنه بر سینة من ساعتی از روی لطف
تا بماند هفته‌ها بوی تو در پیراهنم
عاشقی نازکدلم، کم ظرف مانند حباب
دم مزن با من به تندی ، زانکه در دم بشکنم
آتش عشقت نمی‌دانی چه با من می‌کند
برقِ عالمسوز را سر داده‌ای در خرمنم
نیستی آگه ز رسم دوستی، بشنو که من
آنچنانت دوست می‌دارم که با خود دشمنم

محمد قهرمان

 

[yas87]

ما در پیاله عکس رخ یار دیده‌ایم
ای بی‌خبر ز لذتِ شربِ مدامِ ما

هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق
ثبت است بر جریدهٔ عالم دوام ما

چندان بود کرشمه و نازِ سَهی قدان
کآید به جلوه سرو صنوبر خرام ما

 

[sar sia]

آهو ندیده ای که بدانی فرار چیست
صحرا نبوده ای که بفهمی شکار چیست
باید سقوط کرد و همینطور ادامه داد
دریا نرفته ای بچشی آبشار چیست
پیش من از مزاحمت ِ بادها نگو
طوفان نخورده ای که بفهمی قرار چیست
هی سبز در سفیدی چشمت جوانه زد
یک بار هم سوال نکردی "بهار چیست؟