مشاعرۀ سنّتی

[naghmeirani]

یک بار حرف روی تواَم بر زبان گذشت

چون غنچه میدمد ز لبم بوی جان هنوز

 

[yas87]

ز فراق هجر رویت غم سینه سوز دارم


پدرم قسم به مهرت، نه شب، نه روز دارم

 

[sar sia]

می برم منزل به منزل چوب دار خویش را
تا کجا پایان دهم آغاز کار خویش را

 

[naghmeirani]

آهـستـه که اشکـی بـه وداعت بـفـشانـیم

ای عمـر که سـیلـت بـبرد چیسـت شتابت

استاد شهریار

 

[yas87]

ترسم که اشک در غم ما پرده در شود
وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
«حافظ

 

[naghmeirani]

دارم دلکی به تیغ هجران خسته

از یار جدا و با غمش پیوسته

آیا بود آنکه بار دیگر بینم

با یار نشسته و ز غم وارسته؟

عراقی

 

[yas87]

همه جا به بي وفايي مثلند خوبرويان
تو ميان خوبرويان مثلي به بي وفايي
هاتف اصفهاني

 

[naghmeirani]

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان
بحث سر عشق و ذکر حلقه‌ی عشاق بود

 

[sar sia]

در اين فكرم كه خواهي ماند با من مهربان يا نه؟
به من كم مي كني لطفي كه داري اين زمان يا نه؟
وحشي بافقي

 

[naghmeirani]

همدم خار می‌شوم! بی کس و یار می‌شوم
بر سردار می‌شوم، باز مقابلم تویی!

 

[essyh2003]

همدم خار می‌شوم! بی کس و یار می‌شوم
بر سردار می‌شوم، باز مقابلم تویی!

یا رب این شمع دل افروز ز کاشانه کیست
جان ما سوخت بپرسید که جانانه کیست
یا رب ان شاهوش ماهرخ زهره جبین
در یکتای که و گوهر یکدانه کیست

 

[naghmeirani]

تـو تـاج بـخـشـی و من شهریار ملک سخن
بــه دولــت ســرت از آفــتــاب دارم تــاج

استاد شهریار

 

[sar sia]

یک عمر شهان تربیت عیش کنند

تا نیم نفس عیش به صد طیش کنند

نازم به جهان همت درویشان را

کایشان به یکی لقمه دو صد عیش کنند

فروغی بسطامی

 

[yas87]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

 

[essyh2003]

دیدی که مرا هیچ کسی یاد نکرد
جز غم که هزار آفرین بر غم باد

دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد
به زیر آن درختی رو که او گلهای تر دارد
در این بازار عطاران مرو هر سو چو بیکاران
به دکان‌کسی بنشین که در دکان‌شکر دارد

 

[yas87]

در اين سراي بي كسي كسي به در نمي زند

به دشت پر ملال ما پرنده پر نمي زند

 

[naghmeirani]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

شب همه شب انتظار صبح‌رویی می‌رود
کان صباحت نیست این صبح جهان‌افروز را

 

[yas87]

آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست
و آنک بیرون کند از جان و دلم دست کجاست

و آنک سوگند خورم جز به سر او نخورم
و آنک سوگند من و توبه‌ام اشکست کجاست

و آنک جان‌ها به سحر نعره زنانند از او
و آنک ما را غمش از جای ببرده‌ست کجاست

 

[naghmeirani]

تا بود بار غمت بر دل بی‌هوش مرا
سوز عشقت ننشاند ز جگر جوش مرا

نگذرد یاد گل و سنبلم اندر خاطر
تا به خاطر بود آن زلف و بناگوش مرا


سعدی

 

[yas87]

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند
آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

 

[naghmeirani]

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز
چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

حافظ

 

[sar sia]

در پیچ و خم عشق نشسته غم بسیار
با چشم بگو اشک نشوید اثر رنج
شاید که کند خون مددی بر تو دگربار
افسانه شود قصه ی عاشق به تحمل

 

[naghmeirani]

لـابـه هـا کـردمـش از دور و ثـمر هیچ نداشت
آهــوی وحــشــی مــن پـا بـه فـرار آمـده بـود

استادشهریار

 

[sar sia]

در دام تــوأم ، نیست مـــرا راه گـریـزی
من عاشق ایــن دام و تو صیّاد ، کجایی ؟
محبوس شدم گوشه ی ویـرانه ی عشقت
آوار غمت بـر ســـرم افتـــاد ، کجایی ؟

 

[naghmeirani]

یـارب چـها به سینه این خاکدان در است
کـس نـیـسـت واقـف ایـنـهـمـه راز نـهفته را

استاد شهریار

 

[yas87]

فسرده ايم و خسته دل از هرچه هست و نيست

شايد به بوي زلف تو خور را دوا كنيم

محمد عزيزي

 

[naghmeirani]

ما تشنهُ همیم و به هم چون که می رسیم
آغاز احتیاج من و اشتیاق توست

قشلاق کرده ام به تو از دست زندگی
چندی ست پایتخت جهانم، اتاق توست

 

[yas87]

تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش

 

[sar sia]

شبی را با من ای ماه سحرخیزان سحر کردی
سحر چون آفتاب از آشیان من سفر کردی

 

[yas87]

یک قصه بیش نیست غم عشق و این عجب
کز هر زبان که می شنوم نامکرر است