مشاعرۀ سنّتی

[*zahedan]

از خیابان کاش می شد رَد پایت را گرفت
هر زمانی غصه داری ازتو جایت را گرفت
لااقل سی روز از سال و تمام ماه را
مثل روزه کاش میشد دستهایت راگرفت

 

[*ABER*]

تا جهان باشد نخواهم در جهان هجران عشق
عاشقم بر عشق و هرگز نشکنم پیمان عشق...

 

[*zahedan]

قلم شیرین و خط شیرین سخن شیرین و لب شیرین
خدا را ای شکر پاره ، مگر طوطی قنادی ...
​

 

[pearan]

یارب از تاب زلف هندوی او
چه قیامت ز هندوان برخاست

مشک از چین زلف می‌افشاند
آه از ناف آهوان برخاست

عطار

 

[lilium.y]

تاکنون هیچ نسیمی نوزیده ست به لطف
بعد از این هم نوزد باد موافق با من !...

 

[*zahedan]

ناامیدی از وصالت، بندبندم را گسست
لاک پشتی عاشق مرغی مهاجر شد، شکست

 

[Maryam.Eskandari]

تا شنیدم قصه هایی از دیار کوی دوست ​

بی محابا پرکشیدم در لقای روی دوست
​

 

[*ABER*]

تنهاییم را با تو قسمت میکنم سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست...

 

[Alborz Rad]

تنهاییم را با دیگران تقسیم نخواهم کرد چون یک بار کردم چندین برابر شد...!
​

 

[pearan]

تنهاییم را با تو قسمت میکنم سهم کمی نیست
گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست...

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

 

[*ABER*]

تا توانی دلی به دست آور
دل شکستن هنر نمی باشد

داد و بیداد نکردم که در اندیشه ی من
مرد آن است که غم را به گلو می ریزد
آخرین مرحله ی اوج فروریختن است
مثل فواره که در اوج فرو می ریزد.

 

[pearan]

داد و بیداد نکردم که در اندیشه ی من
مرد آن است که غم را به گلو می ریزد
آخرین مرحله ی اوج فروریختن است
مثل فواره که در اوج فرو می ریزد.

دل چو دادم بتو عقلم ز کجا خواهد ماند
مال کی جمع شود خانه براندازانرا

 

[*ABER*]

اولم رام نمودی به دل آرامی ها
آخرم سوختی از حسرت ناکامی ها
تو و نوشیدن پیمانه و خشنودی دل
من و خاک در می خانه و بد نامی ها

 

[pearan]

اولم رام نمودی به دل آرامی ها
آخرم سوختی از حسرت ناکامی ها
تو و نوشیدن پیمانه و خشنودی دل
من و خاک در می خانه و بد نامی ها

ای غم که حق صحبت دیرینه داشتی
باری چو می روی به خدا می سپارمت

 

[lilium.y]

تا در نظر خلق نگردی کافر
در مذهب عاشقان مسلمان نشوی....

 

[gelayor14]

تا در نظر خلق نگردی کافر
در مذهب عاشقان مسلمان نشوی....

یا رب تو مرا به نفس طناز مده
با هرچه بجز توست مرا ساز مده

من در تو گریزان شدم از فتنه خویش
من آن توام مرا به من باز مده

 

[*ABER*]

هر که شد محرم دب در حرم یار بماند
وانکه اینکار ندانست در آن کار بماند...

 

[*zahedan]

داغے که ز هجرانت بر دل زده اے ، جانا
مے دانم و مے دانے ، دیوانه کند ، ما را

 

[pearan]

آن شب قدری که گویند اهل خلوت امشب است
یا رب این تأثیر دولت در کدامین کوکب است

 

[lilium.y]

باز در خود خیره شو، انگار چشمت سیر نیست
درد خودبینی است می دانم تو را تقصیر نیست

کوزه ی دربسته در آغوش دریا هم تهی است
در گل خشک تو دیگر فرصت تغییر نیست

 

[*ABER*]

تو ز جان و جان ز تن مسطور نیست
لیک کس را دید جان دستور نیست...

 

[lilium.y]

تا بپیوندد به دریا کوه را تنها گذاشت
رود رفت اما مسیر رفتنش را جا گذاشت

هیچ وصلی بی جدایی نیست این را گفت و رود
دیده گلگون کرد و سر بر دامن صحرا گذاشت...

 

[*zahedan]

تو مي داني چرا در عمر خود همواره شنگولم
در عمرم جرعه اي مــي هم ننوشيدم ، ولي لولم

وسنم گرچه در تقويم ، از …. بالا زد
ولي سرزنده ام ! شادم ! دلم گرم است و مشغولم

اگر چه زخم هاي بي شماري ،خوردم از دوران
ولي سرخم نكردم لحظه اي ، شاغول ِ شاغولم

 

[lilium.y]

مپرس شادی من حاصل از کدام غم است
که پشت پرده ي عالم هزار زیر و بم است

زيان اگر همه ي سود آدم از هستي ست
جدال خلق چرا بر سر زياد و كم است

اگر به ملک رسیدی جفا مکن به کسی
که آنچه کاخ تو را خاک میکند ستم است

خبر نداشتن از حال من بهانه ي توست
بهانه ي همه ظالمان شبیه هم است...

 

[*zahedan]

تو در چشم مني تا ديده دارم
چه گويم؟ عاشقي ناديده دارم

به شبهايم تو رونق ميدهي يار
به درگاهت رخي سائيده دارم

نميپرسي زحالم، بي نيازي
نميداني دلي ناليده دارم

سحرگاهان که چشمم برهم آيد
همي دانم ترا در ديده دارم

 

[mani24]

تو در چشم مني تا ديده دارم
چه گويم؟ عاشقي ناديده دارم

به شبهايم تو رونق ميدهي يار
به درگاهت رخي سائيده دارم

نميپرسي زحالم، بي نيازي
نميداني دلي ناليده دارم

سحرگاهان که چشمم برهم آيد
همي دانم ترا در ديده دارم

مرگ حق دارد که از ما روی برگردانده است

زندگـــی در کـــام ما زهــــر هلاهل ریختـــه
هر چه دام افکندم آهوها گریزان تر شدند

حال، صدها دام دیگـــر در مقـــــابل ریخته​

 

[pearan]

من معتقدم که هر چه گویی
شیرین بود از لب شکربار

پیش دگری نمی‌توان رفت
از تو به تو آمدم به زنهار

 

[mani24]

من معتقدم که هر چه گویی
شیرین بود از لب شکربار

پیش دگری نمی‌توان رفت
از تو به تو آمدم به زنهار

روزی که حریفان برفتند پی هر کار
زاهد سوی مسجد شد و من جانب خمار
او یار طلب کرد و من جلو گه یار
یعنی که ترا می طلبم خانه به خانه

 

[pearan]

هر که این روی ببیند بدهد پشت گریز
گر بداند که من از وی به چه پهلو خفتم

آتشی بر سرم از داغ جدایی می‌رفت
و آبی از دیده همی‌شد که زمین می‌سفتم

 

[mani24]

هر که این روی ببیند بدهد پشت گریز
گر بداند که من از وی به چه پهلو خفتم

آتشی بر سرم از داغ جدایی می‌رفت
و آبی از دیده همی‌شد که زمین می‌سفتم

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصه‌اش دراز کنید

حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
و ان یکاد بخوانید و در فراز کنید

رباب و چنگ به بانگ بلند می‌گویند
که گوش هوش به پیغام اهل راز کنید