دلم ز صومعه بگرفت و خرقه ی سالوس .......... کجاست دیر مغان و شراب ناب کجاست
مشاعرۀ سنّتی
- شروع کننده موضوع Matrix
- تاریخ شروع
دلم ز صومعه بگرفت و خرقه ی سالوس .......... کجاست دیر مغان و شراب ناب کجاست
ته کت نازنده چشمان سرمه سائی ته کت زیبنده بالا دلربایی
ته کت مشکین دو گیسو در قفائی بمو واجی که سرگردان چرائی
یکی درد و یکی درمان پسندد ............ یکی وصل و یکی هجران پسندد
من از درمان و درد و وصل و هجران ..... پسندم آنچه را جانان پسندد
دل عاشق به پیغامی بسازه
خمار آلوده با جامی بسازه
مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش به بادامی بسازه
همه عالم پر از گرده چه واجم .......... چو مو دل ها پر از درده چه واجم
سنبلی کشته بیم دام الوند ................ اونم از طالعم زرده چه واجم
مو احوالم خرابه گر تو جویی جگر بندم کبابه گر تو جویی
ته که رفتی و یار نو گرفتی قیامت هم حسابه گر تو جویی
یقینم حاصله که هرزه گردی .......... از این گردش که داری برنگردی
به روی مو ببستی هر رهی را ......... بدین عادت که داری کی ته مردی
یــار مرا غار مــرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غـــار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تــویی فاتح و مفتوح تـویی
سینـــه مشــروح تــویی بـــر در اســرار مرا
اگر دل دلبر و دلبر کدام است .......... وگر دلبر دل و دل را چه نام است
دل و دلبر به هم آمیته بینم ............ ندونم دل که و دلبر کدام است
ته که خورشید اوج دلربایی چنین بیرحم و سنگین دل چرایی
به اول آنهمه مهر و محبت به آخر راه و رسم بی وفایی
یمن دارد عقیق سرخ و زیبا .............. که مشهور است در اقوام دنیا
ولی لب های تو یاقوت سرخی است ...... که در عالم ندارد هرگز همتا
(شعر دوبیتی از خودم)
زنده باشید .. زیبا بود ...
ﺍﮔﺮ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﺳﯿﺮِ ﺩﺳﺖ ﻃﺎﻏﻮﺕ ﺍﺳﺖ
ﺍﮔﺮ ﺷﺐ ﻫﺎ ﺳﯿﺎﻩ ﻭ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺍﺳﺖ
ﻣﺮﺍ ﺭﻧﺠﯽ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﯿﺴﺖ!
ﻣﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻨﺞ ﺍﯾﻦ ﺍﯾﻮﺍﻥ
ﺑﻪ ﯾﺎﺩِ ﺗﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺯﻟﻔﺶ
ﺻﻔﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺩﺍﺭم.
خواهش می کنم دوست خوبم
مو که آزرده حالم چون ننالم ........ شکسته پرّ و بالم چون ننالم
همه گویند طاهر ناله کم کن ....... تو آیی در خیالم چون ننالم
من آن رندم که گیرم از شهان باج
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج
فرو ناید سر مردان به نامرد
اگر دارم کشند مانند حلاج
جوانی رفت و گشتم پیر و رنجور ............ شدم از حُسن ایامش چنین دور
نشسته برف پیری بر سر من ................. نمانده بهر چشمانم دگر نور
(دوبیتی از خودم که فی البداهه سرودم)
رسد آخر بدرمان درد هر كس
دل ما بي كه درمانش بلايي
یکی دل دارم از لطف خدا پُر ......... خدایی باشد هر کس نی زند غُر
(فی البداهه از خودم ولی منظور خاصی ندارم. سوءتفاهم نشه)
دوست خوبم باید با " ر " آغاز می کردید...
هواي بخت بي بال و پرم كرد
بمو گفتي صبوري كن صبوري
صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد
دلم زار و حزینه چون ننالم ........... وجودم آتشینه چون ننالم
به مو واجن که چون و چند نالی ...... چو مرگم در کمینه چون ننالم
باباطاهر...
دیگر زمانه شاهد ابیات زیر نیست
هواي بخت بي بال و پرم كرد
بمو گفتي صبوري كن صبوري
صبوري طرفه خاكي بر سرم كرد
وقتی كه شیوه ی سخنم را عوض كنم
شعرم اگر به ذوق تو باید عوض شود
باید تمام آن چه منم را عوض كنم
درست میفرمائید .....
مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
بستود و ثنا کرد و بدو داد همه کار
رواق منظر چشم من آشیانه ی توست ..... کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
تو را سرمایهٔ هستی بلایی است
زیانت سود کن سرمایه بگذار
چو مردان جوشن و شمشیر برگیر
نه‌ای آخر چو زن پیرایه بگذار
مرا به علت بیگانگی ز خویش مران ....... که دوستان تو چندان که می کُشی بیش اند
در کسوت معشوق چو آید همه ساز است
زان شعله که از روی بتان حسن برافروخت
قسم دل عشاق همه سوز و گداز است
راهی است ره عشق، به غایت خوش و نزدیک
ره میخانه و مسجد کدام است ..... که هر دو بر من مسکین حرام است
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت
اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت
تو کز سرای طبیعت نمی روی بیرون ....... کجا به کوی طریقت گذر توانی کرد
دل خویش را بگفتم چو تو دوست می‌گرفتم نه عجب که خوبرویان بکنند بی‌وفایی
تو جفای خود بکردی و نه من نمی‌توانم
که جفا کنم ولیکن نه تو لایق جفایی
از مشاعره با شما لذت بردم .. با اجازه من میرم ..
پایدار باشید ..
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
اولین مسابقۀ "مشاعرۀ سنتی دور همی" با جایزه | مشاعره | 109 | |
|
مشاعرۀ شاعران | مشاعره | 11 |