مشاعرۀ سنّتی

[z_elect]

تو به هر جا که روی سنبل پر چین بر دوش

خاک مشکین شود و مشک به خروار بود


زین تطاول که دل از طرهٔ طرار تو دید

گر بدادش برسد شاه سزاوار بود

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

 

[arc_saba]

در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم

ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند

 

[z_elect]

ما را گلی از روی تو چیدن نگذارند
چیدن چه خیال است که دیدن نگذارند

دیر جوشی تو در بوته‌ی هجرانم سوخت
ساختم اینهمه تا وارهم از نامیها

 

[mani24]

دیر جوشی تو در بوته‌ی هجرانم سوخت
ساختم اینهمه تا وارهم از نامیها

از پی آن را که شب پردهٔ راز من است

خواهم کز دود دل پرده کنم روز را

 

[z_elect]

از پی آن را که شب پردهٔ راز من است

خواهم کز دود دل پرده کنم روز را

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت

 

[mani24]

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت

تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد

عطار صبا مشک ختن در دهنش کرد


تا گل به هواخواهی روی تو درآمد

نقاش چمن صاحب وجه حسنش کرد

 

[arc_saba]

آتش دوست اگر در دل ما خانه نداشت
عمر بی حاصل ما این همه افسانه نداشت

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

 

[z_elect]

تا غنچه به باغ از دهن تنگ تو دم زد

عطار صبا مشک ختن در دهنش کرد


تا گل به هواخواهی روی تو درآمد

نقاش چمن صاحب وجه حسنش کرد

دیشب سرم به بالش ناز وصال و باز
صبحست و سیل اشک به خون شسته بالشم

 

[mani24]

تا معطر کنم از لطف نسیم تو مشام
شمه ای از نفحات نفس یار بیار

روز روشن ندهد کاش فلک جمعی را
کز مه روی تو شمعی به شب تار آرند

کشتگان تو کجا زندگی از سر گیرند
که نه بر تربتشان مژدهٔ دیدار آرند

 

[z_elect]

روز روشن ندهد کاش فلک جمعی را
کز مه روی تو شمعی به شب تار آرند

کشتگان تو کجا زندگی از سر گیرند
که نه بر تربتشان مژدهٔ دیدار آرند

دیر جوشی تو در بوته‌ی هجرانم سوخت
ساختم اینهمه تا وارهم از نامیها

 

[arc_saba]

دیر جوشی تو در بوته‌ی هجرانم سوخت
ساختم اینهمه تا وارهم از نامیها

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

 

[mani24]

دیر جوشی تو در بوته‌ی هجرانم سوخت
ساختم اینهمه تا وارهم از نامیها

آنان که در محبت او سنگ می خورند
خون را به جای بادهٔ گل رنگ می خورند

من تنگ دل ز رشک گروهی که در خیال
تنگ شکر از آن دهن تنگ می خورند

 

[mani24]

ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دلدار بیار

رخ زردم نشود سرخ فروغی از عشق

مگر آن دم ز خم بادهٔ رنگین آرند

 

[arc_saba]

رخ زردم نشود سرخ فروغی از عشق

مگر آن دم ز خم بادهٔ رنگین آرند

دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت روزش بداد

 

[z_elect]

دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت روزش بداد

درین در گه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت که فردا نایی آگه

 

[mani24]

دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت روزش بداد

در مردن آن شمع برافروخته ما را

الا نفس شعله*فشان هیچ ندادند


تیری به نشان دل ما هیچ نینداخت

انصاف بدان سخت کمان هیچ ندادند

 

[mani24]

درین در گه که گه گه که که و که که شود ناگه
مشو غره به امروزت که فردا نایی آگه

همت طلب از باطن پیران سحرخیز

زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند


زنهار مزن دست به دامان گروهی

کز حق ببریدند و به باطل گرویدند

 

[z_elect]

همت طلب از باطن پیران سحرخیز

زیرا که یکی را ز دو عالم طلبیدند


زنهار مزن دست به دامان گروهی

کز حق ببریدند و به باطل گرویدند

دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش
او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش

 

[arc_saba]

در مردن آن شمع برافروخته ما را

الا نفس شعله*فشان هیچ ندادند


تیری به نشان دل ما هیچ نینداخت

انصاف بدان سخت کمان هیچ ندادند

در این زمانه بی های و هوی لال پرست
خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را
به این جماعت ناباور زوال پرست؟!

 

[arc_saba]

دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش
او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش

شب وصل است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر

 

[z_elect]

شب وصل است و طی شد نامه هجر
سلام فیه حتی مطلع الفجر

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
حافظ

 

[arc_saba]

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
حافظ

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

 

[vahid haghverdi]

تویی آن گوهر پاکیزه که در عالم قدس
ذکر خیر تو بود حاصل تسبیح ملک

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی آید

سعدی

 

[z_elect]

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی آید

سعدی

در راه عشق، تکیه به تدبیر عقل خویش
با چتر زیر سایه‌ی بهمن نشستن است

 

[arc_saba]

کدام دیده به روی تو باز شد همه عمر
که آب دیده به رویش فرو نمی آید

سعدی

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

 

[z_elect]

دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

در این کویر، دم از جاودانگی نزنم
نسیم اگر بوَزد ردّ پا نمی‌ماند

 

[vahid haghverdi]

در این کویر، دم از جاودانگی نزنم
نسیم اگر بوَزد ردّ پا نمی‌ماند

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گقتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آنکه یافت می نشود آنم آرزوست

 

[z_elect]

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گقتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آنکه یافت می نشود آنم آرزوست

تو در کنار فراتی ندانی این معنی
به راه بادیه دانند قدر آب زلال

 

[arc_saba]

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گقتند یافت می نشود جسته ایم ما
گفت آنکه یافت می نشود آنم آرزوست

تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

 

[z_elect]

تا کی می صبوح و شکرخواب بامداد
هشیار گرد هان که گذشت اختیار عمر

رواق منظر چشم من آشیانه توست
کرم نما و فرود آ که خانه خانه ی توست
حافظ