مشاعرۀ سنّتی

[Shahab]

ترا که دیده ز خواب و خمار باز نباشد
ریاضت من شب تا سحر نشسته چه دانی؟

يوسف به اين رها شدن از چاه دل مبند
اين بار ميبرند كه زنداني ات كنند

 

[امالیا]

يوسف به اين رها شدن از چاه دل مبند
اين بار ميبرند كه زنداني ات كنند

در طالع من نیست که نزدیک تو باشم
میگویمت از دور دعا گر برسانند

 

[Shahab]

در طالع من نیست که نزدیک تو باشم
میگویمت از دور دعا گر برسانند

دوش ان صنم چه خوش گفت در دولت مغانم
گر بت نميپرستي تغيير ده قضا را

 

[امالیا]

دوش ان صنم چه خوش گفت در دولت مغانم
گر بت نميپرستي تغيير ده قضا را

اگر ترا سر ما هست یا غم ما نیست
من از تو دست ندارم به بیوفایی باز

 

[malmal_r]

اگر ترا سر ما هست یا غم ما نیست
من از تو دست ندارم به بیوفایی باز

zamzameye negahe tora
mishenavam badel o jan ashnast
ashke zolal ghazal hafez ast
naghmeye morghane beheshti no ast
h alef saye(hoshange ebtehaj)

 

[امالیا]

zamzameye negahe tora
mishenavam badel o jan ashnast
ashke zolal ghazal hafez ast
naghmeye morghane beheshti no ast
h alef saye(hoshange ebtehaj)

تنم بپوسد و خاکم بباد ریزه شود
هنوز مهر تو باشد در استخوان ای دوست

 

[♥@SH!M♥]

تنم بپوسد و خاکم بباد ریزه شود
هنوز مهر تو باشد در استخوان ای دوست

تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
بازهم همان حکایت همیشگی !
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود!

 

[eghlimaa]

تا نگاه می کنی:
وقت رفتن است
بازهم همان حکایت همیشگی !
پیش از آنکه با خبر شوی
لحظه ی عظیمت تو ناگزیر می شود
آی...
ناگهان
چقدر زود
دیر می شود!

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو....

 

[Shahab]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو....

و خدا در اين نزديكي است
لان اين شب بو ها پاي ان كاج بلند

 

[V A N D A]

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو....

واعظ ما بوی حق نشنید ، بشنو این سخن
در حضورش نیز میگویم ، نه غیبت میکنم

 

[Shahab]

واعظ ما بوی حق نشنید ، بشنو این سخن
در حضورش نیز میگویم ، نه غیبت میکنم

مرا در منزل جانان چو امن عيش چون هر دم
جرس فرياد ميدارد كه بربنديد محمل ها

 

[Mythical]

واعظ ما بوی حق نشنید ، بشنو این سخن
در حضورش نیز میگویم ، نه غیبت میکنم

من از مصاحبت آفتاب می ایم
کجاست سایه؟
ولی هنوز قدم گیج انشعاب بهار است
و بوی چیدن از دست باد می اید
و حس لامسه پشت غبار حالت نارنج
به حال بیهوشی است

 

[V A N D A]

من از مصاحبت آفتاب می ایم
کجاست سایه؟
ولی هنوز قدم گیج انشعاب بهار است
و بوی چیدن از دست باد می اید
و حس لامسه پشت غبار حالت نارنج
به حال بیهوشی است

تا چو رویا شود این صحنه ی عشق
کندر و عود در آتش ریزم
زآن سپس همچو یکی کولی مست
نرم و پیچنده ز جا بر خیزم

 

[امالیا]

تا چو رویا شود این صحنه ی عشق
کندر و عود در آتش ریزم
زآن سپس همچو یکی کولی مست
نرم و پیچنده ز جا بر خیزم

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

 

[F A R Z A N E]

مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
گر تو شکیب داری طاقت نماند ما را

الا ای گوهر یکدانه برگرد
تمنای دل دیوانه برگرد
اگر چه خانه ام تنگ است ای یار
کرم بنما به سوی خانه برگرد

 

[امالیا]

الا ای گوهر یکدانه برگرد
تمنای دل دیوانه برگرد
اگر چه خانه ام تنگ است ای یار
کرم بنما به سوی خانه برگرد

دزد غارتگر دل باشد و دارم سر آنک
شکوه بر شه برم از دزدی و غارتگریش

 

[malmal_r]

دزد غارتگر دل باشد و دارم سر آنک
شکوه بر شه برم از دزدی و غارتگریش

شانه می اید بکار زلف در اشفتگی
اشنایان را در ایام پریشانی بپرس

 

[امالیا]

شانه می اید بکار زلف در اشفتگی
اشنایان را در ایام پریشانی بپرس

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هر که درین حلقه نیست فارغ ازین ماجراست

 

[mani24]

سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
هر که درین حلقه نیست فارغ ازین ماجراست

تنهایی تلفنی ست که زنگ می زند مُدام

صدای غریبه ایست که سراغِ دیگری را میگیرد از من

حرفهای بی ربطی ست که سر میبَرَد حوصله ام را

تنهایی زل زدن از پشتِ شیشه ایست که به شب میرسد

فکرکردن به خیابانی ست که آدم هایش قدم زدن را دوست میدارند

آدمهایی که گرمای اتاق را تاب نمی آورند و نیمه شب از خانه بیرون میزنند

تنهایی اضافه بودن است در خانه ای که تلفن هیچ وقت با تو کار ندارد

خانه ای که تو را نمی شناسد انگار

خانه ای که برای تو در اتاقِ کوچکی خلاصه شده است

 

[امالیا]

تنهایی تلفنی ست که زنگ می زند مُدام

صدای غریبه ایست که سراغِ دیگری را میگیرد از من

حرفهای بی ربطی ست که سر میبَرَد حوصله ام را

تنهایی زل زدن از پشتِ شیشه ایست که به شب میرسد

فکرکردن به خیابانی ست که آدم هایش قدم زدن را دوست میدارند

آدمهایی که گرمای اتاق را تاب نمی آورند و نیمه شب از خانه بیرون میزنند

تنهایی اضافه بودن است در خانه ای که تلفن هیچ وقت با تو کار ندارد

خانه ای که تو را نمی شناسد انگار

خانه ای که برای تو در اتاقِ کوچکی خلاصه شده است

تو بدین چشم مست و پیشانی
دل ما بازپس نخواهی داد

 

[mani24]

تو بدین چشم مست و پیشانی
دل ما بازپس نخواهی داد

دَر هَر لَحظِه تو بامَني

وَلي وَقتي کِه اين حَرف را بِه تو مي گويَم

با تَعَجُب بِه مَن مي نِگري وَ مي گويي ....

آخِه مَگر ميشَوَد ؟! ما مدتها بود کِه يِکديگر را نَديدِه بوديم

وَ دَر اِدامِه ميگويي ...

 

[malmal_r]

تو بدین چشم مست و پیشانی
دل ما بازپس نخواهی داد

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتندو به پیمانه زدند

 

[امالیا]

دَر هَر لَحظِه تو بامَني

وَلي وَقتي کِه اين حَرف را بِه تو مي گويَم

با تَعَجُب بِه مَن مي نِگري وَ مي گويي ....

آخِه مَگر ميشَوَد ؟! ما مدتها بود کِه يِکديگر را نَديدِه بوديم

وَ دَر اِدامِه ميگويي ...

یا خاطر خویشتن به ما ده
یا خاطر ما ز دست بگذار

 

[امالیا]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتندو به پیمانه زدند

دو عالم را بیکبار از دل تنگ
برون کردیم تا جای تو باشد

 

[mani24]

دو عالم را بیکبار از دل تنگ
برون کردیم تا جای تو باشد

دل است دیگر

یا شور میزند

یا تنگ میشود

یا می شکند

آخر هم مهر سنگ بودن

…میخورد روی پیشانی اش

 

[Shahab]

دل است دیگر

یا شور میزند

یا تنگ میشود

یا می شکند

آخر هم مهر سنگ بودن

…میخورد روی پیشانی اش

شاه شمشاد قدان خسرو شيرين دهنان
كه به مژگان شكند قلب همه صف شكنان

 

[امالیا]

شاه شمشاد قدان خسرو شيرين دهنان
كه به مژگان شكند قلب همه صف شكنان

نخست او ارادت به دل درنهاد
پس این بنده بر آستان سر نهاد

 

[mani24]

نخست او ارادت به دل درنهاد
پس این بنده بر آستان سر نهاد

در دیگران می جویی ام اما بدان ای دوست
اینسان نمی یابی ز من حتی نشان ای دوست
من در تو گشتم مرا در خود صدا می زن
تا پاسخم را بشنوی پژوک سان ای دوست

 

[امالیا]

در دیگران می جویی ام اما بدان ای دوست
اینسان نمی یابی ز من حتی نشان ای دوست
من در تو گشتم مرا در خود صدا می زن
تا پاسخم را بشنوی پژوک سان ای دوست

ترا حکایت ما مختصر بگوش آید
که حال تشنه نمی دانی ای گل سیراب

 

[mani24]

ترا حکایت ما مختصر بگوش آید
که حال تشنه نمی دانی ای گل سیراب

بیا وردار خاطره هاتو

روی قلبم نذار جای پاتو

هی هی هی تویی که داری میری تنهام میذاری

نگو از درد دلم خبر نداری

تو ازم ساده گذشتی خیلی آسون

منو تنها جا گذاشتی زیر بارون