پسرهای مجرد وقتی سنشون بالا میره همینطور میشن. باور کنید 3 4 مورد اینجوری دیدم. پسرهایی که شرایط خیلی خوبی دارن و مجرد موندن...
این تاپیک رو بخونید
http://www.www.www.iran-eng.ir/showthread.php/420644-وسواس-آقایون-در-انتخاب-همسر
نه من اینو تکذیب میکنم چون من پسر 24 ساله ایو میشناختم که دقیقا همچین اخلاق و شخصیتی داشت...
درست میگی دوست عزیزم
اما خوب من خیلی به ایشون علاقه دارم و واقعا اینقدر شخصیت بالایی داره که دوست داشتنی هم هست. ابهت و متانت و جذبه ای داره که از دور هم خیره کننده است. متاسفانه عیب ایشون همین غرورشه در حد خیلی بالا. من ادم احساسی هستم و دوست دارم که محبت رو ببینم. اما خب ایشون اصولا اهل محبت کردن نیست و ظاهر امر از محبت دیدن هم زیاد خوشش نمیاد. خیلی مواقع میگه من از شدت فهم و شعور هیچکس رو هم تراز برای دوستی نمیبینم! این حرفاش واقعا منو متعجب میکنه که چقدر میتونه یه ادم مغرور باشه.
با مشاور صحبت کردم چندین بار و دوستای خودم و خاله ام هم که ایشون رو دیدن همه به اتفاق می گن به این رابطه خاتمه بده. اما جدایی از اون برام از مرگ سخت تره درحالیکه همنشینی باهاش هم عذابم میده. چون به طور مستقیم و غیر مستقیم سعی داره منو تحقیر کنه.
ببینید من خودم معتقدم گاها غرور ادم کمتر از تدوام رابطه ای که واسش ارزشمنده می ارزه..یعنی یه جاهایی یکی از طرفین واسه تداوم رابطش با وجود اینکه میدونه مقصر نیوده غرورشو زیر پا بزاره و معذرت خواهی کنه...اما راستش تو روابط مخصوصا آقایون خیلی بده که به این موضوع عادت کنن..
هر ادمی بسته به موقعیتی که توشه ممکنه به خودش غره بشه و دیگران از نظرش خرد و کوچیک بیان...اما در واقع کسی حق نداره که دیگرانو خرد کنه...
الان شما زیر یه سقف نیستید و این سختی ها و سردی ها با نبودنش و نیاز به حس بودنش برطرف میشه و احتمال اینکه شما بخوای واسه برقراری مجدد رابطه کوتاه بیای زیاده اما وقتی که وارد زندگی بشی این رفتار غیر قابله تحمله..من 23 سالمه...اما زیاد نخوردم نان گندم اما خیلی دیدم دست مردم..تو این مسائل باید افرادی که خارج از گود دارن به شما نگاه میکنن نظر بدن....خودتون داخل گودید همه حقایقو نمیتونید کامل ببینید...
همه ادما با هم یه فرق های اساسی دارن...اما ببینید من ادمی هستم که سازگار یو انعطاف پذیری فوق العاده ای تو روابطم با افراد دارم اما سردیو نمیشه تحمل کرد به خصوص که شما هم گفتید احساسی هستید...
زن ها نیاز بیش از حدی به توجه دارن...شاید خیلی اوقات هم خیلی بی دلیل..ما خانوما خیلی کارها میکنیم که خودمونو مچ کنیم ..شما باید با ایشون حتما بدون تعارف راجع به این قضیه صحبت کنید و زندگی وقتی میتونه خوب باشه که هر دو طرف خودشونو کم و زیاد کنن..
یه سوالی ایشون احیانا عادت ندارن بگن شما باید اون کار یکه من میخوامو انجام بدی ول یواسه خودش بگه این رفتارمه و نمیتونم ترکش کنم؟؟؟؟؟؟/
هیچوقت یه طرف نمیتونه دقیقا عوض شه اما من معتقدم که تو رابطه من باید یخورده خودمو زیاد کنم..ایشون خودشو کم کنه یا برعکس تا به یه سطح توازنی برسیم.نه من میتونم کامل بشم اون چیزی که ایشون میخواد نه اون میتونه کاملا بشه اون چیزی که من میخوام...
حتما کتاب آنچه زنان باید در مورد مردانو خودتون بخونیدو کتاب مقابلشو به ایون هدیه بدید و مجبورش کنید بخونه..یا اگه اهل خوندن نیست خودتون کوتاه کوتاه واسشون توضیح بدید که همه خانوما این توقعو دارن...چند تا مثال از روابط دور و بریاتون هم که بزنید ملموس تر میشه
این حرفارو یه مشاور هم میزنه و وقتی ایشون این حرفو از زبان یه متخصص در این حرفه بشنون خیلی روشون تاثیر داره