زیباترین جمله ای که دیدید یا شنیدید

[saraaa]

هر انسانی در زندگی روزمره خود باید کمی موسیقی گوش کند،اندکی مطالعه کند و تصویری زیبا را مشاهده نمیاد؛زیرا مشکلات دنیوی نمیتواند حس زیبایی را که خداوند در روح انسان خلق کرده است،از میان بردارد.

 

[saraaa]

من در تولد خود نقشی نداشتم و در مرگ خود نیز نقشی ندارم.نقش من همه در زندگی من است...
"گوته"

 

[*sepid*]

مینویسم ” د ی د ا ر” تو اگر بی من و دلتنگ منی یک به یک فاصله ها را بردار

 

[*sepid*]

پرانتز را باز میکنم مینویسم پرنده ....
پرانتز را نمی بندم !
بگذار پرنده آزاد باشد ....

 

[saraaa]

آن گاه که عاشقید نگویید : " که خداوند در قلب من جای دارد ."
بلکه بگویید : " من در قلب خداوند جای دارم ! "
و نپندارید که توانایی هدایت عشق را دارید ؛ که عشق اگر قابلتان بداند ، شما را هدایت خواهد کرد.

 

[saraaa]

می خواهم پایم را روی شن های داغ کویر بگذارم.....
می دانم آنجا ابری در انتظار من است.....

 

[saraaa]

***قدر این لحظه کوتاه را بدانید و عصاره هر لحظه را بگیرید.این
لحظه ، به زودی خواهد مرد و خوب یا بد ، دیگر هرگز با همان
شکل بر نخوهد گشت.***
گیوند ولین بروکس(شاعر امریکایی)​

​

 

[saraaa]

***به جلو قدم بردار و کاری را انجام بده که واقعا دوست داری.فرصت بسیار
کوتاه است.چگونه می توانی به خودت اجازه دهی در این عمر کوتاه به
کاری بپردازی که تمایلی به انجام آن نداری.به این گونه ، حیات را به سر
آوردن و سرمایه وجودی خویش را هدر دادن ، نمی توان زندگی نامید؛بلکه
نوعی مرگ تدریجی است که برای خویشتن برگزیده ایم.***
​

 

[saraaa]

اگر از هر چیز بهترینش را نداری ، از هر چیز که داری
بهترین استفاده را بکن.​

 

[*sepid*]

و کسي مي گويد سر خود بالا کن به بلندا بنگر به بلنداي عظيم به افقهاي پر از نور اميد و خودت خواهي ديد و خودت خواهي يافت خانه ي دوست کجاست، خانه دوست در آن قلب پر از نور خداست و فقط دوست، خداست....

 

[saraaa]

* فرزند هنر باش نه فرزند پدر

فرزند هنر زنده کند نام پدر *

 

[saraaa]

حسرت نبرم به خواب آن مرداب

کآرام درون دشت شب خفته ست
دریایم و نیست باکم از طوفان
دریا همه عمر خوابش آشفته ست

 

[saghar20]

و فقط دوست، خداست....

[/quote]


... و فقط دوست خداست ...

 

[*sepid*]

اگه تمام مردم دنيا بزرگترين غمشون رو در دست بگيرن و در صفي بايستن تا يک قاضي حکم کنه، غم کي از همه بزرگتره، هر کس که با نيم نگاهي به بغل دستي خود غمش رو در جيب مي گذارد و به خونه برمي گردد!!

 

[windy]

HICHKAS VIRANIAM RA HES NAKARD , VOSATE TANHAEAM RA HES NAKARD

 

[@ RESPINA @]

ن‌گاه بانویِ پرغرورِ عشقِ خود را ديدم
در آستانه‌یِ پُر نيلوفر،
که به آسمانِ بارانی می‌انديشيد
و آن‌گاه بانویِ پُرغرورِ عشقِ خود را ديدم
در آستانه‌یِ پُر نيلوفرِ باران،
که پيرهن‌اش دست‌خوشِ بادی شوخ بود.
و آن‌گاه بانویِ پرغرورِ باران
در آستانه‌یِ نيلوفرها،
که از سفرِ دشوارِ آسمان بازمی‌آمد.

 

[saraaa]

می خواهم پایم را روی شن های داغ کویر بگذارم.....
می دانم آنجا ابری در انتظار من است.....

 

[saraaa]

وای از این زندگی درختی....

یک جا بودن و برگهارا به باد دادن.....

 

[saraaa]

شما میتوانید همه آدم های دنیا را با تمام تفکرات مختلف امتحان کنید.ولی خواهید دید که دوستی آدم های خداشناس پایدارتر است.

گوته

 

[شکلات فندقی]

این رو بدون که توی یه دنیای شیشه ای زندگی میکنی پس به کسی سنگ نزن چون اولین چیزی که میشکنه دنیای خودته.....

 

[computrenginneer]

خوشبختی مثل یه پروانه است . وقتی دنبالش می‌دوی پرواز می‌کنه اما وقتی وایسی میاد رو سرت میشینه

 

[computrenginneer]

وقتی برگ های پاییز رو زیر پات له می کنی یادت باشه روزی بهت نفس هدیه می کردن
​

 

[niloo_sh.sh]

نگه جز پیش پا را دید نتواند
که ره تاریک و لغزان است
و گر دست محبت سوی کس یازی
به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است

 

[reza.izadi]

ساعت ها را به بیداری بگذرانیم که سالها به اجبار خواهیم خفت.
دکتر علی شریعتی

 

[HaQiQaT]

یکی دوتا نیست

یکیش همین امضای خودم

 

[.anita.]

من دغدغه دارم که این روزها در سرزمینی زندگی میکنم که در آن دویدن، سهم کسانی است که نمی رسند و رسیدن، حق کسانی است که نمی دوند...

 

[Javad_ht]

قدر آیینه بدانید چه هست - نه در آن وقت که افتاد و شکست
--------
آخر الامر گل کوزه گران خواهی شد

 

[venous_20]

به شانه های خدا تکیه کن که مطمئن ترین، استوارترین ،مهربان ترین وابدی ترین تکیه گاه درکل عالم هستی می باشد

(این جمله فی البداهه به ذهنم رسید)

 

[*sepid*]

به نام خدای مهربان.....
مدادرنگیهارابردار....نه ببخشید مداد شمعیها را بردار...مرابکش...این چشم خسته را...این قلب شکسته را....به سن شناسنامه ام نگاه نکن...حقیقتم این نیست....این خط کشهای تیز..شایدبتوانندجسم کوچکم را اندازه گیری کنند...اما ترسم ازاین است که به روح بلند تو صدمه وارد کنند.....مدادرنگیها را بردار...شرمنده مدادشمعیهایم کوچک شده اند...مرابکش....لبهایم را...و روی ان بنویس ترسو....بزدل...یادت نرودبنویسی کودن....وبعدهم دو بال.....اینجاسمت راست..انجاسمت چپ....رهادراسمان...نه صبرکن بال وپرم رابسته اند....یعنی بعضیها دلم راشکسته اند....مدادرنگیهارابردار...مرابکش....لطفامرابکش...لبخند را بردار از این تن...این هم باشد سهم تو از من....مدادرنگیها را بردار....مدادرنگیها تمام شدند....تصویر من ولی هنوز...ناتمام مانده است

 

[*sepid*]

كرم شبتاب با اميد زندگي كرد.شبانه .و در شب هاي اندوه مي تابيد و روشن مي كرد براي اميدش بدون چشم داشت. و چه غمناك شد روزي كه تنيد پيله اي بر گرد خويش آرام آرام و صبور و پر اميد... و هنگامه ي رهايي اش ناگاه بالهايش را شكسته يافت و ديگر نوري نداشت براي تابانيدن و امروز بالي نداشت براي پريدن. پس به پيله اش بازگشت كه شايد دگر باره شبتاب شود از جنس نور و بتاباند بر اميد و بياسايد بر آرامش تابش. و آنگاه رها گشت كه درون پيله اندوهناك مچاله گشته بود و بال هاي شكسته اش را در آغوش گرفته بود و آن گاه كه خويشتن را يافت جسمي بود خميده و بي جان و خود را يافت كه بال مي گشود با بال هاي ابديت. و اندوه نداشت از احتضار ابدي خود كه رسيد بر همه آرامش . آنجايي رفت كه همه اش نور بود. همه اش