زنجیره ی خوبی
- شروع کننده موضوع tara75
- تاریخ شروع
!!pariya!!
عضو جدید
مهربانی را بکار..
بالای هر زمینی و زیر هر آسمانی
و اگر جای دانه هایی که کاشتی را فراموش کردی
روزی..
باران ،
جایشان را به تو نشان خواهد داد..
!!pariya!!
عضو جدید
همیشه دعا کنیم ..
چشمانی داشته باشیم که بهترین ها را ببیند
قلبی که خطاها را ببخشد
ذهنی که بدیها را فراموش کند
و روحی که عاشق خالق باشد .
یاد من باشد فردا حتما
باور این را بکنم، که دگر فرصت نیست
و بدانم که اگر دیر کنم، مهلتی نیست مرا
و بدانم که شبی خواهم رفت
و شبی هست، که نیست، پس از آن فردایی
یاد من باشد
باز اگر فردا، غفلت کردم
آخرین لحظه‌ای از فردا شب
من به خود باز بگویم این را
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هر چه گذشت
باور این را بکنم، که دگر فرصت نیست
و بدانم که اگر دیر کنم، مهلتی نیست مرا
و بدانم که شبی خواهم رفت
و شبی هست، که نیست، پس از آن فردایی
یاد من باشد
باز اگر فردا، غفلت کردم
آخرین لحظه‌ای از فردا شب
من به خود باز بگویم این را
مهربان باشم با مردم شهر
و فراموش کنم هر چه گذشت
پروردگارا! ببخش مرا كه فكر و دلم از تو عزلت گزید و از گناه نه.
پروردگارا! ببخش مرا كه هر چه با من مدارا كردى، من بر تو خیره سرى كردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه حسرت نداشته هایم را خوردم، شاكر داشته هایم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه بر بى منزلى و بىكارى و ... گریستم، بر غم فراق از تو گریه نكردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه هر چه با من مدارا كردى، من بر تو خیره سرى كردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه حسرت نداشته هایم را خوردم، شاكر داشته هایم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه بر بى منزلى و بىكارى و ... گریستم، بر غم فراق از تو گریه نكردم.
پاسخی شایسته برای یک هدیه
انس بن مالک می گوید: یکی ازکنیزان امـام حـسن (ع) شاخـه گلـی را بـه امام حسن (ع) هدیـه داد امام حـسن علیه السلام آن شاخه را گرفت و به او فرمود "تورا در راه خدا آزاد ساختم" من به آن حـضرت عـرض کـردم : به راستی بـه خـاطر هـدیه ی یـک گـل ناچـیز ، او را آزاد کـردی ؟ فـرمـود : "خـداونـد مـا را در قـرآن چنین ادب کـرده، آنـجاکـه می فـرمایـد : وَ اِذا حُـيِّيتُم بِتَحيَّةٍ فَـحَيُّوا بِـاَحْسَنَ مِـنْها اَوْ رُدُّوها (1) هنـگامی کـه کسی بـه شما تحیت گوید پاسخ او را بـه طور بهـتر یـا هـمان گـونه بـدهیـد. من می خـواستم پاسـخ بهـتر کـه همان آزاد نمودن اوست بدهم. (2)
1)سوره مبارکه نساء آیه 86 2)بحارالانوار ج 43 ص 343
"صفات و ملکات فاضله اخلاقی از طریق تکرار اعمال مناسب با آنها در درون انسان به وجود می آیند. طبیعی است تا عملی در سایه تکرار به صورت صفت ثابت و مَلَکه در نیامده، انجامش مشکل و غالباً همراه با زحمت و مشقّت است".باید کارهای خوب را آن قدر تکرار کرد تا به صورت کرامت اخلاقی و ملکه درونی در آید.
امیرالمومنین(ع) در بیان یکی از اوصاف شیعیان و متقیان می فرمایند: «... یعفو عمن ظلمه و یعطی من حرمه و یصل من قطعه...»:... اگر کسی بر او ستم کند او را عفو کند و اگر کسی او را از بخشش خود محروم کند، او در مقابل، از آنچه دارد نسبت به او دریغ نکند و اگر کسی از نزدیکان، رابطه اش را با او قطع کند، او رابطه را وصل کند...»
خیلی از آدم های این کره خاکی هیچ دین و ایمان و اعتقادی ندارند و فقط می گویند که خوب باش، کار نیک انجام بده، به خلق خدا سود برسان، مهربان باش و خیلی از کارهای مثبت دیگر.
بعد اکثر این آدم ها در زندگی خانوادگیشان ، این شعار را رعایت نمی کنند، مثلا از همسرشان جدا شده اند، پدر و مادرشان را به آسایشگاه سالمندان سپرده اند، با فامیل و دوست و آشنا رفت و آمد زیادی ندارند و به طور کلی فقط خوب بودن را دوست دارند، دوست دارند اما عمل نمی کنند و انجام نمی دهند.
در دین مبین اسلام به همه این کارها سفارش شده، با غریبه و آشنا، حتی با کسی که غیر دین و اعتقاد تو را دارد، وظیفه ما خوبی کردن و مهربان بودن است، درست مثل الگوهایمان که اهل بیت معصومین که سلام و درود خدا بر آنها باد، هستند، آنها اینقدر مهربان و خوش اخلاق بودند که همه جذب دین و آیینشان می شدند.
سیره عملی معصومین و دستور های صریح خدای یکتا در قرآن مجید بر خوبی و مهربانی کردن است و در ادامه برای این که این دستور فقط شعار نباشد و همه به آن عمل کنند، از مسلمانان خواسته است که تمرین این خوبی و احسان را از خانه و خانواده خود و در قدم اول با پدر و مادر خویش شروع کنند.
چرا که کسی که با پدر و مادر خویش، افرادی که اصل و ریشه انسان هستند، او را از هیچ به وجود آورده اند، در ناتوانی دست او را گرفته و توانا کرده اند،نتواند مهربان باشد، چطور می تواند با غریبه ها، کسانی که اصلا آنها را نمی شناسد، هیچ رابطه خونی و احساسی نسبت به آنها ندارد، خوب و مهربان باشد؟
پس اگر می خواهیم جامعه خوب و مهربانی داشته باشیم، باید تمرین احسان را از خانه شروع کنیم.
بعد اکثر این آدم ها در زندگی خانوادگیشان ، این شعار را رعایت نمی کنند، مثلا از همسرشان جدا شده اند، پدر و مادرشان را به آسایشگاه سالمندان سپرده اند، با فامیل و دوست و آشنا رفت و آمد زیادی ندارند و به طور کلی فقط خوب بودن را دوست دارند، دوست دارند اما عمل نمی کنند و انجام نمی دهند.
در دین مبین اسلام به همه این کارها سفارش شده، با غریبه و آشنا، حتی با کسی که غیر دین و اعتقاد تو را دارد، وظیفه ما خوبی کردن و مهربان بودن است، درست مثل الگوهایمان که اهل بیت معصومین که سلام و درود خدا بر آنها باد، هستند، آنها اینقدر مهربان و خوش اخلاق بودند که همه جذب دین و آیینشان می شدند.
سیره عملی معصومین و دستور های صریح خدای یکتا در قرآن مجید بر خوبی و مهربانی کردن است و در ادامه برای این که این دستور فقط شعار نباشد و همه به آن عمل کنند، از مسلمانان خواسته است که تمرین این خوبی و احسان را از خانه و خانواده خود و در قدم اول با پدر و مادر خویش شروع کنند.
چرا که کسی که با پدر و مادر خویش، افرادی که اصل و ریشه انسان هستند، او را از هیچ به وجود آورده اند، در ناتوانی دست او را گرفته و توانا کرده اند،نتواند مهربان باشد، چطور می تواند با غریبه ها، کسانی که اصلا آنها را نمی شناسد، هیچ رابطه خونی و احساسی نسبت به آنها ندارد، خوب و مهربان باشد؟
پس اگر می خواهیم جامعه خوب و مهربانی داشته باشیم، باید تمرین احسان را از خانه شروع کنیم.
"تو خوب باش
حتی اگر آدم های اطرافت خوب نیستن
تو خوب باش
حتی اگر از همه خوبی هایت سوء استفاده کردن
تو خوب باش
اگر جواب خوبی هایت را با بدی دادن
تو خوب باش
همین خوب ها هستند
که زمین را برای زندگی زیبا میکنند"
"مهم نیست که چقدر سخته
مهم نیست چقدر ذهنت داغون شده
یا چقدر تحت فشاری...
شرایطی پیش میاد که پر از انتقام میشی
تو پر از حسادت میشی
تو پر از حقارت میشی
یا پر از احساس قدرت
و اینکه همه کار میتونی انجام بدی
یادت باشه تو همه ی شرایط
تو باید خوب باشی ...
یادت باشه یه چیزی خیلی والاتر از خیلی چیزاس
اونم اینه که جلوی خدای خودت سربلند باشی"
حتی اگر آدم های اطرافت خوب نیستن
تو خوب باش
حتی اگر از همه خوبی هایت سوء استفاده کردن
تو خوب باش
اگر جواب خوبی هایت را با بدی دادن
تو خوب باش
همین خوب ها هستند
که زمین را برای زندگی زیبا میکنند"
"مهم نیست که چقدر سخته
مهم نیست چقدر ذهنت داغون شده
یا چقدر تحت فشاری...
شرایطی پیش میاد که پر از انتقام میشی
تو پر از حسادت میشی
تو پر از حقارت میشی
یا پر از احساس قدرت
و اینکه همه کار میتونی انجام بدی
یادت باشه تو همه ی شرایط
تو باید خوب باشی ...
یادت باشه یه چیزی خیلی والاتر از خیلی چیزاس
اونم اینه که جلوی خدای خودت سربلند باشی"
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه به فكر زیبایى ظاهر و مد لباس و ... بودم، به فكر زیبایى و طهارت باطنم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا كه بارها و بارها به دنبال جنازه این و آن رفتم و فقط با یك «اِ اِ» گفتن، از كنارش گذشتم
و هنوز باورم نیست كه من هم رفتنى هستم.
پروردگارا! ببخش مرا كه با رفتار زشتم، دیگران را به دین بدبین كردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه در مجادله با این و آن فهمیدم كه حق با من نیست؛ ولى به رو نیاوردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه براى نظرات دیگران، آنگونه كه حقشان بود، ارزش قائل نشدم.
پروردگارا! ببخش مرا كه بارها و بارها به دنبال جنازه این و آن رفتم و فقط با یك «اِ اِ» گفتن، از كنارش گذشتم
و هنوز باورم نیست كه من هم رفتنى هستم.
پروردگارا! ببخش مرا كه با رفتار زشتم، دیگران را به دین بدبین كردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه در مجادله با این و آن فهمیدم كه حق با من نیست؛ ولى به رو نیاوردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه براى نظرات دیگران، آنگونه كه حقشان بود، ارزش قائل نشدم.
پروردگارا! ببخش مرا كه توان حل مشكل دیگران را داشتم؛ ولى سكوت كردم و گفتم دردسر نمىخواهم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه حسرت نداشته هایم را خوردم، شاكر داشته هایم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا كه واله و شیداى مخلوقاتت شدم و خالقیتت را از یاد بردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه غصه روزىام را خوردم، غصه آخرتم را نخوردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه حسرت نداشته هایم را خوردم، شاكر داشته هایم نبودم.
پروردگارا! ببخش مرا كه واله و شیداى مخلوقاتت شدم و خالقیتت را از یاد بردم.
پروردگارا! ببخش مرا كه آن قدر كه غصه روزىام را خوردم، غصه آخرتم را نخوردم.
وقتی دلت می گیرد...
آن وقت هایی که هیچ کس نیست به دادت برسد ....و فقط تو می مانی...تو می مانی و خودت و خودت...
یک وقت هایی حتی کسانی که با تمام وجود دوستت دارند هم نیستند...وقت هایی که دلت آغوشی می خواهد برای زار زدن....
اما....
سرت را که بالا می کنی یک نفر را می بینی که روزهاست با آغوش باز منتظر ایستاده بدون اینکه خسته شود...
و اعتراضی کند که چرا این چند وقت نیامدی؟؟؟؟خسته شدم بس که ایستادم منتظر....
فقط گوشه ای ایستاده و با لبخند نگاهت می کند که بروی سمتش و در آغوشش زار بزنی و.....
و تو میروی...
و.....
آآآآآآخ که چقدر دلم آغوش گرمت را کم داشت خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا..............
آن وقت هایی که هیچ کس نیست به دادت برسد ....و فقط تو می مانی...تو می مانی و خودت و خودت...
یک وقت هایی حتی کسانی که با تمام وجود دوستت دارند هم نیستند...وقت هایی که دلت آغوشی می خواهد برای زار زدن....
اما....
سرت را که بالا می کنی یک نفر را می بینی که روزهاست با آغوش باز منتظر ایستاده بدون اینکه خسته شود...
و اعتراضی کند که چرا این چند وقت نیامدی؟؟؟؟خسته شدم بس که ایستادم منتظر....
فقط گوشه ای ایستاده و با لبخند نگاهت می کند که بروی سمتش و در آغوشش زار بزنی و.....
و تو میروی...
و.....
آآآآآآخ که چقدر دلم آغوش گرمت را کم داشت خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا..............
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
|
آیا محمد (ص) را به خوبی شناخته‌ایم؟ | تالار اسلام و قرآن | 0 |