زمزمه های دلتنگی(کلبه کوچک دل...)

[tools]

دریای من !
ای گاهواره !
ای گور !
وقتی که در تموج آن دور
گنجشک بامداد غزل می خواند ،
وز گستره ی شکوهمند گندمزارانت
دانه برمی چیند ،
این جویبار کوچک آرام
خواب نهنگ می بیند .

 

[hamedinia_m51]

امشب از هر شب دیگرقلبم



نقش دلتنگی وبی تابی را



بیشتردر دل من



می گرید



امشب این ساحل دل



موج اندوه شب طوفان را



پرتلاطم بدل وساحل دل بازدهد



ومن اماغمناک



موج در موج فقط میگریم



و بسی دلتنگم



خبری از شب آرامم نیست



و دلم میپرسد



آسمانی که بدل ساحل آرام شبود



از چه رو ابری و تاریک شدهست



ماه تابان شب عشق کجاست



تا دگر باره به تصویررخش



سینه را نورانی



وبه موجی ارام



بر رخش بوسه زنم



ماه تابان شب عشق کجاست



وه که بی او چقدردلتنگم .​

 

[MEMOL...]

از دورها می آیی

از دورهای دور ...

و فقط یک چیز

یک چیز کوچک در زندگی من جابه جا می شود !

"این که دیگر بدون تو هیچ کجا نیستم...!"​

 

[spow]

(زندگی , )

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]صبح شب​

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]شب صبح[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]صبح شب[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]شب صبح[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]صبح شب[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]و دیگر هیچ[/FONT]
...
..
.​

[/FONT]

 

[spow]

بی تو دلم می‌گیرد
و با خودم می‌گویم
کاش آن یک بار که دیدمت
گفته بودم
که بی تو گاه دلم می‌گیرد
که بی تو گاه زندگی سخت می‌شود
که بی تو گاه هوای بودنت دیوانه‌ام می‌کند
اما نمی‌گفتم
که این «گاه» ها
گهگاه
تمامِ روز و شب من می‌شوند
آن وقت بغض راه گلویم را می‌گیرد
درست مثل همین روزها

 

[alireza behbood]

شايد آن روز که سهراب (سپهري) نوشت : تا شقايق هست زندگي بايد کرد خبري از دل پر درد گل ياس نداشت. بايد اينطور نوشت: هر گلي هم باشي چه شقايق، چه گل پيچک و ياس، زندگي اجبار است، زندگي در گروي فاصله­هاست. فاصله تلخ­ترين خاطره هست.

 

[MEMOL...]

روزها را یکی یکی می شمرم

تا " روز مبادا " ...

پلک نمی زنم

مبادا ، بیاید و آهسته بگذرد ...!​

 

[spow]

هوا بس ناجوانمردانه سرد است! آآآآي‌ی‌ی!‌
مرا درياب!
مرا درياب اي همسايه ، اي همدل!
آآآآي‌ی‌ی! اي خنده بر لب ، در غم آتش به جاني‌هاي من
مرا سرماي جانفرسا ز پا افکند
در حالــيکه آتش ، تار و پودم را ز هم بگسست!
مي‌فهمي چه مي‌گويم!؟
آنچه حاصل کرده بودم روزها و ماهها و سالها
در نگاهي دادمش از کف
آآآآي‌ی‌ی! مي‌فهمي چه مي‌گويم!؟
من گناهم ، بيگناهي بود
اما نيک ميدانم
که منظور مرا هم از گناه و بيگناهي باز کج مي‌فهمي و
فرياد بر مي‌داري و
بار دگر
آتش و سردی ، بجان خسته و رنجور من داري
آآآآي‌ی‌ی!
اينکه من در دام سرمايي گرفتارم
شگفتي نيست!
هوا سرد ، آسمان سرد و زمانه بی‌جهت سرد است
دو دستانم کرخت و خشک مي‌کاود
اما در نمي‌يابد
بجز سرما
سرماي بيرحمي که ميسوزاندم هر روز
تناقض در تناقض
اين تمام زندگي و رمز و رازم شد!
به هر که دردي از دل مي‌نگارم
باز می‌دارم که در آتش ، ز سرما منجمد گشتم!
نمی‌فهمد!
فقط با زهرخندی
گرم و سردی‌هاي جانم را مضاعف می‌کند ، صد بار
پس چرا اين داستان را باز بنويسم؟!
در آن‌حاليکه من خود نيک ميدانم
نمي‌خواني
نمي‌ماني
نمي‌فهمي
آآآآي‌ی‌ی!
مي‌فهمي چه مي‌گويم!؟

​

 

[spow]

من نگاهي را مي‌مانم
که در اندوه غبار آئينه‌ها
خاطرات خستهء خود را مي‌جويد
اما نمي‌يابد.

 

[spow]

تو و خشم کودکانه، من و شور عاشقانه
تو و يک حديث پر غم، من و گريه‌ی شبانه
تو و آن نگاه زخمي، من و قلب پر بهانه
تو و آرزوی رفتن، من وسرسرای خانه
تو و آن کلام آخر، من و حس يک ترانه
تو و التهاب ماندن، من و يک دل دوگانه
تو و گرمی لبانت، من و شعله و زبانه
تو و ابروی کمانت، من و سينه‌ای نشانه
تو و تير آن نگاهت، من و زخم جاودانه

 

[spow]

رفتى
بدون ِ خداحافظى
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
«دلى از سنگ ببايد به سر ِ راه ِ فراق»
رفتى
و حسرت ِ آن نيم نگاه ِ آخر بر دلم ماند
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
«روى ار به روى ما نكنى حكم از آن تُست»
رفتى
و سراغم را هم نگرفتى!
اما دلم نشكست!
چون می‌دانستم
«نه عجب كه خوبرویان بكنند بى‌وفایی»
می‌دانی از چه دلم شكست؟
از اين‌كه وقتى مي‌رفتى باران می‌بارید!
با خودم گفته بودم كه بعد از رفتنت
بدون آنكه ببينى
بدون ِ آنكه كسى ببيند
خاك ِ راهت را سرمه‌ی چشمانم كنم
اما اشك ِ آسمان رد ِ پایت را شست و رفت!
با خودم گفته بودم كه بعد از رفتنت
بوی بودنت را در آغوش مي‌گيرم
باران آن را هم شست و رفت
حالا من مانده‌ام و
کاسه‌ی آبى كه آورده بودم پشت ِ پایت بريزم!

 

[گلابتون]

نفس نفس موندن من از تو
شكفتن و گفتن من از تو
مرورم كن خط به خط از نو

بيا ببين در چه حالم از تو
ببين ببين چه زلالم از تو
بيا شعر محال من شو

 

[hamedinia_m51]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]میل باز کردن پنجره حتی لحظه ای
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در سر انگشتانم نمی[/FONT][FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]لغزد. [/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]نگاهم حتی به اندازه یک پلک زدن خیره نمی ماند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]لبهایم حتی به اندازه یک بوسه بر هم نمینشینند.[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دلم،[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]دلم به اندازه یک دلتنگی خالی ست......[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]"تو"، هستی....[/FONT]
[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]و همین همهء مرا بس[/FONT]
[/FONT]

 

[yuhana]

من صبورم اما . . .

به خدا دست خودم نیست اگر می رنجم

یا اگر شادی زیبای تو را


به غم غربت چشمان خودم می بندم .​

...


من صبورم اما . . .

چقدر با همه ی عاشقیم محزونم !

و به یاد همه ی خاطره های گل سرخ

مثل یک شبنم افتاده ز غم مغمومم .

... من صبورم اما . . .

بی دلیل از قفس کهنه ی شب می ترسم

بی دلیل از همه ی تیرگی تلخ غروب

و چراغی که تو را ،

از شب متروک دلم دور کند ، می ترسم ...
...

من صبورم اما . . .

آه . . . این بغض گران صبر نمی داند چیست ؟​

 

[noosh_l]

دلتنگ آن كوچه اي هستم كه انتهايش به ساحل دريا ميرسد
همان ساحل روياهايمان
آه ه ه
عبور از كوچه اي تنگ و رسيدن به روياي زيبا با تو
تكرار لحظه هاي با تو بودن آرزوي شب و روز من شده
خداياااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

 

[meysam golzad]

با روشنای خورشید شادم ولی شبهای مهتابی دلتنگ یارم که هیچ وقت پیشم نماند

 

[Asemane Barani]

چنان دل کندم از دنیا که شکلم شکل تنهاییست


ببین مرگ مرا در خویش که مرگ من تماشاییست


مرا در اوج می خواهی؟ تماشا کن ، تماشا کن


دروغین بودم از دیروز مرا امروز حاشا کن


در این دنیا که حتی ابر نمی گرید به حال ما



همه از من گریزانند



تو هم بگذر از این تنها



فقط اسمی به جا مانده از آنچه بودم و هستم



دلم چون دفترم خالی ، قلم خشکیده در دستم



گره افتاده در کارم



به خود کرده گرفتارم



به جز در خود فرو رفتن چه راهی پیش رو دارم؟



رفیقان یک به یک رفتند



مرا با خود رها کردند



همه خود درد من بودند ، گمان کردم که هم دردند



شگفتا از عزیزانی که هم آواز من بودند



به سوی اوج ویرانی پل پرواز من بودند



گره افتاده در کارم



به خود کرده گرفتارم

​

 

[Asemane Barani]

.می خواهی بخند

می خواهی گریه کن

یا می خواهی مثل آینه مبهوت باش

مبهوت من

ودنیای کوچکم

دیگر چه فرق می کند باشی یا نباشی

من با تو زندگی می کنم...!

 

[arashpak]

اینجا هوا ابری است ..باران می بارد . افتاب را ازیاد برده ام ....
اگر امدی تصویری از افتاب بیاور.........

 

[گلابتون]

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مهم نبوده سوختنم، دور از تو پرپر زدنم، مهم تو بودی عشق[/FONT][FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]
من، نه قصه شكستنم، به افتخار عشق تو میگم كه بازنده [/FONT] [FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]منم... [/FONT]

 

[زيگفريد]

چشم خمار

بگذار تا به چشم خمار تو بنگریم
از هر دو جام چشم می ناب بر خوریم

از دست رفته بود خمار سرم ، نگر
با مهر روی دوست چه سان باده می خوریم

این گیسوی فتاده به رویش سحرگهی
بر باد رفت و گفت که آب تو می بریم

در چین زلف او که وزد باد صبح دم
ای نافه ختن تو برو ما معطریم

این عشق جان فزای تو خاکستر مرا
بر باد داد و گفت که بگذار و بگذریم

گفتی مرا به عشق کنی دعوتم ، قبول
شرط آن بود که عشق دگر کس نه پروریم

در موسم بهار که مست‌اند بلبلان
رقصی چنین میانه میدان بر آوریم

ای واعظ این چنین که مرا طعنه می‌زنی
کآید زمان آن که همه پیش داوریم

بر طرف گلشنم چه خوش آمد که طرقه‌ای
خوش نازکانه گفت به یاران چو بنگریم:

این جلوه از کمال رخ او به ما رسد
ورنه به سیم و زر نگر از کاه کمتریم

 

[ariyana.1365]

تنها تویی که در چنین شرایطی می توانی کمکم کنی....
من به سوی تو می آیم
من به کمک تو محتاجم
ای خدای من...........................

 

[saloma eng]

آرزو دارم شبی عاشق شوی
ارزو دارم بفهمی درد را
تلخی برخورد های سرد را!
می رسد روزی که بی من روز هارا سر کنی
می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی
می رسد روزیکه تنها در کنار عکس من
نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی!
--------------------------------------------------------------
راست گفتی تنهایم نمی گذاری
من هستم و
رقص پرده به آواز نسیم
و پنجره ای گشوده به حیرانی
آری
تمام دلتنگی من سه واژه شد برای تو
سه واژه ی جدا جدا
من و
شب و
هوای تو!!!
-------------------------------------------------------------
تقدیم به آن کسی که آفتاب مهرش در آستان قلبم هنوز پا برجاست و غروب نخواهد کرد!eng-saeed-lotfi-manesh

 

[Asemane Barani]

آسمان آبی ....
گونه های خیس .......
حرف های نگفته .........
و زمان که گذشت
پایان

 

[hamideh vf]

آفتاب پنجره را میشناسد ٬ حتی اگر بسته باشد

مهتاب به دیدارم میآید حتی اگر خسته باشد

و دل هوای تو را دارد حتی اگر شکسته باشد . . .

 

[samira zibafar]

یادمان باشد

یادمان باشد

یادمان باشد : حرفی نزنیم که دلی بلرزد و خطی ننویسیم که کسی را آزار دهد ،



یادمان باشد : جواب کینه را با کمتر از مهر و جواب دو رنگی را با کمتر از صداقت ندهیم



یادمان باشد : باید در برابر فریاد ها سکوت کنیم و برای سیاهی ها نور بپاشیم ،




یادمان باشد : از چشمه ، درس خروش بگیریم و از آسمان ، درس پاک زیستن،




یادمان باشد: سنگ خیلی تنهاست، باید با او هم لطیف رفتار کنیم مبادا دل تنگش بشکند




یادمان باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ایم نه برای تکرار اشتباهات گذشته !




یادمان باشد هر گاه ارزش زندگی یادمان رفت در چشمان حیوان بی زبانی که به سوی قربانگاه می رود زل بزنیم تا به مفهوم بودن پی ببریم ...




یادمان باشد می توان با گوش سپردن به آواز شبانه دوره گردی که از سازش عشق می بارد به اسرار عشق پی برد و زنده شد !




یادمان باشد گره تنهایی و دلتنگی هر کسی فقط به دست خودش باز می شود




یادمان باشد هیچگاه لرزیدن دلمان را پنهان نکنیم تا تنها نمانیم ...




و یادمان باشد هیچگاه از راستی نترسیم

 

[@ RESPINA @]

آفتاب شماره انداخت



استخوان های روز درهم شکست



طرح آسمان کامل



هیچ درختی آدم نشد !

 

[Asemane Barani]

من پذیرفتم شکست عشق را
پندهای عقل دور اندیش را
من پذیرفتم که عشق افسانه است
این درد آشنا دیوانه است
می روی شاید فراموشت کنم
با فراموشی هم آغوشت کنم
گرچه تو شادان تر از من میروی
آروز دارم ولی عاشق شوی
آرزو دارم بفهمی دردرا
تلخی برخوردهای سردرا​

 

[Asemane Barani]

دسته ای علف چیده ام
خاطراتی از تو ، که پائیز زرد کرده و
کشته .
همه ی ما به آغوش زمین باز می گردیم ...
رایحه ی کشدار دسته های علف ،
و به یاد داشته باش ، که به انتظار دیدنت می مانم .

 

[Asemane Barani]

در هجوم وحشي باد كوير
نفس شعله افروخته اي مي گيرد

ساقه اي مي شكند
غنچه سرخ دلش مي گيرد

و صدايي است كه در زمزمه ي باد
مرا مي گويد:

خشت در خانه ي آب مي ميرد
دلم از غربت خود مي گيرد