زمزمه های دلتنگی(کلبه کوچک دل...)

[yuhana]

میان کوچه می پیچد صدای پای دلتنگی

به جانم می زند آتش غم شبهای دلتنگی

چنان وامانده ام در خود که از من می گریزد غم

منم تصویر تنهایی منم معنای دلتنگی

چه می پرسی زحال من؟ که من تفسیر اندوهم

سرم ماوای سوداها دلم صحرای دلتنگی

در آن ساعت که چشمانت به خوابی خوش فرو رفت

میان کوچه های شب شدم همپای دلتنگی

شبی تا صبح با یادت نهانی اشک باریدم

صفایی کرده ام در آن شب زیبای دلتنگی

 

[MEMOL...]

تو نیستی

غم هست

و من ...

نمی دانم

.

.

.

​

 

[yuhana]

در ابتدای زندگیم چیزی در گوشم زمزمه کرد که تا آخر عمر همراه تو هستم

پرسیدم چیستی؟
گفت:غم
فکر کردم غم عروسکی است که میتوانم تا پایان عمر با آن بازی کنم اما...
اما بعدها فهمیدم عروسکی هستم که بازیچه غم شده ام...

 

[Mitra_Galaxy]

كسي با سكوتش
مرا تا بيابان بي انتها جنون برد
كسي با نگاهش
مرا تا درندشت درياي خون برد
مرا بازگردان
مرا اي به پايان رسانده آغاز گردان.....

 

[tools]

با لبخند
نشانی خانه ی تو را می خواستم
همسایه ها می گفتند سالها پیش
به دریا رفت
کسی دیگر از او
خبر ندارد
به خانه ی تو
نزدیک می شوم
تو را صدا می کنم
در خانه را می زنم
باران می بارد
هنوز
باران می بارد

 

[MEMOL...]

هر شب ...

ستاره ی دنباله داری

به خانه ات می فرستم

هر روز ...

شبدر چهار برگی

در کفش هایت می گذارم !

هر لحظه ...

برایت دعا می خوانم ...

تا زمانی که ایمان بیاوریم ...

هیچ آرزویی محال نیست !!!
​

 

[hamedinia_m51]

به باران قسم
به راز بودنم قسم
به چشمان پرالتماسم قسم
دگر خبرت را از قاصدک لبانت نخواهم گرفت
دگر رازهای سر به مهرم را بتو نخواهم گفت
نه دگر نه من و نه چشمان بخون نشسته ام
نه دیگر سراغت را از آن همه همهمه نخواهم گرفت
راستی یادت هست
چقدر زیر باران دویدم و تو نیامدی
یادت هست
در قنوت و سجودم تو را زمزمه کردم و تو نیامدی
یادت هست ............
نه پرس و جو نکن.........
فقط جان تو و جان کبوترانی که دیماه به ایوان خانه ما می آیند....

 

[samira3242]

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]وقتي مي خواستم زندگي کنم همه در هارو بستن[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

وقتي مي خواستم به راه مرگ بروم گفتند مرگ کسي دست خودش نيست[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

وقتي خواستم به راستي سخن بگويم گفتند دروغ است[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

وقتي خواستم به شانس روي آورم گفتند خرافات است[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

وقتي که توبه کردم گفتند بچه‌گانه است[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

وقتي خنديدم گفتند ديوانه است[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]​

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]

و حال که سخن نمي گويم مي گويند عاشق است[/FONT][FONT=arial, helvetica, sans-serif]...[/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]
و اي کاش مي دانستم براي چه زنده ام؟[/FONT]​

 

[mob]

من همان قاب تهی خسته و بی تصویرم

که برای تو و تصویر دلت میمیرم

 

[MEMOL...]

کوچه ها خیس اند ...

باران نباریده ...

شاید فرشته ها گریسته اند ...
​

 

[tools]

شعر آمیخته با حسرت یک خاطره را
قصه حادثه ی برج و کبوتر را
یک بار دیگر می خوانم
ای پرنده ی مهاجر ای مسافر
ای مسافر من ، ای رفته به معراج
تو به اندازه ی قدرت پریدن
تو به اندازه ی دل بریدن از خاک
عزیزی
زیر این گنبد نیلی ،‌ زیر این چرخ کبود
توی یک صحرای دور ،‌ یه برج پیر و کهنه بود
یه روزی زیر هجوم وحشی بارون و باد
از افق ، کبوتری تا برج کهنه پر گشود
خسته و گمشده از اون ور صحرا می اومد
باد پراشو می شکست بارون بهش سیلی می زد
برج تنها سرپناه خستگی شد
مهربونیش مرهم شکستگی شد
اما این حادثه ی برج و کبوتر
قصه ی فاجعه ی دلبستگی شد
آخر این قصه رو ... تو می دونی .... تو می دونستی
من نمی تونم برم .... تو می تونی .... تو می تونستی
باد و بارون که تموم شد ، اون پرنده پر کشید
التماس و اشتیاقو تو چشم برج ندید
عمر بارون عمر خوشبختی برج کهنه بود
بعد از اون حتی تو خوابم اون پرنده رو ندید
ای پرنده ی من ای مسافر من
من همون پوسیده ی تنها نشینم
هجرت تو هر چه بود معراج تو بود
اما من اسیر مرداب زمینم
راز پرواز و فقط تو می دونی ... تو می دونستی
نمی تونم بپرم .... تو می تونی .... تو می تونستی

 

[MEMOL...]

اگر بدوم ، بدوم

دستم

کوتاه تر از آنست

برای داشتنت

مثل سایه ای از خودم ...

بوفی که دیروز به دنیا آمد ،گفت :

وقتی نوری نیست

سایه ای نیست ...

...

باید شمع های کوچک را فوت کنم

و

شمع های بزرگ ...

اما دستم به خورشید نمی رسد ؟!!

وتو می مانی

و نمی رسیم به هم ...!​

 

[hamedinia_m51]

به اندازه ی گلیم هایتا ن
و به اندازه ی دهان هایتان
اما
حرفی از وسعت آرزو هایمان نزدند !​

 

[MEMOL...]

تو و شبهای تنهایی

...

تو و روزهای نگرانی

...

تو و غروبهای دلتنگی

...

همه می گذرند ...!
​

 

[hamideh vf]

این شبها
چشمهای من خسته است
گاهی اشک، گاهی انتظار
این سهم چشم های من است ...

 

[hamedinia_m51]

تو و شبهای تنهایی​

...​

تو و روزهای نگرانی​

...​

تو و غروبهای دلتنگی​

...​

همه می گذرند ...!​

گاهي
لبخندي
تنهايي را معني ميكند
و حرفي
فردا را
تو ميداني
كه صداها
ما را معني ميكنند
يادمان باشد
كه عاشق
بميريم ...

 

[MEMOL...]

...

...

براي لحظه اي چشمانم را مي بندم ...

دستانت را حس مي كنم ميان دستانم ...

گرماي پيچش انگشتانت ميان انگشتانم ...

مهر مي كني بوسه هايت رايكريز و پي در پي بر دست هايم ...

چشم هايم را مي گشايم ...

دستانم خاليست ...

سرد است ...

تنهاست ...

از هميشه تا هنوز ...!​

 

[tools]

این حجم ترسناک مرا در آغوش دردناکش گرفته است
خدای کوچک من
جای من بر روی این خط بلند مرسوم نبود
در این حجم ترسناک
مرا آویخته اند
قهرمانان، همانند هیولاهایی رنگ باخته، زندگی مرا آویخته اند
دم نزنم، طوفانی نخواهد رسید
بازدم هایم چون باران های تند فصلی در کالبدم می بارند
وای، ای وای
که دیدم، با قلبم دیدم
که گاهی رویش انسان، پست تر از رویش عقیده هایش
همچو گردبادی، جسد زنده نمایش
را درخود فرو می برد
به حقیقت دیده ام
اما دم نزنم طوفانی نخواهد رسید
وقتی انسان، پست تر از عقیده هایش بود
می پوسد
و دراین لجن بارور
عقیده می ماند
می روید
باران تاسف بر جسم سنگینش می ریزد
همچنان عقیده می روید
پیش می رود
دیده ام، به حقیقت دیده ام

 

[hamedinia_m51]

نمی دانم ز تنهایی پناه آرم کدامین سوی ...

... پریشان حالم و بی تاب می گریم و قلبم بی امان محتاج مهر توست ...
... نمی دانی چه غمگین رهسپار لحظه های بی قرارم من ...
... به دنبال تو همچون کودکی هستم و معصومانه می جویم پناه شانه هایت را که شاید اندکی آرام گیرد دل ...
... دلم تنگ است ...​

 

[@ RESPINA @]

روزای عجيبی‌ان اين روزا
عجيب و غليظ و عميق
ذهن‌ام مثه يه سونای بخار، خيس و سنگين و مه گرفته‌ست
دم‌کرده و مرطوب
تو يه غلظت عجيب شناورن حس‌هام
من که يه عمر آدمِ خوابيدن رو سطح آب بودم
اين روزا دارم ته استخر شنا می‌کنم
تهِ تهِ استخر
اکسيژن نيست اين‌جا که منم

 

[MEMOL...]

یکی رو یکی زیر

یکی رو یکی زیر

این همه زندگی رج زدیم ...

اگر بافتن شالگردنی را سر انداخته بودیم

به آسمان رسیده بود !!! ​

 

[arashpak]

اگر بمانم کجا بمانم اگرگریزم کجا کجا گریزم.....

 

[arashpak]

گر ز حال دل خبر داری بگو / ور نشانی مختصر داری بگو
مرگ را دانم ولی تاکوی دوست / راه اگر نزدیک تر داری بگو

 

[گلابتون]

 

[arashpak]

به درد خود سوزم
به سوز خود سازم......

 

[elo0ne_lady]

کسي ما را نمي جويد،
کسي ما را نمي پرسد،
کسي تنها يي ما را نمي گريد،
دلم در حسرت يک دست،
دلم در حسرت يک دوست،
دلم در حسرت يک بي رياي مهربان مانده است،
کدامين يار ما را مي برد،
تا انتهاي باغ باراني؟
کدامين آشنا آيا به جشن چلچراغ عشق دعوت مي کند ما را؟،
واما با توام اي آنکه بي من مثل من تنهاي تنهايي،
تو که حتي شبي را هم به خواب من نمي آيي،
تو حتي روزهاي تلخ نامردي،. نگاهت،
. التيام دستهايت را دريغ از ما نمي کردي،
من امشب از تمام خاطراتم ، با تو خواهم گفت،
من امشب با تمام عشق تورا خواهم خواند.
که تویی تنها معبودم....

 

[elo0ne_lady]

گاه دلتنگ می شوم دلتنگتر از همه دلتنگی ها گوشه ای می نشینم

وحسرتها را می شمارم و باختن ها را و صدای شکستن ها را ...

نمی دانم من کدام امید را نا امید کرده ام و کدام خواهش را نشنیدم

و به کدام دلتنگی خندیدم که اینچنین دلتنگم؟​

 

[elo0ne_lady]

میروم خسته و افسرده و زار
سوی منزلگه ویرانه ی خیش
به خدا می برم از شهر شما
دل شوریده و دیوانه ی خویش
می برم،تا که در آن نقطه ی دور



شستشویش دهم از رنگ گناه
شستشویش دهم از لکه ی عشق
زین همه خواهش بیجا و تباه



می برم تا ز تو دورش سازم
ز تو ، ای جلوه ی امید محال
می برم زنده به گورش سازم
تا از این پس نکند یاد وصال



ناله می لرزد،می رقصد اشک
آه ،بگذار که بگریزم من
از تو ،ای چشمه ی جوشان گناه
شاید آن به که بپرهیزم من



به خدا غنچه ی شادی بودم
دست عشق آمد و از شاخم چید
شعله ی آه شدم صد افسوس
که لبم باز بر آن لب نرسید



عاقبت بند سفرپایم بست
می روم ،خنده به لب ،خونین دل
می روماز دل دست بردار
ای امید عبث بی حاصل


فروغ فرخزاد​

 

[hamedinia_m51]

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد عشق را دزديد[/FONT]
​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زماني كه ميان سنگدل زيبا رخان[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در بند و زندان است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد اشگ را نوشيد[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زمانيكه ز شوق [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در ميان ديده غلطان است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد سينه را بوسيد[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زمانيكه ز سر عاشقان [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]خاموش و لرزان است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد حرف را بوئيد [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زمانيكه تمام عطر بودن را[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]ميان بهت يك خواهش نمايان است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد خنده را پيچيد[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زماني كه گل از غنچه [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]پيام دوست دارم را[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به فصلي نو خروشان است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد قصه را شوريد [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آن زماني كه بيان[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در بين هر شاخه [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]به تعبير هزاران است[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]گاه بايد شعر را نوشيد [/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]آنزماني كه غزل[/FONT]​

[FONT=Tahoma, Arial, Helvetica, sans-serif]در ترنم هاي هر سازي زياران است .[/FONT]​

 

[گلابتون]

اگر تركت كردم, دليلش آن نبود كه دوستت نداشتم​

.اگر تركت كردم, دليلش آن نبود كه برايت زياد بودم.​

اگر تركت كردم, دليلش آن نبود كه زندگيم بي تو بهتر خواهد بود.​

تركت كردم تا كه بتونم بهت بگم عاشقت هستم.​

تركت كردم, كه بگم: كبوتر با كبوتر, باز با باز. من كبوتر و تو باز​

براي من زيادي زياد بودي عزيزم.​

تركت كردم, تركت كردم كه فرشتگان تركت نكنند, براي اينكه جاي تو​

اونجاست.تركت كردم براي اينكه عاشقت بودم و بمانم.​

آخه يه وقتا آدم بايد كسي رو كه خيلي دوست داره ترك كنه تا بتونه هميشه عاشقش بمونه.​

مهربونم اينو بدون كه من تا وقتي نفس ميكشم هميشه عاشقت ميمونم..
حالا ديگه اشكهام شدن همساز تنهايي ممتد من.

​