رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
من بی تو مانده ام _ ولی در عمق بی کسی _
تو در منی و جاودانی.
تو در منی و جاودانی.
[FONT="]منو تو هر دو درگير يك حسيم همين حس عزيز با تو بودن[/FONT]
[FONT="]همين شوق تماشا كردن تو همين دل ضربهاي هر شب من[/FONT]
[FONT="]تو شكل ماه ميموني و مهتاب كه مشق شب تماشاي تو ميشه[/FONT]
[FONT="]به من كه بي هوا نزديك ميشي هوا شكل نفسهاي تو ميشه[/FONT]
[FONT="]من اون گم كردتم كه لحظه لحظه تمام راه پشت رد پاشي[/FONT]
[FONT="]كسي از ما بهم نزديكتر نيست مگه ميتوني از من دور باشي[/FONT]
[FONT="]دارم تو آيينها شكل تو ميشم شبيه تو كه نزديكي به دريا[/FONT]
[FONT="]تماشا كردنت ديونگي نيست تو رو حس ميكنم هر لحظه اينجا[/FONT]
[FONT="]همين جايي كه من دلشوره دارم تو مثل حس نزديك بهاري[/FONT]
[FONT="]دارم سر ميرم از تو هر دقيقه تو رم حس ميكنم اين حال و داري[/FONT]
[FONT="]تمام خونه غرق بوي عطر عيد يه عطري غير هر روز و هميشه[/FONT]
[FONT="]ميون ما يك شب راه از اينجا همين شب تا سحر يك سال ميشه[/FONT][FONT="]
. [/FONT]
. [/FONT]
عجبـــــــ ـــ ـ موجود سَـــخت جانیستـــــ دلـــــــ ـــ ـ !
هِــــزار بار تنـگـــــــ ـــ ـ می شـود ..
می شِکنــــد ..
می سوزد ..
می میـــرد ..
و باز هَــــ ـــ ـم می تپـَــد !!
__________________
هِــــزار بار تنـگـــــــ ـــ ـ می شـود ..
می شِکنــــد ..
می سوزد ..
می میـــرد ..
و باز هَــــ ـــ ـم می تپـَــد !!
__________________
هرگز برای عاشق شدن به دنبال باران و بهار و بابونه نباش
گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را برلبانت می نشاند
گاهی در انتهای خارهای یک کاکتوس به غنچه ای می رسی که ماه را برلبانت می نشاند
خدایا وقتی ازم گرفتی و بهم بخشیدی ، فهمیدم که
معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست
و نه شاد بودن برای داشته ها . . .
معادله زندگی ، نه غصه خوردن برای نداشته هاست
و نه شاد بودن برای داشته ها . . .
به ياد نمي آورم چه شد اما..
پروانه نديده بودم اينقدر دلش بگيرد
که برود از نو براي خودش پيله دست و پا کند....
پروانه نديده بودم اينقدر دلش بگيرد
که برود از نو براي خودش پيله دست و پا کند....
از تو فقط خاطره ای دور دست مانده است
خاطره ای مثل ابر
خاطره ای مثل مه
مثل باد
خاطره ای که همه تکه هاش
...کم کم از هم گسست
در یادم خوب هست
روزی کز کوچه ما
در باران رد شدی
وقتی طوفان نشست
بی صدا
در پشت پنجره قلبی شکست
خاطره ای مثل ابر
خاطره ای مثل مه
مثل باد
خاطره ای که همه تکه هاش
...کم کم از هم گسست
در یادم خوب هست
روزی کز کوچه ما
در باران رد شدی
وقتی طوفان نشست
بی صدا
در پشت پنجره قلبی شکست
[FONT="] [/FONT][FONT="]بسترم[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]صدف خالی یک تنهایی ست[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]و تو چون مروارید[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]گردن آویز کسان دگری[/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]مي دانم روزي با تن خسته و خيس ، سوار بر قطرات درشت باران بر ناوادنهاي[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]چشمم فرود مي آيي در ميان انبوه مژگانم ميزبان خواهم بود و در آن لحظه چشمانم[/FONT][FONT="][/FONT]
[FONT="] [/FONT]
[FONT="] [/FONT][FONT="]را براي هميشه مي بندم تا ديگر دوريت را حس نکنم[/FONT][FONT="] ...[/FONT]
بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم
شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز
بود کآن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم
یکی از عقل میلافد یکی طامات میبافد
بیا کاین داوریها را به پیش داور اندازیم
فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم
اگر غم لشکر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم
شراب ارغوانی را گلاب اندر قدح ریزیم
نسیم عطرگردان را شکر در مجمر اندازیم
چو در دست است رودی خوش بزن مطرب سرودی خوش
که دست افشان غزل خوانیم و پاکوبان سر اندازیم
صبا خاک وجود ما بدان عالی جناب انداز
بود کآن شاه خوبان را نظر بر منظر اندازیم
یکی از عقل میلافد یکی طامات میبافد
بیا کاین داوریها را به پیش داور اندازیم
حکایت بارانی بی امان است
این گونه که من
دوستت می دارم.
شوریده وار وپریشان باریدن
برخزه ها وخیزاب ها
به بی راهه وراه ها تاختن
بی تاب...بی قرار
دریایی جستن
وبه سنگچین باغ بسته دری سرنهادن
وتورا به یاد آوردن
چون خونی در دل
که همواره فراموش می شود.
حکایت بارانی بی قرار است
این گونه که من
دوستت می دارم...
این گونه که من
دوستت می دارم.
شوریده وار وپریشان باریدن
برخزه ها وخیزاب ها
به بی راهه وراه ها تاختن
بی تاب...بی قرار
دریایی جستن
وبه سنگچین باغ بسته دری سرنهادن
وتورا به یاد آوردن
چون خونی در دل
که همواره فراموش می شود.
حکایت بارانی بی قرار است
این گونه که من
دوستت می دارم...
کی رفته ای ز دل ، که تمنا کنم تو را ؟
کی بوده ای نهفته ، که پیدا کنم تو را ؟
غیبت نکرده ای ، که شوم طالب حضور
پنهان نبوده ای ، که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه ، برون آمده ای که من
با صد هزار دیده ، تماشا کنم تو را
بالای خود در آینه ی چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته ، رسوا کنم تو را
کی بوده ای نهفته ، که پیدا کنم تو را ؟
غیبت نکرده ای ، که شوم طالب حضور
پنهان نبوده ای ، که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه ، برون آمده ای که من
با صد هزار دیده ، تماشا کنم تو را
بالای خود در آینه ی چشم من ببین
تا با خبر ز عالم بالا کنم تو را
رسوای عالمی شدم از شور عاشقی
ترسم خدا نخواسته ، رسوا کنم تو را
می ترسم عاشقانه ای بنویسم و عشق تمام شود.
پس چرخی مهربان می زنم.
به سعادت نسبی خودم می خندم.
دنیا را به کاغذ می بخشم و تو را به نفسهایم!
پس چرخی مهربان می زنم.
به سعادت نسبی خودم می خندم.
دنیا را به کاغذ می بخشم و تو را به نفسهایم!
شاید آنکه جسارت عصیان دارد،شجاعت توبه هم داشته باشد.شاید آن که خدا مجال سرکشی داد، فرصت بخشیده شدن هم داده باشد!
به این درخت نگاه کن. به شاخه هایش. پیش از آنکه دستهای درخت به نور برسند، پاهایش تاریکی را تجربه کرده اند. گاهی برای رسیدن به نور باید از تاریکی عبور کرد. گاهی برای رسیدن به خدا باید از پل گناه گذشت.
من هشتمین آن هفت نفرم / عرفان نظر آهاری.
به این درخت نگاه کن. به شاخه هایش. پیش از آنکه دستهای درخت به نور برسند، پاهایش تاریکی را تجربه کرده اند. گاهی برای رسیدن به نور باید از تاریکی عبور کرد. گاهی برای رسیدن به خدا باید از پل گناه گذشت.
من هشتمین آن هفت نفرم / عرفان نظر آهاری.
یاد نگاهت که می افتم
چهره ات که در چشمم تجسم پیدا می کند
اشک می ریزم ....
اشکم که می لغزد و پایین می آید
می بوسمت ....
چهره ات که در چشمم تجسم پیدا می کند
اشک می ریزم ....
اشکم که می لغزد و پایین می آید
می بوسمت ....
بی شک عشق درمان ندارد...
بی شک عشق درمان ندارد...
این شعر و تصنیف زیبا رو همه ی ما حداقل یک بار خوندیم و شنیدیم.
شعری زیبا از مهرداد اوستا :
بی شک عشق درمان ندارد...
این شعر و تصنیف زیبا رو همه ی ما حداقل یک بار خوندیم و شنیدیم.
شعری زیبا از مهرداد اوستا :
وفا نكردي و كردم، خطا نديدي و ديدم
شكستي و نشكستم، بُريدي و نبريدم
اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم
كي ام، شكوفه اشكي كه در هواي تو هر شب
ز چشم ناله شكفتم، به روي شكوه دويدم
مرا نصيب غم آمد، به شادي همه عالم
چرا كه از همه عالم، محبت تو گزيدم
چو شمع خنده نكردي، مگر به روز سياهم
چو بخت جلوه نكردي، مگر ز موي سپيدم
بجز وفا و عنايت، نماند در همه عالم
ندامتي كه نبردم، ملامتي كه نديدم
نبود از تو گريزي چنين كه بار غم دل
ز دست شكوه گرفتم، بدوش ناله كشيدم
جواني ام به سمند شتاب مي شد و از پي
چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم
به روي بخت ز ديده، ز چهر عمر به گردون
گهي چو اشك نشستم، گهي چو رنگ پريدم
وفا نكردي و كردم، بسر نبردي و بردم
ثبات عهد مرا ديدي اي فروغ اميدم؟
شكستي و نشكستم، بُريدي و نبريدم
اگر ز خلق ملامت، و گر ز كرده ندامت
كشيدم از تو كشيدم، شنيدم از تو شنيدم
كي ام، شكوفه اشكي كه در هواي تو هر شب
ز چشم ناله شكفتم، به روي شكوه دويدم
مرا نصيب غم آمد، به شادي همه عالم
چرا كه از همه عالم، محبت تو گزيدم
چو شمع خنده نكردي، مگر به روز سياهم
چو بخت جلوه نكردي، مگر ز موي سپيدم
بجز وفا و عنايت، نماند در همه عالم
ندامتي كه نبردم، ملامتي كه نديدم
نبود از تو گريزي چنين كه بار غم دل
ز دست شكوه گرفتم، بدوش ناله كشيدم
جواني ام به سمند شتاب مي شد و از پي
چو گرد در قدم او، دويدم و نرسيدم
به روي بخت ز ديده، ز چهر عمر به گردون
گهي چو اشك نشستم، گهي چو رنگ پريدم
وفا نكردي و كردم، بسر نبردي و بردم
ثبات عهد مرا ديدي اي فروغ اميدم؟
انگیزه مهرداد اوستا از سرودن این شعر زیبا
مهرداد اوستا در جوانی عاشق دختری شده و قرار ازدواج می گذارند.
دختر جوان به دلیل رفت و آمد هایی که به دربار شاه داشته ، پس از مدتی مورد توجه شاه قرار گرفته و شاه به او پیشنهاد ازدواج می دهد.
دوستان نزدیک اوستا که از این جریان باخبر می شوند، به هر نحوی که اوستا متوجه خیانت نامزدش نشود سعی می کنند عقیده ی او را در ادامه ی ارتباط با نامزدش تغییر دهند .
ولی اوستا به هیچ وجه حاضر به بر هم زدن نامزدی و قول خود نمی شود .
تا اینکه یک روز مهرداد اوستا به همراه دوستانش ، نامزد خود را در لباسی که هدیه ای از اوستا بوده ، در حال سوار شدن بر خودروی مخصوص دربار می بیند...
مهرداد اوستا ماه ها دچار افسردگی شده و تبدیل به انسانی ساکت و کم حرف می شود.
سالها بعد از پیروزی انقلاب ، وقتی شاه از دنیا می رود ، زن های شاه از ترس فرح ، هر کدام به کشوری می روند و نامزد اوستا به فرانسه .
در همان روزها ، نامزد اوستا به یاد عشق دیرین خود افتاده و دچار عذاب وجدان می شود .
و در نامه ای از مهرداد اوستا می خواهد که او را ببخشد.
اوستا نیز در پاسخ نامه ی او تنها این شعر را می سراید.
دختر جوان به دلیل رفت و آمد هایی که به دربار شاه داشته ، پس از مدتی مورد توجه شاه قرار گرفته و شاه به او پیشنهاد ازدواج می دهد.
دوستان نزدیک اوستا که از این جریان باخبر می شوند، به هر نحوی که اوستا متوجه خیانت نامزدش نشود سعی می کنند عقیده ی او را در ادامه ی ارتباط با نامزدش تغییر دهند .
ولی اوستا به هیچ وجه حاضر به بر هم زدن نامزدی و قول خود نمی شود .
تا اینکه یک روز مهرداد اوستا به همراه دوستانش ، نامزد خود را در لباسی که هدیه ای از اوستا بوده ، در حال سوار شدن بر خودروی مخصوص دربار می بیند...
مهرداد اوستا ماه ها دچار افسردگی شده و تبدیل به انسانی ساکت و کم حرف می شود.
سالها بعد از پیروزی انقلاب ، وقتی شاه از دنیا می رود ، زن های شاه از ترس فرح ، هر کدام به کشوری می روند و نامزد اوستا به فرانسه .
در همان روزها ، نامزد اوستا به یاد عشق دیرین خود افتاده و دچار عذاب وجدان می شود .
و در نامه ای از مهرداد اوستا می خواهد که او را ببخشد.
اوستا نیز در پاسخ نامه ی او تنها این شعر را می سراید.
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |