سعی کن وقتِ بی کسیهایت، گاه لبخند کوچکی بزنی
فکر فردای پیری ات هم باش،گریه هم میکنی قناعت کن
زندگی میرود به سمت جلو، تو ولی میروی به سمتِ عقب!
شده ای عضوِ «تیمِ تک نفره»، پس خودت از خودت حمایت کن
بینِ تنهای خالی از دلِ خوش، هی خودت را بگیر در بغلت دزدکی
با خودت برو بیرون، و به تنهایی ات خیانت کن!
گرچه خو کرده ای به تنهایی،گرچه این اختیار را داری
گاه و بی گاه لذت غم را با رفیقانِ خویش قسمت کن
شعر، تنها دلیلِ تنهاییست؛
هر زمان خسته شد دلت، برگرد ماشه را سمتِ دفترت بچکان،
شعر را تا همیشه راحت کن!
امید صباغ نو...