رد پای احساس ...
- شروع کننده موضوع MEMOL...
- تاریخ شروع
جاده
عضو جدید
بهت نمی گم دوسِت دارم،ولی قسم می خورم که دوسِت دارم بهت نمی گم هرچی که می خوای بهت می دم،چون همه چیزم تویی نمی خوام خوابتو ببینم، چون توخوش ترازخوابی اگه یه روزچشمات پرِاشک شد ودنبال یه شونه گشتی که گریه کنی،صِدام کن بهت قول نمی دم که ساکتت کنم ،اما منم پا به پات گریه می کنم اگر دنبال مجسمه سکوت می گشتی صِدام کن، قول می دم سکوت کنم اگه دنبال خرابه می گشتی تا نفرتتو توش خالی کنی ، صِدام کن چون قلبم تنهاست اگه یه روزخواستی بری قول نمیدم جلوتو بگیرم اما باهات میدوم اگه یه روز خواستی بمیری قول نمی دم جلوتو بگیرم اما اینو بدون من قبل از تو میمیرم.
من به دنبال دل آویزترین شعر جهان میگشتم
"دوستت دارم" را من دلاویزترین شعر جهان یافته ام
تو هم ای خوب من این جمله به تکرار بگو
نه به یک بار و به ده بار ، به صد بار بگو
"دوستت دارم" را بسیار با من بگو
"دوستم داری؟" را بسیار از من بپرس
"دوستت دارم" را من دلاویزترین شعر جهان یافته ام
تو هم ای خوب من این جمله به تکرار بگو
نه به یک بار و به ده بار ، به صد بار بگو
"دوستت دارم" را بسیار با من بگو
"دوستم داری؟" را بسیار از من بپرس
يادت باشد...يك نفر هست اينجا...بين آدم هايي...كه همه سردومغرورند...
تك وتنها به تو مي انديشدودلش از دوري تو دلگير است...
مهربانم!
يادت باشد...يك نفر هست كه شب و روز دعايش اين است
"زير اين سقف بلند.هركجايي هستي.به سلامت باشي
ودلت همواره
محو شادي وتبسم باشد...
يك نفر هست كه دنيايش را
همه ي هستي ورويايش را
به شكوفايي احساس تو پيوند زده
ودلش ميخواهد.لحظه ها را باتو
به خدا بسپارد...
يك نفر هست كه به يادت هر صبح دعا ميكند اينبار كه تو
با دلي سبز و پر از آرامش
به شب معجزه وآبي فردا برسي
تك وتنها به تو مي انديشدودلش از دوري تو دلگير است...
مهربانم!
يادت باشد...يك نفر هست كه شب و روز دعايش اين است
"زير اين سقف بلند.هركجايي هستي.به سلامت باشي
ودلت همواره
محو شادي وتبسم باشد...
يك نفر هست كه دنيايش را
همه ي هستي ورويايش را
به شكوفايي احساس تو پيوند زده
ودلش ميخواهد.لحظه ها را باتو
به خدا بسپارد...
يك نفر هست كه به يادت هر صبح دعا ميكند اينبار كه تو
با دلي سبز و پر از آرامش
به شب معجزه وآبي فردا برسي
جاده
عضو جدید
چه بده شبای تیره تو زمستونای دلگیر
چه بده که متهم شی بدون حتی یه تقصیر
چه بده تو آسمونا اوج بگیری تا بمیری
چه بده غرق سکوت شی تا ابد آروم بگیری
چه بده دلای عاشق حس بودن رو ندارن
چه بده دلای ارزون دیگه عاطفه ندارن
چه بده گذشتن از خود برای یه عمر بودن
آدمای بی مروت چه بده پروانه بودن
چه بده شنا بلد نیست ولی آرزوش شناهه
آرزوی آبو داره ولی قلبش نمیذاره
چه بده ستاره بودن تو روزای آفتابی
آرزوی ماه رو داشتن تو شبای مهتابی
چه بده ندیده باشی ولی عاشق چشاش شی
چه بده بخوای ببینی ولی پا رو دل بذاری
چه بده تو بی گناهی پر شی از عذاب وجدان
چه بده بخوای بخندی ولی با دلهای گریان
چه بده ساختن دنیا با آرزوهای خیالی
دنیایی با این قشنگی با دلی پر از تباهی
چه بده بخوای بمونی ولی بازم کم بیاری
چه بده موندن و موندن ولی آخرش جدایی
چه بده که بی بهونه بیایو غرق دلت شی
بعدشم بی آشیونه تویه غصه هات تلف شی
چه بده که عشق پرواز زده بالهات رو شکسته
ولی باز این دل عاشق همیشه به پات نشسته
چه بده تو اوج پرواز ببینی سقوط یه راهه
چه بده سقوط رو دیدن با دلای پاره پاره.....
چه بده که متهم شی بدون حتی یه تقصیر
چه بده تو آسمونا اوج بگیری تا بمیری
چه بده غرق سکوت شی تا ابد آروم بگیری
چه بده دلای عاشق حس بودن رو ندارن
چه بده دلای ارزون دیگه عاطفه ندارن
چه بده گذشتن از خود برای یه عمر بودن
آدمای بی مروت چه بده پروانه بودن
چه بده شنا بلد نیست ولی آرزوش شناهه
آرزوی آبو داره ولی قلبش نمیذاره
چه بده ستاره بودن تو روزای آفتابی
آرزوی ماه رو داشتن تو شبای مهتابی
چه بده ندیده باشی ولی عاشق چشاش شی
چه بده بخوای ببینی ولی پا رو دل بذاری
چه بده تو بی گناهی پر شی از عذاب وجدان
چه بده بخوای بخندی ولی با دلهای گریان
چه بده ساختن دنیا با آرزوهای خیالی
دنیایی با این قشنگی با دلی پر از تباهی
چه بده بخوای بمونی ولی بازم کم بیاری
چه بده موندن و موندن ولی آخرش جدایی
چه بده که بی بهونه بیایو غرق دلت شی
بعدشم بی آشیونه تویه غصه هات تلف شی
چه بده که عشق پرواز زده بالهات رو شکسته
ولی باز این دل عاشق همیشه به پات نشسته
چه بده تو اوج پرواز ببینی سقوط یه راهه
چه بده سقوط رو دیدن با دلای پاره پاره.....
" تـــو "
دو حرفـــــــــ بیشتر نیســـت ،
کلمه ی کـــوتاهی که برای گفتنش ..
جانم به لبـ رسید و ناتمام ماند ...
با پای برهنه از دریا می آمدم
تا انتهای غروب
وقتی که کفش هایم پر از دانه های شن بود
وقتی که صدف ها را به ارمغان تو عاشقانه چیدم
دریا پر از مهتاب بود
وقتی که چشم منتظرم ستاره ها را بدرقه میکرد
سپیده ی اندوه سر زد
و تنها مرغان سپید عاشق مرا می خواندند
وقتی که تو را میان خلوت ساحل
و
دریای مسافر
گم کردم..............
تا انتهای غروب
وقتی که کفش هایم پر از دانه های شن بود
وقتی که صدف ها را به ارمغان تو عاشقانه چیدم
دریا پر از مهتاب بود
وقتی که چشم منتظرم ستاره ها را بدرقه میکرد
سپیده ی اندوه سر زد
و تنها مرغان سپید عاشق مرا می خواندند
وقتی که تو را میان خلوت ساحل
و
دریای مسافر
گم کردم..............
تلخ ماندم ، تلخ
مثل زهری که چکیده از شب ظلمانی شهر
مثل اندوه تو
مثل گلسرخی
که به دست طوفان
پرپر شد
تلخ ماندم ، تلخ
مثل عصری غمگین
که تو را بر حاشیه اش پیدا کردم
و زمین را...
توپ گردان
پرت کردم به دل ظلمت
تلخ ماندم ، تلخ
دیوار از پنجره سر بیرون کرد
از دهانش
بوی خون می آمد
مثل زهری که چکیده از شب ظلمانی شهر
مثل اندوه تو
مثل گلسرخی
که به دست طوفان
پرپر شد
تلخ ماندم ، تلخ
مثل عصری غمگین
که تو را بر حاشیه اش پیدا کردم
و زمین را...
توپ گردان
پرت کردم به دل ظلمت
تلخ ماندم ، تلخ
دیوار از پنجره سر بیرون کرد
از دهانش
بوی خون می آمد
سهراب گفتی: زیر باران باید رفت... چشم ها را باید شست... جور دیگر باید دید
چشمها را شستم باز همان را دیدم
جز دو رنگی و دروغ
جز غم و غصه و تلخی هیچ به چشمم نرسید
پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب؟!
دوره ی تلخ فریب
دوره ی رنگ سیاهیست سهراب
دوره ی این همه نامردی هاست
تو اگر میدانستی که دل آسمان هم از دست بشر می گرید؟!
باز سر می دادی زیر باران باید رفت؟ !.....
چشمها را شستم باز همان را دیدم
جز دو رنگی و دروغ
جز غم و غصه و تلخی هیچ به چشمم نرسید
پس چه شد آن همه توصیف قشنگت سهراب؟!
دوره ی تلخ فریب
دوره ی رنگ سیاهیست سهراب
دوره ی این همه نامردی هاست
تو اگر میدانستی که دل آسمان هم از دست بشر می گرید؟!
باز سر می دادی زیر باران باید رفت؟ !.....
خوشبختی داشتن کسی است
که بیشتر از خودش
تو را بخواهد...
و
بیشتر از تو...
هیچ نخواهد
و
تو...
برایش تمام زندگی باشی...
که بیشتر از خودش
تو را بخواهد...
و
بیشتر از تو...
هیچ نخواهد
و
تو...
برایش تمام زندگی باشی...
ﺩﻟـﻢ ﻋــﺠــﻴــﺐ ﻫﻮﺍی ﻛـﺴــی ﺭﺍ ﻛــﺮﺩﻩ ﺍﺳت…
ﮐـﺴـﻲ کـﻪ ﻫﻮﺍﻳﺶ ﺷبـﻴﻪ ﻫﻴـﭽـﻜـﺲ ﻧﯿـﺴـت!
ﮐـﺴـﻲ کـﻪ ﻫﻮﺍﻳﺶ ﺷبـﻴﻪ ﻫﻴـﭽـﻜـﺲ ﻧﯿـﺴـت!
حوصـــلــه خوانــدن ندارم
حوصـــلــه نوشتــن هم ندارم
این همــــه دلتنـــگــے دیگرنــه با خــواندن کم می شود ، نــه نوشـــتن...
دلـــم تو رامی خـــواهد!
فقــــط همــــین
حوصـــلــه نوشتــن هم ندارم
این همــــه دلتنـــگــے دیگرنــه با خــواندن کم می شود ، نــه نوشـــتن...
دلـــم تو رامی خـــواهد!
فقــــط همــــین
من فقط دارم سعی میکنم همرنگ جماعت شوم،اما می شود کمی کمکم کنید!آی جماعت…شماها دقیقا چه رنگی هستید؟...
شهر من اینجا نیست !اینجا…آدم که نه!آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند!و جالب تر !اینجا هر کسی هفتاد رنگ بازی میکندتا میزبان سیاهی دیگری باشد!.شهر من اینجا نیست!اینجا…همه قار قار چهلمین کلاغ رادوست می دارند!و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد!.شهر من اینجا نیست!اینجا…سبدهاشان پر است ازتخم های تهمتی که غالبا “دو زرده” اند!.من به دنبال دیارم هستم,شهر من اینجا نیست…شهر من گم شده است!...آدمــیزاد در حرف زدن هایش بی ملاحظه است … !وقتی میخواهد با منطق حرف بزند ؛ احساساتی میشود …وقتی از احساسش میگوید ؛ آرزوهایش لو میرود …وقتی از آرزوهایش یاد میکند ؛ حسرتش رو میشود …وقتی حسرتهایش را روشن میکند ؛ منطق میتراشد …و اینگونه گند میزند به همه ی روابطش …...
شهر من اینجا نیست !اینجا…آدم که نه!آدمک هایش , همه ناجور رنگ بی رنگی اند!و جالب تر !اینجا هر کسی هفتاد رنگ بازی میکندتا میزبان سیاهی دیگری باشد!.شهر من اینجا نیست!اینجا…همه قار قار چهلمین کلاغ رادوست می دارند!و آبرو چون پنیری دزدیده خواهد شد!.شهر من اینجا نیست!اینجا…سبدهاشان پر است ازتخم های تهمتی که غالبا “دو زرده” اند!.من به دنبال دیارم هستم,شهر من اینجا نیست…شهر من گم شده است!...آدمــیزاد در حرف زدن هایش بی ملاحظه است … !وقتی میخواهد با منطق حرف بزند ؛ احساساتی میشود …وقتی از احساسش میگوید ؛ آرزوهایش لو میرود …وقتی از آرزوهایش یاد میکند ؛ حسرتش رو میشود …وقتی حسرتهایش را روشن میکند ؛ منطق میتراشد …و اینگونه گند میزند به همه ی روابطش …...
روزگاریست همه عرض بدن می خواهندهمه از دوست فقط چشم و دهن می خواهنددیو هستند ولی مثل پری می پوشندگرگ هایی که لباس پدری می پوشندآنچه دیدند به مقیاس نظر می سنجندعشق ها را همه با دور کمر می سنجندخوب طبیعیست که یکروزه به پایان برسدعشق هایی که سر پیچ خیابان برسد
کدام راه است
که پای خسته را نشناسد
کدام کوچه
خالی از خاطره است
و کدام دل
هرگز نتپیده
به شوق دیدار
بیا...
تا برایت بگویم
از سختی انتظار
که چگونه
در دیده های بارانی
رنگ هذیان به خود می گیرد
که پای خسته را نشناسد
کدام کوچه
خالی از خاطره است
و کدام دل
هرگز نتپیده
به شوق دیدار
بیا...
تا برایت بگویم
از سختی انتظار
که چگونه
در دیده های بارانی
رنگ هذیان به خود می گیرد
Similar threads
| Thread starter | عنوان | تالار | پاسخ ها | تاریخ |
|---|---|---|---|---|
| M | *** ♥♥♥ در خلوت احساس ♥♥♥ *** | ادبیات | 2235 |