چون ابر به نوروز رخ لاله بشست ، بر خیز و به جام باده کن عزم درست
le printemps a lavé la tulipe et sa joue ..... lève-toi, tends la main vers la coupe de vinکاین سبزه که امروز تماشاگه ماست ، فردا همه از خاک تو بر خواهد رُستCar l'herbe d'aujoud'hui, sur laquelle tu joues , ..... Poussera sur tes os et ta cendre , demain
le printemps a lavé la tulipe et sa joue ..... lève-toi, tends la main vers la coupe de vinکاین سبزه که امروز تماشاگه ماست ، فردا همه از خاک تو بر خواهد رُستCar l'herbe d'aujoud'hui, sur laquelle tu joues , ..... Poussera sur tes os et ta cendre , demain
خیام و فلسفه ای برای زندگی:خیام جهان اطراف خود را خیلی خوب شناخته بود. وی بزرگترین منجم زمان خود (قرن 5 هجری) بود و دقیق ترین تقویم جهان را که با نام تقویم جلالی میشناسیم، برای ایرانیان استخراج و تنظیم کرد و این تقویم پس از هزار سال، همچنان دقیق ترین تقویم خورشیدی جهان است و ما طبق آن نوروز را جشن می گیریم.
خیام با وجود آنکه در علوم بسیار دانشمند بود، اما فلسفه زندگی را نیز فهمیده بود، که زندگی کوتاه تر از آن است که بخواهیم غم روزگار بخوریم. هزاران نفر پیش از ما آمده اند، زیسته اند، مال اندوخته اند، عاشق شده اند، بچه دار شده اند و بالاخره مرده اند و خاک شده اند. شاید خاکــی که امروز در کوچه و خیابان، قدم بر آن می گذارید، روزگاری مردمک چشم دختری زیبا بوده است و داستان های عاشقانه بسیار داشته و پسران بسیاری اندر خم زیبایی او گم بوده اند، اما امروز خاک زیر پای شماست ... چنانکه خیام میگوید:
| پیش از من و تو لیل و نهاری بوده است | گردنده فلک نیز بکاری بوده است | |
| هرجا که قدم نهی تو بر روی زمین | آن مردمک چشم ِ نگاری بوده است |
هزار سال دیگر نیز نه من هستم و نه شما. (باور کنید!) و تا آن روز همه مان خاک شده ایم و شاید از خاک من و شما آجری سازند برای ساختمانی، یا کوزه ای سفالین برای شـرابی:
| این کوزه چو من عاشق زاری بوده است | در بند سر زلف نگاری بوده‌ست | |
| این دسته که بر گردن او می‌بینی | دستی‌ست که برگردن یاری بوده‌ست |
پس روزگاری را که بی شک می دانیم به ما بی وفاست و نوبت رفتن ما را نیز از ابتدا تعیین کرده و ما را نیز به خاک کوزه گری تبدیل میکند، نباید جدی گرفت:
| برخیز و مخور غم جهان گـذران | بنشین و دمی به شادمانی گذران | |
| در طبع جهان اگر وفایی بودی | نوبت به تو خود نیامدی از دگران |
این فلسفه خیام است که باید زندگی را به شادی گذراند و تا جایی که می توانید به شادی دیگران نیز بیفزایید و لبخندی به لبی بیاورید. زیرا فرصت زیستن تمدید نمی شود!
| چون لاله به نوروز، قدح گیر به دست | با لاله رخی اگر تو را فرصت هست | |
| می نوش به خرمی که این چرخ کهن | ناگاه ترا چون خـــاک گرداند پست |
منبع
francais.persianblog.ir
