خودتو با یه شعر وصف کن...!

[naghmeirani]

شب آفتاب ندارد
و زندگانی من بی تو
چو جاودانه شبی
جاودانه تاریک است.
​

 

[شبگرد23]

دل خون شد از امیدو نشد یار یار من

ای وای بر منو دل امیدوار من

 

[محـسن ز]

کجایی در شب هجران که زاری‌های من بینی
چو شمع از چشم گریان اشکباری‌های من بینی
کجایی ای که خندانم ز وصلت دوش می‌دیدی
که امشب گریه‌های زار و زاری‌های من بینی

 

[naghmeirani]

من رشتۀ محبتِ تو پاره می کنم

شاید گره خورد به تو نزدیک تر شوم

 

[maryam_22]

مجلس تمام گشت و به پايان رسيد عمر
ما همچنان در اول وصف تو مانده ايم

 

[eksir]

من شکستم در خود
من نشستم در خویش
لیک هرگز نگذشتم از
پل
که ز رگ های رنگین بسته ست کنون
​

 

[دختر شرقی]

کاش می دانستم چیست
آنچه از چشم تو تا عمق وجودم جاریست ...

 

[eksir]

آمد طبیب بر سر بیمــــــــــــــار خویش، لیک
فرصت گذشته بود و مداوا ثمـر نداشت
دانی که نوشداروی سهـــــــراب کی رسید
آنگه که او ز کالبـــــــدی بیشتر نداشت

 

[دختر شرقی]

لب من از ترانه می سوزد
سينه ام عاشقانه می سوزد
پوستم می شکافد از هيجان
پيکرم از جوانه می سوزد

 

[eksir]

شمع و پروانه منم، یار پیمانه منم
رسواي زمانه منم ،ديوانه منم
​

 

[mahyam68]

نغمه پرداز جمال عشق بودم _آه_
حالیا خاموشِ خاموشم
یاد از خاطر فراموشم...

 

[eksir]

دست هایم را
در باغچه می کارم
سبز خواهم شد
می دانم، می دانم، می دانم
​

 

[eksir]

ای کاش ناله‌های چو من بلبلی حزین
بیدار کردی آن گل در خاک خفته را
​

 

[دختر شرقی]

این چنین گیجی بیامد در میان
که بر آیم بر فلک بی نردبان

 

[eksir]

تنها تر از یک برگ
با بار شادی های مهجورم
در آب های سبز تابستان
آرام می رانم
تا سرزمین مرگ
​

 

[mahyam68]

افتاد مرا با سر زلفین تو کار
دیوانه شدم، به حال خویشم بگذار
دل در سر زلفین تو گم کردستم
جویای دل خودم، مرا با تو چه کار؟​

 

[masih.sh]

اولا فکر میکردم

منم که شهره شهرم به عشق ورزیدن
منم که دیده نیالوده ام به بد دیدن
​

ولی حالا فهمیدم که

نه سایه دارم و نه بر، بیفکنندم و سزاست
وگرنه بر درخت تر، کسی تبر نمیزند​

 

[گلابتون]

ميخواهم بگويم​

نميدانم چه ميخواهم بگويم زبانم
​

در دهانم باز بسته است در تنگ قفس باز است​

و افسوس که بال مرغ آوازم شکسته است نميدانم چه ميخواهم بگويم
غمي در استخوانم مي گدازد خيال نا شناسي آشنا رنگ گهي مي سوزدم گه مي نوازد
پريشان سايه اي آشفته آهنگ ز مغزم مي تراود گيج و گمراه چو روح خوابگردي مات و مدهوش
که بي سامان به ره افتاد شبانگاه درون سينه ام درديست خونبار که همچون گريه
مي گيرد گلويم غمي آشفته دردي گريه آلود
نميدانم چه ميخواهم بگويم

​

 

[naghmeirani]

من شکوفایی گلهای امیدم را در رویاها می بینم،
و ندایی که به من میگوید :
"گر چه شب تاریک است
دل قوی دار،
سحر نزدیک است "
​

 

[mahyam68]

بیزار شد از من شکسته همه کس
من مانده‌ام اکنون و همان لطف تو بس
فریاد رسی ندارم، ای جان و جهان
در جمله جهان بجز تو، فریادم رس​

 

[*** s.mahdi ***]

هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد

آخر نه منم تنها در بادیه ی سودا
عشق لب شیرینت صد شور برانگیزد

تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد​

 

[shabahangh]

هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
وین طبع که من دارم با عقل نیامیزد

آخر نه منم تنها در بادیه ی سودا
عشق لب شیرینت صد شور برانگیزد

تا دل به تو پیوستم راه همه دربستم
جایی که تو بنشینی بس فتنه که برخیزد​

من نلافم ور بلافم همچو آب
نیست در آتش کشی ام اضطراب

من کی باشم در جهان پیچ پیچ
چون الف کز خود ندارد هیچ هیچ

 

[siyavash51]

من از روز ازل دیوانه بودم ،

دیوانه ی روی تو

سرگشته ی روی تو

سرخوش از باده مستانه بودم

در عشق و مستی افسانه بودم

 

[دختر شرقی]

بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببین
کاین اشارت ز جهان گذران ما را بس

 

[گلابتون]

به عهد گل زبان سوسن آزاد بگشاييم
كه ما خود درد اين خون خوردن خاموش ميدانيم

شقايق خوش رهي در پرده خون ميزند ، سايه
چه بي راهيم اگر همخواني اين نغمه نتوانيم

 

[naghmeirani]

هر چهار فصل من بعد از تو شد خزان.​

 

[محـسن ز]

فصل پاییزی من که میرسه
فصل اندوه سفر سر میرسه
تو سکوت خسته باور من
سایه ام فکر جدایی میکنه

 

[naghmeirani]

کوهو میذارم رو دوشم!
رخت هر جنگو می پوشم!
موجو از دریا می گیرم!
شیره‌ی سنگو می دوشم!

میارم ماهو تو خونه!
می‌گیرم بادو نشونه!
همه‌ی خاک زمینو!
می‌شمارم دونه به دونه!

اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره
اگه چشمات بگن آره هیچ کدوم کاری نداره

 

[محـسن ز]

این روزا دنیا واسه من از خونه مون کوچیکتره
کاش می تونستم بخونم قد هزار تا پنجره
طلوع من طلوع من وقتی غروب پر بزنه
موقع رفتن منه موقع رفتن منه

 

[naghmeirani]

تا زدم یک جرعه می از چشم مستت
تا گرفتم جام مدهوشی زدستت
شد زمین مست، آسمان مست
بلبلان نغمه خوان مست
باغ مست و باغبان مست