حسینیه باشگاه مهندسان ایران
- شروع کننده موضوع فانوس تنهایی
- تاریخ شروع
گفت با کرب و بلا کعبه من از تو بهترم
تو بیابانیّ و من بیت خدای اکبرم
کربلا در پاسخش گفتا اگر تو خانه ای
من همه خون خدا می جوشد از بام و درم
کعبه گفتا مرد و زن بر گرد من آرد طواف
من مطاف مسلمین از کهتر و از مهترم
کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من
میزبان انبیاء از اولین تا آخرم
کعبه گفتا انبیاء بر گرد من گردیده اند
تو کجا و من کجا، تو دیگری من دیگرم
کربلا گفتا که روح انبیا را کعبه ایست
آن منم،زیرا مزار زاده پیغمبرم
کعبه گفتا مرتضی در من به دنیا آمده
این شرافت بس ، که من خود زادگاه حیدرم
کربلا گفتا علی بوده سه شب مهمان تو
من حسینش را گرفتم تا قیامت در برم
کعبه گفتا من صفا و مروه دارم در کنار
وصف اسماعیل باشد خاطرات هاجرم
کربلا گفت این منم در خیمه گاه و قتله گاه
سعی هفتاد و دو ثار الله را یادآورم
کعبه گفتا چاه زمزم را کنار من ببین
سالها و قرن ها جوشد ز دامان کوثرم
کربلا گفتا که زمزم را چه با خون حسین
زمزم تو آب ومن خون خدا را ساغرم
کعبه گفتا بوده دحو الارض در دامان من
من همانا بر تمام آفرینش محورم
ناگهان از حق ندا آمد،حرم خاموش باش
تو کجا و کربلا هر چند هستی محترم
هستی تو خلقت تو از طفیل کربلاست
چند می گویی که من از کربلا بالاترم
کربلا دارد به کل آفرینش افتخار
کربلا گوید که من عرش خدا را زیورم
من مزار پاک هفتاد و دو ثار اللّهیم
من هم آغوش ابالفضل و علیّ اکبرم
اشک زهرا ریخته در دامن گلزار من
عطر جنت می دمد از لاله های پرپرم
ذره ای از خاک من،درد خلایق را دواست
خون ثارالله می جوشد ز هر نخل ترم
اینکه می بو سند با هم انبیاء واولیاء
دست عباس است کافتاده به خاک معبرم
گرچه در قلبم فرات و دجله می جوشد مدام
آب آب تشنه گان افکنده بر جان آذرم
در بغل دارم فرات و تا قیامت شرمگین
از رباب و حنجر خشک علیّ اصغرم
نخل میثم نخله ای باشد ز نخلستان من
بیت بیت آتشین آن بود برگ و برم
کربلا در پاسخش گفتا اگر تو خانه ای
من همه خون خدا می جوشد از بام و درم
کعبه گفتا مرد و زن بر گرد من آرد طواف
من مطاف مسلمین از کهتر و از مهترم
کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من
میزبان انبیاء از اولین تا آخرم
کعبه گفتا انبیاء بر گرد من گردیده اند
تو کجا و من کجا، تو دیگری من دیگرم
کربلا گفتا که روح انبیا را کعبه ایست
آن منم،زیرا مزار زاده پیغمبرم
کعبه گفتا مرتضی در من به دنیا آمده
این شرافت بس ، که من خود زادگاه حیدرم
کربلا گفتا علی بوده سه شب مهمان تو
من حسینش را گرفتم تا قیامت در برم
کعبه گفتا من صفا و مروه دارم در کنار
وصف اسماعیل باشد خاطرات هاجرم
کربلا گفت این منم در خیمه گاه و قتله گاه
سعی هفتاد و دو ثار الله را یادآورم
کعبه گفتا چاه زمزم را کنار من ببین
سالها و قرن ها جوشد ز دامان کوثرم
کربلا گفتا که زمزم را چه با خون حسین
زمزم تو آب ومن خون خدا را ساغرم
کعبه گفتا بوده دحو الارض در دامان من
من همانا بر تمام آفرینش محورم
ناگهان از حق ندا آمد،حرم خاموش باش
تو کجا و کربلا هر چند هستی محترم
هستی تو خلقت تو از طفیل کربلاست
چند می گویی که من از کربلا بالاترم
کربلا دارد به کل آفرینش افتخار
کربلا گوید که من عرش خدا را زیورم
من مزار پاک هفتاد و دو ثار اللّهیم
من هم آغوش ابالفضل و علیّ اکبرم
اشک زهرا ریخته در دامن گلزار من
عطر جنت می دمد از لاله های پرپرم
ذره ای از خاک من،درد خلایق را دواست
خون ثارالله می جوشد ز هر نخل ترم
اینکه می بو سند با هم انبیاء واولیاء
دست عباس است کافتاده به خاک معبرم
گرچه در قلبم فرات و دجله می جوشد مدام
آب آب تشنه گان افکنده بر جان آذرم
در بغل دارم فرات و تا قیامت شرمگین
از رباب و حنجر خشک علیّ اصغرم
نخل میثم نخله ای باشد ز نخلستان من
بیت بیت آتشین آن بود برگ و برم
سرّ نی در نینوا می‌ماند، اگر زینب نبود
کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت، بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابری از ریا می‌ماند، اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیّت لب‌تشنگان
در کویر تفته جا می‌ماند، اگر زینب نبود
زخمه زخمی‌ترین فریاد، در چنگ سکوت
از طراز نغمه، وامی‌ماند، اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ
در گلوی چشم‌ها می‌ماند، اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی، بی‌سوار و بی‌لگام
در بیابان‌ها رها می‌ماند، اگر زینب نبود
قادر طهماسبی
کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت، بعد از آن طوفان رنگ
پشت ابری از ریا می‌ماند، اگر زینب نبود
چشمه فریاد مظلومیّت لب‌تشنگان
در کویر تفته جا می‌ماند، اگر زینب نبود
زخمه زخمی‌ترین فریاد، در چنگ سکوت
از طراز نغمه، وامی‌ماند، اگر زینب نبود
در طلوع داغ اصغر، استخوان اشک سرخ
در گلوی چشم‌ها می‌ماند، اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی، بی‌سوار و بی‌لگام
در بیابان‌ها رها می‌ماند، اگر زینب نبود
قادر طهماسبی
انشالله امسال ...
انشالله امسال ...
.
.
.
انشالله امسال
بخت من باز شه
سال
کربــــــــــلا رفتنم
باشه ...
لینک دانلود :
انشالله امسال ...
،
التماس دعــــا ...
انشالله امسال ...
.
.
.
انشالله امسال
بخت من باز شه
سال
کربــــــــــلا رفتنم
باشه ...
لینک دانلود :
انشالله امسال ...
،
التماس دعــــا ...
.
.
.
انشالله امسال
بخت من باز شه
سال
کربــــــــــلا رفتنم
باشه ...
لینک دانلود :
انشالله امسال ...
،
التماس دعــــا ...
انشاالله قسمت همه بشه ....آمـیـــــن
اللهم رزقنا فی الدنیا زیارت الحسین و فی الاخرت شفاعت الحسین ...
شام غریبان گذشت ...
و ما
آسوده خیال که حسین ع کشته گشت !!!
و ما
خوب عزاداری اش کردیم ،
و دوباره باز می گردیم به ابتدای راه
تو سوگند کذب می خوری به خون حسین ع !!!
و من ...
فراموش می کنم این دست خط ها را
که اگر عاشورایی مانده بودیم سالی
کربلای مهدی عج رقم می خورد سال ها پیش...
و سال بعد؛
باز قضا می کنیم این عزای هزارساله را
و بشر،
فراموش کارترین مخلوقات است ...
امام باقر (ع) فرمود:حسين، بزرگ مرد كربلا، مظلوم و رنجيده خاطر و لب تشنه و مصيب زده به شهادت رسيد. پس خداوند، به ذات خود، قسم ياد كرد كه هيچ مصيبت زده و رنجيده خاطر و گنهكار و اندوهناك و تشنه اى و هيچ بَلا ديده اى به خدا روى نمى آورد و نزد قبر حسين علیه السلام دعا نمى كند و آن حضرت را به درگاه خدا شفيع نمى سازد، مگر اينكه خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده مى كند و گناهش را مى بخشد و عمرش را طولانى و روزى اش را گسترده مى سازد. پس اى اهل بينش، درس بگيريد.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج10 ، ص239 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح 5
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج10 ، ص239 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 98، ص 46، ح 5
Esmaeilpoor
عضو جدید
کربلا یعنی تولی داشتن،
مهر حیدر، عشق زهرا داشتن،
کربلا یعنی تبرای شدید
از پلیدی های دوران و یزید
از پلیدی های دوران و یزید
کربلا یعنی اطاعت از امام
گه به حکم او نشستن گه قیام
گه به حکم او نشستن گه قیام
کربلا یعنی که یار رهبری
از حسین عصر خود فرمانبری
از حسین عصر خود فرمانبری
کربلا یعنی تحول در وجود
جامعه ی زهد و حیا را تار و پود
جامعه ی زهد و حیا را تار و پود
کربلا یعنی به حق واصل شدن
یار حق دشمن باطل شدن
یار حق دشمن باطل شدن
کربلا یعنی بیا جانانه شو
گرد شمع عشق حق پروانه شو
گرد شمع عشق حق پروانه شو
کربلا یعنی کتاب عشق حق
از الف تا یای او سرمشق حق
از الف تا یای او سرمشق حق
کربلا یعنی که انسی با نماز
روی بر درگاه رب بی نیاز
روی بر درگاه رب بی نیاز
کربلا یعنی که خون آب وضو
با خدا بی واسطه در گفتگو
با خدا بی واسطه در گفتگو
کربلا یعنی همیشه مکتبی
تو حسینی ،خواهرِ تو زینبی
تو حسینی ،خواهرِ تو زینبی
عالم همه محو گل رخسار حسين است ، ذرات جهان درعجب از كار حسين است .
داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش ، يعني كه خداي تو عزادار حسين است .
Click here to view the original image of 750x500px.
داني كه چرا خانه ي حق گشته سيه پوش ، يعني كه خداي تو عزادار حسين است .
Click here to view the original image of 750x500px.
[h=1]امام عصر عاشورا
[/h]
بیست و پنجم ماه محرّم، بنا به روایتى كه شاید روایت و قولِ قوىتر هم باشد وفات امام چهارم حضرت سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) است. آن بزرگوار، تقریباً سى و چهار سال بعد از حادثهى كربلا، در محیط اسلامى آن روز زندگى كرد و این زندگى، از همه جهت یكى از زندگیهاى پر از درس است، كه اى كاش كسانى كه از كیفیّات عالى این زندگى آگاهى دارند، آن را براى مردم، براى مسلمین و حتّى براى غیر مسلمانان تشریح مىكردند، تا معلوم مىشد كه چگونه چهارمین امام بزرگوارِ ما، بعد از حادثهى عاشورا كه ضربهى عظیمى بر پیكر اسلام ناب و راستین بود، توانست یك تنه بایستد و مانع از ویران شدن بناى دین شود. اگر تلاشهاى امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) نبود، شهادت امام حسین (علیه الصّلاة و السّلام) ضایع شده بود و آثار آن نمىماند. سهم امام چهارم، سهم عظیمى است.
[h=2]سهم عظیم وارثان عاشورا[/h]در زندگى امام چهارم، چند رشته كار وجود دارد كه یكى از آنها، همین رشتهى اخلاق است. یعنى تربیت و تهذیب اخلاق جامعهى اسلامى. اگر زینب كبرى (سلاماللهعلیها) و امام سجّاد (صلوات الله علیه) در طول آن روزهاى اسارت- چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زیارت كربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سالهاى متمادى كه این بزرگواران زنده ماندند- مجاهدات و تبیین و افشاگرى نكرده بودند و حقیقت فلسفهى عاشورا و هدف امام حسین بن على (علیه الصّلاة و السّلام) و ظلم دشمن را بیان نمىكردند، واقعهى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمىماند.
چرا امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام)- طبق روایت- فرمودند كه هركس یك بیت شعر در بارهى حادثهى عاشورا بگوید و كسانى را با آن بیت شعر بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟
چون تمام دستگاههاى تبلیغاتى، براى منزوى كردن و در ظلمت نگهداشتن مسألهى عاشورا و كلًا مسألهى اهل بیت(علیهم السّلام)، تجهیز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضیه چه بود. تبلیغ، اینگونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاى ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبلیغات دروغ و مغرضانه و شیطنتآمیز مىكردند. در چنین فضایى، مگر ممكن بود قضیهى عاشورا- كه با این عظمت در بیابانى در گوشهیى از دنیاى اسلام اتفاق افتاده- با این تپش و نشاط باقى بماند؟ یقیناً بدون آن تلاشها، از بین مىرفت.
آنچه این یاد را زنده كرد، تلاش بازماندگان امام حسین بن على (علیهالسّلام) بود. به همان اندازه كه مجاهدت حسین بن على (علیهالسّلام) و یارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نیز مجاهدت حضرت زینب (علیهاالسّلام) و مجاهدت امام سجّاد (علیهالسّلام) و بقیهى بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنهى نظامى نبود؛ بلكه تبلیغى و فرهنگى بود. ما به این نكتهها باید توجه كنیم.
امام سجّاد (علیهالسّلام) به تعلیم و تغییر اخلاق در جامعهى اسلامى كمر بست. چرا؟ چون طبق تحلیل آن امام بزرگوار، بخش مهمّى از مشكلات اساسى دنیاى اسلام كه به فاجعهى كربلا انجامید، ناشى از انحطاط و فساد اخلاق مردم بود. اگر مردم از اخلاق اسلامى برخوردار بودند، یزید و ابن زیاد و عمر سعد و دیگران نمىتوانستند آن فاجعه را بیافرینند. اگر مردم آنطور پست نشده بودند، آنطور به خاك نچسبیده بودند، آنطور از آرمانها دور نشده بودند و رذایل بر آنها حاكم نمىبود، ممكن نبود حكومتها و لو فاسد باشند؛ و لو بىدین و جائر باشند بتوانند مردم را به ایجاد چنان فاجعهى عظیمى؛ یعنى كشتن پسر پیغمبر و پسر فاطمهى زهرا (سلام الله علیها) وادار كنند. مگر این شوخى است؟! یك ملت، وقتى منشأ همهى مفاسد خواهد شد كه اخلاق او خراب شود. این را امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام)، در چهرهى جامعهى اسلامى تفحّص كرد، و كمر بست به اینكه این چهره را از این زشتى پاك كند و اخلاق را نیكو گرداند. لذا، دعاى «مكارم الاخلاق» دعاست؛ اما درس است. «صحیفهى سجادیه» دعاست؛ اما درس است.
[h=2]امیر در نگاه زینت عابدان[/h]امیر المۆمنین علی(علیه الصّلاة و السّلام) را نمىشود اینگونه شناخت؛ مگر انسان با این مقایسهها قدرى احساس كند كه او چه بود. امام سجّاد (علیهالسّلام) در مقابل یكى از اصحابش كه به او عرض كرد: یا ابن رسول اللّه! شما این قدر به خودتان فشار مىآورید، زحمت مىدهید، عبادت مىكنید و زهد مىورزید، اینگونه زهد ورزیدن و این قدر به نفس خود فشار آوردن، آخر چرا؟ قدرى به جسم و نفس خودتان رحم كنید. امام سجّاد(علیهالسّلام) گریه كرد و گفت: مرا با امیر المۆمنین مقایسه كن، ببین من كجا و امیر المۆمنین كجا؟
[h=2]توجّه كنید؛ او زین العابدین است.[/h]شخصیت امام سجّاد(علیهالسّلام) از آن شخصیتهاى دست نیافتنى است. نه اینكه فقط در عمل دست نیافتنى است، حتّى در ذهن هم دست نیافتنى است. از آن خورشیدهاى تابانى است كه ما فقط مىتوانیم شعاعش را از دور ببینیم. او وقتىكه به امیر المۆمنین(علیه الصّلاة و السّلام) نگاه مىكند، با آن چشم تعظیم و تجلیلى نگاه مىكند كه بچهى كوچكى به یك قهرمان بزرگ مىنگرد. امیر المۆمنین(علیه الصّلاة و السّلام) اینگونه است. این امیر المۆمنین، با این عظمت است.
[/h]
بیست و پنجم ماه محرّم، بنا به روایتى كه شاید روایت و قولِ قوىتر هم باشد وفات امام چهارم حضرت سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) است. آن بزرگوار، تقریباً سى و چهار سال بعد از حادثهى كربلا، در محیط اسلامى آن روز زندگى كرد و این زندگى، از همه جهت یكى از زندگیهاى پر از درس است، كه اى كاش كسانى كه از كیفیّات عالى این زندگى آگاهى دارند، آن را براى مردم، براى مسلمین و حتّى براى غیر مسلمانان تشریح مىكردند، تا معلوم مىشد كه چگونه چهارمین امام بزرگوارِ ما، بعد از حادثهى عاشورا كه ضربهى عظیمى بر پیكر اسلام ناب و راستین بود، توانست یك تنه بایستد و مانع از ویران شدن بناى دین شود. اگر تلاشهاى امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) نبود، شهادت امام حسین (علیه الصّلاة و السّلام) ضایع شده بود و آثار آن نمىماند. سهم امام چهارم، سهم عظیمى است.
[h=2]سهم عظیم وارثان عاشورا[/h]در زندگى امام چهارم، چند رشته كار وجود دارد كه یكى از آنها، همین رشتهى اخلاق است. یعنى تربیت و تهذیب اخلاق جامعهى اسلامى. اگر زینب كبرى (سلاماللهعلیها) و امام سجّاد (صلوات الله علیه) در طول آن روزهاى اسارت- چه در همان عصر عاشورا در كربلا و چه در روزهاى بعد در راه شام و كوفه و خود شهر شام و بعد از آن در زیارت كربلا و بعد عزیمت به مدینه و سپس در طول سالهاى متمادى كه این بزرگواران زنده ماندند- مجاهدات و تبیین و افشاگرى نكرده بودند و حقیقت فلسفهى عاشورا و هدف امام حسین بن على (علیه الصّلاة و السّلام) و ظلم دشمن را بیان نمىكردند، واقعهى عاشورا تا امروز، جوشان و زنده و مشتعل باقى نمىماند.
چرا امام صادق (علیه الصّلاة و السّلام)- طبق روایت- فرمودند كه هركس یك بیت شعر در بارهى حادثهى عاشورا بگوید و كسانى را با آن بیت شعر بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد كرد؟
چون تمام دستگاههاى تبلیغاتى، براى منزوى كردن و در ظلمت نگهداشتن مسألهى عاشورا و كلًا مسألهى اهل بیت(علیهم السّلام)، تجهیز شده بودند تا نگذارند مردم بفهمند چه شد و قضیه چه بود. تبلیغ، اینگونه است. آن روزها هم مثل امروز، قدرتهاى ظالم و ستمگر، حداكثر استفاده را از تبلیغات دروغ و مغرضانه و شیطنتآمیز مىكردند. در چنین فضایى، مگر ممكن بود قضیهى عاشورا- كه با این عظمت در بیابانى در گوشهیى از دنیاى اسلام اتفاق افتاده- با این تپش و نشاط باقى بماند؟ یقیناً بدون آن تلاشها، از بین مىرفت.
امام سجّاد (علیهالسّلام) به تعلیم و تغییر اخلاق در جامعهى اسلامى كمر بست. چرا؟ چون طبق تحلیل آن امام بزرگوار، بخش مهمّى از مشكلات اساسى دنیاى اسلام كه به فاجعهى كربلا انجامید، ناشى از انحطاط و فساد اخلاق مردم بود. اگر مردم از اخلاق اسلامى برخوردار بودند، یزید و ابن زیاد و عمر سعد و دیگران نمىتوانستند آن فاجعه را بیافرینند
آنچه این یاد را زنده كرد، تلاش بازماندگان امام حسین بن على (علیهالسّلام) بود. به همان اندازه كه مجاهدت حسین بن على (علیهالسّلام) و یارانش به عنوان صاحبان پرچم، با موانع برخورد داشت و سخت بود، به همان اندازه نیز مجاهدت حضرت زینب (علیهاالسّلام) و مجاهدت امام سجّاد (علیهالسّلام) و بقیهى بزرگواران، دشوار بود. البته صحنه آنها، صحنهى نظامى نبود؛ بلكه تبلیغى و فرهنگى بود. ما به این نكتهها باید توجه كنیم.
امام سجّاد (علیهالسّلام) به تعلیم و تغییر اخلاق در جامعهى اسلامى كمر بست. چرا؟ چون طبق تحلیل آن امام بزرگوار، بخش مهمّى از مشكلات اساسى دنیاى اسلام كه به فاجعهى كربلا انجامید، ناشى از انحطاط و فساد اخلاق مردم بود. اگر مردم از اخلاق اسلامى برخوردار بودند، یزید و ابن زیاد و عمر سعد و دیگران نمىتوانستند آن فاجعه را بیافرینند. اگر مردم آنطور پست نشده بودند، آنطور به خاك نچسبیده بودند، آنطور از آرمانها دور نشده بودند و رذایل بر آنها حاكم نمىبود، ممكن نبود حكومتها و لو فاسد باشند؛ و لو بىدین و جائر باشند بتوانند مردم را به ایجاد چنان فاجعهى عظیمى؛ یعنى كشتن پسر پیغمبر و پسر فاطمهى زهرا (سلام الله علیها) وادار كنند. مگر این شوخى است؟! یك ملت، وقتى منشأ همهى مفاسد خواهد شد كه اخلاق او خراب شود. این را امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام)، در چهرهى جامعهى اسلامى تفحّص كرد، و كمر بست به اینكه این چهره را از این زشتى پاك كند و اخلاق را نیكو گرداند. لذا، دعاى «مكارم الاخلاق» دعاست؛ اما درس است. «صحیفهى سجادیه» دعاست؛ اما درس است.
چهارمین امام بزرگوارِ ما، بعد از حادثهى عاشورا كه ضربهى عظیمى بر پیكر اسلام ناب و راستین بود، توانست یك تنه بایستد و مانع از ویران شدن بناى دین شود. اگر تلاشهاى امام سجّاد (علیه الصّلاة و السّلام) نبود، شهادت امام حسین (علیه الصّلاة و السّلام) ضایع شده بود و آثار آن نمىماند
[h=2]امیر در نگاه زینت عابدان[/h]امیر المۆمنین علی(علیه الصّلاة و السّلام) را نمىشود اینگونه شناخت؛ مگر انسان با این مقایسهها قدرى احساس كند كه او چه بود. امام سجّاد (علیهالسّلام) در مقابل یكى از اصحابش كه به او عرض كرد: یا ابن رسول اللّه! شما این قدر به خودتان فشار مىآورید، زحمت مىدهید، عبادت مىكنید و زهد مىورزید، اینگونه زهد ورزیدن و این قدر به نفس خود فشار آوردن، آخر چرا؟ قدرى به جسم و نفس خودتان رحم كنید. امام سجّاد(علیهالسّلام) گریه كرد و گفت: مرا با امیر المۆمنین مقایسه كن، ببین من كجا و امیر المۆمنین كجا؟
[h=2]توجّه كنید؛ او زین العابدین است.[/h]شخصیت امام سجّاد(علیهالسّلام) از آن شخصیتهاى دست نیافتنى است. نه اینكه فقط در عمل دست نیافتنى است، حتّى در ذهن هم دست نیافتنى است. از آن خورشیدهاى تابانى است كه ما فقط مىتوانیم شعاعش را از دور ببینیم. او وقتىكه به امیر المۆمنین(علیه الصّلاة و السّلام) نگاه مىكند، با آن چشم تعظیم و تجلیلى نگاه مىكند كه بچهى كوچكى به یك قهرمان بزرگ مىنگرد. امیر المۆمنین(علیه الصّلاة و السّلام) اینگونه است. این امیر المۆمنین، با این عظمت است.
شهادت جانسوز حضرت زین العابدین و سیدالساجدین (ع) بر همه ی دوستان ولایتی و عاشقان اهل بیت(ع) تسلیت باد
التماس دعا
التماس دعا
دریا به دیده ی تر من گریه می کند
آتش ز سوز حنجر من گریه می کند
سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام
بر زخم تازه ی سر من گریه می کند
از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک
زنجیر هم به پیکر من گریه می کند
ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی
اینجا به من برادر من گریه می گند
وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام
دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند
رأس حسین بر همه سر می زند ولی
چون می رسد برابر من گریه می کند
ای اهل شام پای نکوبید بر زمین
کاینجا ستاده مادر من گریه می کند
زنهای شام هلهله و خنده می کنند
جایی که جد اطهر من گریه می کند
***حاج غلامرضا سازگار***
آتش ز سوز حنجر من گریه می کند
سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام
بر زخم تازه ی سر من گریه می کند
از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک
زنجیر هم به پیکر من گریه می کند
ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی
اینجا به من برادر من گریه می گند
وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام
دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند
رأس حسین بر همه سر می زند ولی
چون می رسد برابر من گریه می کند
ای اهل شام پای نکوبید بر زمین
کاینجا ستاده مادر من گریه می کند
زنهای شام هلهله و خنده می کنند
جایی که جد اطهر من گریه می کند
***حاج غلامرضا سازگار***
این زهر، دردی از تب دردم دوا نکرد
هیچ عقده ای از این گلوی بسته وا نکرد
آنچه که آرزوی من آن بود آن نشد
سی سال دیر آمد و فکر مرا نکرد
طوفان گرفت و دار و ندارم به باد رفت
روزی که غم وزید و به ما جز جفا نکرد
غم های من ز عصر مصیبت شروع شد
وقتی که دشمن آمد و رحمی به ما نکرد
در گیر و دار غارت معجر ز دختران
خلخال و گوشواره ای آرام وا نکرد
عمه رسید و گفتم "علیکن باالفرار"
یعنی کسی ز آل پیمبر حیا نکرد
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
دشمن ز بی حیایی و ظلمی ابا نکرد
اما میان این همه رنج و غم وبلا
جایی تلافی ستم "شام" را نکرد
بازار داغ برده فروشی شامیان
داغی به دل گذاشت که کرب و بلا نکرد
در بین کوچه های یهودی نشین شهر
ما را کسی به اسم مسلمان صدا نکرد
دیدم میان بزم شراب حرامیان
چوبی که دو لب پدرم را رها نکرد
عمری به یاد این همه غم سوختم ولی
این زهر، دردی از تب دردم دوا نکرد
***محمد علی بیابانی***
هیچ عقده ای از این گلوی بسته وا نکرد
آنچه که آرزوی من آن بود آن نشد
سی سال دیر آمد و فکر مرا نکرد
طوفان گرفت و دار و ندارم به باد رفت
روزی که غم وزید و به ما جز جفا نکرد
غم های من ز عصر مصیبت شروع شد
وقتی که دشمن آمد و رحمی به ما نکرد
در گیر و دار غارت معجر ز دختران
خلخال و گوشواره ای آرام وا نکرد
عمه رسید و گفتم "علیکن باالفرار"
یعنی کسی ز آل پیمبر حیا نکرد
از کربلا به کوفه و از کوفه تا به شام
دشمن ز بی حیایی و ظلمی ابا نکرد
اما میان این همه رنج و غم وبلا
جایی تلافی ستم "شام" را نکرد
بازار داغ برده فروشی شامیان
داغی به دل گذاشت که کرب و بلا نکرد
در بین کوچه های یهودی نشین شهر
ما را کسی به اسم مسلمان صدا نکرد
دیدم میان بزم شراب حرامیان
چوبی که دو لب پدرم را رها نکرد
عمری به یاد این همه غم سوختم ولی
این زهر، دردی از تب دردم دوا نکرد
***محمد علی بیابانی***
Esmaeilpoor
عضو جدید
کربلا آخر خط است، پیاده نشوی، برمیگردی
وقتی حسین در صحنه است ، اگر در صحنه نیستی هر کجا می خواهی باش ، چه ایستاده به نماز ، چه نشسته بر سر سفره ی شراب...
وقتی حسین در صحنه است ، اگر در صحنه نیستی هر کجا می خواهی باش ، چه ایستاده به نماز ، چه نشسته بر سر سفره ی شراب...
«شهید محسن گلستانی»
عاشورا را چه تفسیر کرده ای؟
مگر نه اینکه "کل یوم عاشورا وکل ارض کربلا" ؟
کربلا ابن زیاد هم دارد، مراقب باش!
گوش کن... می شنوی؟ شهید مطهری فریاد می زند: شمر امروز را بشناس! شمرها، عمر سعدها، حرمله ها و ابن زیاد ها، ثابت های وابسته به یک روز نیستند، متغیر های وابسته به تاریخ اند.
شمرهای متحجری که با پیشانی پینه بسته جهت تقرب به خدا سر خامس آل عبا را می برند. عمرسعدهایی که برای قدرت، دست به هر ذلتی می زنند. ابن زیادهایی که فرمان می برند تا فرمان بدهند. حرمله هایی که تیر سه شعبه شان از طفل شش ماهه هم درنگ نمی کند، و لشکر عظیم کوفه که بصیرت ندارند و بنده دنیایشانند...
کوفیان اگر چه نمی خواستند ، ولی حسین (ع) را کشتند. و آنگاه که به سبب ناجوانمردی های خود ناله سر می دادند، امام سجاد (ع) فرمود:
«این مردم برای ما اشک می ریزند؟! پس چه کسانی ما را کشته اند؟!»
و اینک هنگام پیامبری زینب-سلام الله علیها- بود:
«ای مردم کوفه، ای جماعت مکر و افسون و محروم ماندگان از غیرت و حمیت، اشک چشم هایتان خشک مباد و ناله های شما آرام نشود. شما سوگندهایتان را دستاویز فساد و نابودی خویش قرار دادید، شما چه دارید جز گزافه ، غرور، دشمنی و دروغ؟ و همانند کنیزکان خدمتکار چاپلوسی و سخن چینی کردن؟!
آیا شما برای برادرم حسین (ع) می گریید؟ گریه کنید که اشک شایسته ی شماست. بسیار بگریید که این ننگ گریبان گیر شماست و لکه این ننگ تا همیشه بر دامان شما خواهد ماند. بدانید توشه راهی که برای آخرت خود فرستادید، بد توشه ای است و بار گناهی که تا روز قیامت بر دوش های شما سنگینی خواهد کرد، گناهی بس بزرگ و نا پسند است... نابود شوید، آن هم چه نابودی ای! پرچمتان سرنگون باد، آن هم چه سرنگونی ای!...»
در کربلا اگر نمی دانی چه باید کرد، زود خودت را به امام برسان.
آری، " لبیک یا حسین" مسئولیت دارد؛
شور حسینی داشتن زیباست ولی شعور حسینی داشتن از آن زیباتر است؛
و اگر این گونه نیستی، بدان... وای بر ما... که باید برای عاشورا، عاشورایی دیگر گرفت...!
Similar threads
Similar threads
-
انتقاد یک روحانی از تبدیل شدن صداوسیما به مسجد و حسینیه / پخش اذان از شبکه های ملی چه لزومی دارد؟- شروع شده توسط mis_chemi
- پاسخ ها: 0
-
ختم قرآن برای سلامتی یکی از بچه های گل و مهربون باشگاه- شروع شده توسط software eng
- پاسخ ها: 51
-
-
قابل توجه ترک زبانهای باشگاه و علاقه مندان به نوحه های ترکی- شروع شده توسط pesare shad
- پاسخ ها: 1
-
محفلی برای مطرح کردن مشکلات دینی بچه های باشگاه- شروع شده توسط sam-smith
- پاسخ ها: 3