ارتش اتحاد جماهیر شوروی برای حمله به شهر برلین نیروی را متمرکز کرده بود که تا آن روز چشم روزگار ندید که برای تصرف یک شهر، یک چنان نیروای را متمرکز نمایند. از طرف ارتش شوروی برای تصرف برلین بیست و دو هزار توپ! و بیست و پنج هزار تانک ! و چهار میلیون سرباز مجهز و متمرکز گردید. و اگر در نظر بگیریم که هر تانک یک توپ متحرک است ارتش شوروی برای غلبه بر برلین چهل و هفت هزار توپ! را متمرکز نمود. ارقام سازوبرگی که برای جنگ برین از طرف دولت اتحاد جماهیر شوروی فراهم گردید انسان را به یاد ارقام نجومی می اندازد.
هفتاد هزار کامیون، روز و شب در را بودند و از عقب جبهه برای توپ ها و تانک های جبهه برلین مهمات می آوردند.غیر از کامیون های مخصوص حمل خوار و بار و تانکر های حمل سوخت و کامیون های حامل سرباز و ساز و برگ آن ها. اگر شمار سربازانی که متصدی وسائل حمل و نقل بودند در نظر بگیریم و شمار توپچی ها و رانندگان و تیر اندازان تانک و کارکنان نیروی هوایی را بر آن بیفزائیم دولت شوروی فقط برای تصرف ((برلین)) پنج میلیون سرباز مصلح و مجهز را به کار انداخته بود.
قبل از اینکه ارتش شوروی به برلین نزدیک شود وضع جبهه غربی نیز برای آلمان وخیم بود و هیتلر رئیس دولت و فرمانده قوای مصلح آلمان، فرمانی برای فرمانده جبهه غربی صادر کرده، که گفته بود در منطقه روهر و سایر منطق غربی آلمان، واحد های ارتش آن کشور، اگر نتوانستند دسته جمع مقابل خصم (یعنی امریکا و انگلیس)مقاومت نمایند می باید دسته های کوچک تشکیل بدهند و در عقب جبهه خصم، سربازان و افسران را به قتل برسانند و خطوط ارتباط را قطع کنند و مخازن اسلحه و مهمات دشمن را به تصرف در آورند یا نابود نمایند ومنابع آب را مسموم کنند و در جلوی دشمن هر چیز را که قابل استفاده می باشد مثل پل ها، مراکز تولید برق، مراکز توزیع گاز و مخازن آذوقه را از بین ببرند تا قوای آمریکا و انگلیس نتوانند از چیز های که در محل وجود دارد استفاده کنند.(اتخاذ سیاست جنگی سرزمین های سوخته از سوی هیتلر که البته اجرا نشد_آرمان).
همچنین در حومه برلن سر راه قشون شوروی چند واحد از ارتش آلمان بودند که به زودی از بین می رفتند ،چون در طرف مشرق قشون شوروی در چندین ستون بزرگ ، از تمام جاده های آلمان به سوی مرکز آن می رفتند و به طوری که گفتیم پنج میلیون آن متوجه برلین مقر فرماندهی رایش بود شاید سربازان ارتش شوروی که به سوی برلین می رفتند بیش از پنج میلیون بودند. رقم پنج میلیون را منابع امریکا و انگلیس و منابع خود آلمان بدست آورده ایم وگرنه،هرگز از طرف دولت اتحاد جماهیر شوروی بروز داده نشد که چه قدر از سربازانش در جنگ برلین شرکت کردند همچنان که هرگز بروز داده نشد که شمار سربازان ارتش سرخ درجنگ اخیر جهانی چقدر بوده است.
ما میدانیم که در جنگ جهانی اخیر دولت امریکا شانزده میلیون و یکصد و دوازده هزاروپانصدوشصت وشش سرباز(در خشکی و دریا و هوا)وارد جنگ کرد ولی از شمار سربازانی که دولت شوروی در جنگ جهانی دوم وارد میدان جنگ کرد رقم رسمی در دست نیست. در جنگ جهانی دوم هیچ خبر نگار روزنامه، میدان های جنگ شوروی راندید و گرچه از طرف خبرگزاری ها و جراید انگلستان و امریکا عده ای خبر نگار و دو هیئت نظامی در شوروی بودند ولی آن ها فقط اعلامیه های رسمی را که ازطرف اداره مطبوعات شوروی در دستشان گذاشته می شد به خبرگزاری ها و جراید خویش مخابره می کردند و هیچ یک از آن ها میدان های جنگ شوروی و آلمان را ندیدند. به همین جهت است که با اینکه شصت سال از جنگ برلین میگذرد،به تحقیق معلوم نیست شمار سربازان ارتش شوروی که در آن جنگ شرکت کرده اند چند نفر بوده و شاید از رقم پنج میلیون نفر تجاوز میکند.
چند تن از افسران آلمانی که کتاب هایی راجع به وقایع جنگ منتشر کرده اند می گویند که دولت شوروی برای جنگ برلین سیصد لشکر را بسیج کرده و چون حد اقل لشکر های روسی بیست هزار سرباز می باشند به عقیده آن افسران آلمانی ، دولت شوروی درجنگ برلین شش میلیون سرباز را به کار انداخت که یک مرتبه دیگر در این یاداشت های تاریخی با ارقام نجومی مواجه می شویم.
این در حالی است که در سال 1945میلادی حد اکثر طول برلین با حومه آن از شرق به غرب 45کیلومتر بود و حداکثر عرض آن با حومه شهراز شمال به جنوب38کیلومتر بود که اگر شهر برلین را یک مستطیل به حساب آوریم مساحت آن به 1710کیلومترمربع می رسد در حالی که برلین یک مربع کامل نیست و به همین جهت مساحت آن خیلی کمتر از این وسعت است . تا روز پانزدهم آوریل سال 1945توپ های شوروی برلین را بمباران می کردند، ولی هنوز ارتش سرخ وارد برلین نشده بود تا روز نهم آوریل ، برلین بمباران می شد ولی به وسیله هواپیما اما از روز نهم آوریل خمپاره های توپ در پایتخت آلمان منفجر گردید.
قبل از آن روز برلین، از بمباران هوایی آنقد آسیب دیده بود که به ندرت عمارتی در شهر دیده می شد که پا بر جا باشد. تمام سکنه برلین در زیر زمین ها و سردابها به سر می بردند و از روز پنجم آوریل صدای شلیک توپ به گوش آن ها می رسید. دکتر گوبلز وزیر تبلیغات آلمان چنان نشان می داد که صدای مزبور ناشی از شلیک توپ های ارتش آلمان است. ولی روز نهم آوریل وقتی خمپاره های توپ در خیابان های برلین منفجرشد،مردم دانستند که خمپاره های روسی است زیرا ارتش آلمان توپ های خود را به سوی پایتخت شلیک نمی کرد تا خمپاره ها در خیابان منفجر شود.
ساعت سه و چهل و پنج دقیقه بعد از آغاز روز پانزده آوریل(یعنی بعد از نیمه شب)حمله بزرگ ارتش شوروی برای تصرف برلین شروع شد و بیست و دوهزار توپ که چون یک نیم دایره بزرگ در شمال و مشرق و جنوب برلین قرار گرفته بود شروع به شلیک کرد. در آن روز هفت میلیون خمپاره ! برای توپ ها آماده کرده بودند یعنی به هر توپ به طور متوسط سیصد و هجده خمپاره می رسید . از ساعت3:45تا ساعت9:45توپ های شوروی بی انقطاع برلین را می کوبید و آن وقت لشکر های شوروی با بیست وپنج هزار تانک به راه افتاد.
سربازانی که می باید از پایتخت آلمان دفاع کنند از صفوف گوناگون ارتش و نیروی هوائی آلمان به شمار می آمدند. بعضی از آن ها خلبان بودند که چون هواپیما(یا بنزین) نداشتند نمی توانستند پرواز کنند. عده ای از آن سرنشینان تانک بودند که به مناسبت نداشتن تانک ، یا تفنگ یا بازوکا پیاده می جنگیدند.بازوکا را در اغاز آلمانی ها ساختند و در زبان آلمانی به اسم پانزر-فوستن یعنی نابود کننده زره پوش است. در بین سزبازان آلمانی که می باید از برلین دفاع کنند، از سربازان قدیمی به ندرت دیده می شد در عوض سربازان تازه کار و از جمله پسران سیزده و چهارده و پانزده ساله جزو مدافعین برلین به مقدار زیاد دیده می شدند.
هیملر وزیر کشور و رئیس گشتاپو به هیتلر پیشنهاد کرده بود که سپاهی از سکنه غیر نظامی و بخصوص مردان جوان به وجود بیاید به اسم گرگ نا مرئی . در افسانه های قدیمی آلمانی نوعی گرگ وجود دارد که سرش شبه انسان است و دارای عقل انسانی است و می تواند مثل انسان حرف بزند ولی این گرگ دیده نمی شود و گرگ نامرئی یک دفعه در صحرا پیدا می شود و به انسان حمله می کند و نا پدید می شود. وظیفه سربازان سپاه موسوم به کرگ نامرئی این بود که در صحرا و شهرا و قصبات و قراء، هر سرباز روسی یا امریکایی و انگلیسی را دیدند بیدرنگ به قتل برسانند و هرجا که مشاهده کردند بالای یک خانه پرچم سفید آوخته شده سکنه خانه را مقتول کنند.
ارتش گرگ نامرئی باید تمام کابل های برق و تلفن و تلگراف را قطع کنند . طبق آئین نامه ارتش نامرئی سربازان ارتش مزبور می باید بیش ازسیزده سال داشته باشند ولی در برلین ، حتی پسر بچه های دوازده ساله هم داوطلب شدند که وارد ارتش مزبور گردند و در راه وطن پیکار کنند. ارتش گرگ های نامرئی باید مثل عیارها پیکار می کردند نه مانند پارتیزان ها چون پارتیزن ها با دسته های پنجاه یا صد نفری می جنگیدند ولی سربازان ارتش گرگ نامرئی باید به تنهای پیکار می کردند. آن ها یونیفورم نداشتند زیرا در برلین یونیفورم به اندازه کافی یافت نمی شد وآن ها با لباس معمولی می جنگیدند و به وسیله یک بازوبند که به بازو می بستند شناخته می شدند.
قشون شوروی وقتی به برلین حمله ور کردید در چهار ستون بزرگ حرکت میکردند و تمام ستون ها از شرق به غرب و یا از شمال شرقی وجنوب شرقی به سوی مغرب می رفتند . در شمال شرغی و شمال برلین دو ستون بزرگ از نیروهای شوروی به فرماندهی مارشال کونیف و مارشال روکوسوفسکی به طرف مغرب می رفتند. در مشرق و جنوب شرقی پایتخت آلمان دو ستون دیگر از نیروی اتحاد جماهیر شوروی به فرماندهی مارشال ژوکوف راه مغرب را پیش گرفته بودند. این چهار ستون از نیرو های شوروی می باید در شهر برلین به هم ملحق شوند ولی در روز های اول جنگ برلین بر اثر مقاومت آلمانی ها نتوانستند به هم ملحق شوند.
هیتلر بعد از این که جنگ برلین آغاز شد در پایگاه ضد موشک زیرزمین عمارت صدر اعظمی آلمان مستقر شد که به تقریب در وسط شهر بود. هر یک از چهار ستون ارتش شوروی که به شهر می رسید می توانست به زودی خود را به مقر فرماندهی رایش واقع در مرکز شهر برساند اما با اینکه ارتش شوروی روز پانزدهم آوریل وارد برلین گردید تا روز دوم ماه مه،نتوانست عمارت صدارت اعظمی را در وسط شهر تسخیر کند. آنچه سبب گردید سقوط قطعی برلین تا روز دوم مه به تاخیر بیفتد این بود که پانصد هزار مرد آلمانی فدایی پیشوا از سیزده ساله تا مردان پنجاه ساله برای ممانعت از عبور ارتش شوروی پیکار می کردند و تقریبا همه کشته شدند.
در بین آن ها عده ای کثیر از افراد گروه (اس-اس)بودند یعنی گروه حمله نازی و این گروه را که یک نوع چریک حزبی بود نباید با سربازان ارتش آلمان اشتباه کرد. فرمانده گروه (اس-اس)در برلین مردی بود به اسم ژنرال اشتای نر(دارای نشان های افتخاروشجاعت فراوان)که فرمانده مدافع برلین شد. مدافعین برلین در روز های اول جنگ برلین مقداری تانک داشتند و سوخت آنه کم بود اما مسلسل به مقدار زیاد در دسترس آن ها قرار داشت و همچنین دارای مقدار اندکی توپ های ضد تانک و بازوکا(به زبان آلمانی پانزرفوستن) بودند. در روزهای اول جنگ برلین، مدافعین پایتخت از مغرب برلین آذوقه و سوخت دریافت می کردند چون هنوز برلین از طرف ارتش اتحاد جماهیر شوروی محاصره نشده بود. شهر برلین در روز بیست و چهارم ماه آوریل بطور کامل از طرف ارتش اتحاد جماهیر شوروی محاصره شد و در آن روز،یک ستون بزرگ از ارتش سرخ که از طرف شمال برلین آمده بودند در جنوب غربی برلین در منطقه مشهور(پوتسدام)به ستونی دیگر از ارتش شوروی ملحق گردید و در نتیجه پایتخت آلمان محاصره شد و برلین دیگر چیزی از خارج دریافت نکرد.
در برلین ارتش مدافع پایتخت،مقابل تانک ها و توپ های شوروی مقاومت می کرد. پسران سیزده چهارده و پانزده ساله در حالی که مسلسل در دست داشتند در صدد برمی آمدند که جلوی تانک های شوروی را بگیرند و چون با مسلسل نمی توان جلوی تانک را گرفت به قتل می رسیدند و اجسادزیر تانک می افتاد. بعضی از پسران برلین با نارنجک به تانک حمله ور می شدند و نارنجک را به سوی تانک و به خصوص عقب آن پرتاب میکردند. به آن ها گفته بودند اگر نارنجک به سوی عقب تانک پرتاب شود،بیشتر احتمال می رود که تانک از کار بیوفتد زیرا مخزن سوخت تانک در عقب آن است و بر اثر انفجار نارنجک منفجر می شود.
در خیابان های برلین یعنی روی آوار عمارات ویران ،اجساد مقتولین افتاده بود و کسی در صدد بر نمی آمد که آن ها را دفن کند.مدافعین شهر و سکنه غیر نظامی آنقدر گرفتاری داشتند که نمی توانستند اجساد مقتولین را دفن نمایند ولی مادران در صدد بر می آمدند که جسد پسران خود را پیدا کنند.وقتی یک پسر بعد از دو یا سه روز مراجعت نمی کرد مادرش می فهمید که کشته شده و در صدد بر می آمد که جنازه فرزندش را پیدا کند. شرکت پسرهای سیزده و چهارده و پانزده ساله در ارتش جدید اجباری نبود و کسی آن ها را وادار نمی کرد وارد ارتش جدید شوند بلکه خود داوطلبانه وارد ارتش می شدند و با این که طبق آئین نامه،پسر هایی که کوچکتر از سیزده سال داشتند پذیرفته نمی شدند عده ای از پسران دوازده ساله با التماس حتی گریستن وارد ارتش گرگ نامرئی شدند و درجنگ شرکت کردند و به قتل رسیدند چون پسر بچه برلین ننگ داشت که پایتخت وطن آن ها مورد حمله قرار بگیرد و آن ها برای دفاع از پایتخت جان فدا نکنند .
هنوز از طرف اتحاد متلاشی شده جماهیر شوروی راجع به جنگ برلین اطلاعات مفصل داده نشده و گر چه بعضی از نوسندگان روسی راجع به جنگ برلین سرگذشت ها نوشته اند ولی این سرگذشت ها بیشتر جنبه ادبی دارد . تا ریخ های که در یاد داشت ها ذکر می شود بیشتر از منابع امریکا و انگلیسی و خود آلمانی ها اقتباس گردیده و از منابع شوروی در حدود اعلامه های رسمی که شصد سال قبل در این ایام به وسیله رادیو منتشر میگردید و در روزنامه ها چاپ می شد استفاده شده است. صحیح ترین اطلاعات نسبت به جنگ برلین ، نزد دولت روسیه است چون برلین را ارتش جماهیر شوروی فتح کرد و تا وقتی شرح مفصل جنگ برلین از طرف دولت روسیه منتشر نشود تاریخ وقوع برخی از وقایع در برین،مورد اختلاف قرار می گیرد. من باب مثال می گوئیم که راجع به خاموش شدن صدای رادیو برلین اختلاف وجود دارد و بعضی می گویند که صدای رادیو برلین روز 24 آوریل سال 1945میلادی خاموش شد. بعضی اظهار می کنند که رادیو برلین روز 25آوریل خاموش گردید و برخی عقیده دارند رادیو پایتخت آلمان روز 26آوریل از صدا افتاد و از آن به بعد ، همه، متفق القول هستند و اظهار می کنند که بعد از 26آوریل دیگر صدای رادیو برلین شنیده نشد. صدای رادیو برلین در سراسر اروپا و آسیای غربی و شمال آفریقا شنیده می شد و مردم در سنوات جنگ جهانی دوم هر روز به صدای رادیو برلین گوش می دادند.
برگرفته از کتاب "پانصد هزار فدائی در خیابان های برلین" نوشته پیر لافون -ترجمه ذبیح الله منصوری
هفتاد هزار کامیون، روز و شب در را بودند و از عقب جبهه برای توپ ها و تانک های جبهه برلین مهمات می آوردند.غیر از کامیون های مخصوص حمل خوار و بار و تانکر های حمل سوخت و کامیون های حامل سرباز و ساز و برگ آن ها. اگر شمار سربازانی که متصدی وسائل حمل و نقل بودند در نظر بگیریم و شمار توپچی ها و رانندگان و تیر اندازان تانک و کارکنان نیروی هوایی را بر آن بیفزائیم دولت شوروی فقط برای تصرف ((برلین)) پنج میلیون سرباز مصلح و مجهز را به کار انداخته بود.
قبل از اینکه ارتش شوروی به برلین نزدیک شود وضع جبهه غربی نیز برای آلمان وخیم بود و هیتلر رئیس دولت و فرمانده قوای مصلح آلمان، فرمانی برای فرمانده جبهه غربی صادر کرده، که گفته بود در منطقه روهر و سایر منطق غربی آلمان، واحد های ارتش آن کشور، اگر نتوانستند دسته جمع مقابل خصم (یعنی امریکا و انگلیس)مقاومت نمایند می باید دسته های کوچک تشکیل بدهند و در عقب جبهه خصم، سربازان و افسران را به قتل برسانند و خطوط ارتباط را قطع کنند و مخازن اسلحه و مهمات دشمن را به تصرف در آورند یا نابود نمایند ومنابع آب را مسموم کنند و در جلوی دشمن هر چیز را که قابل استفاده می باشد مثل پل ها، مراکز تولید برق، مراکز توزیع گاز و مخازن آذوقه را از بین ببرند تا قوای آمریکا و انگلیس نتوانند از چیز های که در محل وجود دارد استفاده کنند.(اتخاذ سیاست جنگی سرزمین های سوخته از سوی هیتلر که البته اجرا نشد_آرمان).
همچنین در حومه برلن سر راه قشون شوروی چند واحد از ارتش آلمان بودند که به زودی از بین می رفتند ،چون در طرف مشرق قشون شوروی در چندین ستون بزرگ ، از تمام جاده های آلمان به سوی مرکز آن می رفتند و به طوری که گفتیم پنج میلیون آن متوجه برلین مقر فرماندهی رایش بود شاید سربازان ارتش شوروی که به سوی برلین می رفتند بیش از پنج میلیون بودند. رقم پنج میلیون را منابع امریکا و انگلیس و منابع خود آلمان بدست آورده ایم وگرنه،هرگز از طرف دولت اتحاد جماهیر شوروی بروز داده نشد که چه قدر از سربازانش در جنگ برلین شرکت کردند همچنان که هرگز بروز داده نشد که شمار سربازان ارتش سرخ درجنگ اخیر جهانی چقدر بوده است.
ما میدانیم که در جنگ جهانی اخیر دولت امریکا شانزده میلیون و یکصد و دوازده هزاروپانصدوشصت وشش سرباز(در خشکی و دریا و هوا)وارد جنگ کرد ولی از شمار سربازانی که دولت شوروی در جنگ جهانی دوم وارد میدان جنگ کرد رقم رسمی در دست نیست. در جنگ جهانی دوم هیچ خبر نگار روزنامه، میدان های جنگ شوروی راندید و گرچه از طرف خبرگزاری ها و جراید انگلستان و امریکا عده ای خبر نگار و دو هیئت نظامی در شوروی بودند ولی آن ها فقط اعلامیه های رسمی را که ازطرف اداره مطبوعات شوروی در دستشان گذاشته می شد به خبرگزاری ها و جراید خویش مخابره می کردند و هیچ یک از آن ها میدان های جنگ شوروی و آلمان را ندیدند. به همین جهت است که با اینکه شصت سال از جنگ برلین میگذرد،به تحقیق معلوم نیست شمار سربازان ارتش شوروی که در آن جنگ شرکت کرده اند چند نفر بوده و شاید از رقم پنج میلیون نفر تجاوز میکند.
چند تن از افسران آلمانی که کتاب هایی راجع به وقایع جنگ منتشر کرده اند می گویند که دولت شوروی برای جنگ برلین سیصد لشکر را بسیج کرده و چون حد اقل لشکر های روسی بیست هزار سرباز می باشند به عقیده آن افسران آلمانی ، دولت شوروی درجنگ برلین شش میلیون سرباز را به کار انداخت که یک مرتبه دیگر در این یاداشت های تاریخی با ارقام نجومی مواجه می شویم.
این در حالی است که در سال 1945میلادی حد اکثر طول برلین با حومه آن از شرق به غرب 45کیلومتر بود و حداکثر عرض آن با حومه شهراز شمال به جنوب38کیلومتر بود که اگر شهر برلین را یک مستطیل به حساب آوریم مساحت آن به 1710کیلومترمربع می رسد در حالی که برلین یک مربع کامل نیست و به همین جهت مساحت آن خیلی کمتر از این وسعت است . تا روز پانزدهم آوریل سال 1945توپ های شوروی برلین را بمباران می کردند، ولی هنوز ارتش سرخ وارد برلین نشده بود تا روز نهم آوریل ، برلین بمباران می شد ولی به وسیله هواپیما اما از روز نهم آوریل خمپاره های توپ در پایتخت آلمان منفجر گردید.
قبل از آن روز برلین، از بمباران هوایی آنقد آسیب دیده بود که به ندرت عمارتی در شهر دیده می شد که پا بر جا باشد. تمام سکنه برلین در زیر زمین ها و سردابها به سر می بردند و از روز پنجم آوریل صدای شلیک توپ به گوش آن ها می رسید. دکتر گوبلز وزیر تبلیغات آلمان چنان نشان می داد که صدای مزبور ناشی از شلیک توپ های ارتش آلمان است. ولی روز نهم آوریل وقتی خمپاره های توپ در خیابان های برلین منفجرشد،مردم دانستند که خمپاره های روسی است زیرا ارتش آلمان توپ های خود را به سوی پایتخت شلیک نمی کرد تا خمپاره ها در خیابان منفجر شود.
ساعت سه و چهل و پنج دقیقه بعد از آغاز روز پانزده آوریل(یعنی بعد از نیمه شب)حمله بزرگ ارتش شوروی برای تصرف برلین شروع شد و بیست و دوهزار توپ که چون یک نیم دایره بزرگ در شمال و مشرق و جنوب برلین قرار گرفته بود شروع به شلیک کرد. در آن روز هفت میلیون خمپاره ! برای توپ ها آماده کرده بودند یعنی به هر توپ به طور متوسط سیصد و هجده خمپاره می رسید . از ساعت3:45تا ساعت9:45توپ های شوروی بی انقطاع برلین را می کوبید و آن وقت لشکر های شوروی با بیست وپنج هزار تانک به راه افتاد.
سربازانی که می باید از پایتخت آلمان دفاع کنند از صفوف گوناگون ارتش و نیروی هوائی آلمان به شمار می آمدند. بعضی از آن ها خلبان بودند که چون هواپیما(یا بنزین) نداشتند نمی توانستند پرواز کنند. عده ای از آن سرنشینان تانک بودند که به مناسبت نداشتن تانک ، یا تفنگ یا بازوکا پیاده می جنگیدند.بازوکا را در اغاز آلمانی ها ساختند و در زبان آلمانی به اسم پانزر-فوستن یعنی نابود کننده زره پوش است. در بین سزبازان آلمانی که می باید از برلین دفاع کنند، از سربازان قدیمی به ندرت دیده می شد در عوض سربازان تازه کار و از جمله پسران سیزده و چهارده و پانزده ساله جزو مدافعین برلین به مقدار زیاد دیده می شدند.
هیملر وزیر کشور و رئیس گشتاپو به هیتلر پیشنهاد کرده بود که سپاهی از سکنه غیر نظامی و بخصوص مردان جوان به وجود بیاید به اسم گرگ نا مرئی . در افسانه های قدیمی آلمانی نوعی گرگ وجود دارد که سرش شبه انسان است و دارای عقل انسانی است و می تواند مثل انسان حرف بزند ولی این گرگ دیده نمی شود و گرگ نامرئی یک دفعه در صحرا پیدا می شود و به انسان حمله می کند و نا پدید می شود. وظیفه سربازان سپاه موسوم به کرگ نامرئی این بود که در صحرا و شهرا و قصبات و قراء، هر سرباز روسی یا امریکایی و انگلیسی را دیدند بیدرنگ به قتل برسانند و هرجا که مشاهده کردند بالای یک خانه پرچم سفید آوخته شده سکنه خانه را مقتول کنند.
ارتش گرگ نامرئی باید تمام کابل های برق و تلفن و تلگراف را قطع کنند . طبق آئین نامه ارتش نامرئی سربازان ارتش مزبور می باید بیش ازسیزده سال داشته باشند ولی در برلین ، حتی پسر بچه های دوازده ساله هم داوطلب شدند که وارد ارتش مزبور گردند و در راه وطن پیکار کنند. ارتش گرگ های نامرئی باید مثل عیارها پیکار می کردند نه مانند پارتیزان ها چون پارتیزن ها با دسته های پنجاه یا صد نفری می جنگیدند ولی سربازان ارتش گرگ نامرئی باید به تنهای پیکار می کردند. آن ها یونیفورم نداشتند زیرا در برلین یونیفورم به اندازه کافی یافت نمی شد وآن ها با لباس معمولی می جنگیدند و به وسیله یک بازوبند که به بازو می بستند شناخته می شدند.
قشون شوروی وقتی به برلین حمله ور کردید در چهار ستون بزرگ حرکت میکردند و تمام ستون ها از شرق به غرب و یا از شمال شرقی وجنوب شرقی به سوی مغرب می رفتند . در شمال شرغی و شمال برلین دو ستون بزرگ از نیروهای شوروی به فرماندهی مارشال کونیف و مارشال روکوسوفسکی به طرف مغرب می رفتند. در مشرق و جنوب شرقی پایتخت آلمان دو ستون دیگر از نیروی اتحاد جماهیر شوروی به فرماندهی مارشال ژوکوف راه مغرب را پیش گرفته بودند. این چهار ستون از نیرو های شوروی می باید در شهر برلین به هم ملحق شوند ولی در روز های اول جنگ برلین بر اثر مقاومت آلمانی ها نتوانستند به هم ملحق شوند.
هیتلر بعد از این که جنگ برلین آغاز شد در پایگاه ضد موشک زیرزمین عمارت صدر اعظمی آلمان مستقر شد که به تقریب در وسط شهر بود. هر یک از چهار ستون ارتش شوروی که به شهر می رسید می توانست به زودی خود را به مقر فرماندهی رایش واقع در مرکز شهر برساند اما با اینکه ارتش شوروی روز پانزدهم آوریل وارد برلین گردید تا روز دوم ماه مه،نتوانست عمارت صدارت اعظمی را در وسط شهر تسخیر کند. آنچه سبب گردید سقوط قطعی برلین تا روز دوم مه به تاخیر بیفتد این بود که پانصد هزار مرد آلمانی فدایی پیشوا از سیزده ساله تا مردان پنجاه ساله برای ممانعت از عبور ارتش شوروی پیکار می کردند و تقریبا همه کشته شدند.
در بین آن ها عده ای کثیر از افراد گروه (اس-اس)بودند یعنی گروه حمله نازی و این گروه را که یک نوع چریک حزبی بود نباید با سربازان ارتش آلمان اشتباه کرد. فرمانده گروه (اس-اس)در برلین مردی بود به اسم ژنرال اشتای نر(دارای نشان های افتخاروشجاعت فراوان)که فرمانده مدافع برلین شد. مدافعین برلین در روز های اول جنگ برلین مقداری تانک داشتند و سوخت آنه کم بود اما مسلسل به مقدار زیاد در دسترس آن ها قرار داشت و همچنین دارای مقدار اندکی توپ های ضد تانک و بازوکا(به زبان آلمانی پانزرفوستن) بودند. در روزهای اول جنگ برلین، مدافعین پایتخت از مغرب برلین آذوقه و سوخت دریافت می کردند چون هنوز برلین از طرف ارتش اتحاد جماهیر شوروی محاصره نشده بود. شهر برلین در روز بیست و چهارم ماه آوریل بطور کامل از طرف ارتش اتحاد جماهیر شوروی محاصره شد و در آن روز،یک ستون بزرگ از ارتش سرخ که از طرف شمال برلین آمده بودند در جنوب غربی برلین در منطقه مشهور(پوتسدام)به ستونی دیگر از ارتش شوروی ملحق گردید و در نتیجه پایتخت آلمان محاصره شد و برلین دیگر چیزی از خارج دریافت نکرد.
در برلین ارتش مدافع پایتخت،مقابل تانک ها و توپ های شوروی مقاومت می کرد. پسران سیزده چهارده و پانزده ساله در حالی که مسلسل در دست داشتند در صدد برمی آمدند که جلوی تانک های شوروی را بگیرند و چون با مسلسل نمی توان جلوی تانک را گرفت به قتل می رسیدند و اجسادزیر تانک می افتاد. بعضی از پسران برلین با نارنجک به تانک حمله ور می شدند و نارنجک را به سوی تانک و به خصوص عقب آن پرتاب میکردند. به آن ها گفته بودند اگر نارنجک به سوی عقب تانک پرتاب شود،بیشتر احتمال می رود که تانک از کار بیوفتد زیرا مخزن سوخت تانک در عقب آن است و بر اثر انفجار نارنجک منفجر می شود.
در خیابان های برلین یعنی روی آوار عمارات ویران ،اجساد مقتولین افتاده بود و کسی در صدد بر نمی آمد که آن ها را دفن کند.مدافعین شهر و سکنه غیر نظامی آنقدر گرفتاری داشتند که نمی توانستند اجساد مقتولین را دفن نمایند ولی مادران در صدد بر می آمدند که جسد پسران خود را پیدا کنند.وقتی یک پسر بعد از دو یا سه روز مراجعت نمی کرد مادرش می فهمید که کشته شده و در صدد بر می آمد که جنازه فرزندش را پیدا کند. شرکت پسرهای سیزده و چهارده و پانزده ساله در ارتش جدید اجباری نبود و کسی آن ها را وادار نمی کرد وارد ارتش جدید شوند بلکه خود داوطلبانه وارد ارتش می شدند و با این که طبق آئین نامه،پسر هایی که کوچکتر از سیزده سال داشتند پذیرفته نمی شدند عده ای از پسران دوازده ساله با التماس حتی گریستن وارد ارتش گرگ نامرئی شدند و درجنگ شرکت کردند و به قتل رسیدند چون پسر بچه برلین ننگ داشت که پایتخت وطن آن ها مورد حمله قرار بگیرد و آن ها برای دفاع از پایتخت جان فدا نکنند .
هنوز از طرف اتحاد متلاشی شده جماهیر شوروی راجع به جنگ برلین اطلاعات مفصل داده نشده و گر چه بعضی از نوسندگان روسی راجع به جنگ برلین سرگذشت ها نوشته اند ولی این سرگذشت ها بیشتر جنبه ادبی دارد . تا ریخ های که در یاد داشت ها ذکر می شود بیشتر از منابع امریکا و انگلیسی و خود آلمانی ها اقتباس گردیده و از منابع شوروی در حدود اعلامه های رسمی که شصد سال قبل در این ایام به وسیله رادیو منتشر میگردید و در روزنامه ها چاپ می شد استفاده شده است. صحیح ترین اطلاعات نسبت به جنگ برلین ، نزد دولت روسیه است چون برلین را ارتش جماهیر شوروی فتح کرد و تا وقتی شرح مفصل جنگ برلین از طرف دولت روسیه منتشر نشود تاریخ وقوع برخی از وقایع در برین،مورد اختلاف قرار می گیرد. من باب مثال می گوئیم که راجع به خاموش شدن صدای رادیو برلین اختلاف وجود دارد و بعضی می گویند که صدای رادیو برلین روز 24 آوریل سال 1945میلادی خاموش شد. بعضی اظهار می کنند که رادیو برلین روز 25آوریل خاموش گردید و برخی عقیده دارند رادیو پایتخت آلمان روز 26آوریل از صدا افتاد و از آن به بعد ، همه، متفق القول هستند و اظهار می کنند که بعد از 26آوریل دیگر صدای رادیو برلین شنیده نشد. صدای رادیو برلین در سراسر اروپا و آسیای غربی و شمال آفریقا شنیده می شد و مردم در سنوات جنگ جهانی دوم هر روز به صدای رادیو برلین گوش می دادند.
برگرفته از کتاب "پانصد هزار فدائی در خیابان های برلین" نوشته پیر لافون -ترجمه ذبیح الله منصوری
