به نفر قبلیتون یه شعر هدیه بدین

[ارش مهرداد]

شعری از نیمای بزرگ

شعری از نیمای بزرگ


شب است

شب است
شبی بس تیرگی دمساز با آن
به روی شاخ انجیر کهن وگ‌دار
می‌خواند به هر دم
خبر می‌آورد توفان و باران را و من
اندیشناک ام.

شب است
جهان با آن چنان چون مرده‌ای در گور
و من اندیشناک ام باز:
اگر باران کند سرریز از هر جای؟
اگر چون زورقی در آب اندازد جهان را؟

در این تاریکی‌آور شب
چه اندیشه ولیکن که چه خواهد بود با
ما صبح؟
چو صبح از کوه سر بر کرد می‌پوشد از
این توفان رخ آیا صبح؟

۱۳۲۹

 

[EVER GREEN]

ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ست
دریاب که هفته دگر خاک شده‌ست
می نوش و گلی بچین که تا درنگری
گل خاک شده‌ست و سبزه خاشاک شده‌ست

 

[*** s.mahdi ***]

گفتی که به احترام دل باران باش
باران شدم و به روی گل باریدم

گفتی که ببوس روی نیلوفر را
از عشق تو ، گونه های او بوسیدم

گفتی که برای باغ دل پیچک باش
بریاسمــــــــــــن نگاه تو پیچیدم

گفتی که برای لحظه ای دریا شو
دریا شدم و تو را به ساحل دیدم

گفتی که بیا و لحظه ای مجنون باش
مجنون شدم و ز دوریت نالیدم

گفتی که بیا و از وفایت بگذر
از لهجه ی بی وفاییت رنجیدم

گفتم که بهانه ات برایم کافیست
معنای لطیف عشق را فهمیدم ​

 

[گلابتون]

گفتا که چند جوشی گفتم که

تا قیامت
گفتا کجاست آفت
گفتم به کوی عشقت
گفتا که چونی آن جا
گفتم
در استقامت

 

[eksir]

[FONT=times new roman, times, serif]من سر نمی نهم ، مگر اندر قــدوم یــــار[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]من جان نمیدهم ، مگر اندر هوای دوست[/FONT]

 

[naghmeirani]

چشمی دارم همه پر از دیدن دوست

با دیده مرا خوشست چون دوست دروست

از دیده و دوست فرق کردن نتوان

یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست

 

[Mitra_Galaxy]

بیا ای دل از این جا پر بگیریم
ره کاشانه ی دیگر بگیریم
بیا گم کرده ی دیرین خود را
سراغ از لاله ی پرپر بگیریم ...

 

[eksir]

آرام باش عزيز من آرام باش
حكايت درياست زندگى
گاهى درخشش آفتاب، برق و بوى نمك، ترشح شادمانى
گاهى هم فرو مى‏رويم، چشم‏هاى‏مان را مى‏بنديم، همه جا تاريكى است،

 

[*setareh66*]

تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی
دری باشد که از رحمت به روی خلق بگشایی

ملامتگوی بی​حاصل ترنج از دست نشناسد
در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمایی


به زیورها بیارایند وقتی خوبرویان را
تو سیمین تن چنان خوبی که زیورها بیارایی


چو بلبل روی گل بیند زبانش در حدیث آید
مرا در رویت از حیرت فروبسته​ست گویایی


تو با این حسن نتوانی که روی از خلق درپوشی
که همچون آفتاب از جام و حور از جامه پیدایی


تو صاحب منصبی جانا ز مسکینان نیندیشی
تو خواب آلوده​ای بر چشم بیداران نبخشایی


گرفتم سرو آزادی نه از ماء مهین زادی
مکن بیگانگی با ما چو دانستی که از مایی


دعایی گر نمی​گویی به دشنامی عزیزم کن
که گر تلخست شیرینست از آن لب هر چه فرمایی


گمان از تشنگی بردم که دریا تا کمر باشد
چو پایانم برفت اکنون بدانستم که دریایی


تو خواهی آستین افشان و خواهی روی درهم کش
مگس جایی نخواهد رفتن از دکان حلوایی


قیامت می​کنی سعدی بدین شیرین سخن گفتن
مسلم نیست طوطی را در ایامت شکرهایی

 

[*** s.mahdi ***]

گوهر خود را هویدا کن؛کمال این است و بس
خویش را در خویش پیدا کن کمال این است و بس

سنگ دل را سرمه کن در آسیای رنج و درد
دیده را زین سرمه بینا کن کمال این است و بس ...

 

[*setareh66*]

وفا کنیم و ملامت کشیم و خوش باشیم
که در طریقت ما کافریست رنجیدن

 

[eksir]

رفيق خيل خياليم و همنشين شکيب
قرين آتش هجران و هم قران فراق

 

[شبستان]

من سبکبال تر از چلچله پرواز کنم
گرچه پایم همه در خاک ،به زنجیر در است

سفر عالم جان است و جدایی از خویش ،
نه از آنگونه سفر ها که در بحر و بر است

 

[گلابتون]

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم
ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب
ای دریغ از ما اگر كامی نگیریم از بهار
گر نكوبی شیشه غم را به سنگ
هفت رنگش میشود هفتاد رنگ.

 

[eksir]

از صدای سخن عشق نديدم خوشتر
يادگاری که در اين گنبد دوار بماند

 

[تاریک وتنها]

تو نگاهت فانوسیست که می تابد از دور

براین قایق واژگون ناجور.............

 

[گلابتون]

من كه عيب توبه كاران كرده باشم بارها
توبه از مي وقت گل ديوانه باشم گر كنم

عشق دردانه است و من غواص و دريا ميكده
سرو فرو بردم در آنجا تا كجا س بر كنم

 

[eksir]

شد رهزن سلامت زلف تو وين عجب نيست
گر راه زن تو باشی صد کاروان توان زد

 

[گلابتون]

به پير ميكده گفتم كه چيست راه نجات
بخواست جام مي و گفت راز پوشيدن
مراد دل ز تماشاي باغ عالم چيست
بدست مردم چشم از رخ تو گل چيدن

 

[eksir]

[FONT=times new roman, times, serif]بُتی دارم که گردِ گل ز سنبل سایه بان دارد[/FONT]
[FONT=times new roman, times, serif]بهار عارضش خطـّی بخون ارغـوان دارد[/FONT]

 

[گلابتون]

بماند آن كه به اميد راه توشه رود
منم كه ذوق جمال تو زاد راه من است

 

[eksir]

ساروان رخت به دروازه مبر کان سر کو
شاهراهيست که منزلگه دلدار من است

 

[naghmeirani]

وصالِ دوستان عمر است و کوتاه است عمر ای دل

گر از دیدار محرومم به یادِ دوست بنشینم​

 

[eksir]

سنجاقکی که از صدای تو شکل می گیرد
بر زمین تری می نشیند
که شعرم از آن می روید،
صدایم کن..

 

[naghmeirani]

در دلی ،هر چند دور ی از نظر

خوشتر آن روز که باز آئی ز در

با تو ما را خوشترین دیدار باد

هر کجا هستی خدایت یار باد

 

[eksir]

بوی باران، بوی ســبزه، بوی خاک *
* شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک :*:
* آسمان آبی و ابر سپيد * *
" . برگهای سبز بيد " .
* عطر نرگس، رقص باد *
" نغمه شوق پرستوهای شاد * * .
:*: خلوت گرم کبوترهای مست ... * . *

* نرم نرمک ميرسد اينک بهار خوش بحال روزگار " :*:​

* خوش بحال چشمه‌ها و دشتها * .
. خوش بحال دانه‌ها و سبزه‌ها * ​

* خوش بحال غنچه های نیمه باز .:*:. *​

" خوش بحال دختر ميخک که ميخندد به ناز * ​

. خوش بحال جام لبریز ازشراب * *
* خوش بحال آفتاب .:*: . *​

​

:*: ای دل من گرچه در اين روزگار َ :*:​

" جامۀ رنگين نمی‌پوشی به کام * * * باده رنــــــگين نمی‌بينی به جام . *
َ ِ نقل وسبزه در ميان سفره نيست
* .:*:. جامت از آن می که می‌بايد تهی است؛ .:*:. ​

​

​

" ​

ای دريغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسيم * . *
ای دريغ از من اگر مستم نسازد آفتاب * *
ای دريغ از ما اگر کامی نگيريم از بهار * .:*:. *
* *​

گر نکوبی شيشه غم را به سنگ .:*:. *​

هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ ​

 

[naghmeirani]

دل من دیر زمانی ست که میپندارد:​

"دوستی "نیز گلی ست​

مثل نیلوفر وناز​

ساقه ترد ظریفی دارد.​

بی گمان سنگدل است آن که روا میدارد​

جان این ساقه نازک را دانسته بیازارد!​

​

 

[eksir]

دل من دیر زمانی ست که میپندارد:​

"دوستی "نیز گلی ست


مثل نیلوفر وناز


ساقه ترد ظریفی دارد.


بی گمان سنگدل است آن که روا میدارد


جان این ساقه نازک را دانسته بیازارد!

​

متشكر براي همه چيز
تا روزي دگر بدرود .......شاد باشي و خدا نگهدارت

 

[naghmeirani]

متشكر براي همه چيز
تا روزي دگر بدرود .......شاد باشي و خدا نگهدارت

ممنونم دوستِ با احساسم!
تا دیدارِ بعد ....در پناهِ خدا....

گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه نعمت فردوس شما را

 

[eksir]

اگر نسیم امیدی نبود و شبنم شوقی
گلی نداشت خزان دیده باغ طبع حزینم