// ... به نفر بعدیتون یک شعر هدیه بدین ...\\

[ranalean]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[چاووش]

باید که به شهر عشق پرواز کنیم
یا غنچه صفت شکفتن اغاز کنیم
در های بهشت را به ادم بستند
دستی که زنو دری به ان باز کنیم

 

[eksir]

آب حیات منست خاک سر کوی دوست
گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست

​

 

[گلابتون]

[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]خیالی می دود در خاطر من
چو خون تازه هردم در رگ و پوست[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]اگر روزی پس از عمری رسیدم
در آن وادی که فیض رحمت اوست[/FONT]
[FONT=tahoma,verdana,arial,helvetica,sans-serif]نمی دانم چه خواهد خواست از دل
نمی دانم چه باید گفت با دوست![/FONT]​

 

[شبگرد23]

چه دعایی کنمت بهتر ازاین

که خدا پنجره باز اتاقت باشد

 

[گزیزه]

بیدل به سجود بندگی توام باش

تا بار نفس به دوش داری خم باش

زین عجز که در کارگه طینت توست

الله نمی توان شدن آدم باش

 

[iman.mpr]

یار آن بود که صبر کند بر جفای یار / ترک رضای خویش کند در رضای یار
گر بر وجود عاشق صادق نهند تیغ / بیند خطای خویش و نبیند خطای یار

 

[ranalean]

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد

وجود نازکت آزرده گزند مباد

 

[iman.mpr]

غصه نخور عزیزم که زندگی قشنگه
پیر نمیشه تو دنیا کسی که شوخ وشنگه
دو رنگ نباش با هیچ کس که دنیا رنگارنگه
سنگ میخوره تو دنیا به اون دلی که سنگه

 

[eksir]

زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد

از سر پیمان برفت با سر پیمانه شد

​

 

[mahyam68]

میل من سوی وصال وقصد اوسوی فراق
ترک کام خود گرفتم تا برآید کام دوست​

 

[sahar-architect]

اسايش دو گيتي تفسير اين دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

 

[چاووش]

سلام تازه رسیدم خونه
شب چند بیت غزل با خودم سروده بودم البته از روی دلتنگی
هدیه اش میکنم به همه عزیزان با معرفت

غروب ستاره

دیگر درون کلبه فقط یک چراغ بود
تنها درون سینه فقط درد وداغ بود
اکنون بهار معنی احساس درد هاست
در فصل سبز ما که فقط نام باغ بود
دیگر بنام هیچ قناری سرود نیست
اینجا به روی شاخه گل شعر زاغ بود
در شهر ما که هیچکس از هم خبر نداشت
دیدن غریبه گشته فقط یک سراغ بود
گنجشکهای کوچک این شهر پر درخت
رفتندودر میان درختان کلاغ بود
باور کنیم فصل غروب ستاره را
اینجا برای دیدن هم یک چراغ بود



گیرم که نام من زلبت محو گشت ومرد
یاد مرا چگونه فراموش می کنی؟

 

[mahyam68]

سیل سیال نگاه سبزت،
همه بنیان وجودم را ویرانه کنان می کاود
من به چشمان خیال انگیزت معتادم
و در این راه تباه عاقبت هستی خود رادادم

 

[*** s.mahdi ***]

دانم و داني كه جانم عاقبت از آن توست
پس مزن آتش به جانم چون كه جانم جان توست
گر زني آتش به جانم من بسوزم در رهت
بعد از آن هر ذره ي خاكسترم خواهان توست

 

[کاترین]

یارب اندر کنف سایه آن سرو بلند
گر من سوخته یک دم بنشینم چه شود
آخر ای خاتم جمشید همایون آثار
گر فتد عکس تو بر نقش نگینم چه شود

 

[چاووش]

دل از درد جدایی میکشد اهی ومیگوید
که تنهایی عجب دردیست داد از درد تنهایی

 

[mahyam68]

ای صمیمی ای دوست
گاه و بیگاه لب پنجره خاطره ام می آیی
ای قدیمی ای یار
تو مرا یاد کنی یا نکنی
من به یادت هستم

 

[siyavash51]

گرم یاد آوری یا نه ،
من از یادت نمی کاهم !
تورا من چشم در راهم شباهنگام ...

 

[mahyam68]

ای ساربان منزل مکن جز در دیار یار من
تا یک زمان زاری کنم بر ربع و اطلال و دمن
ربع از دلم پرخون کنم،خاک دمن گلگون کنم
اطلال را جیحون کنم،از آب چشم خویشتن ​

 

[island1991]

زندگی یعنی چکیدن همچو شمع از گرمی عشق
زندگی یعنی لطافت گم شدن در معنی عشق
زندگی یعنی دویدن بی امان در وادی عشق
رفتن و آخر رسیدن بر در آبادی عشق....

 

[کاترین]

معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصه اش دراز کنید
حضور خلوت انس است و دوستان جمعند
وان یکاد بخوانید و در فراز کنید

 

[eksir]

راه ما بر بندر صورت فتاد ای کاروان
سخت می ترسم همی چشمی رسد دنباله را
​

 

[کاترین]

غم غریبی و غربت چو بر نمی تابم
به شهر خود روم و شهریار خود باشم

 

[eksir]

بخوان به نام گل سرخ در صحاری شب
که باغ ها همه بیدار و بارور گردند
بخوان ‚ دوباره بخوان ‚ تا کبوتران سپید
به آشیانه خونین دوباره برگردند

​

 

[کاترین]

به تماشا سوگند...
و به اغاز کلام...
افتابی لب درگاه شماست
که اگر دربگشایید به رفتار شما می تابد .

 

[eksir]

در پیش بیدردان چرا فریاد بی حاصل کنم
گر شکوه ای دارم ز دل با یار صاحبدل کنم
​

 

[mahyam68]

ای آفتاب آهسته نه پا در حریم یار من
ترسم صدای پای تو خوابست و بیدارش کند..​

 

[کاترین]

در دایره قسمت ما نقطه تسلیمیم
لطف آنچه تو بنمایی حکم آنچه تو فرمایی

 

[nichol]

مزن ز چون و چرا دم که بنده مقبل
قبول کرد بجان هر سخن که جانان گفت