بهترین شعری رو که دوست داری چیه؟

[naghmeirani]

بانو تو را به عشق، به دریا، به آسمان
امشب فقط - به خاطر من ،عاشقم بمان

باز این سکوت کهنه مرا دوره کرده است
امشب کمی دوباره برایم غزل بخوان

بشکن دوباره بغض خودت را کنار من
شاید دوباره زنده شود خاطراتمان

یا نه ! کمی بخند و برایم کمی برقص
تا جان بگیرد این دل تنهای نیمه جان

امشب تو را به حرمت این چشم های خیس
مهمان خلوتم شو به صرف یک استکان –

قهوه ،درست مثل همان روزهای خوب
آن روزهای رفته ی بی خاطر و نشان

امشب دوباره چشم تو باید خدا شود
رحمی کند به غربت این بغض بی زبان

فردا که دوری از من و چشمان بی کسم
-امشب فقط - به خاطر من عاشقم بمان

 

[ali561266]

به چشمان پریرویان این شهر،
یه صد امید می بستم نگاهی ،
مگر یک تن ازین نا آشنایان ،
مرا بخشد به شهر عشق راهی​

به هر چشمی - به امیدی که این اوست
نگاه بیقرارم خیره می ماند ،
یکی هم ، زین همه ناز آفرینان ،
امیدم را به چشمانم نمی خواند​

غریبی بودم و گم کرده راهی ،
مرا با خود به هر سویی کشاندند ،
شنیدم بار ها از رهگذاران
که زیر لب مرا دیوانه خواندند ​

ولی من ، چشم امیدم نمی خفت
که مرغی آشیان گم کرده بودم
ز هر بام و دری سر می کشیدم
به هر بوم و بری پر می گشودم.​

امید خسته ام از پای ننشست ،
نگاه تشنه ام در جستجو بود.
در آن هنگامه دیدار و پرهیز ؛
رسیدم عاقبت آنجا که او بود ​

دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس "
ز خود بیگا نه ، از هستی رمیده ،
ازین بیدرد مردم ، رو نهفته ،
شرنگ نا امیدی ها چشیده ، ​

دل از بی همزبانی ها شکسته ،
تن از نا مهربانی ها فسرده ،
ز حسرت پای در دامن کشیده ،
به خلوت ، سر به زیر بال برده ، ​

"دو تنها و دو سر گردان ، دو بی کس"،
به خلوتگاه جان ، با هم نشستند ،
زبان بی زبانی را گشودند ،
سکوت جاودانی را شکستند
​

مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید
که این دیوانه از خود بدر کیست ؟
چه گویم ؟ از که گویم ؟ با که گویم؟
که این دیوانه را از خود خبر نیست ​

به آن لب تشنه می مانم که - نا آگاه
به دریای در افتد بیکرانه ،
لبی ، از قطره آبی ، تر کرده ،
خورد از موج وحشی تازیانه
​

مپرسید ، ای سبکباران ، مپرسید
مرا با عشق او تنها گذارید
غریق لطف آن دریا نگاهم
مرا تنها به این دریا سپارید !​

 

[ali561266]

تقديم به دوستان

تقديم به دوستان

ای مهربانتر از برگ، در بوسه‌های باران!
بیداری ستاره، در چشم جویباران!

آیینة نگاهت، پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت، صبح ستاره‌باران

بازآ که در هوایت، خاموشی جنونم،
فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران

ای جویبار جاری! زین سایه برگ مگریز
کاینگونه فرصت از کف، دادند بی‌شماران.

گفتی: « به روزگاران مهری نشسته...» گفتم:
بیرون نمی‌توان کرد « حتی » به روزگاران

بیگانگی زحد رفت، ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان، سر خیل شرمساران

پیش از من و تو بسیار، بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زینگونه یادگاران

وین نغمه محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقی‌ست آواز باد و باران

 

[ali561266]

قیصر امین پور

قیصر امین پور

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شبها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!
من ای حس مبهم تو را دوست دارم
سلامی صمیمی تر از غم ندیدم
به اندازه ی غم تو را دوست دارم
بیا تا صدا از دل سنگ خیزد
بگوییم با هم: تو را دوست دارم
جهان یك دهان شد هم آواز با ما:
تو را دوست دارم، تو را دوست دارم
قیصر امین پور

 

[maryam_22]

بشکنم​

باز آمدم چون عیـد نو، تا قُفــــــل زندان بشکنم

وین چرخ مردم خواررا، چنگال ودندان بشکنم ​

هفت اختربی آب را،کاین خاکیان رامی خورند

هم آب بر آتش زنم ،هم باده‌هاشــــــــان بشکنم ​

از شاه بی‌آغـــاز من ، پران شدم چون باز من ​

تا جغد طوطی‌خواررا، دردیر ویــــران بشکنم ​

زآغاز عهدی کرده‌ام ،کاین جان فـــدای شه کنم ​

بشکسته بادا پشت جان، گرعهد و پیمان بشکنم ​

امروز همچون آصفم ،شمشیر و فرمان در کفم ​

تا گردن گردن کشان ، در پیش سلطان بشکنم ​

روزی دو٬باغ طاغیان ،گرسبـزبینی غم مخور

چـون اصلهای بیخشان، از راه پنـــهان بشکنم ​

من نـشکنم جـزجـوررا٬ یا ظـــالم بد غــور را

گـر ذره ای دارد نمـک، گـبـرم اگـر آن بشکنم ​

هر جـا یکـی گویـی بود، چوگان وحدت وی برد

گویی که میدان نسپرد، در زخم چوگان بشکنم ​

گشتـم مقیــــم بزم او٬ چون لطــــف دیدم عزم او

گشتم حقیــــــــر راه او، تا ساق شیـطان بشکنم ​

چون درکف سلطان شدم، یک حبه بودم کان شدم

گر در ترازویم نهی ، می دان که میــزان بشکنم ​

چون من خراب ومست را، در خانه خودره دهی

پس تو ندانی اینقدر، کین بشــــکنم٬ آن بشــــکنم ​

گر پاسبان گوید که هی ، بر وی بریزم جام می

دربان اگر دستم کشــد ، من دست دربان بشکنم ​

امروز سرمست آمدم، تا دیــــــر را ویران کنم

گرز فریدونی کشــم ،ضحّــــاک را سر بشکنم ​

این بار سرمست آمدم ، تا جام و ساغر بشکنم

ساقی ومطرب هردو را، من کاسه سر بشکنم ​

گر کژ بسویم بنگرد گـــــــوش فلک را بر کنم

گر طعنه بر جــــــــــانم زند دندان اختر بشکنم ​

چون رو به معراج آورم ازهفت کشوربگذرم

چون پای برگردون نهم نه چرخ و چنبربشکنم ​

گر محتسب جوید مـــــرا تا در رهی کوبد مرا

من دست وپایش درزمان با فرق ودندان بشکنم ​

گر شمس تبریزی مــرا گوید که هی آهسته شو

گویم که مـــــــن دیوانه ام این بشکنم آن بشکنم​

 

[ali561266]

یه قطعه زیبا

یه قطعه زیبا

چقدر بوی بهار نارنج می خواهی
وقتی که بی بهانه پاییز را می گذری.

صدایم کن
چه تفاوت دارد،
...چه من رویای دیروزم را بیدار شوم،
چه فلان سفالینه ی فلان تپه ی تاریخی.

تنها اگر لحظه را امانی بود
مرا به لبخندی یاد کن...

 

[ali561266]

دلم از بودنت آرام گيرد


بمان بامن كه دل تنها نميرد


تو شادم كن به يك لحظه نگاهت


كه غم آرام دل راپس نگيرد

 

[ali561266]

خداوندا پناهم ده...پناهی جز تو در عالم نمی بینم
که عشقی پاکتر جزتو در این عالم نمی بینم
تو هر دم عاشق مایی و ما غافل زعش تو
مرا بیدار میخواهی و من کورم نمی بینم
در این زندان دنیایی اسیری خفته در خویشم
مرا هوشیار می خواهی و من مستم نمی بینم

 

[naghmeirani]

گرم ترین آغوش

تبسمت
رنگی است
بر چهره ی مات زندگی
نگاهت
زمزمه ای است
در سکوت سرد رود
دست هایت
پلی است
که فاصله ها را از میان بر می دارد
ای کاش می توانستم
تو را
توصیف کنم
کلمات، واژه های غمگین تنهایی من اند
وقتی از غم دوری تو بی تاب می شوم
وقتی عبور سرد ثانیه ها
غم هایم را متراکم می کند
این واژه های سرگردان زندگی می گیرند
و با غریبی خود
غربت غمگین مرا می نوازند
اما
تو با کلمه بیگانه ای
تو تنهایی را نمی شناسی
شاید دنیای تو
دنیای احساس باشد
نگاهت نیز نوعی لامسه است
وقتی به من می تابد
لبخندت گرم ترین آغوش است
وقتی برای من می شکفد
ای روح درخت های سر به فلک کشیده
زمزمه ی برگ های ساکت
ای تپش قلب گرم خورشید
عبور ابر های آبی
تو را
می خوانم


​

 

[salvador]

نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی

که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی


من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی


چنگ در پرده همین می‌دهدت پند ولی

وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی


در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است

حیف باشد که ز کار همه غافل باشی


نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف

گر شب و روز در این قصه مشکل باشی


گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست

رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی


حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد

صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی

- حافظ

 

[ali561266]

موجیم و وصل ما ، از خود بریدن است
ساحل بهانه ای است ، رفتن رسیدن است
تا شعله در سریم ، پروانه اخگریم
شمعیم و اشک ما ،در خود چکیدن است
ما مرغ بی پریم ، از فوج دیگریم
پرواز بال ما ، در خون تپیدن است
پر می کشیم و بال ، بر پرده ی خیال
اعجاز ذوق ما ، در پر کشیدن است
ما هیچ نیستیم ، جز سایه ای ز خویش
آیین آینه ، خود را ندیدن است
گفتی مرا بخوان ، خواندیم و خامشی
پاسخ همین تو را ، تنها شنیدن است
بی درد و بی غم است ، چیدن رسیده را
خامیم و درد ما ، از کال چیدن است

 

[ali561266]

آواز عاشقانه ی ما در گلو شکست
حق با سکوت بود ، صدا در گلو شکست
دیگر دلم هوای سرودن نمی کند
تنها بهانه ی دل ما در گلو شکست
سربسته ماند بغض گره خورده در دلم
آن گریه های عقده گشا در گلو شکست
ای داد، کس به داغ دل باغ دل نداد
ای وای ، های های عزا در گلو شکست
آن روزهای خوب که دیدیم ، خواب بود
خوابم پرید و خاطره ها در گلو شکست
" بادا " مباد گشت و " مبادا " به باد رفت
" آیا " ز یاد رفت و " چرا " در گلو شکست
فرصت گذشت و حرف دلم ناتمام ماند
نفرین و آفرین و دعا در گلو شکست
تا آمدم که با تو خداحافظی کنم
بغضم امان نداد و خدا .... در گلو شکست

 

[maryam_22]

رقص اين چلچله ها اين همه آواز و نوا
همه گويند كه از راه رسيدست بهار

كاروان گل و زيبائي و شادي در راه
سخت در جلگه پر برف رسيدست بهار

عشق و شادابي و نورو نفس و شور و اميد
همه را بهر تو بر دوش كشيدست بهار

ارمغاني است كه هر سال به ايثار و نگار
مهربانانه سر راه تو چيدست بهار

بيد بن غرق جوانه است و به رقص آمده است
از در بام و هوا بس كه شنيدست بهار

خيز و آغوش در آغوش لطيفش بگشاي
روح هستيست كه جانبخش وزيده است بهار

چشم بيدار بر اين تلخي ايام ببند
خوابهائي شكرين بهر تو ديدست بهار

 

[**mahsa**]

من اینجا بس دلم تنگ است
وهر سازی که میبینم بد آهنگ است
بیا رهتوشه برداریم قدم در راه بی برگشت بگذاریم
ببینم آسمان هر کجا آیا همین رنگ است؟

 

[maryam_22]

پروانه ، ای از عشق و ناكامی نشانه
ای یادگار عاشقی در این زمانه

در شعله می سوزد پرت پروا نداری
پروای جان در حسرت فردا نداری

سودا مكن جان در بهای آشنایی
دیگر ندارد آشنایی ها بهایی

پروانه ، این دلها دگر درد آشنا نیست
در بزم مستان هم ، دگر درد آشنا نیست

پروانه ، دیگر باده ها مستی ندارد
جز اشك حسرت ، ساغر هستی ندارد

پروا كن از آتش ، كه می سوزد پرت را
یكدم نسیمی می برد خاكسترت را

پروانه ، آن شمع امید شام تارت
آخر سحر گه می شود شمع مزارت

هما میر افشار

 

[ali561266]

می روم اما مرا با اشک همراهی مکن
بر نخواهم گشت دیگر معذرت خواهی مکن
من که راضی نیستم ای شمع گریان تر شوی
کار سختی می کنی از خویش می کاهی، مکن
صبحدم خاکسترم را با نسیم آغشته کن
داغ را محصور ، در بزم شبانگاهی مکن
آه! امشب آب نه ، آتش گذشته از سرم
با من آتش گرفته ، هر چه می خواهی مکن
پیش پای خویش می خواهی که مدفونم کنی
در ادای دین خود ، این قدر کوتاهی مکن.​

سید مهدی موسوی-مجموعه شعر منهای جمع​

 

[ali561266]

پر زدن از دام ابریشم به من هم می رسد

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]شادمانی ها بعد از غم به من هم می رسد [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]برگ ها از شاخه می افتند و تنها می شوند[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از جدایی ، گرچه می ترسم به من هم می رسد[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]هر کجا هستم من از یاد تو غافل نیستم[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]در خیابان شاخه مریم به من هم می رسد[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گندم گیسوی تو از باغ مینو بهتر است[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]از گناه حضرت آدم به من هم می رسد[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]گرچه از من هیچ کس غیر از وفاداری ندید[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]بی وفایی های این عالم به من هم می رسد[/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]هر کجا سروی به خاک افتاد با خود گفته ام [/FONT]
[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]نوبت هیزم شکن کم کم به من هم می رسد[/FONT]​

[FONT=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]مهدی مظاهری-کتاب پنجره های بی اتاق[/FONT]​

 

[mec1386]

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پر زلیلا شد دل پر آه او
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو ... من نیستم
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم
کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا برنیامد از لبت
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم.

 

[naghmeirani]

جزر و مد های زیادی آمده اند و رفته اند

مـــــــوج در مـــــــوج

امـــــــــا نمی دانم چرا

هنوز هم بر تن خیس ســــاحل

نام تــــــــــو را می بینمـــــــ ...!

 

[maryam_22]

دلم می خواست دنیا خانه مهر و محبت بود
دلم می خواست مردم در همه احوال با هم آشتی بودند
طمع در مال یکدیگر نمی کردند
کمر بر قتل یکدیگر نمی بستند
از این خون ریختن ها فتنه ها پرهیز می کردند
چو کفتاران خون آشام کمتر چنگ و دندان تیز می کردند
مگو این ارزو خام است
مگو روح بشر همواره سرگردان و ناکام است
اگر این آسمان در هم نمی ریزد
اگر این کهکشان از هم نمی پاشد
بیا تاما فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو در اندازیم
به شادی گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم​

 

[maryam_22]

ناله خاموش گشتم در دل دریا شکستــم
خنده تلخی شدم تا بر لب ساغر نشستم

تا گره بند سرشکی برگشــــــــــــاید بر گلویم
با سر انگشت ملالی رشته حسرت گسستم

پیش از آن کز صبحدم خورشید افروزد چـراغی
من به قندیل سحر آویزه هـــــای اشک بستم

ساقیا از پا نیفتی دستگیر خستگــــــــــان شو
پیش از آن کز پا در افتم باز نه ساغر به دستم

از لب آیینه بر موی سپیدم طعنه هــــــــــــــــا رفت
خیره ماند از آنکه عمری طی شد و بیهوده هستم

باغبانا اجر آن زحمت که بردی کن حلالـــــــــــــم
شوربختی بین که گل کشتی و جز خاری نرستم


پروین دولت آبادی
[FONT=&quot]
[/FONT]

 

[daryanian]

دلسوختگان بیایند:

دلسوختگان بیایند:

[FONT=arial,helvetica,sans-serif]دلا بشکستی و آهی نکردی **** کسی را از خودت آگه نکردی[/FONT]
[FONT=arial,helvetica,sans-serif]بگو تا کی بسوزم پای دردت[/FONT][FONT=arial,helvetica,sans-serif] **** که سری با کسی سودا نکردی[/FONT]
نیابم درد فهمت را به عالم **** به جز یاری که پیدایش نکردی
اگردانی که اوغمدیده ات نیست **** چرا آخر فراموشش نکردی
-----------------------------------------------------------------------------

دلا تا کی غریبی و اسیری
دلا تا کی گریزانی ز سیری
رهایم کن که گر گویم غمم را
بگریانم دو عالم را چو لیلی
​

 

[شبگرد23]

[FONT=&quot]گز میکنم[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]خیابانهای چشم بسته از بر را[/FONT][FONT=&quot] !

[/FONT][FONT=&quot]میان مردمی که حدودا" می خرند[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]و حدودا"می فروشند[/FONT][FONT=&quot] !

[/FONT][FONT=&quot]در بازار بورس چشم ها و پیشانی ها[/FONT][FONT=&quot] ...

[/FONT][FONT=&quot]و بخار پیشانی ام[/FONT][FONT=&quot]

[/FONT][FONT=&quot]حیرت هیچ کس را بر نمی انگیزد[/FONT][FONT=&quot] ...!


[/FONT][FONT=&quot]حسین پناهی[/FONT]​

 

[naghmeirani]

پرسش
غنچه ها به لحن برگ
برگها به لحن باد
بادها به لحن ابر
ابرها به لهجه ی زلال آسمان
آسمان به لهجه ی تگرگ
حرف می زنند
من
با کدام لهجه
با کدام لحن
با تو گفتگو کنم؟​

 

[شبگرد23]

[FONT=&quot] [/FONT]​

[FONT=&quot]تنها[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]غمگین[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]نشسته با ماه[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]در خلوت ساکت شبانگاه[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]اشکی به رخم دوید ناگاه[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]روی تو شکفت در سرشکم[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]دیدم که هنوز عاشقم آه[/FONT]​

 

[naghmeirani]

ای آبی تر از آسمان
چشمهایت
دعا می کنم هرگز ابری
نباشی
***
رویا هم اگر باشی
قشنگی!
***
ای گرم گفتگو
من هم عروسکت
با من سخن بگو!

 

[شبگرد23]

دوستت دارم



حتي اگر قرار باشد



شبي بي چراغ، در حسرت يافتنت



تمام پس كوچه ها را



زير باران، قدم بزنم.



مرا فراموش مكن.​

 

[naghmeirani]

شانه هایم غنی شده اند،
با سرانگشتان پر مهر تو !
زیر بار غم های عالم هم نمی لرزند...
.​

 

[شبگرد23]

[FONT=&quot]آتشی بود و فسرد[/FONT][FONT=&quot]-
[/FONT][FONT=&quot]رشته ای بود و گسست[/FONT][FONT=&quot]-
[/FONT][FONT=&quot]دل چواز بند تو رست[/FONT][FONT=&quot]-
[/FONT][FONT=&quot]جام جادویی اندوه شکست[/FONT][FONT=&quot]
[/FONT][FONT=&quot]آمدم تابه توآویزم[/FONT][FONT=&quot]
-[/FONT][FONT=&quot]لیکدیدم که توآن شاخه بی برگی[/FONT][FONT=&quot]
-[/FONT][FONT=&quot]لیک دیدم که توبرچهره امیدم خنده مرگی[/FONT]​

 

[naghmeirani]

تا صبح می خواندی و می گریاندی ام با شعر

می خواندمت بی واژه و می خواندیم با شعر

دور از نگاه مردم بیگانه با احساس

در کوچه باغ عاشقی چرخاندی ام با شعر

هر وقت می دیدی دلم بدجور دلتنگ است

با حرفهای تازه می خندادی ام،با شعر

با شعر یا بی شعر، با لبخند یا با اشک

یک شاپرک بودم که می سوزاندیم با شعر

می سوختم ،می باختم،می ساختم با درد

می خواندیم در قصه و می راندیم با شعر

راندی مرا از آن بهشت آرزو با سیب

ای کاش یک بار دگر می خواندیم با شعر